از معرفی مخالفین به عنوان 'تروریست' تا هوا کردن موشک روسی | یادداشت

...رسانه‌های حکومتی در حال نفرت‌پراکنی علیه کوردها و ارامنه هستند و مدام کارایی ادعایی پهبادهای ترکیه و تجهیزات نظامی حکومت در جنگ با علیه کوردها و ارمنستان را نمایش می‌دهند...

◼️ معرفی رئیس اتحادیه پزشکان ترکیه توسط رجب اردوغان به عنوان "عضو گروه تروریستی" و "عدم شناسایی حکم دادگاه قانون اساسی" درباره تبرئه یک عضو پارلمانی حزب جمهوری‌خواه خلق، نشان از شرایط تازه‌ای در ترکیه دارد.

اردوغان در یک سخنرانی علیه 'شبنم کرور فینجانجی' گفت: "از کِی همدستان ترور در ترکیه می‌توانند رئیس کانون مهمی همچون اتحادیه پزشكان شوند."

وقتی واکنش خانم فینجانجی به تهدیدهای اردوغان را پرسیده‌اند گفته موضوعی که فعلا برایش مطرح است، از دست رفتن ٧ کادر درمانی دیگر بخاطر پاندمی کرونا در طول یک هفته است.

اتحادیه پزشکان ترکیه به دنبال آن مورد هجوم حکومت و طرفداران ملی‌گرای نژادپرست و مذهبی آن قرار گرفت که در زمان عملیات اشغال عفرین در روژاوا توسط ارتش ترکیه و گروههای جهادی، در یک بیانیه آن را جنایت علیه بشریت عنوان کرد.

نفرت‌پراکنی رئیس جمهور علیه یک فعال سرشناس اجتماعی ترکیه تا حدی بود که گفت: "ما نمی‌توانیم این افراد را تُرک بدانیم. آنها از چنین اطلاقی نفرت دارند."

او که رفتارهای جنون‌آمیزی بروز می‌دهد در یک سخنرانی دیگر به تلاش صف او برای انجام 'انقلاب' پرداخت و گفت: کشور مورد تهاجم خارجی و داخلی قرار گرفته چون ملت و امت ما قد علم کرده است.

واقعیت در خیابان اما چیز دیگری است. لیر ترکیه زیر سایه دلار قرار گرفته و از هر کجای جهان که نخ تنبیهی اقتصاد را می‌کشند، جایی در آنکارا تکان می‌خورد.

شکاف صفوف حزب حاکم به حدی رسیده که داود اوغلو، نخست وزیر سابق و سخنگوی 'سلطان'، به دنبال انشعاب از آ.ک.پ و تأسیس حزب آینده، گفته داماد اردوغان برات آلبایراک وزیر دارایی و خزانه‌داری، عامل بدبختی مردم است.

علی باباجان، وزیر سابق اقتصاد نیز به دنبال جدایی، حزبی بنام "دوا" تأسیس کرده و نه تنها از فروپاشی اقتصادی گفته است، بلکه در تلاشی آشکار برای جاه‌طلبی در میان بدنه محافظه‌کاران طرفدار گفتمان آ.ک.پ در شمال کوردستان است.

او در یک سخنرانی، آژیر نشانه بازگشت به دهەهای مخوف هشتاد میلادی و حکمرانی نظامی را به صدا درآورد و با اشاره به پرتاب اخیر دو کشاوز مسن بازداشتی کورد از هلی‌کوپتر گفت: "اردوغان در دوران نخست وزیری، سال ٢٠٠۵ در دیاربکر به وجود مسئله کورد اذعان کرد و آنرا مسئله خود دانست. همان فرد ١٠ سال بعد در ٢٠١۵ می‌گوید 'کدام مسئله کورد؟ این مسئله تمام شد، دیگر چه می‌خواهید؟"

رسانه‌های حکومتی در حال نفرت‌پراکنی علیه کوردها و ارامنه هستند و مدام کارایی ادعایی پهبادهای ترکیه و تجهیزات نظامی حکومت در جنگ با علیه کوردها و ارمنستان را نمایش می‌دهند.

به دنبال دستگیری شهرداران کورد، حتی یک نمایشنامه ایتالیایی که برای اجرای تئاتر به زبان کوردی در استانبول ترجمه شده بود، به بهانه 'تبلیغ تروریسم' لغو شد. طبق تئوری باغچلی که با پیاده‌سازی گفتمان دست‌راستی خود افسار امور را دارد و به اردوغان خط می‌دهد، چیزی بنام کوردها و کوردستان نباید بماند.

حکومت که از این طریق به دنبال حفظ آرای نیمی از مردم است، بخوبی می‌داند مخالفت حزب دمکراتیك خلق‌ها 'ه.د.پ'، واقعی است اما حمایت احزاب مخالف داخلی از عملیات برون مرزی ارتش، ظاهری است، چون آنها هر روز سیاست خارجی ترکیه را به باد انتقاد می‌گیرند. با سنجیدن فضای جهانی و علیرغم عدم دوستی با کوردها و قبول طرح عملیات برون مرزی ارتش ترکیه، دائم می‌گویند ما در سوریه چرا حضور نظامی داریم؟ 

گرچه شواهد نشان می‌دهد درگیری‌های فرامرزی برای فریب افکار عمومی داخلی و انحراف از وضعیت بحرانی کشور باشد، اما در داخل نیز حکومتی خودکامه با دستانی خون آلود خودنمایی می‌کند که سرنوشت آن در میان لب‌های یک شخص خلاصه شده است.

هرچه که دَولت باغچلی رهبر حزب افراطی حرکت ملی بگوید را بطور عادی چند صباحی بعد با مهر تأیید از زبان اردوغان می‌شنویم. حرف‌های اردوغان که نقشی سلطانی پیدا کرده است عملا لازم الاجرا بوده و نهادهای قضایی و دادگستری و مابقی بساط حکومتی دقیقا همان کاری را می‌کنند که کاخ از آنها بخواهد.

اما این اقتدار پوشالی در پی سرکوب گسترده، در لحظه بن‌بست رو به افول است. حبس هزاران تن از نخبگان، نمایندگان و اندیشندان و مبارزان پشت میله‌های زندان، ترکیه را از لحاظ پایمال کردن حقوق بشر و دمکراسی تحت انتقاد جهانی برده و چماق بین‌المللی در حال فرود آمدن بر سر خواب‌های عثمانی است.

آنکارا با آزمایش موشکی محدود اس- ۴٠٠ روسی در نزدیکی سینوپ و تئوری 'دوغو پرینچک' که دست چپ نامرئی اردوغان است، شاید منتظر نرمش پوتین برای نشاندن وصلەی ناچسپ ترکیه بر میز مذاکرات نزاع باکو-ایروان بر سر خودگردانی آرتساخ باشد تا در جبهەهای لیبی و سوریه کمتر مورد فشار مسکو قرار بگیرد. ولی طبق یک ضرب المثل کوردی، اردوغان از بلای باد به باران پناه برده است.

با تداوم عربده‌کشی حاکمان ترکیه علیه شرق و غرب باید دید که آیا امریکا، اروپا و همپیمانان ناتو سرانجام به تحریم‌های اقتصادی متوسل خواهند شد یا اینکه می‌خواهند در برخی مناطق جهان از جمله نقاطی در سوریه و عراق به بهای نادیده گرفتن حقوق کوردها با آن کنار بیایند. ◻️