نیروهای نوکر و توطئه‌گر می‌خواهند یکبار دیگر آرمان مشروع خلق کورد را با استفاده از پدک و بارزانی به عقب برده و بدین شیوه کوردها را بدون پیشاهنگ گذارند. برای همین اگر پ‌ک‌ک ضربه‌ای بخورد، تمام دستاوردهای خلق کورد نابود خواهد شد.
در سال ۲۰۱۷ هر چه می‌گذشت نیروهای سوریه دمکراتیک با مقاومت و مبارزه فدائیانه خود به پایتخت ترسناک داعش نزدیک‌تر شده و روز به روز، موفقیت و پیشرفت بیشتری بدست می‌آوردند. فروپاشی قلعه داعش و خلافتش بدست مبارزان آزادی که آموخته فکر و اندیشه رهبر آپو بودند، در دل دشمنان آزادی و بخصوص هم‌پیمانان و همکاران داعش به مثابه دولت اشغالگر ترکیه و چند دولت منطقه‌ای دیگر و حزب دمکرات کوردستان (پدک) و خانواده بارزانی، ترس و خوفی ایجاد کرده بود.
از بین رفتن داعش و خلافتش در مدتی بسیار زود، بدون اینکه به طور کامل به هدف خود برسند، برای همکاران داعش به مثابه شکست بود. برای همین به سرعت از راه پدک و خانواده بارزانی در باشور کوردستان رفراندم را به موضوع روز مبدل کردند و پرچم رفراندم را به دست بارزانی‌ها دادند.
در سال ۲۰۱۷ این رخداد به شیوه‌ای دیگر تکرار شد. زمانیکه بنیانگذاران اصلی دولت ترکیه و حکومت آکپ-م‌ه‌پ دیدند که مبارزان کورد «زن و مرد» که ستون فقرات نیروهای سوریه دمکراتیک هستند و بزرگترین گروه تبهکاران در سوریه و عراق را شکست دادند، به سرعت بارزانی و پدک را به مثابه کاراکتری سیاسی در برابر خلق کورد و بخصوص در برابر جنبش آزادی‌بخش خلق کوردستان و در مقابل فلسفه رهبر آپو به تحرک واداشته و رفراندم را به مثابه پرچم رهایی برای کوردها برجسته کردند. همانطور که در مطبوعات غیر رسمی نیز منتشر شد، آن طرفین به بارزانی و پدک قول داده بودند اگر رفراندم را انجام دهند، در آنصورت آنها هم اجازه ندهند دوئل‌های اشغالگر کوردستان به باشور حمله کنند و توسط هواپیماها و از راه زمینی هم باشور کوردستان را تحت حفاظت قرار خواهند داد. این کاری برای فریب افکار عمومی کوردستان بود. برای اجرایی شدن این نقشه لازم بود بارزانی و دیگر طرفین سیاسی را نیز راضی کند. بدین ترتیب بارزانی و پدک با آنان به توافق پرداخته و به سرعت، روز رفراندم را تعیین کردند.
همانگونه که خود بارزانی هم اعتراف کرد هدف آنان از رفراندم، استقلال و جدا شدن از عراق نبود، این صحیح‌ترین گفته او بود. بارزانی و پدک براساس خط‌مشی دشمنان کورد حرکت می‌کنند و از طرف اشغالگران دیروزی و امروزین کوردستان جهت‌دهی می‌شوند. بارزانی و پدک دارای عقل و منطقی نیستند که بتوانند بجز ویرانی و آوارگی و قتل‌عام برای کوردها کاری دیگر انجام دهند.
چرا من این مورد را بیان می‌دارم؟، بدلیل اینکه چند دلیل برای این مهم وجود دارد. اکنون هم چنین جوی در کوردستان، خاورمیانه و جهان وجود دارد که بمانند جو سال ۲۰۱۷ می‌باشد. به همین دلیل دولت اشغالگر ترکیه، تبهکاران داعش و دوئل همکار و همدست آنان می‌خواهند با استفاده از پدک و بارزانی با همکاری نیروهای بزرگ جهانی به جنبش آزادی‌بخش خلق کورد حمله کنند. اما برای اینکه ما محتوای این مسئله را بخوبی دریابیم، لازم است برخی اهداف آن رفراندم بارزانی را برای خلق خود، روشنفکران و تاریخ شفاف کنیم.
سال ۲۰۱۷ در سراسر جهان شجاعت و قهرمانی مبارزان آزادی به ویژه زنان مبارز که بر اساس فکر و فلسفه رهبر آپو خودسازی کرده بودند به موضوع روز و بحث تمام افکار عمومی جهان مبدل شده بود، آنهم در زمانیکه به ترسناک‌ترین گروه تبهکاران به مثابه داعش در کوبانی، حسکه، شنگال، سریکانی، تل‌تمر، حلب و بسیاری مناطق دیگر پایان دادند. به عبارت دیگر مبارزان کورد، فلسفه رهبر آپو و خلق کورد به موضوع بحث و روز افکار عمومی جهان مبدل شدند. به همین دلیل کارت رفراندم از راه بارزانی و پدک را به عنوان یک موضوع روز دیگر مطرح ساختند که مثلا بارزانی می‌خواهد برای کوردها به اصطلاح یک دولت را بنیان گذارد و آنان را مستقل کند.
در باشور کوردستان دیگر فریبکاری و حیله‌های سیاسی طرفین برای طولانی‌تر کردن زمان حکومت بارزانی‌ها بی‌نتیجه بوده و جایگاه بارزانی به موضوع بحث تمام طرفین مبدل شد. به همین دلیل بارزانی خواست تا با یک کارت سوخته، با یک نوشتار کهن که برای قانون باشور کوردستان آماده شده بود، زمان ریاست باشور کوردستان را برای ۸ سال دیگر هم طولانی کند. اما این کار عملی نشد و در کوچه سیاسی کورد رذیل و رسوا شد. هدف دیگر این رفراندم نفسی دیگر دادن و زنده نگه‌داشتن داعش و همفکران این گروه تبهکار بود. چونکه آن نیروها، داعش را برای نابودی دستاوردهای خلق کورد که با فکر و فلسفه رهبر آپو بدست آمده بودند، بکار بردند.
قتل‌عام ایزدی‌ها هم در داخل کوردها و هم در سطح دنیا به یک موضوع داغ مبدل شده بود، محکوم کردن کسانی که به مسبب این قتل‌عام ایزدی‌ها شده بودند مسئله دیگری بود که پدک، بارزانی، دولت ترکیه و نیروهای دیگر را خشمگین کرده بود و آنان را به گمان واداشته بود. زیرا آن نیروها در اردن به همراه داعش هم‌پیمانی و توافقاتی را به امضا رسانده بودند.
در میان تمام خلق چنین باوری و قناعتی ایجاد شده که یگانه امید آنان پ‌ک‌ک، رهبر آپو و مبارزان آزادی هستند، آنان می‌توانند شرافت و کرامت آنان را مورد حفاظت قرار داده و حقوق آنان را عملی سازند. این دلیل هم برای آن نیروها قابل پذیرش نبود. به همین دلیل در این زمان انزوا از پس انزوا بر رهبر آپو تحمیل می‌شد و به طور کامل ملاقات با ایشان را ممنوع کردند. از طرفی دیگر در باکور کوردستان در آن سال‌ها جنگ انقلابی خلق و اعلام خودمدیریتی دمکراتیک موضوع بحث بود و جنبش آزادی‌بخش خلق کوردستان و حکومت آکپ و دولت ترکیه در میانه‌ی یک جنگ دشوار قرار داشتند. در عین‌حال حکومت آکپ-م‌ه‌پ برای اینکه در قانون ریاست جمهوری تغییراتی ایجاد کنند، یک روند رفراندم را ایجاد ساختند.
نکته دیگری که لازم است بدان اشاره داشت اینست که در خاورمیانه دوئل عرب و دیگر دوئل اسلامی و ایران نیز همیشه با دیده‌ی شک و گمان به دولت اسرائیل و خلق یهود می‌نگریستند. اما در ابتدای سال‌های ۲۰۱۶-۲۰۱۷ در روابط میان دولت اسرائیل با بسیاری از دوئل عربی تا حدی عادی‌سازی صورت گرفته بود و پروژه ابراهیم که در همین اواخر میان اسرائیل و برخی دوئل عربی به موضوع روز مبدل شده است، نتیجه تلاش‌هایی است که در آن سال‌ها آغاز شده بودند.
مسئله دیگر هم در ارتباط با نفت و گاز می‌باشد که از مشکلات موجود میان حکومت اقلیم کوردستان و حکومت عراق است. اقتصاد مستقل و صادرات نفت اقلیم کوردستان، قرارداد با شرکت‌های نفتی و شکایت حکومت عراق در علیه حکومت اقلیم کوردستان با عنوان غارت و دزدیدن نفت عراق، آهسته آهسته بارزانی، پدک و ترکیه را در تنگنا قرار می‌دهد. این تنها چند دلیل بود که بارزانی، دولت ترکیه و دیگر دوئل خاورمیانه برای منحرف‌سازی، وارونه نمایی و نابودی دستاوردهای خلق کورد و کوردستان در باشور کوردستان آن رفراندم را انجام دادند و این بار همه‌ی خلق کورد به مثابه تهدیدی امنیتی برای کشورهای همسایه به حساب آمدند و اسرائیل از موضوع بحث خارج شد.
نباید این را فراموش کرد که در آن زمان در روژاوای کوردستان و در شمال و شرق سوریه سیستم خودمدیریتی دمکراتیک، مجلس سوریه دمکراتیک و نیروهای سوریه دمکراتیک، مدیریت این منطقه را بدست آورده بودند و منطقه آنان در امنیت و آسایش بود و آن سیستم آهسته آهسته مشروعیت خود را بدست می‌آورد.
اکنون نیز اگر یکبار دیگر وضعیت کاملا به مانند ۲۰۱۷ نباشد، اما دوباره فاکتور و توازنات سیاسی، نظامی و غیره وجود دارند که آن نیروها می‌خواهند توطئه‌ای مانند آن را با همکاری خط خیانت «بارزانی و پدک» در برابر جنبش آزادی‌بخش خلق کوردستان، رهبر آپو و خلق کوردستان به اجرا درآورند.
حول محور این ترافیک دیپلماسی که وجود دارد، در این چند ماه اخیر دولت اشغالگر ترکیه بدلیل ضرباتی که از گریلاهای آزادی‌بخش کوردستان در مناطق آواشین، متینا و گاره متحمل شده است، قصد دارد تکیه‌گاه خود را به ایران، عراق، ناتو، آمریکا، تبهکاران داعش، بارزانی و پدک منتقل سازد. تنها در این دو ماه اکثر مسئولان رده بالای دولت ترکیه از بغداد دیدار کردند و چنین مشخص شده که در ماه آوریل هم رجب طیب اردوغان نیز از بغداد دیدن می‌کند. در عین‌حال ده‌ها بار با مسئولان پدک و بارزانی جلسه تشکیل داده برای اینکه بتوانند در مقابل جنبش آزادی‌بخش خلق کوردستان یک همکاری و همدستی را عملی سازند.
علیرغم تمام تبلیغات دولت ترکیه مبنی براینکه گریلا نمی‌تواند در برابر ارتش ترکیه، نوکران و گروه‌های تبهکار بجنگد، اما در واقعیت گریلا تنها در فصل زمستان گذشته بزرگترین و سهمگین‌ترین ضربات را به ارتش اشغالگر ترکیه وارد ساخت.
رهبر آپو که انزوایی دشوار بر او تحمیل می‌گردد، اما او نیز یک مقاومت بی‌همتا را انجام می‌دهد. کارزار آزادی جسمانی رهبر آپو و رهیافت مسئله کورد نیز از طرف دوستان، روشنفکران، جوانان، کنشگران اکولوژی و کنشگران حقوق بشری و زنان آغاز شد و فلسفه ژن ژیان آزادی را در دنیا به گوش همگان رساند.
آن نیروهای نوکر و توطئه‌گر می‌خواهند یکبار دیگر آرمان مشروع خلق کورد را با استفاده از پدک و بارزانی به عقب برده و بدین شیوه کوردها را بدون پیشاهنگ گذارند. برای همین باید همه واقف باشند که اگر پ‌ک‌ک ضربه‌ای بخورد، تمام دستاوردهای خلق کورد نابود خواهد شد و کوردها چه در سطح جهانی و چه در سطح منطقه‌ای از موضوع روز خارج خواهند شد. بدلیل اینکه آن نیروها می‌خواهند به مثابه خلق فلسطین، خلق کورد را نیز قتل‌عام کنند، می‌خواهند بخشی را از طریق گروه‌های تبهکار، بخشی دیگری را از راه دوئل اشغالگر کوردستان و خط خیانت و بخش دیگری را هم بدست دوئل بزرگ منطقه‌ای و جهانی قتل‌عام کنند.
