زیلان وژین  ریاست مشترک حزب حیات آزاد کوردستان  در رابطە با زمین لرزە باکور و روژآوای کوردستان ضمن اعلام تسلیت بە بازماندگان خانوادەهای قربانیان و آرزوی بهبودی برای مصدومان گفت: این زمین لرزە بازتاب دهندە ی سیاستهای کشتار کوردها از سوی حاکمیت است.

وی در ادامە خاطر نشان ساخت برخورد خلقمان در  هر چهار بخش  کوردستان نسبت به این فاجعه بسیار خوب بود و امیدواریم که بتوانند بیش از پیش به همدیگر یاری رسان بودە و در همین راستا با هم بیش از پیش متحد و منسجم عمل کنند.  سه اسفند روزی است که مردم ایران و روژهلات کوردستان آن را بە روز قیام بی‌سابقه‌ای برای محکومیت توطئه بین‌المللی بدل کردند و مبارزه برای آزادی رهبر آپو و دموکراسی بر همین اساس نیز ادامه خواهد یافت. رهبر آپو مردم را بە اراده و اندیشه و باور اصیلی متکی کرد به همین دلیل پژاک در بستر اعتراضات خلق شکل گرفتە شد و این حزب مبارزه خود را در تمام عرصه ها آغاز کرد.

زیلان وژین در ادامه به ارزیابی سیاست دموکراتیک پرداختە و آن را چنین توضیح می دهد:

سیاست و دموکراسی دو مفهوم جدایی ناپذیر از یکدیگر هستند. همانطور که رهبر آپو می گوید؛ دموکراسی پرکاربردترین واژگان سیاسی بودە و هموارە نیز کاربردهای متفاوت  و معکوسی داشتە است. ما چندین نوع دموکراسی داریم که هر کدام ویژگی ها و تفاوت های خاص خود را دارند. اما ما دموکراسی مستقیم را مبنای خود قرار داده ایم. در این نوع دموکراسی، مردم خود مستقیماً سرنوشت خود را تعیین می کنند و مستقیماً در صحنه سیاسی جای  می گیرند

دمکراسیهای مبتنی بر نمایندگی که توسط دولت ها اعمال می شود، بە ایجاد بستری برای چنین تفسیری کمک کردە است. دموکراسی نمایندگی می تواند راه خوبی باشد، اما تنها در صورتی که خود خلق خود از ارادە خود برخوردار باشند و بدانند چه نوع سیاست ها و سیستم هایی را می خواهند انتخاب کنند. اما امروز در میان دولت ها این رویە کاملا برعکس است، مثلاً دولت اشغالگر ایران همیشه این رویکرد را در انتخابات ریاست جمهوری نشان می دهد. رهبر آپو در این بارە می گوید: جامعه بدون سیاست مانند مرغی است که سرش را از تن جدا کردە باشند. بدون دیدن اطراف خود را بە همە جا می کوبد، از طرف دیگر سیاست یعنی هستی و آزادی برای این خلق بودە و بدون همدیگر نمی توانند زنده بمانند، دولت اشغالگر ایران  هیچگونە ارتباطی با دمکراسی و سیاست ندارد و صرفا در این راستا اقداماتی نمایشی را از خود نشان می دهد.  سیاست عرصه آزادی است. اگر جامعه ای در متن سیاست گنجانده شود، میتوان گفت کە در آنجا دموکراسی وجود دارد، اما اگر نباشد، سیاستهای دولت حاکمیت می یابند.

زیلان وژین در بخش دیگری از گفتگوی خود اظهار داشت: پیش از این اشارە کردم کە  سیاست حوزه ای اجتماعی است و با زندگی مرتبط است، اما دولت در زمینه‌های اقتصادی، سیاسی، فرهنگی، نظامی و ... خود را تحمیل می‌کند و از این موارد علیه جامعه استفاده می‌کند. دولت ها همه خود را دموکراتیک قلمداد می کنند و با نام سیاست و دموکراسی این برتری را نشان می دهند  و این در حالی است که دولت در همه جای جهان; تنها با انکار جامعه و دموکراسی زنده ماندە است. مردم می ترسند و برای محافظت از خود از این حوزە دوری می کنند، هر چند عرصە سیاست عرصه  خود جامعه است.

 وژین در ادامە ضمن تاکید بر نقش و جایگاە زنان در طول تاریخ خاطر نشان ساخت: دموکراتیزاسیون موضوعی فکری و فرهنگی است. دموکراتیزاسیون مفهومی است که ابتدا باید بین زن و مرد شکل بگیرد. رهبر آپو با مشارکت دادن زنان در صفوف گریلاها و در جریان مبارزه برای آزادی به این مهم دست یافت و آن را به عنوان یک سیستم ریاست مشترک تأسیس کرد. هزاران سال است که جامعه توسط یک جنسیت اداره می شود و ذهنیت مردانگی و نژادپرستی بر آن  حاکم بوده است. به همین دلیل است که زنان از سیاست کنار گذاشته شده اند. دولت با ذهنیت فردگرایانە، نژادپرستانە، ملی گرایانە، علم محوری مردانە و مذهب برتری خود را بر تمام حوزەها تثبیت کرده و عرصه های عمومی زندگی را تنگ و اشغال کرده است. نظام مدرنیته سرمایه داری با اندیشه و ایدئولوژی لیبرال؛ زنان را به کالایی تبدیل کرده است که تنها به عنوان نمایشی از دموکراسی آنها را بازنمایی می کند. اما در اصل زنان را بیش از هر مرحله تاریخی دیگری به بردگی گرفته و در خدمت نظام خود قرار داده است. تا زمانی که زنان به طور گسترده وارد سیاست نشوند. دموکراسی به هیچ وجه پیشرفت نخواهد کرد.

دولت و رژیم اشغالگر ایران ارتباط زنان را با یکدیگر قطع می کند

وژین در بخش دیگری از سخنان خود ضمن اشارە بە سیاستهای دولت اشغالگر ایران در رابطە با زنان گفت: زنان باید با ذهنیت زنانه خود در سیاست مشارکت داشتە باشند نه به عنوان زنانی که بر اساس سیاست و منطق دولت در سیاست شرکت می کنند. امروزه در ایران به تعدادی از زنان فرصت داده می شود تا در سیاست شرکت کنند. اما این اقدام دولت اساساً برای قطع ارتباط زنان با یکدیگر در حوزە سیاست و جامعە است. در کشورهای اروپایی؛ آنها تعدادی از زنان را بە نمادی برای آزادی بدل می کنند، اما منظورشان آزادی فردی است. آزادی روح، اندیشه، جامعه و زنان در مسیر خواستهای آنان نیست. انقلاب کنونی ایران  در راستای مخالفت با چنین ذهنیتی بودە و مبارزه ای برای تحقق منیت و موجودیت زنانە در حوزە سیاست و جامعە بودە است. به عنوان بارزترین نمونه می توان به مشارکت زنان در سیاست در باکور و غربر و روژآوای کوردستان بر اساس اراده مستقل زنانە اشاره کرد کە نظام تشکیلاتی و نظام ریاست مشترک خود را ایجاد کرده است.

وی در ادامە بر تلاشهای گروههایی نیز اشارە کردە کە در خارج تلاش می کنند بە نحوی بر امواج انقلاب ژن، ژیان، آزادی سوار شوند. وقتی نظام سرمایه داری در می یابد افرادی هستند که می توانند منافع آنها را حفظ کنند، بلافاصله به آنها کمک می کند و سعی می کند فرصت های سیاسی، امکانات و دسترسی به رسانه ها را برای آنها فراهم کند. باید از آنها پرسید زمانی که خلق در  ایران با شکنجه، اعدام و گرسنگی مواجه بودند، این افراد و سازمان ها کجا بودند؟ ما به عنوان جنبش آپویی بیش از ٢٠ سال است که در روژهلات کوردستان و ایران می جنگیم و شهید داده ایم. خط مشی ما همان چیزی بوده است که اکنون خلق خواستار آن هستند. ما طرفدار مشارکت خلق در سیاست بودە و از این پس تلاش ما بر این راستا خواهد بود که این رویە را با قدرت بیشتری دنبال کنیم. ما این نظام را فقط برای کوردستان نمی خواهیم. بلکه دستیابی بە چنین هدفی برای کل ایران لازم است. اگر خلقهای عرب، بلوچ، آذربایجان، کورد و همه ملیت‌های ایران بە نظام دموکراتیک کنفدرال متمایل شوند، مشکلات حل شدە و هیچ کس نمیتواند جامعە را مهندسی کردە و در نهایت دولت ناگزیر است کە خود و قوانینش را بر اساس ارادە و مطالبات خلق سازماندهی کردە و تغییر دهد.

تا تضادهای میان زن و مرد حل نشود، نمیتوان از سیاست و یک زندگی سالم و انسانی سخن گفت

زیلان وژین در پایان سخنان خود ضمن اشارە بە مبارزە و تقویت مبارزە اظهار داشت: دموکراتیزاسیون موضوعی است که ابتدا باید در ذهنیت شکل گرفتە و تجسم یابد؛ این موضوع چند بعد دارد. نخست زبان، فرهنگ و آموزش کە بنیاد آن را شکل می دهد. دولت در فرآیند و نیز در  نظام آموزشی تحمیلی زبان، فرهنگ ملل دیگر را منحل می کند و از طرف دیگر آنها را از فرهنگ خود جدا می کند. زبان و آموزش؛ هویت و موجودیت مردم، هویت ملت ها و از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در این میان چند بعد اخلاقی و سیاسی وجود دارد که به این معناست جامعه بر اساس این اصول می تواند خود را اداره کند. اما این اصول طبق قانون و مبانی اداری آن است کە توسط دولت دچار انحلال شدەاند  و بزرگترین رویکردهای خارج از حیطە اخلاق سیاسی، با نام حقوق و قانون در حال انجام است. همزمان؛ همزیستی آزاد و اقتصادی یکی دیگر از ابعاد تقویت کننده دموکراتیزاسیون در جامعه است. تا زمانی که تعارض زن و مرد حل نشود، نمی توان از سیاست و زندگی سالم صحبت کرد. خود خلق ها می توانند به یک نیروی دستیابی بە راە حل بدل شوند. در جریان زلزله باکور کوردستان می‌توان دید که چگونه دولت جوامع را  عاری از رزش کرده و به آسانی آنها را در معرض سیاستهای قتل عام قرار دادە است. این اساساً منطق دولت است و هیچکس نباید به آن تکیه کند.