حزب کارگران کوردستان (پ‌ک‌ک) کنگره دوازدهم خود را در تاریخ ۵ تا ۷ می برگزار کرد. پ‌ک‌ک نتایج بیانیه و تصمیمات اتخاذ شده را در ۱۲ می به اطلاع عموم رساند. خالده انگیزک، عضو دیوان (هیئت رئیسه) دوازدهمین کنگره پ‌ک‌ک، گفت که در دورانی که خلق کورد با مسئله وجود و آزادی دست و پنجه نرم می‌کرد، پ‌ک‌ک وظیفه خود را به انجام رساند و اکنون وارد مرحله جدیدی از مبارزه شده است.

کوردبودن و هویت کوردی پیرامون پ‌ک‌ک شکل گرفت

خالده انگیزک، عضو دیوان دوازدهمین کنگره پ‌ک‌ک، این ارزیابی را ارائه کرد:

«ما دوازدهمین کنگره پ‌ک‌ک را برگزار کردیم. در این کنگره تصمیمات تاریخی گرفته شد. بر اساس دیدگاه‌ها و پیش‌بینی‌های رهبر ما در زمینه‌های پارادایمی، ایدئولوژیک، فلسفی و علمی، حزب ما که ۵۲ سال پیش بر اساس پارادایم سوسیالیسم دولتیِ رئال سوسیالیسم تاسیس شده بود، کنگره خود را بر اساس گذار به پارادایم جدید سوسیالیسم دموکراتیک برگزار کرد. در این کنگره پ‌ک‌ک تصمیم به پایان دادن به فعالیت‌ها تحت نام خود گرفت و مبارزه مسلحانه پایان یافت. علاوه بر این دو تصمیم تاریخی، تصمیمات اساسی دیگری نیز اتخاذ شد. بی‌شک، پ‌ک‌ک در شرایط مسئله کورد موجود شکل گرفت. در دورانی که در کوردستان، مردم، خلق و موجودیتی باقی نمانده بود، همه چیز با نسل‌کشی مواجه می‌شد، جامعه، خلق و زنان تحت نسل‌کشی فیزیکی و فرهنگی قرار می‌گرفتند. در کوردستان، مفهوم خودباوری، آزادی و استقلال به پایان رسیده بود. دشمن نیز مفهوم 'کوردستان در (کوه) آگری زیر بتن دفن شده است' را تحمیل می‌کرد و در میان کوردها نیز این مفهوم غالب شده بود که 'ما درختی خشک شده‌ایم، درختی که خشکیده سبز نمی‌شود'. در چنین زمانی، کاملا بر اساس ابتکار و اراده رهبر آپو، ابتدا تحت تاثیر جنبش‌های چپ قرار گرفتند، سپس بر اساس رئال سوسیالیسم و مارکسیسم عمیق‌تر شدند. با گروه اولیه، ایده 'کوردستان مستعمره است' مطرح شد و گروه به سمت تاسیس حزب حرکت کرد. از آن روز تا کنون ۵۲ سال است که پ‌ک‌ک بر اساس 'هر ملتی حق تعیین سرنوشت خود را دارد'، مبارزه رهایی‌بخش ملی را تا سال‌های ۲۰۰۰ ادامه داد. در این ۵۲ سال، پ‌ک‌ک به عنوان یک حزب رهبری ظهور کرد. پ‌ک‌ک در سرزمینی که زندگی در آن کشته می‌شد، در سرزمینی که نان در آن یافت نمی‌شد، در سرزمینی که کار آن استثمار می‌شد، زندگی و بدن آن استثمار می‌شد، فرهنگ و هویت آن استثمار می‌شد، راه حل یافت. هویت کوردی که پیرامون پ‌ک‌ک شکل گرفت، بزرگ شد و به میلیون‌ها نفر رسید. امروز اگر چیزی به نام کورد وجود دارد و در جهان شناخته شده است، این به یمن پ‌ک‌ک است. در این ۵۲ سال، در راه هستی، انقلاب زنان نیز به وقوع پیوست.

بهای بزرگی پرداختیم

رهبری ما ۳ تاسیس بزرگ را به انجام رساند؛ اولی بیولوژیکی، دومی حزب‌سازی، سومی مدرنیته دموکراتیک. در این دوران مبارزه‌ای بی‌نظیر صورت گرفت و اراده‌ای بسیار بزرگ ظهور کرد. در این راه بیش از ۴۵ هزار شهید تقدیم شد. هزاران نفر از مردم ما به دلیل جنگ آواره شدند و سرزمین خود را از دست دادند. طبیعت کوردستان نسل‌کشی شد. ما بهای بزرگی پرداختیم. شجاع‌ترین، شریف‌ترین، بزرگ‌دل‌ترین انسان‌ها، از رفیق حقی کارَر گرفته تا رفیق فواد و رضا و سارا، بریتان و زیلان، را شهید دادیم. بر این اساس من دوازدهمین کنگره را به رهبر آپو تبریک می‌گویم و به شهدای راه آزادی درود می‌فرستم و یادشان را با احترام گرامی می‌دارم. آن‌ها بدون تردید جان خود را برای آزادی خلق کورد و تمام خلق‌های منطقه فدا کردند. ما مدیون آن رفقا هستیم. آن‌ها راه ما را روشن کردند، برای ما معیار رفاقت و فداکاری شدند. به یمن شهدا، به یمن تلاش رهبر آپو، تلاش مردم ما، قدرت درک، معنا، فهم، میهن‌دوستی و علمی بودن ایجاد شد. بنابراین ما تا آخر به شهدای خود و مردم خود افتخار می‌کنیم. در هر لحظه، فهم رهبری، خط شهدای ما پیروز شد. ما مدیون شهدا هستیم، بگذارید مردم ما به فرزندان خود افتخار کنند، بگذارید مادر رفیق مظلوم، رفیق کمال، رفیق حقی، چهارها (چهار تن از رفقایی که در زندان آمد بدن خود را به آتش کشیدند)، عاکیف‌ها، زیلان‌ها، بریتان‌ها، عادل‌ها، چیچک‌ها، به فرزندان خود افتخار کنند. فرزندان آن‌ها قهرمانان کوردستان هستند. آن‌ها میهن‌دوستی واقعی را ایجاد کردند.

در مسیر رهبر آپو مبارزه خود را ادامه خواهیم داد

رهبری ما همیشه در زمینه ایدئولوژیکی و علمی، تمرکز و انسجام‌های فکری خود را عمیق‌تر کرده است. رهبر آپو پ‌ک‌ک را نه تنها برای خلق کورد، بلکه برای تمام بشریت به عنوان ابزاری برای رسیدن به سوسیالیسم پرورش داد و تمرکز و انسجام‌های فکری خود را عمیق‌تر کرد. برای رسیدن به جامعه‌ای اخلاقی، سیاسی، سوسیالیستی که انسان‌ها در آن آزادانه زندگی کنند، رهبر آپو برای راه حقیقت مبارزه کرد. برای اینکه زندگی با زن آزاد و معنادار زندگی شود، رهبر آپو علیه سیستم مدرنیته کاپیتالیستی و سلطه مردانه به پا خاست. ما مدیون رهبر آپو هستیم و سلام، عشق و اشتیاق خود را به رهبر آپو می‌فرستیم. ما در وضعیت خودانتقادی هستیم. رهبر آپو گفت: 'من بار ۵۲ ساله خود را بر زمین گذاشتم. 'این به آن معناست که ما بار رهبری را سبک نکردیم. اگر مبارزه را به شیوه رهبری پیش می‌بردیم، شاید توطئه اتفاق نمی‌افتاد، شاید رهبری به اسارت درنمی‌آمد، رفاقت کم (ناقص) ما باعث شد که رهبری به اسارت درآید. اما بار دیگر رهبر آپو راه ما را گشود، از این رو پ‌ک‌ک حزب رهبری است، پ‌ک‌ک خط است، شیوه زندگی است، پ‌ک‌ک موجودیت خلق کوردستان است. شاید پ‌ک‌ک به نام و ساختار سازمانی خود پایان داده باشد، اما پ‌ک‌ک در تمام سلول‌های ما زنده است. پ‌ک‌ک مظلوم است، کمال است، خیری است، زیلان است، بریتان است، فواد است، رضا است. پ‌ک‌ک به عنوان حماسه‌ای از آزادی و رستاخیز در قلب ما جای گرفته است، تا ابد زنده خواهد ماند. این شیوه زندگی که پ‌ک‌ک ایجاد کرده است، با نام‌ها و اشکال دیگر خود را ادامه خواهد داد. تا رسیدن به هدف، یعنی ایجاد جامعه‌ای دموکراتیک، اخلاقی، سیاسی و مبتنی بر (آزادی) زن و حذف کامل سلطه مردانه دولتی، مبارزه ما ادامه خواهد داشت. شاید شکل آن تغییر کند، اما مبارزه ما به هر شکلی ادامه خواهد داشت. ما در مسیر رهبر آپو مبارزه خود را ادامه خواهیم داد.

ایجاد جامعه دموکراتیک

به شخصه نیز من در دو کنگره پ‌ک‌ک شرکت کرده‌ام؛ کنگره یازدهم و دوازدهم. من در کنگره احساسی را تجربه کردم، به چشمان تمام رفقا نگاه کردم، خواستم در چشمان تمام رفقا معنایی ببینم. من آن معنا را دیدم، در چشمان حتی یک رفیق نیز پشیمانی ندیدم. شاید انتقاد وجود داشته باشد، اما پ‌ک‌ک شکست نخورد. پ‌ک‌ک وظیفه خود را به پایان رساند، تاریخ تولد خود را به پایان رساند، در حال گذر از یک تغییر و تحول بزرگ است. امروز رهبر آپو برای بحران ایدئولوژیک و سیستمی جایگزین یافته است. ما افتخار می‌کنیم که مبارزان و قهرمان‌های رهبر آپو هستیم. ما می‌توانیم با دیدگاه رهبر آپو خود را از بحران‌های ایدئولوژیکی رها کنیم و کاملا وارد راه سوسیالیسم دموکراتیک شویم. بی‌شک احساسات ما درهم پیچیده است، اما ما آن را به عنوان پایان تعریف نمی‌کنیم. تا آخرین نفس می‌خواهیم با رهبر آپو راه برویم. بنابراین، پایان دادن به فعالیت‌ها تحت نام پ‌ک‌ک و پایان دادن به مبارزه مسلحانه ما را بی‌روحیه نمی‌کند. ما هیجان بزرگی را تجربه می‌کنیم. ما هیجان ایجاد جامعه دموکراتیک سوسیالیستی را تجربه می‌کنیم و به عنوان زنان نیز در این مبارزه سوسیالیسم، وظیفه پیشگامی خود را می‌بینیم و می‌دانیم که در صفوف مقدم مبارزه آزادی را پیش خواهیم برد تا جامعه‌ای سوسیالیستی ایجاد شود. ادعای ما در این زمینه بزرگ است. من بار دیگر یاد شهدای قهرمانمان را گرامی می‌دارم، بار دیگر کنگره را به رهبر آپو و مردم‌مان تبریک می‌گویم و به مبارزه رهبر آپو در دوران جدید درود می‌فرستم.»