دوازدهمین کنگره حزب کارگران کوردستان (پکک) در تاریخ ۵ تا ۷ می در مناطق حفاظتی مدیا به طور همزمان و موازی در دو منطقه مختلف برگزار شد. سخنرانی افتتاحیه این کنگره توسط دوران کالکان، عضو کمیته اجرایی پکک، ایراد شد.
دوران کالکان با اشاره به اینکه این کنگره در شرایط جنگی گرم برگزار میشود، گفت:
«دوازدهمین کنگره پکک را افتتاح میکنم. کنگره خود را در مناطق حفاظتی مدیا و در شرایط جنگی گرم برگزار میکنیم. این کنگره را در دو بخش برگزار میکنیم. نیروهای هپگ و یژا استار ما نیز به طور موازی با این نشست ما، نشست مشابهی را عمدتا در منطقه تمرکز خود برگزار میکنند. تعداد ما در این دو بخش حدود ۲۲۰-۲۳۰ نفر است. نمایندگانی از همه مناطق و فعالیتها در این دو بخش کنگره ما حضور دارند. از این نظر، از نظر کمی و نمایندگی، صلاحیت لازم برای تصمیمگیری در مورد حزب خود را داریم.
بر این اساس، ابتدا از طرف رهبر آپو به کنگره درود میفرستم. رفقای مربوطه بعدا با ارائه اطلاعات لازم، سلام خواهند کرد. از طرف مدیریت و کمیته تدارکاتمان، برای دوازدهمین کنگرهمان آرزوی موفقیت دارم.
همه کنگرههای حزب ما را رهبر آپو آماده کرده است. کنگرههایی را هم که خودشان عملا نتوانستند در آن شرکت کنند، همیشه آماده و هدایت کردهاند. این کنگره ما را شاید بیشتر از کنگرههای دیگر، رهبر آپو آماده کرده است. رهبر آپو ما را تا به امروز رسانده است. رستاخیز ما به عنوان گریلا، به عنوان حزب، به عنوان خلق، توسط رهبر آپو تامین شده است. بر این اساس، ابتدا از طرف کنگرهمان، با اشتیاق و احترام عمیق به رهبر آپو درود میفرستم.
«شهادت رفقا فواد و رضا را اعلام میکنیم»
در این کنگره، شهادت رفقا فواد و رضا، از اولین رفقای رهبر آپو و بنیانگذاران حزبمان را اعلام میکنیم. همچنین، یاد و خاطره عزیز سری ثریا اوندر را که سهم مهمی در تدارکات این کنگره داشت و در دورهای که ما تدارکات کنگره را متمرکز کرده بودیم به شهادت رسید، از طرف کنگرهمان با احترام و محبت گرامی میداریم.
از همه رفقا دعوت میکنم به یاد این شهدای قهرمانمان دو دقیقه سکوت کنند. شهدای ما، رهبران مبارزه آزادی ما هستند.
«این آخرین کنگره سازمانی پکک خواهد بود»
برگزاری کنگره در ماه شهدا، ماه می و انجام این کنگره با هدایت رهبر آپو، بدون شک معنای بزرگتری دارد. این کنگره ما در ماه شهدا، قدرت ارزیابی و تصمیمگیری صحیح در امتداد خط رهبری و شهدا را نشان خواهد داد. بدین ترتیب، شایستگی واقعیت شهدا، حرکت در امتداد خط شهدا و همیشه در این راه گام برداشتن را اعلام و ابراز خواهد کرد.
این کنگره، همانطور که رهبر آپو بیان کرده است، آخرین کنگره سازمانی پکک خواهد بود.
رفیق فواد، بیانگر پایبندی بیپایان به رهبر آپو است
در چنین کنگرهای نیز، شهادت دو رفیق عزیز، از اولین رفقای رهبر آپو و بنیانگذاران حزبمان را اعلام میکنیم. همه رفقا این رفقا را میشناسند. افکار عمومی آنها را میشناسد. مردم ما، زنان و جوانان به خوبی آنها را میشناسند.
رفیق فواد، اولین رفیق ماست که با رهبر آپو همراه شد. درست مانند رفقا حقی و کمال، در نشست سد چوبوک که پایههای سازمانی حزب ما در آن گذاشته شد، شرکت کرد؛ در آنجا تصمیم گرفتند گروهی تشکیل دهند و بدین ترتیب به کار سازمانی بپردازند و این کار را تا آخر ادامه دادند و به شهادت رسیدند. او، مشارکت صحیح و مداوم به حقیقت رهبر آپو و پایبندی بیپایان را بیان و نمایندگی میکند. او با مبارزه عملی طولانی مدتش و آراستن آن با شهادتش، این واقعیت را ثابت کرد.
رفیق رضا، نماینده شخصیت کمال پیر دوم بود
رفیق رضا را هم همه رفقا میشناسند. در دوره اولین گروه، جزو گروهی بود که از آنکارا آمده بود و سهم بزرگی در توسعه جنبش، شکلگیری خط مشی عملیات و قدرت گرفتن سازمان و مبارزه داشت. همانطور که رفیق فواد تلاش کرد روح، خمیرمایه آگاهی و احساس مبارزه رهبری باشد و جایگاه بسیار مهمی در این زمینه داشت، رفیق رضا نیز چنین بود.
رفقا رفیق رضا را چندان نمیشناختند. تعداد کمی از رفقا رفیق رضا را واقعا میشناسند. نمیتوانم بگویم همه رفیق رضا را میشناسند. او واقعا نماینده شخصیت گریلایی، سیالیت جیوه مانند بود... همیشه از شخصیت و انقلابیگری کمال پیر سخن گفتهایم. رفیق رضا، نماینده شخصیت کمال پیر دوم بود.
هیچ دستاوردی آسان و بدون هزینه نبوده است
رهبر آپو گفت: 'هر لحظه پکک با مبارزه با مشکلات بزرگتر، بیشتر از لحظه قبل توسعه یافته، خلق شده و به دست آمده است. 'هیچ دستاوردی آسان و بدون هزینه نبوده است. شهادتهای این مبارزه، راه را برای برگزاری چنین نشستی، آن هم در دو بخش جامع و با این تعداد شرکتکننده و قدرت بحث، برای ما هموار میکند و امکان آن را فراهم میآورد. این وضعیتها ظاهرا خود به خود اتفاق نمیافتند.
«این یک پایان نیست»
ابتدا یاد و خاطره شهدا را با احترام، عشق و سپاس گرامی داشتیم. به ویژه رفقای اخیرمان بسه و میترا که در حمله با سلاح شیمیایی به شهادت رسیدند، بار دیگر به وضوح نشان دادند که دشمن چقدر ظالم است؛ همچنین شجاعت، جسارت، فداکاری و سطح قهرمانی مقاومت گریلاها را بار دیگر به وضوح به همه ما نشان دادند.
این کنگره ما البته با کنگرههای دیگر متفاوت است. از یک جهت کمی با کنگره اول قابل مقایسه است. این کنگره با هدف پایان دادن تاریخی به پکک و قرار دادن آن در جایگاه تاریخی خود برگزار میشود.
البته این یک پایان نیست. با چنین پایانی، هدف گشودن راه برای خیزشهای جدید است. هدف فراهم آوردن امکان و فرصت برای خیزشهای جدید است. با این حساب، در حالی که راهپیمایی ۵۲ ساله جنبش آپویی با نام پکک به پایان میرسد، البته لازم است نقش، معنا و تعریف تاریخی آن را به خوبی بدانیم. مسلما فرصت بحث در مورد همه جوانب و جزئیات آن در اینجا وجود نخواهد داشت و برای آن وقت نداریم.
«رهبر آپو گفت که فعالیتها ماهها طول خواهد کشید»
اما رهبر آپو در حالی که میگفت 'کنگره باید به سرعت به پایان برسد'، گفت که فعالیتهای آن ماهها طول خواهد کشید. در فعالیتهایی که ماهها طول خواهد کشید، چه خواهیم کرد؟ بدین ترتیب، در حالی که پکک را در جایگاه تاریخی خود قرار میدهیم، با درک صحیح و کافی از جایگاه آن در تاریخ، وظایف و مسئولیتهای تاریخی آن، درسهای آن را گرفته و به دوره جدید منتقل خواهیم کرد.
در جایی، با یک بررسی انتقادی و خودانتقادی عمیق در برابر حقیقت پکک، درسهای عملی را گرفته؛ و با تلاش برای خودسازی مجدد بر اساس آن، خود را برای مشارکت مؤثرتر و قویتر در دوره جدیدی که پیش روی ما گشوده شده است، آماده خواهیم کرد.
«پکک نقش تاریخی خود را با موفقیت ایفا کرده است»
پکک در اواخر نوامبر ۱۹۷۸ تاسیس شد. جنبش آپویی پیش از این خود را به عنوان انقلابیون کوردستان و اتحادیه جوانان انقلابی کوردستان نیز نامیده بود. در اواخر سال ۱۹۷۸ نیز احساس نیاز به نامگذاری خود به عنوان حزب و سازماندهی خود به عنوان حزب کورد و نام حزب کارگران کوردستان بدین ترتیب شکل گرفت. یعنی پکک از ابتدا با این نام ظهور نکرد. دانستن این واقعیت مفید است.
اما پکک، البته سازماندهی خط مشی آپویی بود. آن جوهر را گرفت و تلاش کرد شکلگیری آن را توسعه دهد. گریلای آپویی، گریلای پکک بر این اساس توسعه یافت.
اولین جرقههای مقاومت را در هیلوان و سِوَرَگ زد. در زندان در برابر کودتای فاشیستی ۱۲ سپتامبر ۱۹۸۰، مقاومت بزرگ اعتصاب غذای ۱۹۸۲ را به وجود آورد. با کارزار گریلایی ۱۵ اوت ۱۹۸۴ نیز در کوهستان و در میان گریلاها، به منظور خلق یک زندگی جدید و آزاد، به مبارزه فداییانه دست زد.
میدانیم که این امر در اوایل دهه ۹۰ نتایج مهمی به همراه داشت. از انقلاب رستاخیز ملی سخن گفتیم. انقلاب رستاخیز ملی، در نتیجه چنین مقاومت در زندان و مقاومت گریلا که از آن برخاسته بود، آن هم در مدت کوتاهی به وقوع پیوست. قیامها توسعه یافت. مبارزه آزادی زنان، انقلاب آزادی زنان در دستور کار قرار گرفت.
رهبر آپو می گوید: 'پکک نقش خود را در اینجا به پایان رسانده است. 'این جنبشی برای آشکار کردن واقعیت و موجودیت کوردها و درهم شکستن انکار و نابودی بود. این امر را نیز با مبارزهای که در دهههای ۷۰ و ۸۰ به پیش برد و با انقلاب رستاخیز ملی که در اوایل دهه ۹۰ به وقوع پیوست، به موفقیت رساند. نقش تاریخی خود را با موفقیت ایفا کرده است.
«حملات را خنثی کردیم»
در فضای شکنجه، انزوا و نسلکشی امرالی، این جستجو با تغییر پارادایم به راهحل رسید. بحران ایدئولوژیک پشت سر گذاشته شد. تغییر پارادایم، یک انقلاب ایدئولوژیک بزرگ بود؛ و این انقلاب نیز پیروزی را به ارمغان آورد. در شخص، ذهنیت و آگاهی رهبر آپو. میدانیم که این امر نه تنها کوردستانی نبود، بلکه راه نجات را به همه ستمدیدگان –به ویژه زنان– نشان داد و بیانگر یک خیزش رهبری جهانی بود.
اکنون چگونگی رسیدن ما به این کنگره مشخص است. در اینجا، یعنی با وجود همه خروجها از پارادایم و نواقص در اجرای آن، نتایج مقاومت همهجانبه ما بر اساس جنگ انقلابی خلق در برابر حمله همهجانبه ۲۴ جولای ۲۰۱۵ تحت عنوان 'طرح نابودی'، مقاومت قهرمانانه گریلاها، مقاومت سازمانهای زنان و جوانان ما، مقاومت مردم و دوستانمان در اطراف آن، و نتایج کارزار جهانی آزادی که پس از ۱۰ اکتبر ۲۰۲۳ به پیش بردیم، ما را به اینجا رساند.
یعنی ما همیشه حملات برنامهریزی شده آنها را که هدفشان سرکوب، نابودی و انحلال بود، درهم شکستیم، خنثی کردیم و ناکام گذاشتیم. بر این اساس، بحران و آشوب نظام استعماری و نسلکشی را بیشتر تعمیق بخشیدیم. با پیوستن عوامل دیگر، ساختار حاکم ترکیه بار دیگر مجبور شد درِ رهبر آپو را بکوبد.
پایانی برای ایجاد زمینه
این کنگره، بله، شبیه کنگره اول است. اما چگونه؟ در آنجا اراده بزرگی برای یک شروع جدید وجود داشت. در اینجا، اراده بزرگی بر اساس پایان دادن تاریخی به آن شروع وجود دارد. اما این، پایان دادن و تمام کردن نیست. این یک پایان دادن برای باز کردن راه و ایجاد زمینه برای خیزشها و سازمانهای جدید است، آن هم به شکلی بسیار قویتر و مدعیتر از زمان تاسیس پکک.
با پایان دادن به راهپیمایی جنبش آپویی با هویت ۴۷ ساله پکک؛ این کار را میکنیم تا راه برای توسعه و کسب موفقیت مؤثرتر و فعالتر خط مشی جامعه دموکراتیک آپویی، خط مشی آزادی و دموکراسی، خط مشی تمدن دموکراتیک با روشها و اشکال سازمانی جدید و با استراتژیهای جدید هموار شود.
مطمئنا سیاست دموکراتیک برجستهتر خواهد شد. سازمانهای زنان و جوانان، فعالیتهای ایدئولوژیک نقش مهمتر و بیشتری خواهند داشت. تلاش خواهیم کرد این گونه سازمانها و مبارزات را توسعه دهیم. همه ستمدیدگان، زنان، جوانان، کارگران و زحمتکشان، خلقها صاحب سخن خواهند بود، مبارزه خواهند کرد و نقش ایفا خواهند کرد.
همه رفقا، سطح درک و فهم خود را بر این اساس توسعه دهند؛ مشارکت و سهیم شدن خود را بر این اساس انجام دهند و موفقیت کنگرهمان را تضمین کنند. بر این اساس، بار دیگر از طرف مدیریت و کمیته تدارکاتمان، برای دوازدهمین کنگرهمان آرزوی موفقیت دارم و معتقدم که موفق خواهد شد.