در فرایندی که احزاب کوردی برای اتحاد ملی در تلاش هستند، تلاش‌های خانواده بارزانی برای آغاز جنگ داخلی همچنان ادامه دارند. در این فرایند مسعود بارزانی نظامیانش را به مناطقه گاره اعزام کرده است. اما پ.ک.ک تأکید کرده است که به هیچ وجه خواهان جنگ داخلی نیست.
◼️ نیروهای بین‌المللی برای تقسیم خلق کورد سالیان درازی است سیاستهای کوردکشی خود را ادامه می‌دهند. در سالهای اخیر احزاب و سازمان‌های کوردی برای اتحاد ملی دست به تلاش زده‌اند و همچنان خواستار اتحاد ملی هستند. اما از طرف دیگر، نظامیان پ.د.ک به منطقه گاره اعزام می‌شوند و این حزب علیه پ.ک.ک جنگ اعلام نموده است؛ این تحولات در مقابل خواست اتحاد ملی، تنش و تلاش برای شروع جنگ داخلی در میان کورد را افزایش داده است. در مقابل این تلاش‌ها، واکنشهای نیروهایی که برای اتحاد ملی فعالیت می‌کنند نیز افزایش یافت. برای نمونه هر چند مراد کاراییلان، عضو کمیته مرکزی پ.ک.ک اظهار داشته است که ما خواهان جنگ نیستیم، اما این خواست، با اعلان جنگ از سوی مسعود بارزانی پاسخ داده شده است.
در سالهای ۱۹۹۰ برخوردهای بین اتحادیه میهنی کوردستان و پارت دمکرات کوردستان، به جنگ برادرکشی معروف شد. در این سال‌ها بسیاری از نیروهای دو طرف در جریان این جنگ داخلی کشته شدند. اما در نهایت بعد از مدتی در سال ۱۹۹۶ این جنگ داخلی خاتمه یافته و تلاش‌هایی را برای ایجاد رابطه مجدد و دست‌یابی به اتحاد ملی برقرار کردند. در سالهای اخیر، علیرغم تلاش‌های انجام شده برای دست‌یابی به اتحاد ملی، پارت دمکرات کوردستان اینبار به جای اتحادیه میهنی کوردستان، پ.ک.ک را هدف قرار داده است. برای نمونه از سال گذشته، پ.د.ک بعد از آنکه چند بار نیروهایش را به منطقه زینی ورته گسیل داشت، اینبار نیروهایش را به منطقه گاره اعزام نموده است. در رابطه با این اقدامات پ.د.ک، هفته گذشته، مراد کاراییلان عضو کمیته رهبری حزب کارگران کوردستان، هشدار داده و گفت: ما خواهان جنگ داخلی نیستیم. در مقابل نیز مسعود بارزانی بیانیه‌ای را صادر کرده و مستقیما علیه پ.ک.ک اعلان جنگ نمود.
این رویه پارت دمکرات کوردستان خصوصا بعد از مجموعه دیدارهای بین حکومت ترکیه و اعضای خانواده بارزانی شدت بیشتری به خود گرفته است و در نتیجه به اعلان جنگ پ.د.ک علیه حزب کارگران کوردستان منجر شده است. از طرف دیگر، ترکیه که زمانی مخالف مستقیم و آشکار رفراندوم استقلال جنوب کوردستان بود و مدت زمان کمی، پ.دک را به عنوان دشمن معرفی کرده بود، اکنون ارتباطات خود را با پ.د.ک مجددا تقویت کرده و این حزب را علیه پ.ک.ک تشجیع می‌کند. هدف ترکیه بر این امر استوار است که طرح به زانو دراوردن اراده خلق کورد در منطقه اقلیم کوردستان و خودمدیریتی شمال-شرق سوریه را عملی کند. در همین رابطه است که با همکاری بارزانی‌ها، نیروهای خود را در منطقه اقلیم فدرال کوردستان مستقر می‌کند. این اقدامات بارزانی‌ها این تصور را تقویت می‌کند که این خانواده به منظور بسط و تقویت اقتدار و قدرت خود، سرنوشت یک ملت ۵٠ میلیونی را فدای حساب‌های بانکی خود در آنکارا، وین و واشنگتن می‌نمایند.
تا کنون ترکیه در منطقه فدرال جنوب کوردستان ۱۸ پایگاه و مرکز متعلق به خود را ایجاد کرده است، در منطقه بعشیقه، از توابع موصل نیز هزار و ۲۰۰ نفر از نیروهای مسلح ترکیه مستقر شده‌اند. ۵۰۰ نفر از نیروهای مسلح ترکیه در منطقه بامرنی از توابع دهوک مستقر هستند، در کانی ماسی نیز ۵۰۰ نفر از نیروهای مسلح ترکیه حضور دارند. چگونه است که در مرحله کنونی، مسعود بارزانی هیچگونه اعتراضی نسبت به حضور این نیروهای خارجی در منطقه تحت کنترل خود ندارد، اما علیه نیروهای حزب کارگران کوردستان اعلان جنگ می‌کند.
اقدامات پ.د.ک در زینی ورته
نیروهای مسلح ترکیه از ۱۵ آوریل در نزدیکی منطقه زینی ورته، به حمله‌ای هوایی دست زده و در جریان این حمله سه نفر از نیروهای مدافع خلق جان خود را از دست دادند. در همان روز، نیروهای مسلح ترکیه علیه کمپ آوارگان مخمور نیز به حمله‌ای هوایی دست زده و در جریان آن سه زن جان خود را از دست دادند. نیروهای مسلح ترک با همکاری نیروهای پارت دمکرات به حمله دست زده بودند. در آن زمان پ.د.ک نیز نیروهای بیشتری را به منطقه زینی ورته اعزام کرده بود تا در این منطقه پایگاه‌های را احداث کنند. مسرور بارزانی پسر مسعود بارزانی و رئیس سازمان بدنام «پاراستن» در این رابطه ادعا کرده بود که برای دفاع و حفظ مناطق مرزی در راستای مبارزه با بیماری کرونا در این منطقه مستقر می‌شوند. تنها یک روز بعد از استقرار این نیروها بود که سه نفر از نیروهای مدافع خلق در جریان حمله هوایی ترک به شهادت رسیدند.
در همان زمان کوما جفاکین کوردستان اعلام نمود که پ.د.ک با نیروی ترکیه همکاری کرده و اطلاعاتی را از محل استقرار نیروهای مدافع خلق به هواپیماهای ترک داده است. در این رابطه نیز اتحادیه میهنی کوردستان با ریاست لاهور شیخ جنگی طی کتفرانسی خبری اظهار داشت: تا کنون ما صبر پیشه کرده‌ایم، از ریاست اقلیم کوردستان درخواست می‌کنیم سریعا در رابطه با عقب‌نشینی نیروها از منطقه زینی ورته اقدام لازم را انجام دهد. ی.ن.ک مسرور بارزانی را متهم نمود و از پ.ک.ک نیز خواست که دور از منطقه مورد تنش قرار گرفته و نیروهای خود را به منطقه اعزام نکرده و این منطقه را به نیروهای امنیتی منطقه تحویل دهد.
فراخوان کاراییلان برای دیالوگ؛ اعلان جنگ از سوی مسعود بارزانی
بعد از آنکه پارت دمکرات کوردستان نیروهای خود را در منطقه گاره و متینا مستقر کرد، مراد کاراییلان عضو کمیته رهبری حزب کارگران کوردستان اعلام نمود که ما خواهان جنگ و برخورد نیروها نیستیم. اما در مقابل، مسعود بارزانی رئیس پارت دمکرات کوردستان علیه پ.ک.ک اعلان جنگ نمود. کاراییلان با در پیش گرفتن سیاستی مسئولیت‌پذیر اظهار داشت که در هر صورت، ما می‌خواهیم مشکلات داخلی خود را از طریق دیالوگ حل کنیم، اما اینکه به جای دیالوگ نیروی نظامی را به منظقه اعزام کرده و عرصه را بر نیروهای ما تنگ کنید، طبیعتا برخورد و تنش روی می‌دهد. این مسئله نمی‌تواند به همین نحو ادامه پیدا کند. اما بارزانی پ.ک.ک را متهم و اعلان جنگ نمود.
اقدامات بارزانی و پارت دمکرات کوردستان
خلق کورد این بیانیه بارزانی را به عنوان تلاشی برای برادرکشی تعریف کرده و واکنشهای فراوانی را به دنبال داشت. گفته می‌شود که بعد از تنش و برخوردهایی که به منظور تحریک هر چه بیشتر صورت گرفتند، نیروی زیروانی که از ان به عنوان لشکر گولان نیز نام برده می‌شود، در مناطق یاد شده تجمع کرده‌اند. نیروهای زیروانی، خارج از فرمان وزارت پیشمرگه حکومت اقلیم کوردستان بوده و به عنوان نیروی ویژه سازماندهی شده‌اند. این نیرو نیز مانند واحدهای اطلاعاتی پ.د.ک مستقیما به مسعود بارزانی و فرزندش مسرور بارزانی وابسته هستند. در همین رابطه است که اعضای اتحادیه میهنی کوردستان که در حکومت اقلیم کوردستان حضور دارند اقدامات پارت دمکرات را به عنوان سلیقه شخصی این حزب اعلام کرده و تنش‌زایی‌های اخیر را خارج از خواست حکومت اقلیم کوردسان معرفی کرده‌اند.
با در نظر گرفتن تمامی این رویدادها و پیمان‌های شخصی و خانوادگی حزبی که پارت دمکرات کوردستان با ترکیه منعقد کرده است اکنون این مسئله بر هیچ کس پوشیده نیست که مسعود بارزانی تلاش می‌کند به عنوان جنگی نیابتی از سوی ترکیه، برای حفظ و تداوم منافع اقتصادی و سیاسی خود و کنترل هر چه بیشتر بر جنوب کوردستان، رویه جنگ طلبانه خود را ادامه دهد. سودای بارزانی و حزب خانوادگی وی، حکومت شخصی در منطقه‌ای کوچک است که کنترل تمامی امور را بر عهده داشته باشد. به همین علت نیز بوده است که تا کنون منافع ملی، از دست دادن بیش از نیمی از خاک جنوب کوردستان و حمله به شنگال هیچگاه از سوی این خانواده پیگیری نشده است یا خواستی برای کنترل مجدد این بخش مطرح نشده است. نباید از یاد برد که بارزانی با همین عقلانیت برخاسته از سنت فکری عشیره‌ای خود، علیرغم تمامی رایزنی‌هایی که با وی انجام شد، همچنان مستبدانه و یک طرفه بر طبل برگزاری رفراندوم زد و آن افتضاح سیاسی را به بار آورد که در تاریخ یک ملت نمی‌توان برای آن نمونه‌ای آورد. بارزانی در آن پروژه عقیم سیاسی با شکست روبرو شد؛ این بار نیز در تداوم این رویکرد جنگ‌طلبانه خود با شکست روبرو خواهد شد. اما این بار نیز بدون هیچ تردید، هزینه کوردکشی را تنها خلق کورد و نیروهای آزادیخواه خواهند داد.◻️
