هشتمین سالگرد مقاومت خانه‌سور
مردم ایزدی از حفاظت گرفته تا سیاست، خدمات، زنان، جوانان، فرهنگ و اقتصاد، در همه زمینه‌ها به اراده‌ای تبدیل شده‌اند. مردم شنگال امروز نیز با آن مقاومت شهرک خانه‌سور که ۸ سال پیش انجام شد، خود را اداره می‌کنند.
۸ سال از حملاتی که در شهرک خانه‌سور شنگال رخ داد، گذشت. پس از حملات مشخص شد که این حملات در نتیجه برنامه‌های ترکیه انجام شده است. تلاش‌ها و برنامه‌های کثیف دولت اشغالگر ترکیه علیه اراده مردم ایزدی ادامه یافت. اما خانه‌سور با سیستم خود به الگویی برای منطقه تبدیل شد.
در ۲ مارس ۲۰۱۷، برخی گروه‌های مسلح که خود را «پیشمرگه‌های روژ» می‌نامیدند، از طریق شهرک سهیلا از توابع ربیعه و شهر دهوک وارد ناحیه سنونی شنگال شدند و از آنجا به سمت شهرک خانه‌سور که تحت کنترل مبارزان ی‌ب‌ش-ی‌ژش قرار داشت، حرکت کردند.
در پی این موضوع، مردم منطقه نارضایتی شدیدی نشان دادند و خواستار عقب‌نشینی این گروه‌ها شدند. نیروهای ی‌ب‌ش-ی‌ژش و آسایش ایزدخان نیز تدابیر لازم را اتخاذ کردند. از سوی دیگر، مقامات ی‌ب‌ش با این گروه‌ها دیدار کرده و خواستار اطلاع از هدف ورود آنها شدند. در این دیدار مشخص شد که آنها قصد دارند شهرک خانه‌سور و مرز روژاوا را اشغال کنند. مسئولان گروه‌های مهاجم این هدف خود را آشکارا بیان کرده و گفتند که حمله خواهند کرد.
با سلاح‌هایی که برای ایزدی‌ها آمده بودند، به ایزدی‌ها حمله کردند.
نیروهای ی‌ب‌ش برای جلوگیری از درگیری، تلاش‌های خود را ادامه دادند، اما صبح روز ۳ مارس، گروه‌های مسلح با سلاح‌های سنگین حمله را آغاز کردند. گروه‌های تبهکار با ۳۰ دستگاه خودرو از نوع هامر و خودروی زرهی و همچنین با انواع دیگر سلاح‌ها حمله کردند. در پی این حمله، مبارزان ی‌ب‌ش-ی‌ژش و آسایش ایزدخان پاسخ دادند و جنگ درگرفت. نکته قابل توجه این بود که سلاح‌هایی که گروه‌های تبهکار در حمله استفاده می‌کردند، توسط دولت آلمان برای استفاده علیه داعش به حکومت اقلیم کوردستان ارسال شده بود.
گریلاهای ه‌پ‌گ که میانجیگری کردند، هدف قرار گرفتند
زمانی که حملات آغاز شد، ۲ گریلای ه‌پ‌گ که در منطقه شنگال حضور داشتند، به منطقه آمدند و خواستند میانجیگری کرده و از حملات جلوگیری کنند. به همین دلیل، در لحظه‌ای که گروه‌های تبهکار حمله کردند، هر دو گریلا بدون دست زدن به سلاح‌های خود در مقابل خودروهای نظامی قرار گرفتند و با بدن خود سعی کردند آنها را متوقف کنند. اما تبهکاران آنها را نیز هدف قرار داده و به شهادت رساندند. تصاویری که توسط مطبوعات آزاد از آن لحظات گرفته شد، در سراسر کوردستان و خارج از میهن باعث خشم شدیدی شد.
در درگیری‌هایی که حدود ۳ ساعت به طول انجامید، به درخواست تبهکاران آتش‌بس اعلام شد. ۴ مبارز ی‌ب‌ش، یک عضو آسایش ایزدخان به شهادت رسیده بودند. پیکر ۴ مبارز ی‌ب‌ش، یک عضو آسایش ایزدخان و یک گریلای ه‌پ‌گ در ۵ مارس در کوه شنگال به خاک سپرده شدند. پیکر ۲ مبارز نیز در قامشلو به خاک سپرده شد.
روزنامه‌نگاران مستقیما هدف قرار گرفتند
هنگامی که حملات وحشیانه تبهکاران داعش در ۳ اوت ۲۰۱۴ به شنگال آغاز شد، اعضای مطبوعات آزاد، تمام وحشیگری تبهکاران را نشان دادند. همچنین، تمام برنامه‌های کثیف پس از این حملات را افشا کردند. به همین دلیل، زمانی که گروه‌های تبهکار در ۳ مارس به خانه‌سور حمله کردند، روزنامه‌نگاران را نیز به هدف اصلی خود تبدیل کردند. در حمله اولیه ۳ مارس، روزنامه‌نگار نوژیان اَرهان زخمی شد. نوژیان پس از ۱۹ روز در ۲۲ مارس در بیمارستان شهر حسکه روژاوا به شهادت رسید. پیکر نوژیان در ۲۵ مارس در شنگال به خاک سپرده شد.
مادران به سوی مواضع تبهکاران رفتند
پس از آتش‌بسی که به درخواست مهاجمان انجام شد، مادران ایزدی در خانه‌سور جمع شده و به سمت مواضع مهاجمان حرکت کردند. مادران، مهاجمان را از سنگرها بیرون آورده و به محلی که مهاجمان در حال حفر خندق بودند، منتقل شدند. مادران در خندق‌ها نشستند و خواستار خروج این گروه از منطقه شدند. اما مهاجمان دوباره با سلاح‌های خود در مقابل مادران ایستادند.
سلاح‌های مورد استفاده را پنهان کردند
پس از انتشار تصاویر و فیلم‌های سلاح‌های آلمانی که برای جنگ علیه داعش داده شده بود، در رسانه‌ها، گروه‌های مهاجم این سلاح‌ها را به خطوط عقب منتقل کردند. پس از انتشار اخبار، هیئتی از آلمان به منطقه آمده و تحقیقاتی انجام دادند.
به تجمع مردم نیز حمله کردند
گروه‌های مذکور پس از حمله در بین شهرک‌های سنونی و خانه‌سور مستقر شدند. از سوی دیگر، از چهار گوشه کوردستان و خارج از میهن، به ویژه ایزدی‌ها، تمام کوردستانی‌ها خواستار خروج مهاجمان از منطقه شدند. در ۷ مارس، ایزدی‌های ساکن در کمپ نوروز در شهر دِرک روژاوا، با هدف محکوم کردن حمله و حمایت از مقاومت خانه‌سور به سمت شنگال حرکت کردند. اما زمانی که تجمع به روستای نعیم وابسته به شهرک ربیعه رسید، توسط افراد مسلح پ‌د‌ک در مرز متوقف شدند.
عضو تاژه را به قتل رساندند
در ۱۴ مارس، هزاران نفر از روژاوای کوردستان و شنگال به خانه‌سور آمده و به سمت مواضع گروه‌های تبهکار راهپیمایی کردند. هزاران نفر با کاروانی متشکل از ۱۰۰ خودرو در مقابل ساختمان پاده به راه افتادند و از خروجی خانه‌سور راهپیمایی را آغاز کردند. اما زمانی که تجمع به مقابل موضع‌ها رسید، گروه‌های تهبکار با گاز اشک‌آور حمله کردند. در این حمله، نازه نایف قَوال، عضو ۲۰ ساله جنبش آزادی زنان ایزدی (تاژه) به شهادت رسید و ۱۰ نفر نیز زخمی شدند.
پیکر عضو تاژه در آرامگاه شهدای کوه شنگال با مراسم باشکوهی به خاک سپرده شد. مردم شنگال نام کمپ محل سکونت شنگالی‌ها که در زمان فرمان (نسل‌کشی) به آن پناه برده بودند و در منطقه سردشت کوه شنگال قرار داشت، را «کمپ شهید نازه» نامیدند.
چرا خانه‌سور؟
با حملات، ارزیابی‌ها و اظهارات در مورد علت حملات افزایش یافت. همچنین، داده‌های زیادی که علت را روشن می‌کرد، آشکار شد.
شهرک خانه‌سور در جنوب غربی کوه شنگال و در مرز روژاوای کوردستان قرار دارد. زمانی که تبهکاران داعش به شنگال و اطراف آن حمله کردند، این شهر نیز اشغال شد. با حمله داعش، مبارزان ی‌پ‌گ-ی‌پ‌ژ به درخواست مردم ایزدی و نهادهای آنها از روژاوا به کمک مردم شتافتند. مبارزان برای اولین بار محاصره تبهکاران داعش را در خط خانه‌سور شکستند و خود را به کوه شنگال رساندند. با این تلاش، کریدوری بین روژاوا و شنگال باز شد و ده‌ها هزار نفر نجات یافتند.
در زمان حمله تبهکاران داعش، مبارزان ی‌پ‌گ-ی‌پ‌ژ و همچنین گریلاهای ه‌پ‌گ-یژا استار به کمک مردم ایزدی شتافتند. مردم ایزدی نیز از این امر شجاعت زیادی گرفتند و نیروی خوددفاعی‌اش، یعنی یگان‌های مقاومت شنگال (ی‌ب‌ش) و یگان‌های زنان شنگال (ی‌ژش) را تاسیس کردند. در مقاومت بزرگ، خانه‌سور و اطراف آن از تبهکاران پاکسازی شد. مبارزان ی‌ب‌ش-ی‌ژش به عنوان نیروهای دفاعی منطقه مورد استقبال مردم قرار گرفتند و هر روز پیوستن به صفوف آنها بیشتر می‌شد.
از سوی دیگر، مردم ایزدی به تدریج به منطقه بازگشتند و نهادهای خود را تاسیس کردند. در این چارچوب، کمون‌ها، شوراها، شورای موسس، آسایش ایزدخان، شهرداری و غیره تاسیس شدند. همچنین، حزب آزادی دموکراتیک ایزدی‌ها (پاده) تاسیس شد و توسط دولت مرکزی عراق پذیرفته شد. به این ترتیب، برای اولین بار مردم ایزدی صاحب اراده شدند و خود را اداره کردند. شهرک خانه‌سور نیز به عنوان نماد این سیستم برجسته شد.
خانه‌سور با مقاومت خود توجه‌ها را به خود جلب کرده بود. در عرض یک سال، تغییر شکل داد و به الگویی تبدیل شد. هزاران شهروندی که به دلیل ظلم تبهکاران آواره شده بودند، به سرزمین خود بازگشتند. رنگ و بوی سیستم خودمدیریتی آشکارتر شد، نهادهای آن دائمی شدند. پس از یک سال، مردم ایزدی از حفاظت گرفته تا سیاست، خدمات، زنان، جوانان، فرهنگ و اقتصاد، در همه زمینه‌ها به اراده‌ای تبدیل شدند. مردم شنگال امروز نیز با آن مقاومت شهرک خانه‌سور که ۸ سال پیش انجام شد، خود را اداره می‌کنند و اکنون آن مقاومت به سیستم خودگردانی و خودمدیریتی تبدیل شده است.
