چرا تمام دولت‌ها علیه اوجالان متحد شدند؟

دولت‌ها هم ساختارهایی هستند که به دست انسان‌ها به وجود آمده‌اند و برخی از ویژگی‌های انسانی را البته در راستای حفظ منافع‌شان بازتاب می‌دهند. در دستگیری رهبر آپو مقوله‌ی ترس هم عامل واکنش و همچنین عامل اتحاد دولت‌ها بود.

چیزی که انسان‌ها را به واکنش وا می‌دارد عموما ترس است. این ترس می‌تواند به خاطر از دست دادن جان، مال یا منافع باشد. دولت‌ها هم ساختارهایی هستند که به دست انسان‌ها به وجود آمده‌اند و برخی از ویژگی‌های انسانی را البته در راستای حفظ منافع‌شان بازتاب می‌دهند. در دستگیری رهبر آپو مقوله‌ی ترس هم عامل واکنش و همچنین عامل اتحاد دولت‌ها بود.

شاید جنس ترس هر کدام یکسان نبوده باشد به عنوان مثال آمریکا ترس نابودی تحت تاثیر جنبش آزادیبخش کوردستان را نداشت اما برای منافعش در خاورمیانه احساس خطر می‌کرد. ترکیه قطعا ترس نابودی شکل کنونی جمهوریت خود را داشت که از آتاترک به ارث برده است و اسرائیل هم به واسطه‌ی گذشته‌ی مشترک و نزدیکی سازمان‌های مبارز فلسطینی و کوردی ترس الگوبرداری مبارزات فلسطینی‌ها در صورت موفقیت مبارزه‌ی کوردها را داشت. این عامل این سه قدرت بزرگ اطلاعاتی در دنیا را کنار هم قرار داد که تنها یک فرد را دستگیر کنند به امید اینکه بتوانند او را از صحنه‌ی سیاست یا حتی زندگی حذف کنند. به همین دلیل هم او را به ترکیه تحویل دادند به امید اینکه مجازات اعدام را در آنجا بتوانند اعمال کنند، اما واکنش خلق کورد و آزادی‌خواهان در سراسر دنیا به شدتی بود که آنها را مجبور به عقب‌نشینی کرد. در حالی که جنبه‌ی پایبندی به رهبر آپو و حس مدیونی به وی در مردم در بروز این واکنش نقش اساسی داشته است، جنبه‌ی دیگر که می‌توان به عنوان عامل بروز این واکنش محسوب کرد، ترس است. ترسِ از دست دادن امید!

تمام امید و آرزوهای خلق کورد در چهار پارچه‌ی کوردستان در شخص رهبری جمع شده بود و زمانی که رهبری در معرض خطر قرار گرفت انگار آینده‌ی کورد در معرض خطر قرار گرفت. داشتن تصوری از آینده حتی از جان آدمی هم مهم‌تر است. به همین خاطر است که انسان‌ها در اعتراضات به دستگیری رهبری حتی حاضر به فدا کردن جانشان شده‌اند.

با تمام این اوصاف شاید وضعیت حبس انفرادی رهبری شرایط بسیار سخت و غیر انسانی باشد اما به دلیل فداکاری‌های خلق، آن امید زنده ماند و رهبری که تقریبا در تمام گفته‌ها و نوشته‌هایش اصل انتقام‌گیری را مورد ستایش قرار می‌دهد از دل زندان دشمن با تبیین پارادایم جدید و ایجاد مدل خود مدیریتی که در روژاوا نه تنها تبدیل به امید کوردها بلکه به امید انسانیت بدل شد، هم انتقام خود به نمایندگی از خلق کورد و خلق‌های ستمدیده و هم خون رفقای شهید را از قدرت‌هایی که خواهان استمرار وضعیت فعلی جهان هستند و علیه امید خلق کورد توطئه کردند را گرفت.