مراسم یادبود افراد به قتل رسیده در زیرزمین‌ها در جزیر
مراسم یادبود کسانی که ۷ فوریه در زیرزمین‌ها از سوی دولت ترکیه به قتل رسیدند، در جزیر برگزار شد.
به پیشاهنگی نهاد کمک و همبستگی با کسانی که خویشاوندان خود را در مهد تمدن‌ها از دست داده‌اند (MEBYA-DER)، به مناسبت نهمین سالگرد قتل‌عام در زیرزمین‌های جزیر، مراسم یادبود برگزار شد. در این مراسم درباره کسانی که در زیرزمین‌ها به قتل رسیدند، پانل برگزار شد. خانواده‌های قربانیان، سخنگویان حزب برابری و دموکراسی خلق‌ها (دم پارتی)، عایشه‌گل دوغان نماینده پارلمانی شِرنَخ، اوزترک ترک‌دوغان سخنگوی مشترک کمیسیون حقوقی دم پارتی، مدیران حزب مناطق دموکراتیک (د‌ب‌پ)، مدیران شعبه شرنخ و نواحی دم پارتی، مادران صلح، جنبش زنان آزاد (ت‌ژ‌آ) و تعدادی از شهروندان در این مراسم یادبود حضور داشتند.
سالن محل برگزاری مراسم با نصب بنری حاوی نوشته «قهرمانان جِزیزا بوتان» تزئین شده بود. مراسم با انجام یک دقیقه سکوت جهت ادای احترام به یاد شهدا، آغاز شد.
پانلی تحت عنوان «صلح» برگزار شد. سخنرانی‌هایی از سوی اَسمَر چِکماز، نویسنده عایشه‌گل دَوَجی‌اُغلو، سخنگوی دم پارتی عایشه‌گل دوغان، و اوزترک ترک‌دوغان، انجام شد.
اسمر چکماز، رئیس مشترک MEBYA-DER، گفت: ـما شاهد بودیم که در زیرزمین‌های جزیر چه بر سر فرزندان ما آمد. ما هیچگاه فراموش نخواهیم کرد.»
وی بر ضرورت اتحاد برای پیروزی تاکید کرد.
اوزترک ترک‌دوغان نیز در سخنرانی خود اعلام کرد که مبارزه حقوقی برای کسانی که در زیرزمین‌ها به قتل رسیدند، ادامه خواهد داشت.
عایشه‌گل دوجی‌اوغلو گفت: «امکان ندارد اینجا درباره صلح صحبت شود و در روژاوا جنگ ادامه داشته باشد و انسان‌ها به قتل برسند. ما خواستار صلح هستیم و امید خود را به حکومت گره نخواهیم زد. به همین دلیل به مبارزه خود ادامه خواهیم داد.»
عایشه‌گل دوغان نیز در سخنرانی خود ضمن اشاره به تلاش‌ها برای صلح، اظهار داشت: «۲۵ سال است یک رهبر بار صلح را به دوش می‌کشد. این بار بر دوش وی قرار دارد. اما انزوای تحمیلی علیه وی اعمال می‌شود. خلق کورد می‌گوید او رهبر ما است و آزادی جسمانی آقای عبدالله اوجالان را مطالبه می‌کند. بدون کوردها نه در ترکیه و نه در خاورمیانه صلح تحقق نخواهد یافت. ما باید به خودمان اتکا داشته باشیم. صحبت‌های زیادی مطرح می‌شود و آگاهانه می‌خواهند که وحدت کوردها محقق نشده و ایمان ما را در هم بشکنند. بیش از هر چیزی از وحدت ما می‌ترسند. هر اندازه که متحد باشیم، به همان میزان ترس آنان نیز بزرگ‌تر خواهد شد. زمان حمایت از جزیره امرالی است. او رهبر یک خلق است. سالهاست در پی باز کردن راهی برای خلق‌ها است. این یک فرصت تاریخی است و نباید از دست برود. خانه به خانه و منزل به منزل، از اندیشه صلح صیانت خواهیم کرد. تا زمانی که انزوای تحمیلی پایان نیابد و ندای صلح آقای اوجالان شنیده نشود و با او دیدار نکنیم، نمی‌توان گفت که یک روند آغاز شده است. البته یک روند وجود دارد اما چیزی مشخص نیست.»
پانل با پرسش و پاسخ پایان یافت.
