◼️ توطئه بین‌المللی علیه رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان روز ٩ اکتبر ١٩٩٨/ ١٧ مهر ١٣٧٧ آغاز شد و مبارزه علیه این توطئه وارد ٢۴مین سال خود می‌شود.

نیروهایی که کوردستان را تجزیه کرده و آنرا به استعمارگران و قاتلان سپردند، ٢٣ سال است با توطئه‌گری به نیرویی حمله‌ور می‌شوند که برای آزادی کوردستان و اتحاد آن مبارزه می‌کند.

بر این اساس چنین حمله‌ای یکی از کثیف‌ترین حملات تاریخ کوردستان می‌باشد که ٢٣ سال ادامه دارد و از حل «مسئله کورد» ممانعت به عمل می‌آید.

کوردها با پیشاهنگی رهبر آپو ٢٣ سال است علیه توطئه بین‌المللی با شعار «کسی نمی‌تواند روز ما را سیاه کند» مقاومت می‌کنند و مبارزه آزادی را بی‌وقفه به پیش می‌برند.

مبارزه‌ای که برای آزادی کوردستان به پیش می‌رود همزمان مبارزه‌ای برای دمکراتیک نمودن ترکیه و خاورمیانه و در همان حال برای رهایی انسانیت است.

این مبارزه برحق‌ترین، بامعناترین، صحیح‌ترین و در عین حال سخت‌ترین مبارزه تاریخ است. ما به این مبارزه انسانی و آزادی درود می‌فرستیم که ٢٣ سال است بر مبنای خط فدایی ادامه دارد و یاد و خاطره شهیدان قهرمان را گرامی می‌داریم. در ٢۴مین سال برای همه آرزوی موفقیت داریم.

اکنون به ٢٣ سال پیش نگاهی می‌اندازیم و تلاش می‌کنیم که وضعیت اکنون و آینده محتمل را درک کنیم.

پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، ایالات متحده آمریکا سیستم نوین استراتژیک جهانی را بنیان گذاشته و جنگ برای جهان تازه‌ای را آغاز کرد.

آمریکا از اشغال کویت توسط سوی رژیم صدام در ٢ آگوست ١٩٩٠ بهره گرفت و برای کنترل خاورمیانه تحرکات گسترده نظامی را آغاز کرد.

خواستار حذف ایران، عراق و سوریه بود و اصطلاح «محور شرارت» را بر آنها گذاشت. خواستار استفاده از ترکیه در این راستا بود. رژیم ترک هم برای شرکت در این پروژه متقابلا خواستار نابودی پ.ک.ک بود. گردانندگان وقت ایالات متحده آمریکا با هدف نابودی پ.ک.ک نقشه توطئه بین‌المللی را طرح کردند. برنامه از سوی رئیس جمهور وقت آمریکا بیل کلینتون امضا شد و از سوی تمامی گردانندگان آمریکا به مرحله اجرا گذاشته شد.

هدف نابودی رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان و تسویه پ.ک.ک بود. در این چارچوب بر حافظ اسد رئیس جمهور وقت روسیه فشار وارد کردند، به وی وعده‌هایی داده شد، اینچنین رهبر عبدالله اوجالان در ٩ اکتبر ١٩٩٨ از سوریه خارج شد.

بر اساس نقشه نباید اوجالان به یونان می‌رسید و در بازگشت در هوا از میان برداشته می‌شد. اینچنین همراه با مسئولین رژیم ترک گردانندگان وقت دولت مصر و یونان نیز به شیوه‌ای فعال در این توطئه جای گرفتند.

توطئه پس از عدم بازگشت رهبر عبدالله اوجالان و سفر وی از یونان به روسیه نقش بر آب شد. اینچنین برنامه نابودی خنثی گردید. اینگونه گردانندگان آمریکا به ربودن رهبر آپو دست زده و پس از چهار ماه در کنیا ایشان را محاصره کرده و به رژیم ترک واگذار کردند.

برای این کار از هر کسی بهره گرفتند. بر این اساس رژیم ترک ایشان را اعدام کرده، از سویی پ.ک.ک تسویه می‌شد و از سوی دیگر روابط مابین ترکیه و یونان هم بهبود یافته و آمریکا خود را در خاورمیانه تقویت می‌کرد.

بر اساس برنامه، رژیم ترک می‌بایست از تمامی حملات آمریکا در خاورمیانه از جمله حمله به صدام حسین حمایت کند.

اگر بخواهیم به اختصار سخن بگوییم، ٢٣ سال اینچنین سپری شد. گردانندگان رژیم ترک زمانی از آمریکا حمایت کردند و زمانی هم بر خلاف میل آمریکا رفتار نمودند. ایالات متحده رژیم صدام حسین را از میان برد، اما در ایران و سوریه نتوانست به اهدافش دست یابد.

رهبر آپو نقشه اعدام را خنثی کرد، سپس «سیاست پوسیده شدن» را نیز با شکست مواجه کرد. ایالات متحده آمریکا بر این اساس و با هدف کسب نتیجه از توطئه زمامداری امور ترکیه را طیب اردوغان سپرد.

١٩ سال است گردانندگان آ.ک.پ برای موفقیت توطئه بین‌المللی از حمایت‌های آمریکا بهره می‌گیرند. اما نتیجه بر همه آشکار است. رژیم طیب اردوغان که موظف به نابودی پ.ک.ک شده بود، ١٩ سال به این جنگ ادامه داده، اما خود در استانه نابودی قرار گرفته است.

رهبر آپو خاطرنشان کرده بود که نقش دولت ترک در توطئه نقش «نگهبان» است. ٢٣ سال است رژیم ترک در توطئه بین‌المللی نقش نگهبانی را بر عهده گرفته است. ١٩ سال است شخص طیب اردوغان وظیفه نگهبانی را ادامه داده است.

در خلال ١٩ سال، ایالات متحده آمریکا فرصت‌های بسیاری را به اداره طیب اردوغان داد، چنان فرصت‌هایی که به هیچ کسی دیگری داده نشد. اما نتیجه همان است که می‌بینیم.

طیب اردوغان مثل أسعد اُکتای یلدارن نتوانست وظیفه نگهبانی را به درستی انجام دهد. هر آنچه در توان داشت صرف کرد اما نتوانست در مقابل رهبر آپو و پ.ک.ک به موفقیت دست یابد. رژیم وی مثل دولت‌های سابق ترکیه در آستانه فروپاشی و اضمحلال قرار گرفته است.

نگهبان شکست‌خورده اگر چه خواستار یک شانس دیگر است اما شواهد نشان می‌دهد که ایالات متحده آمریکا به دنبال یک نگهبان تازه است و یکبار دیگر این شانس را به اردوغان نمی‌دهد.

چه کسی حاضر است برای کسی که در این همه سال موفقیتی کسب نکرده است یک بار دیگر فرصت امتحال دهد؟ مشخص است که ایالات متحده یکبار دیگر به طیب اردوغان فرصت نمی‌دهد. نمی‌تواند طیب اردوغان را تحمل کند. نمی‌تواند پلیدی ١٩ سال گذشته را تمیز کند.

به همین دلیل نگهبان کنونی اینبار دست به دامن روسیه شده و دست به شانتاژ زده است. می‌خواهد حمایت روسیه را جلب کند تا بتواند بر حاکمیت خویش بیافزاید. با این سیاست از یک طرف به شانتاژ در مقابل آمریکا دست می‌زند و از سوی دیگر با بیان «شما نیز زیان خواهید کرد» روسیه را تهدید می‌کند.

گفته است:«یا باید دوره حاکمیت من را افزایش دهید یا مجبور خواهید شد من را در کشورتان بپذیرید.» بدون شک انسان نباید انتظار داشته باشد که روسیه حمایت چندانی از نیرویی تا این حد ضعیف به عمل آورد.

وضعیت نهایی نگهبان ٢٣ سال اخیر اینچنین است: آخرین نگهبان، طیب اردوغان از هر دری رانده می‌شود و تمامی درها به رویش بسته می‌شوند. بسیار خوب، از اکنون به بعد چه خواهد شد؟ آیا آمریکا می‌تواند یک نگهبان تازه پیدا کند و این حملات را ادامه دهد؟ یا روسیه با سیاست پراگماتیستی استفاده بهتری می‌برد؟

اما واقعیت این است که کسی به درد آمریکا نخورد به درد روسیه هم نمی‌خورد و این دو هم فرصت چنین چیزی را نمی‌دهند.

پس آنچه باقی می‌ماند این است که نگهبان چکار خواهد کرد؟ به نظر برخی افراد به سرنوشت خود تن می‌دهد و تلاش خواهد کرد آنچه را در ١٩ سال دزدیده است حفظ کند.

برخی هم چنین می‌اندیشند که برای تداوم حاکمیت خود بر شدت حملات می‌افزاید، از آنچه دزدیده محافظت کند. حکومت طیب اردوغان راه دیگری ندارد. حصر داخلی و خارجی او را به این وضعیت سوق داده است.

اما همچنانکه م.ه.پ به آ.ک.پ پایان داد، آ.ک.پ نیز به ترکیه پایان می‌دهد. از اینرو محال است که خطمشی آ.ک.پ در ترکیه ادامه یابد. ترکیه به مرحله نوینی نیازمند است، آن نیز تنها با دمکراسی واقعی که متکی بر آزادی کوردها باشد میسر می‌شود.

بنابراین مسیر پیش روی ه.د.پ باز است. تأثیرگذاری اعلامیه ه.د.پ به همین دلیل است. برای نجات ترکیه از تاریکی به روشنایی مبدل شده است. ج.ه.پ و دیگران هم بجز نزدیکتر شدن به ه.د.پ هیچ راه دیگری ندارند.

تمامی این موارد فرصت‌های پیش روی آمریکا برای پیدا کردن یک نگهبان تازه و تداوم توطئه علیه کوردها را محدود می‌کند. آمریکا را مجبور می‌کند اراده کوردها و جوامع ترکیه را بپذیرد و بر اساس آزادی کوردها روند دمکراتیزاسیون را قبول کند.

برای مسئله کورد که در خلال جنگ جهانی اول شکل گرفت و در لوزان جای داده شد، مجبور به پیداکردن راه حل هستند.

واضح است که برای این امر لازم است دستور بیل کلینتون برای توطئه بین‌المللی فسخ شود. اینگونه توطئه بین‌المللی به پایان رسیده و زمینه حل دمکراتیک مسئله کورد هموار می‌شود. اینچنین ایالات متحده آمریکا می‌تواند در زمان حیات بیل کلینتون اشتباه تاریخی ٢٣ سال پیش خود را اصلاح کند.

مبارزه در سال ٢۴ توطئه بین‌المللی این واقعیت‌ها را به ذهن انسان متبادر می‌کند. واضح است که سال ٢۴ به سال فروپاشی فاشیسم آ.ک.پ-م.ه.پ مبدل می‌شود. اما نیروی اساسی که به توطئه ادامه خواهد داد ایالات متحده آمریکا خواهد بود. ما به این واقعیت آگاه هستیم و در این خصوص هیچ شکی نداریم.

پس با فروپاشی فاشیسم آ.ک.پ-م.ه.پ نباید فرصت داد تا نگهبان تازه‌ای برای تداوم توطئه پیدا شود. باید بتوانیم فاشیسم و توطئه را همزمان از میان برداریم.◻️

منبع: ozgurpolitika