کوردها و دوستانشان چهل و پنجمین سالگرد تاسیس پ‌ک‌ک را جشن می‌گیرند. جشن‌ها از قبل در همه جا با شور و اشتیاق شروع شده است. از جشن‌ها گرفته تا راهپیمایی‌ها، تجمعها و بزرگداشت شهدا، مراسم‌های مختلفی برگزار می‌شود. مبارزه با ممنوعیت پ‌ک‌ک در آلمان و کمپین آزادی که در ۱۰ اکتبر راه‌اندازی شد، تبدیل به یکی شدند. به همین دلیل است که جشن‌های چهل و پنجمین سالگرد با شور و شوق بیشتر و موثرتر برگزار می‌شود. قابل درک است که مبارزه‌ای که هدف آن آزادی فیزیکی رهبر آپو و حل مسئله کوردستان است، در چهل و ششمین سال پ‌ک‌ک با شدت بیشتری گسترش خواهد یافت.

واضح است که در ۴۵ سال گذشته مطالب زیادی درباره پ‌ک‌ک گفته و نوشته شده است. احتمالاً این موضوع بسیار مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. حرفی نیست که گفته نشده باشد، هم از نظر تمجید و هم نقد. بدون شک جالب‌ترین سخنان را رهبر آپو بیان کرد. او برای پ‌ک‌ک گفت: رمانی که پایانی ندارد، شعر است، ترانه است... او توضیح داد که «زندگی با پ‌ک‌ک بهتر و زیباتر است». وی گفت که پ‌ک‌ک حزب شهداست و همه شهدای ما به سبک پ‌ک‌ک زندگی کردند. این تعاریف و تعاریف مشابه، درک و شناخت عمیقی از پ‌ک‌ک در خلق کورد ایجاد کرد و به این وضعیت منجر شد که به جز چند خائن، خلق کورد در هر چهار بخش کوردستان و خارج از میهن، در خیابان‌ها و میادین فریاد می‌زنند که  «پ‌ک‌ک خلق است، خلق اینجا هستند».

علیرغم همه حملات و تلاش‌های سیاست‌های فاشیستی، ظالمانه و نسل‌کشی، هیچ چیز نتوانست درک و صیانت کوردها از پ‌ک‌ک را از بین ببرد. برعکس، با افزایش فشار و افزایش مخاطرات، مقاومت آزادی به رهبری پ‌ک‌ک نیز افزایش یافت. با رشد مقاومت، عشق و حمایت خلق کورد از پ‌ک‌ک بیشتر شد. عشق و اتحاد مردم که هیچ سازمانی در تاریخ نتوانسته است به آن دست یابد، پ‌ک‌ک به آن دست یافته است. جشن‌های چهل و پنجمین سالگرد این واقعیت را به وضوح نشان می‌دهد. وقتی وارد سال ۴۶ می‌شویم، می‌توان دریافت که محبت خلق کورد به پ‌ک‌ک بیشتر و عمیق‌تر شده است.

پس چرا اینطور است؟ بسیار واضح است که مردم، زنان و جوانان کورد خود را در واقعیت پ‌ک‌ک می‌بینند. آنها حقیقت خود را در پ‌ک‌ک می‌بینند. شخصیت رهبر آپو و حقیقت پ‌ک‌ک به هویت آزادی خلق کورد تبدیل می‌شود. خلق کورد، وجود و آزادی خود را در پ‌ک‌ک می‌یابند. شجاعت و فداکاری خود را از پ‌ک‌ک می‌گیرند. می‌بینند و می‌فهمند که اراده، هستی و آزادی در رهبر آپو و پ‌ک‌ک تجسم یافته و به درستی بازنمایی می‌شود. خلاصه، شخصیت رهبر آپو، واقعیت پ‌ک‌ک و آزادی و موجودیت خلق کورد یکی شده است.

کاملاً واضح است که در چهل و ششمین سالگرد پ‌ک‌ک تغییری در این واقعیت ایجاد نشده است. در واقع هیچ تغییری در جهت کاهش وجود ندارد. برعکس، ادغام فوق‌الذکر حتی بیشتر می‌شود. این واقعیت در چهل و ششمین سال تأسیس خود، دیگر محدود به مردم، زنان و جوانان کورد نیست. حقیقت فوق از مرزهای کوردها عبور کرده، به مردم، زنان و جوانان سراسر جهان سرایت می‌کند و بر این اساس به حقیقتی جهانی تبدیل می‌شود. اکنون حقیقت کمپین جهانی آزادی، که در ۱۰ اکتبر راه‌اندازی شد نیز وجود دارد. دوستان رهبر آپو و خلق کورد در یک روز در ۷۴ مرکز کمپین مشابهی را آغاز کردند. این کمپین تا کنون ادامه دارد و به همه جوامع و مظلومان رسیده است.

پس این وضعیت به چه معناست؟ پر واضح است که در سطح جهانی همه افراد زحمتکش و مظلوم مانند کوردها حقیقت رهبر آپو و پ‌ک‌ک را می‌بینند. وجود و آزادی خود را در کارکتر و واقعیت پ‌ک‌ک می‌بينند. بر این اساس اراده و هویت جدیدی کسب می‌کنند. به ویژه زنان از عملکرد انقلابی رهبر آپو قدرت و اعتماد به نفس زیادی پیدا می‌کنند. آنها می‌بینند که با ژنئولوژی که توسط رهبر آپو توسعه داده شده است، راه مبارزه آزادی حتی روشن‌تر می‌شود. آنها حتی بهتر می‌دانند که وجود واقعی و زندگی آزادانه زنان از طریق انقلاب آزادی زنان امکان‌پذیر است و در حقیقت زندگی و آزادی زنان مشارکت قوی‌تری دارند.

وضعیت بقیه کارگران و ستمدیدگان هم همینطور است. کسانی که با دولت درگیر می‌شوند، راه حل را در کنفدرالیسم دموکراتیک می‌بینند. کسانی که راه حلی با «دولت-ملت» پیدا نمی‌کنند، مشکل را می‌بینند و در خط «ملت دموکراتیک» به دنبال راه حل می‌گردند. کسانی که با مبارزه مبتنی بر «محافظت از محیط زیست» توسعه ایجاد کرده‌اند، برای راه حل به «انقلاب اکولوژیک» روی می‌آورند. کارگران و زحمتکشانی که در مبارزه مزدی به نتیجه نمی‌رسند، برای راه حل به مبارزه سوسیالیستی دموکراتیک برای کمون دموکراتیک روی می‌آورند. خلاصه آنهایی که راه حل را از طریق ناسیونالیسم نمی‌بینند، به میهن‌دوستی روی می‌آورند. کسانی که راه حل را از طریق دین گرایی نمی‌بینند، به اندیشه دموکراتیک روی می‌آورند. کسانی که راه حلی را از طریق تبعیض جنسی نمی‌بینند، به آزادی زنان روی می‌آورند. کسانی که با علم ایجابی راه حلی پیدا نمی‌کنند به معناگرایی روی می‌آورند. به این ترتیب، همه راه حل خود را در مدرنیته دموکراتیک، یعنی در پارادایم آزادی زنان، اکولوژیک و دموکراتیک می‌یابند. این نیز باعث می‌شود که همه کارگران و مستضعفان جهان حقیقت رهبر آپو را بهتر درک کنند و بیش از پیش از آن صیانت کنند.

همه اینها نشان می‌دهد که مبارزات سال ۴۶م پ‌ک‌ک از مرزهای کوردستان و کوردها عبور خواهد کرد و در سطح جهانی که شامل همه مستضعفان می‌شود، توسعه خواهد یافت. قابل درک است که این امر بر اساس کمپین  «آزادی برای عبدالله اوجالان و راه حل سیاسی برای مسئله کورد» صورت خواهد گرفت. این همچنین نشان می‌دهد که کمپین جهانی آزادی در چهل و ششمین سال پ‌ک‌ک معنادارتر خواهد شد، توسعه و گسترش خواهد یافت و دستاوردهای مهم و ماندگاری بر اساس آزادی فیزیکی رهبر آپو و حل مسئله کورد خواهد ساخت.

تحولات تا این لحظه نیز این واقعیت را به خوبی نشان می‌دهد. اگر توجه شود هیچ کشور و جامعه‌ای نیست که این کمپین در آن گسترش نیافته باشد. کمپین آزادی به معنای واقعی به یک کمپین جهانی تبدیل شد. همه زنان آگاه وظیفه رهبری کمپین را بر اساس انقلاب  «ژن ژیان آزادی» بر عهده گرفتند. به ویژه، زنان جوان آشکارا اعلام کردند که تمام مبارزه آنها در اولین کنگره‌ی جهانی جوانان، برای آزادی جسمانی رهبر آپو خواهد بود. با برگزاری این کنگره، جوانان جهان تصمیم گرفتند در کمپین آزادی جسمانی رهبر آپو پیش قدم شوند. در چارچوب فعالیت‌هایی که در ۱۱ و ۱۲ نوامبر در سراسر اروپا صورت گرفت، به صراحت اعلام کردند که این روند را آغاز کرده‌اند. از انگلستان گرفته تا ایتالیا و آفریقای جنوبی، اتحادیه‌های کارگری در هر فرصتی نشان داده‌اند که نیروی اصلی در این روند هستند. روشنفکران، هنرمندان، دانشگاهیان، فیلسوفان، سیاستمداران، یعنی حساس‌ترین و آگاه ترین اقشار جامعه هر روز مشارکت خود را در این کمپین اعلام می‌کنند.

کمپین جهانی آزادی که هدف آن آزادی فیزیکی رهبر آپو است، هر روز ده‌ها فعالیت را در مناطق مختلف توسعه و گسترش می‌دهد. از منبج تا دِرک و دیرالزور، همه مردم شمال و شرق سوریه هر روز به پا می‌خیزند. خیابان‌ها و میادین را پر کرده و خواستار آزادی فیزیکی رهبر آپو هستند. در باکور، خلق کورد و همه محافل دموکراتیک در هر فرصتی  «راهپیمایی آزادی» را به سمت گملیک می‌برند. در هر کنگره و کنفرانسی، آزادی جسمانی رهبر آپو به دستور کار اصلی تبدیل می‌شود و شعارهای زنده باد رهبر آپو مطرح می‌شود.

به طور خلاصه، مردم با فعالیت های آزادی خواهانه در همه جا وارد چهل و ششمین سال پ‌ک‌ک می‌شوند. این قابل درک است که کمپین  «آزادی برای عبدالله اوجالان و راه حلی برای مسئله کورد» چهل و ششمین سال را رقم خواهد زد. کوردها و دوستانشان تمام توان و انرژی خود را متحد کرده‌اند و مشخص است که در سال ۴۶ آن را با قدرت بیشتری توسعه و گسترش خواهند داد و تلاش خواهند کرد تا به نتیجه برسند. پس آیا این امکان‌پذیر است؟ البته که ممکن است. همه تحولات داخلی و خارجی نشان می‌دهد که این امکان‌پذیر است. سپس، در سال جدید پ‌ک‌ک، ما باید فعالیت‌های آزادی‌بخش را در همه جا توسعه دهیم و آزادی فیزیکی رهبر آپو را به دست آوریم. این باید دِین و هدف اصلی ما باشد. ۲۷ نوامبر روز رستاخیز کسانی باشد که بر این اساس زندگی و مبارزه می‌کنند.

منبع: Yeni Ozgur Politika