روز به روز زندگی در اردوگاه‌ها سخت‌تر می‌شود: حتی آب نیز تامین نمی‌شود

۱۰ سال از «فرمان» (نسل‌کشی ایزدی‌ها) سال ۲۰۱۴ به جامعه ایزدی می‌گذرد. شرایط زندگی در اردوگاه‌های باشور کوردستان سخت و سخت‌تر می‌شود.

اردوگاه قادیه

در سال ۲۰۱۴ خلق ایزدی در سراسر باکور، باشور و روژاوای کوردستان پراکنده شدند. بیشتر آنها در باشور کوردستان و در اردوگاه‌های آنجا مستقر شدند.

یکی از اردوگاه‌هایی که اکثریت خلق شنگال در آن اسکان یافته‌اند، اردوگاه قادیه ۱-۲ در زاخوی استان دهوک است.

صدها خانواده شنگالی در کمپ قادیه اسکان داده شدند. این کمپ از سال ۲۰۱۴ تا به امروز ده‌ها بار در آتش سوخته و یک بار نیز توسط هواپیماها بمباران شده است.

مردم این کمپ ده روز است که بی‌آب مانده و زندگی آنها با مشکل مواجه شده است. پس از اینکه وزارت مهاجرت و پناهندگان عراق تصمیم گرفت در ۳۰ ژوئن تمام کمپ‌ها را ببندد و همه مهاجران را به محل‌های زندگیشان بازگرداند، اکنون دولت باشور کوردستان همه مایحتاج زندگی را از مردم قطع کرده و اجازه آب‌رسانی به آن کمپ‌ها را نمی‌دهد.

اخیراً وزارت مهاجرت اعلام کرده است که همه کسانی که قبل از ۳۰ ژوئن به محل خود بازگردند کمک دریافت خواهند کرد و کسانی که پس از ۳۰ ژوئن به محل زندگی خود بازگردند کمکی دریافت نخواهند کرد.

حکومت باشور نیز تلاش کرده است تا جلوی این مهاجران را گرفته و از بازگشت آن‌ها به مکان‌های خود جلوگیری کند.