اسلاوی ژیژک، فیلسوف و نظریه‌پرداز انتقادی اسلوونی در چارچوب کمپین جهانی «آزادی برای اوجالان» در رابطه با این کمپین ضمن ابراز حمایتش از لزوم آزادی فیزیکی رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان این ارزیابی‌ها را انجام داد:

«حمایت من از اوجالان دستگیرشده، حمایتی تام است. مبارزه وی مبارزه من است. اوجالان درباره مبارزه فمنیستی و سایر جنبش‌های دیگر صاحب بدیلی نوین است. این ورای اینکه اوجالان روشنگر راە ماست تا خودمان را از دام مشاجرات تفرقه‌انگیز دور نگه‌داریم.

به سه دلیل اصلی حمایت خود را از اوجالان اعلام می‌کنم:

اول؛ در سطح کلی آن چه در قبال کوردها در ترکیه روی می‌دهد، همان وضعیت مسلمانان در کشمیر و بخش‌های دیگر جهان است. به زبانی دیگر حکومت دیکتاتور اردوغان در ترکیه و حکومت ناندرا مودی در هندوستان هیچ گروه مقاومتگرا را تایید نمی‌کنند و می‌خواهند هرچه سریعتر تمام اعضای آن گروه‌ها را خلع سلاح کنند. وضعیت این گروهها برای حکومت‌های دیکتاتور قابل قبول نیست. آنان این گروههای دموکراسی‌طلب مخالف خود را تروریست خطاب می‌کنند. می‌توان پرسید چرا چنین برخورد می‌کنند؟ جواب من نیز تنها این است؛ در راستای مشروعیت‌دادن به حاکمیت خودشان.

لحظه‌ی نمایان‌ساختن صلح

دلیل دوم؛ در مرحله‌ی خاصی به سرنوشت کوردها نه تنها در ترکیه بلکه در کل کشورهایی که با مسئله کورد روبرو هستند، می‌پردازد. در تمام جهان کوردها تنها نماینده‌ی آشکارسازی بی‌معنایی و باطل‌بودن دولت‌اند. آنان در میان ۴ دولت تقسیم شده‌اند؛ ایران، عراق، سوریه و ترکیه. اما در دو سه دهه اخیر اوضاع در شمال سوریه و شمال عراق تغییر کرده است. کوردها لحظه به لحظه نشان داده‌اند که هرگاه فرصتی به‌دست آورند تا شرایط اجتماعیشان را بهبود بخشند یا خودمدیریتی تامی داشته باشند تا جامعه خود را سازمان دهند، کاری کارستان انجام داده‌اند. برای این منظور وضعیت شمال عراق و شمال سوریه را به یاد داشته باشید. کوردهایی گروهی ابتدایی و عقبمانده‌ی اندک نیستند بلکه آنان گروه روشنگر شرایط جوامع دیگر ساکن در آن ۴ دولت هستند. آنان نماینده جهانی بشریت هستند و به همین دلیل است که به طاعون دولت-ملت‌های امروزی مبدل شده‌اند. آن چه بر آنان روا می‌شود، نشان‌دهنده‌ی این است که ما امروز در آستانه‌ی رسیدن به یک ناسیونالیسم قدرت‌طلب هستیم.

ما برای آزادیمان می‌جنگیم

نیز از زمانی که این حرکت به سمت ناسیونالیسم در هر جایی دیده می‌شود، دلیل دلسوزی و حمایتمان از کوردها نیز مشخص می‌شود. حمایت ما تنها برای گروه از مردم نیست. بلکه این همه را شامل می‌شود. هرچقدر بتوانیم به مبارزه کوردها برای آزادی کمک کنیم، به همان مقدار نیز برای آزادی خودمان تلاش کرده‌ایم.

اوجالان ایدئولوگی پذیرفته نشده است

بالاخره در پایان، زمان صحبت درباره آن لحظه خاص است؛ لحظه‌ی بازگشت. این را فراموش نکنیم که اوجالان تنها نماینده یک پروژه سیاسی بزرگ نیست؛ مانند «کورد آزاد». نباید فراموش کنیم وی همزمان یک فرد منزوی‌شده‌ی درون زندان است که مانند ژولیان آسانژ هیچ ارتباطی با وکلایش ندارد. نیز تا جایی که اطلاع دارم رشد و شکوفایی فکری و نظریه‌پردازانه اوجالان در زندان بی‌نظیر بوده است. وی در زندان در مسائلی از جمله فمنیسم و روانکاوی و نظریه مدرنیته به نتایج عمیق‌تری رسیده است. یعنی او یک ایدئولوگ باورنکردنی است به این معنی که وی مبارزه گروهی تحت ستم را به مبارزات ما در غرب پیوند داده است. این نیز با مهمترین تئوری‌های معاصرمان از جمله فمینیسم و ارائه‌ی انواع مدل‌های جدید استثمار.

اوجالان عضوی از ماست

تاکید می‌کنم که اوجالان یک فرد جهان سومی نیست که مورد ترحم قرار بگیرد و از وی حمایت کنیم، خیر؛ او یک عضو از ماست. از جنبه روانی وی را با خود نزدیک می‌بینیم. ما غربی‌ها باید از وی یاد بگیریم. او شیوه نوینی از مبارزه برای فمینیسم و سایر مسائل را به ما نشان می‌دهد. این ورای این که اوجالان روشنگر راە ماست تا خودمان را از دام مشاجرات تفرقه‌انگیز دور نگه‌داریم، همزمان چگونه بتوانیم جنبش و مبارزاتی که خود را غربی می‌شناسانند از حمایت جهانی برخوردار کنیم و با جنبش جهانی برای آزادی همراه شویم.

دولت ترکیه است که صلح را رد می‌کند

نیز هرگز نباید این را فراموش کنیم که در شخصیت اوجالان ما با یک نماد روبرو نیستیم. نباید این را فراموش کنیم که ما با یک فرد حقیقی روبرو هستیم که مانند دیگران قلبش می‌تپد. اما اوجالان انسانی دقیق و بیش از حد آگاه است. متفکری است که ناعادلانه شکنجه می‌شود. اوجالان به دولت ترکیه دست صلح داده و برای آشتی تلاش می‌کند نه برای مبارزه مسلحانه. دولت ترکیه نمی‌خواهد این اقدام داوطلبانه را ببیند و به اوجالان نیاز دارد تا وی را به‌عنوان تروریست بشناساند و بدین وسیله به اعمال و برخوردهای سرکوبگرانه‌اش مشروعیت ببخشد.

من تا پایان حامی‌اش هستم

لذا تاکید می‌کنم که من تا پایان حامی اوجالانم، حتی معتقدم که باید فراتر از حمایت نیز پیش برویم. می‌توان حامی کسی بود که مورد آزار قرار دارد، اما نخیر؛ ما بیشتر از این را پیشنهاد می‌کنیم. اوجالان کسی نیست که تنها از دور باید حمایتش کرد، او یکی از ماست، وقتی برای او می‌جنگیم، در واقع برای خودمان می‌جنگیم.»

منبع: اوزگور پولیتیکا (سیاست آزاد)