◼️ طی ۴۰ سال گذشته عملیات‌های دولت ترکیه بیشتر از ۴۰ هزار تن را در هر دو طرف مرز کشته است، ۵۰۰۰ روستا را ویران کرده و ۵ میلیون تن را آواره نموده است. از سال ۲۰۱۵ عملیات‌های دولت ترکیه علیه کوردها ۱۰ شهر را در داخل ترکیه [شمال کوردستان] ویران کرده است. ارتش ترکیه اکنون به صورت سازمان یافته جنگل‌ها و باغ‌های زیتون را ویران می‌کند. در همه‌ی عملیات‌هایش دولت ترکیه قول می‌دهد که پ.ک.ک را از بین ببرد، اما هرگز به این هدف نمی‌رسد. آنچه در نتیجه این عملیات‌ها به دست آمده است، فقط ناامنی در منطقه و افزایش درد و رنج خلق کورد می‌باشد، که میان ترکیه، عراق و ایران و سوریه تقسیم شده‌اند.

عملیات‌های اخیر دولت ترکیه، هزاران تن را ناچار کرد تا از روستاهای خود فرار کنند. ۳۸ روستا تخلیه شد. در میان آنها روستاهای مسیحی‌ها و ایزدی‌ها نیز وجود دارد. نیروهای ترکیه باغ‌ها و جنگل‌ها را ویران کرد. در شرایطی که حکومت عراق و حکومت اقلیم کوردستان با این اعمال ستیزه‌جویانه‌ی ترکیه مقابله نکردند، اما مبارزان کورد از خاک میهن دفاع می‌کنند. ترکیه ۱۳ بار در حملاتش برای شکست خط دفاعی از اسلحه‌ی شیمیایی استفاده کرده است که به دلیل آن ده‌ها تن از رفقای ما جان خود را از دست داده‌اند.

همانطور که در لیبی و سوریه و قره‌باغ، ترکیه از نیروهای جهادی استفاده کرده بود، با همان روش صدها تن از نیروهای جهادی را در حملات خود علیه اقلیم کوردستان به کار گرفته و در آینده نیز به کار خواهد گرفت.

هدف ترکیه از عملیات‌هایش هرگز مسائل امنیتی نیست، بلکه به جای آن هدفش تغییر دموگرافی مناطقی است که آنها را اشغال می‌کند و این کار را با اسکان دادن نیروهای مسلح در سرزمین کوردها و مسیحی‌ها و ایزدی‌ها انجام می‌دهد. آغاز عملیات اخیر ترکیه علیه کوردها فقط چند ساعت پس از صد ۱۰۶مین سالگرد قتل عام ارمنی‌ها تصادفی نبود. این نقشه را اردوغان در مقابل سازمان ملل در سال ۲۰۱۹ آشکار نمود.

مسئله کورد ریشه تاریخی، سیاسی و اجتماعی دارد و همزمان مسئله‌ای انسانی می‌باشد و نباید نیروهای بین‌المللی و کشورهای منطقه کوردها را قربانی منافع کوتاه مدت ارتباطات خود با ترکیه کنند. مسئله کورد محکی برای همه کسانی است که ادعای دفاع از حقوق بشر و آزادی و دمکراسی دارند. رئیس جمهور آمریکا بایدن گفت؛"به حقوق بشر احترام می‌گذارم"، اما در اجلاس ناتو با اردوغان دیدار کرد و برای دفاع از حقوق بشر هیچ کاری انجام نداد، بلکه تجاوزهای مداوم اردوغان را تایید نمود.

 رهبرمان عبدالله اوجالان در زندان بارها پیشنهاداتی برای حل مسالمت‌آمیز مسئله کورد ارائه داده است که به وسیله آن صلح در چهارچوب مرزهایی که اکنون وجود دارند، به دست خواهد آمد. رهبری به نلسون ماندلای قرن ۲۱ تبدیل شده و این در حالیست که اردوغان نیز به پ.و.بوتا آخرین نخست وزیر آفریقای جنوبی تبدیل شده است.

 به نظر می‌رسد، ناتو این فرصت را از دست داد. چون برای آنکه در مقابل اردوغان بایستد، راضی کردن اردوغان کافی نیست و سبب نمی‌شود تا دست از سیاست‌های ستیزه‌جویانه‌ی منطقه‌ای خود و رویای عثمانی نوین بردارد، بلکه فقط اراده و عدالت تاریخی می‌تواند این کار را انجام دهد.◻️

منبع: 19fortyfive.com