جنبش حزب کارگران کوردستان در درجه نخست جنبش دفاع از خلق کورد به شمار می‌رود. جنبشی که از سوی نیروهای هژمون و خصوصا نیروهای ناتو-گلادیو مورد حمله قرار گرفته است. نیروهایی که از قدرت گرفتن و برخورداری از حق تعیین سرنوشت خلق کورد در هراس بودند، از این حملات حمایت کردند. اما با این وجود، مقاومت ضربات مهلکی را بر سیاست‌های انکار، نابودی و آسیمیلاسیون وارد ساخت و خواست خلق برای حمایت از هویت و حیاتی آزاد و عزم راسخ را هر چه بیشتر تقویت کرد. اهداف نابودگرانه ملت- دولت‌های حاکم بر کوردستان اگر چه به طور کامل هم متوقف نشده باشند، اما مانند گذشته مطالبه‌گر و مدعی باقی نمانده‌اند. بلکه به سطح پذیرش هویت کورد رسیده‌اند. این وضعیت برای نبرد دفاع از خود، وضعیت جدیدی به شمار می‌رود.

دفاع از خود شرط اساسی استقرار ملت دمکراتیک است

سیستماتیک کردن دفاع از خود در میان ک.ج.ک، عنوانی بسیار مهم برای استقرار ملت دمکراتیک است. سیاست‌های انکار، نابودی و آسیمیلاسیون ملت-دولت‌ها، ک.ج.ک را ناگزیر می‌سازد که سیستم دفاع از خود را پایدار و دائمی سازد. کوچکترین شرط حیات با دولت ملت‌ها این است که هویت کورد و حیات آزاد در قانون اساسی تامین شده باشد. اما تامین امنیت در قانون اساسی کافی نبوده و با موقعیتی که در قوانین هم آمده است، تامین و تضمین آن باید درخواست شود. غیر از مورد دفاع ملی مشترک علیه نیروهای خارجی، تمامی امور امنیتی دیگر باید از سوی خود جامعه کورد رتق و فتق شود. زیرا امنیت داخلی یک جامعه به بهترین نحو تنها از سوی این جامعه می‌تواند صورت گیرد.

خودمدیریتی از دو طریق تحقق پیدا می‌کند

خودمدیریتی دمکراتیک از دو طریق می‌تواند تحقق پیدا کند: نخست؛ مبنا قرار دادن توافق با ملت-دولت‌ها، و گنجاندن آن در یک قانون اساسی دمکراتیک. از طرف دیگر احترام به میراث اجتماعی و تاریخی خلق‌ها و فرهنگ‌ها نشان داده شود. این میراث به عنوان آزادی سازماندهی، باید به عنوان حق قانونی درج شود. خودمدیریتی دمکراتیک مبنا و معیار اساسی این حقوق است. شرط نخست این معیار نیز این است که ملت-دولت فرادست، از هر نوع سیاست انکار و نابودی دست برداشته و در مقابل ملت فرودست هم مسیر تاسیس یک دولت کوچک را در پیش نگیرد. تا زمانیکه هر دو ملت دست از امیال خود برای دولت محور برندارند، دشوار است که پروژه خودمدیریتی دمکراتیک نمی‌تواند اجرا شود. در حل مسئله کورد راه اساسی و مهم و مشترک که بر تبعیض و خشونت متکی نباشد، در پیش گرفتن و پذیرش خودمدیریتی دمکراتیک است. راه‌های دیگری غیر از این، مسئله را تعلیق و پیچیده کرده و راه را برای جنگ و تجزیه باز می‌کند. تاریخ مسائل و مشکلات ملی با این نمونه عجین شده است. در ۶۰ سال اخیر، کشورهای اتحادیه اروپا- که مکان جنگ‌های ملی بوده است- اگر در صلح و ثبات زندگی کرده‌اند، به دلیل پذیرش خودمدیریتی دمکراتیک بوده است. به دلیل برخورد نرم و خلاقانه با مسائل و مشکلات اقلیتی و ملی بوده است.

دومین مسیر حل و دست‌یابی به خودمدیریتی دمکراتیک، مسیر عملی کردن یکطرفه پروژه خودمدیریتی است که بر توافق با دولت-ملت‌ها متکی نباشد. تحقق و عملی کردن ابعاد خودمدیریتی دمکراتیک به شیوه‌ای گسترده، تحقق حقوق ملت شدن دمکراتیک کورد است. بدون تردید، در چنین وضعیتی با ملت دولت‌های حاکمی که این مسیر یکطرفه ملت شدگی دمکراتیک را قبول نمی‌کنند، نبرد شدیدی دور از انتظار نخواهد بود. در چنین وضعیتی در مقابل دولت ملت‌ها، یکی یا چند دولت- (ایران، سوریه و ترکیه) حملات مشترکی صورت می‌گیرد و برای دفاع از موجودیت خود و حیات آزاد غیر از بسیج همه جانبه و موقعیت جنگی هیچ راه دیگری باقی نمی‌ماند. تا زمانیکه به توافقی سریع و پایدار دست پیدا نشود، یا استقلال محقق نشود، باید براساس دفاع از خود، نباید دست از تقویت نیروی دفاع از خود، و تحقق ملت شدن دمکراتیک دست برداشت.

رهبری حزب کارگران کوردستان

در وضعیت کنونی ک.ج.ک در مرحله تصمیم‌گیری است. یا مسئله کورد از طریق صلح آمیز و سیاست دمکراتیک بر اساس قانون اساسی دمکراتیک حل خواهد شد. به این منظور هم ملت دولت‌های مرتبط با مسئله، نه فقط باید دست از سیاستهای انکار و نابودی بردارند، بلکه همزمان باید تعریف واقعی مسئله کورد را هم بپذیرند، حل ان را در قانون اساسی دمکراتیک جهانشمول بیابند و قانون اساسی دمکراتیک را هم در محتوا و هم در ابعاد عملی و اجرایی در نظر بگیرند.

این راه حل رادیکال دمکراتیک نیازمند تغییر دمکراتیک است. یا در صورتیکه این مسیر دچار ممانعت شود، ک.ج.ک خود را ناگزیر می‌بیند که به شیوه‌ای یکطرفه و از مسیر انقلابیگری، اتوریته دمکراتیک خود را برقرار کند. برای دست‌یابی به نتایج این حرکت پیروزمندانه فرصت‌های بسیاری در دسترس است. رهبری سیاسی و ایدئولوژیک پ.ک.ک که از تجربه‌ای بیش از ۳۰ ساله برخوردار است، حمایت قدرتمندانه خلق از جنگ خلق انقلابی است که با نیروی نظامی می‌تواند در میدان نبرد، از خود دفاع کند. ارتباطات داخلی و خارجی گسترده به اندازه کافی فرصت و امکانات را برای ک.ج.ک فراهم می‌کند که ملت دمکراتیک را ایجاد کند، آن را اداره و از آن دفاع کند. این مسیر مانند گذشته به بن‌بست نرسیده است. به جای ملت دولت، زمانی که هدف ایجاد ملتی دمکراتیک باشد، دیالوگ و مذاکرات با طرفداران آشتی و راه‌حل با نیروهای دولت را باز می‌گذارد. اگر در این باره موفقتی حاصل نگردد، در آن صورت است که از طریق نیروی تاسیس و تحمیل، پیروی ملت دمکراتیک ادامه پیدا کرده و ان را اداره کرده و حفظ می‌کند.

برگرفته از کتاب مسئله کورد و راه حل ملت دمکراتیک، رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان