سوزدار آوِستا، عضو شورای ریاست عمومی ک‌ج‌ک، همه مردم کوردستان را به توسعه مبارزات مبتنی بر آزادی فراخواند و گفت: «خطر هر چقدر هم که بزرگ باشد، اراده و حقیقت مردم کورد از همه خطرها بزرگتر است.»
سوزدار آوِستا در برنامه ویژه‌ای که از شبکه تلویزیونی استرک پخش شد، از همه مردم کورد و جنبش‌های کورد خواست که منافع ملی و آزادی را مبنای کار قرار دهند و گفت: «اگر ما به این شکل عمل کنیم، معتقدم؛ هر چقدر هم که خطر بزرگ باشد، اراده و حقیقت مردم کورد از همه خطرها بزرگتر است. و کوردها می‌توانند همه این حملات، این خطرات را از بین ببرند و وحدت ملی را تضمین کنند.»
سوزدار آوِستا با بیان اینکه کوردها و سایر مردم می‌توانند با یک اراده مشترک در سراسر شمال و شرق سوریه در روند دموکراسی‌سازی سوریه شرکت کنند، گفت: «خطرات بزرگی برای دستاوردها وجود دارد، اما سال ۲۰۲۵ می‌تواند سال موفقیت‌های بزرگ باشد. به همین مناسبت، این فراخوان ما به همه زنان، جوانان، مردم، دوستان، نهادها، احزاب و سازمان‌های ماست. هر گونه اختلاف‌نظر باید کنار گذاشته شود. بر این اساس همه باید به درستی در این روند مشارکت کنند و نقش خود را ایفا کنند.»
ارزیابی‌های سوزدار آوِستا به شرح زیر است:
*مردم کورد و دوستانشان سال‌هاست که برای آزادی جسمانی رهبر آپو مبارزه‌ای بی‌قفه انجام می‌دهند. کارزاری که برای آزادی جسمانی رهبری آغاز شده بود، تحت پیشاهنگی زنان روز به روز گسترش یافت. این کارزار به طور کلی در سال ۲۰۲۴ چگونه پیش رفت، چه کاستی‌هایی داشت و در دوره آینده چه کارهایی باید انجام شود؟
قبل از پاسخ به سوال شما به این نکته اشاره می‌کنم. یاد و خاطره رفقا جیهان بیلگین، ناظم داشتان، مبارزانی که در مقاومت منبج و تشرین به شهادت رسیدند، خانواده‌ای عرب که در بمباران عین‌عیسی جان خود را از دست دادند و همه شهدای خود را که در جریان جنگ در شمال و شرق سوریه جان خود را از دست دادند، با احترام و سپاسگزاری گرامی می‌دارم. ماه دسامبر نیز ماهی است که در آن شهادت‌های بزرگی داریم. بلافاصله پس از تأسیس پ‌ک‌ک، در ۱۹ تا ۲۶ دسامبر ۱۹۷۸ قتل‌عام علیه مردم علوی ما در مرعش انجام شد. قتل‌عام روبوسکی در ۲۸ دسامبر ۲۰۱۱ اتفاق افتاد. همچنین در این ماه، فرمانده گریلاها رفیق عادل بیلیکی، رفیق گل‌بهار، رفیق آرمانج گوچ‌کار از کادرهای برجسته جنبش آزادی و انقلابیون در زندان‌ها تحت عنوان «عملیات احیا» در مقابل چشمان دنیا به قتل رسیدند. در دومين قتل‌عام پاريس، رفیق اوين گويی، مير پرور و عبدالرحمن قزل به قتل رسيدند. یاد همه شهدای‌مان را که در راه آزادی کوردستان جان خود را از دست دادند، در شخصیت این رفقا که در ماه دسامبر به شهادت رسیدند، با قدردانی گرامی می‌دارم و در برابر یاد و خاطره آنها ادای احترام می‌کنم. ما بار دیگر قول خود را به شهدا تکرار می‌کنیم. ما انتقام آنها را خواهیم گرفت و رویاهای آنها را محقق خواهیم کرد.
به همین مناسبت به مقاومت مردم ما که این روند را رهبری می‌کنند درود می‌فرستم. زیرا در این روند انزوای تحمیلی بر رهبر آپو ادامه دارد. ابتدا سخنانم را با درود بر رهبر آپو آغاز می‌کنم. با احترام و محبت به مقاومت و موضع وی درود می‌فرستم. انزوای تحمیلی بر رهبری ادامه دارد. در اکتبر ۲۰۲۳ کارزاری از سوی دوستان مردم ما برای آزادی جسمانی رهبر آپو و جایگاهی برای کوردستان آغاز شد. این کارزار در سال ۲۰۲۴ بدون وقفه در سراسر جهان ادامه یافت. میلیون‌ها نفر به این کارزار پیوستند. مردم و دوستان ما، چه در چهار بخش کوردستان و چه در خارج از میهن، به ویژه با پیشاهنگی زنان و جوانان، سعی، تلاش و مقاومت فراوانی از خود نشان دادند. آنها روز و شب در خیابان‌ها بودند و کنشها و فعالیت‌های مختلفی را توسعه دادند.
رفقای زندانی ما در زندان‌ها دست به اعتصاب غذا زدند، هم با عدم حضوریابی در دادگاه‌ها و هم عدم ملاقات با خانواده خود دست به کنش زدند. سیاستمداران و مبارزان حزب ما که هم در زندان‌های ترکیه و باکور، در روژهلات و در اروپا زندانی هستند، مقاومت زیادی از خود نشان دادند. همانطور که گفتیم مردم ما نیز با کنش‌های متفاوت و معنادار در این کارزار شرکت کردند. یکی از کنش‌های در خور فلسفه رهبر آپو خواندن دفاعیات رهبری بود. عملیات‌های معنادار زیادی نیز در مناطق گریلایی انجام شد. گریلاهای آزادی کوردستان پیشاهنگی این کارزار را بر عهده داشتند. چه در کوردستان، چه در مناطق حفاظتی مدیا، چه در زاپ، چه خاکورک، و متینا، در همه این مناطق، گریلاها هیچ امتیازی به دشمن ندادند و مقاومت تاکنون ادامه دارد. عملیات‌های فدایی در چارچوب این کارزار انجام شد.
در ۲۳ اکتبر، یک عملیات فدایی علیه TUSAŞ توسط رفقای قهرمان ما آسیه علی و روژگر هلین انجام شد. آنها مبارزه برای آزادی جسمانی رهبر آپو را به بالاترین سطح رساندند. آنها هشدار دادند که اگر انزوا به همین منوال ادامه یابد و شرایط آزادی جسمانی رهبر آپو فراهم نشود، این عملیات‌ها به چه سطحی می‌رسد. دوستان مردم ما نیز نقش بسیار مهم و راهبردی در این کارزار داشتند. زنان، جوانان، آکادمیسین‌ها، هنرمندان، روشنفکران و برندگان جایزه نوبل و اتحادیه‌های کارگری به این کارزار قدرت، رنگ و غنا بخشیدند. همه کنشها و رویدادها زمینه را برای ملاقات با رهبر آپو در ۲۳ اکتبر فراهم کرد. این ملاقات حاصل همین مقاومت و تلاش جمعی بود.
آک‌پ-م‌ه‌پ این تصور را ایجاد می‌کند که گویی چیزی وجود دارد که نیست
رهبر آپو در دیدار با عمر اوجالان اظهار داشت که انزوا ادامه دارد. بدون شک انزوا همچنان بی‌وقفه ادامه دارد. به موازات آن، بحث‌هایی نیز در حال انجام است. هم جنبش ما و هم رفقای ما در این مورد اظهارات زیادی کردند. از آن زمان به بعد، به ویژه رسانه‌های جنگ ویژه، یعنی رسانه‌های وابسته به قدرت، هر روز این تصور را ایجاد می‌کنند که گویی روندی در جریان است. این تصور را ایجاد می‌کند که 'جلسه این هفته، امروز و فردا برگزار می‌شود'، گویی انزوا وجود ندارد، گویی جنگ هستی یا نیستی وجود ندارد، گویی سیاست نسل‌کشی علیه مردم ما اجرا نمی‌شود. آنها این کار را با کمک شریک قدرت خود، باغچلی، که سیاست نسل‌کشی را دنبال می‌کند، انجام می‌دهند. رفیق جمال چندی پیش در برنامه‌ای و در بیانیه‌های مکتوب جنبش ما هشدارهای مهمی در خصوص این سیاست دادند. او می‌خواهد این تصور را ایجاد کند که انگار چیزی وجود دارد که خصمانه نیست و اینگونه می‌خواهد زمان بخرد.
برای جلوگیری از گسترش کارزار، جهانی شدن آن و مشارکت بیشتر در آن، همچنین برای ایجاد توقع در عده‌ای در کوردستان آن را طوری مطرح می‌کنند که انگار چیزی وجود دارد که نیست. این سیاست نسل‌کشی آک‌پ-م‌ه‌پ است. آک‌پ مدام چنین سیاستی را دنبال می‌کند. به عنوان مثال؛ از سال ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۵، بارها آتش‌بس اعلام شد و گفتگوها توسعه یافت. با همه اینها، آنها حتی یک گام برنداشتند، یک قانون را در قانون اساسی تغییر ندادند، اقدامی برای راه‌حل انجام ندادند، یک آیین‌نامه هم ارائه نکردند که در خدمت مردم کورد باشد. آنها سیاستی را دنبال کردند که صرفاً بر پایه تداوم قدرتشان بود. اکنون نیز همین کار را می‌کنند، همین سیاست از زمان ملاقات با رهبری ادامه دارد. پس در مقابل این سیاست چه باید کرد؟ سال ۲۰۲۵ از این نظر سال بسیار مهمی است. اکنون طراحی منطقه به مرحله خاصی رسیده است. ۲۵ سال پیش، در سال ۲۰۰۰، رهبر آپو در جریان توطئه به سال ۲۰۲۵ توجه کرد.
آزادی جسمانی رهبر آپو باید در دوره آینده تضمین شود. البته با یک مبارزه مشترک می‌توان به این مهم دست یافت. این مبارزه که از زمان توطئه بین‌المللی بدین سو برای آزادی جسمانی رهبری ادامه دارد، باید با راه‌ها و روش‌های غنی‌تر و متفاوت‌تر ادامه یابد. حل مشکلاتی که هم در ترکیه و هم در منطقه تجربه می‌شود، با حل مسئله کورد مرتبط است. راه‌حل مسئله کورد نیز به آزادی جسمانی رهبر آپو مرتبط است. به همین دلیل، دولت ترکیه نمی‌خواهد راه‌حلی ایجاد کند، از راه‌حل می‌ترسد. به ویژه دولت آک‌پ-م‌ه‌پ می‌داند که اگر مسئله کورد از راه‌های دموکراتیک حل شود و رهبر آپو مخاطب باشد، دیگر نمی‌توانند سیاستی را که جنبش را در همه جا «تروریزه» می‌کند، ادامه دهند و دیگر نمی‌توانند بر این اساس روابط خود را حفظ کنند. آنها تمام مشکلات اقتصادی و اجتماعی ترکیه را پنهان می‌کنند و جنگ علیه جنبش آزادی کوردستان را تنها با گفتن 'امنیت کشور در خطر است' برجسته می‌کنند. به همین دلیل آنها نمی‌خواهند راه‌حل توسعه یابد.
رهبر آپو در آخرین دیدار خود گفت: 'در صورت فراهم شدن شرایط، قدرت تئوریک و عملی این را دارم که این روند را از زمینه درگیری و خشونت به عرصه حقوقی و سیاسی سوق دهم. 'این مهم است. خود آنها هم می‌دانند؛ پیگیر رهبر آپو هستند، او را می‌خوانند، می‌دانند که مخاطب این مسئله اوست و می‌تواند آن را حل کند. آنها از قدرت رهبر آپو و فلسفه این مردم می‌ترسند، بنابراین انزوا را بیش از پیش عمیق می‌کنند. مردم کوردستان، جنبش آزادی، دوستان مردم ما، نیروهای آزادی‌خواه و دموکراسی باید مبارزه و مقاومت را در سال ۲۰۲۵ بیش از پیش گسترش دهند و قویا متحد شوند. جوانان، زنان و دوستان مردم ما باید این کارزار را بیشتر رهبری کنند. همه نقش و وظیفه رهبر آپو را دیدند. اکنون از مرزهای زیادی فراتر رفته‌ایم، پس باید سال آینده را به سالی تبدیل کنیم که در آن آزادی جسمانی رهبر آپو محقق می‌شود. این امید ماست و مبارزه ما بر همین اساس ادامه خواهد داشت.
*همانطور که گفتید، تشخیص‌های سالها پیش رهبر آپو امروز یکی یکی آشکار می‌شود. طراحی مجدد خاورمیانه امروز در دستور کار قرار دارد و سوریه نمونه‌ای از آن است. HTS سوریه را در ۱۲ روز تصرف کرد. فعلاً مشخص نیست که راه و روش مدیریت جدید چیست، اما همه می‌دانند که مدیریت جدید از خط اهل سنت برمی‌آید. روژاوا و سوریه دارای باورداشت‌ها، فرهنگ‌ها و هویت‌های متفاوتی هستند. این دوره را چگونه باید تفسیر کرد؟ زیرا دولت اشغالگر ترکیه می‌خواهد روابط نزدیکی با HTS برقرار کند. این وضعیت چه تأثیری بر همه مردم ساکن در سوریه و انقلاب روژاوا خواهد گذاشت؟
من می‌خواهم در مورد فروپاشی رژیم بعث به این نکته اشاره کنم. هر چه بود، اسد دیکتاتور بود، همان رژیم، همان ذهنیت ۵۳ سال ادامه داشت. البته همه مردم به ویژه مردم سوریه فروپاشی این رژیم را یک روز جشن دانستند. هر چیزی که مردم بخواهند، ما برای آن ارزش قائل هستیم و آن را مهم می‌دانیم. به همین دلیل، مردم شمال و شرق سوریه و مردم سوریه در چنین روند مهمی وارد مبارزه شدند. به خصوص مردم شمال و شرق سوریه. مردم ما موضع بسیار شرافتمندانه‌ای از خود نشان دادند. اول از همه به این مقاومت مردم ما درود می‌فرستم. ما می‌دانیم که حملاتی که در ۲۷ نوامبر آغاز شد، پیام بسیار روشنی برای ما بود. HTS توجه خود را به سوریه معطوف کرد، اما تبهکاران SNA که از سال ۲۰۱۱ توسط دولت ترکیه حمایت می‌شوند، از کشورهای مختلف و اساساً داعش هستند، به مناطق شمال و شرق سوریه حمله کردند.
ورود HTS به دمشق توسط کشورهایی مانند ایالات متحده آمریکا، اسرائیل و بریتانیا برنامه‌ریزی شده بود. دغدغه‌ی دولت ترکیه متفاوت بود. بزرگترین دغدغه دولت آک‌پ-م‌ه‌پ کوردها هستند. آنها با مردم کورد دشمنی می‌کنند، به همین دلیل در ۲۷ نوامبر، همان روزی که حزب ما تأسیس شد، تبهکارانش را به شهبا هدایت کرد، جایی که مردم پس از اشغال تل‌رفعت و عفرین به آنجا مهاجرت کردند. این تبهکاران وحشیانه به مردم حمله کردند. مردم ما مجبور شدند یک بار دیگر مهاجرت کنند. اما این مهاجرت در نتیجه برنامه‌ریزی اداره خودمدیریتی به مناطق امن کشیده شد تا مردم ما دیگر دچار مشکل نشوند و در معرض قتل‌عام قرار نگیرند. اما با وجود این، این تبهکاران حملات وحشیانه‌ای انجام دادند که یک بار دیگر چهره واقعی دولت ترکیه و تبهکاران را آشکار کرد. حملات علیه شمال و شرق سوریه همچنان ادامه دارد. دولت ترکیه کار خود را از طریق دو استراتژی انجام می‌دهد.
اولا؛ آنها همچنین از HTS و تبهکاران دیگر پشتیبانی می‌کنند. در حال حاضر یک دولت موقت در سوریه وجود دارد، فکر می‌کنم دولت جدید در ماه مارس تشکیل شود. به همین دلیل است که دولت ترکیه اکنون می‌خواهد دولت جدید را مطابق با خودش طراحی کند. او می‌خواهد به زعم خودش حکومتی ایجاد کند. آنها سوریه را مزرعه خود می‌بینند و می‌خواهند اینگونه اسب‌شان را بتازانند. مدام به سوریه رفت و آمد می‌کنند. میت می‌رود، وزیر امور خارجه می‌رود، بنابراین هیئت در پی هیئت به دمشق می‌روند. همچنین به روش‌های مختلف بر HTS تأثیر می‌گذارد. می‌خواهد علوی‌ها، دورزی‌ها، آشوری‌ها، کوردها و عرب‌هایی را که با HTS نیستند به کناری انداخته و یک گروه وفادار به خودش، یک سازمان جاسوسی را در سوریه مستقر کند. به عبارت دیگر، می‌خواهد آنرا در موقعیتی قرار دهد که آرزوی بشار اسد کنند و از هم اکنون در حال آماده‌سازی برای این کار است. ذهنیت دیکتاتور اردوغان ایجاد حکومتی تابع او و شبیه خودش است.
اگر دولت جدید در دمشق طرح‌های دولت ترکیه را اجرا کند، مشکلات ادامه خواهد داشت
از یک طرف این را می‌خواهند و از طرف دیگر هدف دوم و اصلی آنها اشغال شمال و شرق سوریه با کمک تبهکاران SNA و نابودی دستاوردهای انقلاب است. پس از انقلاب بزرگ در سال ۲۰۱۱، سیستم ساخته شده در شمال و شرق سوریه مورد حمله تبهکارانی مانند النصره و داعش از جمله تبهکاران SNA قرار گرفت. این حملات ۱۳ سال است که ادامه دارد. با وجود این، مردم ما یک اداره خودمدیریتی ایجاد کردند و نهادهای خود را ساختند. ۱۳ سال است که با سیستمی مبتنی بر پارادایم دموکراتیک، اکولوژیکی و آزادی‌خواهانه زنان خود را مدیریت می‌کنند. این سیستم توجه تمام دنیا را به خود جلب کرد. نه تنها سوریه و خاورمیانه، بلکه تمام دنیا از این سیستم به عنوان الگو برای خود استفاده می‌کنند. ترس دولت ترکیه از مدل اداره خودمدیریتی دموکراتیک، نظام ملت دموکراتیک است. زیرا در نظام ملت دموکراتیک، همه مردم می‌توانند در سرزمین خود با زبان، فرهنگ، عقاید و رنگ خودویژه‌شان زندگی کنند.
دولت ترکیه نیز می‌خواهد از این امر جلوگیری کند. به همین دلیل است که حمله در پی حمله انجام می‌دهد. به تل‌رفعت، شهبا، منبج، پل قره‌قوزاق، سد تشرین حمله می‌کند. هدف آن شکست تمام شمال و شرق سوریه، به ویژه اداره خودمدیریتی است چون از این سیستم می‌ترسد. دمشق نیز باید این را ببیند. دولت جدید دمشق در حال حاضر از این شرایط لذت می‌برد، آنها خوشحال هستند، همه به دیدارشان می‌روند، اما اگر از عملکرد رژیم بعث بشار اسد نتیجه‌ای نگیرند، اگر الگویی با اداره‌های دموکراتیک، فدرالی و خودمدیریتی نسازند و نظرات همه مولفه‌ها در سوریه را جویا نشوند، اگر این کار را نکنند، عمر زیادی نخواهد داشت. زیرا دلیل فروپاشی رژیم بعث در عراق و سوریه، ذهنیت مونیستی و مرکزگرا بود. آنها سالها قدرت خود را به این ترتیب حفظ کردند که منجر به فروپاشی آنها شد.
در واقع این اتفاق در حال حاضر در ترکیه در حال وقوع است. دیکتاتوری در آنکارا بسیار بیشتر از دمشق است. به همین دلیل است که ترکیه می‌خواهد مدل خود را در جاهای دیگر مسلط کند تا نوبت به تغییر آنها نرسد. اما راه‌حل مشکلات در یک مدل دموکراتیک نهفته است. زمانی که الگویی در سوریه ساخته شود که در آن همه مردم، باورداشت‌ها و فرهنگ‌ها در کنار هم زندگی کنند، سوریه نمونه‌ای برای کل خاورمیانه خواهد شد. اگر دولت جدید دمشق اینگونه عمل نکند و طرح‌های دولت ترکیه را اجرا کند، نه دمشق، دمشق می‌شود و نه مشکلات و بحران‌های سوریه پایان می‌یابد.
*نظامی که ۱۳ سال پیش در شمال و شرق سوریه بر اساس فلسفه رهبر آپو تأسیس شد به همه جهان نشان داد که اگر زن آزاد شود، جامعه نیز آزاد می‌شود. به همین دلیل است که مردم روژاوا را مقدس می‌دانند و آن را نمونه قرار می‌دهند. با این حال، دولت ترکیه از زمان انقلاب تاکنون بدون وقفه به حملات خود علیه روژاوا ادامه داده است. اخیراً ۲ تن از رفقای روزنامه‌نگار ما هدف قرار گرفتند و به قتل رسیدند. به ویژه زنان چگونه باید از انقلاب در برابر این همه هجمه دفاع کنند؟
انقلاب شمال و شرق سوریه به عنوان انقلاب زنان تعریف شده است و اینطور هم هست. انقلاب شمال و شرق سوریه و نظام آن مانند ستاره قطبی به نظر می‌رسد، تا این حد معنادار است. به همین مناسبت به مقاومت همه زنان درود می‌فرستم. با شروع حملات به شمال و شرق سوریه، مبارزان ی‌پ‌ژ در تل‌رفعت در خط حلب مقاومت زیادی کردند و تعدادی از آنها اسیر شده یا به شهادت رسیدند. آنها با انجام کارهای غیراخلاقی بزرگ مبارزان را شکنجه کردند که نشان‌دهنده روحیه تبهکاران و ترس آنها از انقلاب است. قیام‌های زنان در شمال و شرق سوریه و دفاع آنها از نظامی که ایجاد کردند، بسیار مهم و ارزشمند است. از این فرصت استفاده می‌کنم و به همه آنها درود می‌فرستم. به عنوان مثال؛ اعضای شورای زنان زنوبیه و ۳ عضو شورای زنان منبج توسط تبهکاران وحشی به قتل رسیدند.
SNA در واقع متشکل از تبهکاران داعش است، همه آنها استخدام شده‌اند. به همین دلیل است که هدف اصلی آنها شکست انقلاب زنان، قتل‌عام و تجاوز جنسی به زنان و بازی با ارزش‌های زنان و انسانیت است. به همین دلیل، زنان هم از دستاوردهای خود در شمال و شرق سوریه دفاع کردند و هم پیشرفت کردند. پس در روند پیش‌رو این مهم چگونه باید باشد؟ توسعه دستاوردها باید به تمام سوریه نسبت داده شود. مثلاً اعلامیه دادند، الان راهپیمایی می‌کنند، تجمع می‌کنند، جلسه می‌گذارند، به همه دنیا بیانیه می‌دهند، اینها مهم است و باید در سراسر سوریه پخش شود. به عنوان مثال؛ شورای زنان سوریه، بیانیه‌ای منتشر کرد که بسیار مهم بود. اکنون دقیقاً زمانی است که شورای زنان سوریه باید کار کند. سوریه چگونه باید باشد، چه نوع قانون اساسی باید نوشته شود، زنان چگونه باید در قانون اساسی گنجانده شوند، اینها خیلی مهم است.
بنابراین، از یک سو باید در زمینه‌های دیپلماتیک و سیاسی برای سوریه دموکراتیک کار کرد. همانطور که در مطبوعات دنبال می‌کنیم، در حال حاضر تلاش‌های مهمی در این راستا وجود دارد. ما به عنوان جنبش زنان از این مبارزه بزرگ نیرو می‌گیریم و تا آخر از آن حمایت می‌کنیم. زیرا زنان در این جنگ بیشتر به قتل می‌رسند. مهم نیست کجا باشد، به عنوان جنبش آزادی زنان، موضع ما در برابر این ذهنیت روشن است. از این نظر مبارزه بسیار مهم است. نکته مهم دیگر دفاع زنان است. ی‌پ‌ژ به عنوان نیروهای دفاعی وجود دارد، دفاع زنان و خوددفاعی در سازمان داخلی وجود دارد، همه زنان باید بتوانند در جنگ انقلابی مردمی از خود دفاع کنند. همه زنان نه تنها در روژاوا یا شمال و شرق سوریه، بلکه در سراسر سوریه باید بتوانند از حق زندگی و خوددفاعیشان در برابر این ذهنیت استفاده کنند و بر این اساس باید آگاه، سازماندهی شده و آموزش‌دیده باشند. نباید حتی یک زن که سازماندهی نشده باشد باقی بماند. دقیقا زمان آن فرا رسیده است. زیرا اکنون بیش از هر زمان دیگری در خطر هستند. در مقابل این باید خوددفاعی ایجاد شود.
هدف آنها شروع یک فرآیند بدون کوردهای آزاد در روژاوا است
موضوع دیگر این است که اتحاد در روژاوا و شمال و شرق سوریه بسیار مهم است. زنان باید با مبارزات خود در هر میدانی این امر را پیشاهنگی کنند. باید بین کوردها اتحاد برقرار شود. به عنوان مثال، ما آن را از مطبوعات دنبال می‌کنیم؛ بیانیه‌ای از سوی فرمانده نیروهای سوریه دموکراتیک، بیانیه‌ای از سوی اداره خودمدیریتی در مورد اتحاد کوردها ارائه شد، بسیاری از جنبش‌ها، دوستان مردم کورد، علمای دینی اظهاراتی می‌کنند که کوردها باید متحد شوند، اما عده‌ای گوش‌های خود را به روی این اظهارات می‌بندند و نمی‌خواهند متحد شوند. بیشتر از همه بخشی از اپوزیسیون که در دوره گذشته در اپوزیسیون بودند طرفدار وحدت نیستند. کوردها ۱۰۲ سال پیش متحد نشدند و آنطور که برنامه‌ریزی شده بود به لوزان نرفتند، فریب خوردند و با آن قرارداد تا امروز اسیر شده‌اند. آنها در حال حاضر تلاش می‌کنند همین کارها را در دمشق انجام دهند. آنها مجدداً قصد دارند بدون اتحاد کوردها در روژاوا در قرن بیست و یکم توافقاتی را انجام دهند.
آنها می‌خواهند روندی را آغاز کنند که در آن هیچ کورد آزادی وجود نداشته باشد. مثلاً زنان می‌توانند در مقابل این امر بایستند، باید با انتقاد و موضع‌گیری در مقابل آن بایستند و آن را نپذیرند. آنها این آگاهی و این قدرت را دارند. زنان می‌توانند متحدانه این امر را رهبری کنند. به عنوان مثال، زنان در زندگی متحد هستند. زنان در اقصی نقاط کوردستان و خارج از میهن متحد هستند. این مهم است. آنها همچنین با زنان ملل مختلف ارتباط دارند و در سوریه با زنان عرب، آشوری، دورزی و علوی متحد شده‌اند. بنابراین، زنان باید در این روند نقش رهبری و وظیفه خود را در ایجاد وحدت ملی ایفا کنند. انقلاب زنان انقلابی است که هم دموکراتیک، هم اکولوژیک و هم مبتنی بر آزادی زنان و آزادی اجتماعی است. در واقع تا زنان آزاد نشوند، جامعه آزاد نمی‌شود. دفاع از حقوق زنان در سوریه توسط زنان کورد رهبری می‌شود.
هم شورای زنان سوریه و هم نیروهای دفاعی مانند کنگره استار و ی‌پ‌ژ دستاوردهای بزرگی هستند. آنها تلاش‌های زیادی دارند که ما دنبال می‌کنیم و باید آنها را بیشتر ارتقا دهند. ممکن است شهادت‌هایی رخ دهند، مبارزه سنگین باشد، حملات ادامه یابد، اما مردم ما آموخته‌اند که آزادی بدون پرداخت بهای آن محقق نمی‌شود. در جریان مقاومت عفرین، مادران چنین بیان کردند: 'ما ممکن است گرسنه بمانیم، اما نمی‌توانیم بدون میهن بمانیم، نمی‌توانیم بدون آزادی زندگی کنیم. 'زنان بدون آزادی نمی‌توانند زندگی کنند و هرگز نباید آزادی خود را به یک نفر بسپارند. این به معنای تقویت وحدت آنها و دفاع از دستاوردهای آنهاست.
*یکی از عرصه‌های مبارزاتی که سال گذشته اثری از خود بر جای گذاشت، مناطق گریلایی بود. با پیشاهنگی گریلاهای یژا استار از مرکز آنکارا گرفته تا کوهستان‌های کوردستان، گریلاها ضربات سنگینی به دولت اشغالگر ترکیه وارد کردند. مبارزات گریلایی در سال ۲۰۲۴ را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
به همین مناسبت به گریلاهای آزادی، همه فرماندهان و مبارزان ه‌پ‌گ-یژا استار با احترام درود و محبتم را می‌فرستم. در سال ۲۰۲۴، دولت فاشیست ترکیه، هم رئیس‌جمهور، هم روسای ستاد کل و هم وزرای دفاعش گفتند که در سال ۲۰۲۴ مناطق حفاظتی مدیا را قفل خواهند کرد. یعنی اعلام کردند که گریلا را منحل می‌کنند. بگذریم از اینکه این حقیقت ندارد، گریلاهای آزادی کوردستان در همه مناطق گریلایی، به ویژه در باکور، از آمد گرفته تا درسیم، از بوتان گرفته تا مردین، از سرحد گرفته تا زاگرس، متینا، زاپ و خاکورک مبارزه بی‌امانی انجام دادند. مبارزان قهرمان و فداکار ما به شهادت رسیدند. به همین مناسبت بار دیگر یاد و خاطره شهدای سال ۲۰۲۴ را با احترام و قدردانی گرامی می‌دارم. گریلاهای آزادی کوردستان از مواضع خود در برابر حملات دشمن دفاع می‌کنند. آنها حتی در یک منطقه هم عقب‌نشینی نکردند.
۴ سال است که حملات بی‌وقفه علیه گریلاها وجود دارد، اما گریلا در همه این مناطق از غرب زاپ گرفته تا متینا، تپه بهار و تپه جودی مقاومت بزرگی از خود نشان می‌دهد. بنابراین، گریلا به صورت حرفه‌ای عمل کرد. آنها از روش‌های غنی و جدید استفاده کردند. در نوروز ۲۰۲۴ خبرهای خوبی به مردم کورد داده شد. گریلا عملیات‌هایش را در برابر حملات هوایی دشمن بهبود بخشید، به ویژه پهپادها و پهپادهای مسلح سرنگون شدند. دشمن بارها مورد اصابت قرار گرفت. گریلا از مناطق و مواضع خود دفاع کرد، بر تعداد خود افزود و مبارزه خود را در همه عرصه‌ها انجام داد. اوج سطح عملیات انجام شده در سال ۲۰۲۴، عملیات علیه TUSAŞ بود. این عملیات نشان داد که اراده و قدرت گریلا چقدر بزرگ است.
گریلایی که خود را در فلسفه رهبر آپو آموزش داده باشد، در شخصیت رفقا آسیه علی و روژگر هلین آشکار شد که می‌تواند چه کارهایی انجام دهد. این رفقا نیز در نامه‌های خود چشم‌انداز سال آینده را بیان کردند. آنها نشان دادند که چگونه گریلاها می‌توانند عملیات‌های گریلایی انجام دهند، چگونه می‌توانند خود را سازماندهی کنند، چگونه می‌توانند روی اهداف خود تمرکز کنند و چگونه به سبک آپوئی عملیات انجام دهند و به نتیجه برسند. نامه‌هایشان هم مانند دکترین جنگ و هم مانیفست زندگی آزاد است. گریلاهای آزادی باید این را در هر زمینه‌ای مبنا قرار دهند. آنها نشان دادند که هر کس راهنمایش رهبر آپو باشد، می‌تواند مسیرش را پیدا کند. کسانی که مسیر خود را به درستی پیدا می‌کنند می‌توانند نتیجه بگیرند. ما معتقدیم که؛ گریلاهای آزادی عملکردهایی را که در مبارزات برای آزادی جسمانی رهبر آپو، در دفاع از ارزش‌های انقلاب و حل مسئله کورد به دست آورده‌اند، در سال ۲۰۲۵ به نمایش خواهند گذاشت. از این نظر نقش استراتژیک گریلا همچنان ادامه دارد.
*آیا پیام نهایی دارید که بخواهید اعلام کنید؟ برای آزادی جسمانی رهبر آپو و جایگاه کوردها در خاورمیانه چه کار باید کرد؟ پیام سال نو شما برای زنان، جوانان و همه نیروهای آزادی‌خواه چیست؟
حملات نسل‌کشی علیه مردم ما ادامه دارد و انزوای سنگین علیه رهبر آپو ادامه دارد. نقشه قرن ۲۱ ترسیم می‌شود و منطقه در حال طراحی مجدد است. از این نظر به اندازه وجود فرصت‌ها و امکانات برای مردم کورد، به همان اندازه خطرات نیز وجود دارد. مردم کورد دیگر مردم ۱۰۰ سال پیش نیستند. درست است که می‌گویند همان خطر ۱۰۰ سال پیش وجود دارد، دشمن هنوز با ذهنیت ۱۰۰ سال پیش عمل می‌کند، اما چیزی هست که حساب نکرده، کوردها کوردهای ۱۰۰ سال پیش نیستند. جنبش آزادی به رهبری رهبر آپو با مبارزه با جوانان و زنان کوردستان، مردم خاورمیانه در امتداد خط ملت دموکراتیک به مرحله بسیار مهمی رسیده است. از این نظر، اتحاد مردم کورد و عرب راهبردی است و فقط برای امروز نیست. رهبر آپو ۲۰ سال در خاورمیانه مبارزه و تلاش زیادی کرد. او با مبارزه خود در دمشق و لبنان اراده بزرگی را برای مردم سوریه آشکار کرد.
به همین دلیل، همه مردم کوردستان به ویژه مردم شمال و شرق سوریه، همه احزاب سیاسی، احزاب کوردستانی به ویژه احزاب روژاوا نباید یک بار دیگر خود را فریب دهند، به دنبال منافع کوچک نباشند، باید بر منافع ملی و آزادی تمرکز کنند. باید از این فرصت خیلی خوب استفاده کنند. این وظیفه بر دوش همه است. اگر ما اینگونه رفتار کنیم، معتقدم؛ هر چقدر هم که خطر بزرگ باشد، اراده و حقیقت مردم کورد از همه خطرها بزرگتر است. و کوردها می‌توانند همه این حملات، این خطرات را از بین ببرند و وحدت ملی را تضمین کنند. آنها می‌توانند با یک اراده مشترک در سراسر شمال و شرق سوریه در روند دموکراسی‌سازی سوریه شرکت کنند. از این طریق می‌توانند اتحاد کوردها را در سایر بخش‌های کوردستان بیشتر تقویت کنند. خطرات بزرگی برای دستاوردها وجود دارد، اما سال ۲۰۲۵ می‌تواند سال دستاوردهای بزرگ باشد. به همین مناسبت، این فراخوان ما به همه زنان، جوانان، مردم، دوستان، نهادها، احزاب و سازمان‌های ماست. هر اختلافی که دارند باید کنار گذاشته شود. بر این اساس همه باید به درستی در این فرآیند مشارکت کنند و نقش خود را ایفا کنند. من پیشاپیش سال ۲۰۲۵ را به مسیحیان، مردم ما، دوستانمان و همه مردم تبریک می‌گویم.»
