دولت ترکیه پس از ضربه‌هایی که از گریلاها خورد، کل کوردستان را منطقه جنگی اعلام کرد. آنها قدرت و جرات بحث در مورد حقایق را نداشتند. در ماجرای صد سال دشمنی با کوردها، شکست‌های خود را فراموش نکردند. اعلامیه‌های «بیشتر حمله خواهیم کرد، بیشتر خواهیم کشت، ویرانی را افزایش خواهیم داد» یکی پس از دیگری منتشر می‌شد. مقاومت کوردها و جستجوی حقوق آنها به عنوان تروریسم توصیف و مورد بحث قرار می‌گیرد. آنها می‌گویند: «ما به قتل‌عام ، تخریب و نابودی تا آخرین تروریست ادامه خواهیم داد.»

رسانه‌های ترکیه هر کاری از دستشان بر می‌آید انجام می‌دهند تا جامعه را در مورد جنگ متقاعد کنند. میلیاردها دلار در این جنگ هزینه می‌شود و هزاران نفر جان خود را از دست می‌دهند. مسموم شدن محیط دموکراتیک، نهادینه شدن فاشیسم و ​​نابودی قانون و عدالت نادیده گرفته شده است. آنها به مردم ترکیه نشان می‌دهند که گویا راهی جز جنگ وجود ندارد، گویی این دستور الهی است. آنها سعی می‌کنند همه را در این جنگ و ویرانی سهیم کنند. آنها سعی می‌کنند بر ناسیونالیسم و ​​نظامی‌گری تاکید کرده و آنرا گسترش دهند. سؤالاتی از قبیل اینکه چرا ارتش ترکیه وارد سوریه و عراق می‌شود، چرا مناطق اشغالی همیشه گسترش می‌یابد، چرا میلیون‌ها نفر مجبور به مهاجرت می‌شوند، پرسیده نمی‌شود و حتی مانع فکر کردن در مورد آنها می‌شوند. هیچکس نمی‌گوید به جای این همه ویرانی و مرگ، چرا با کوردها موافق نیستید و صلح نمی‌کنید؟ کوردها چه بلایی سر شما آورده‌اند، چگونه می‌توانید با کشتن و قتل‌عام آنها زندگی مشترکی بسازید؟»

آنها می‌گویند ما دیگر سوریه و عراق را جدا از هم نمی‌بینیم. این بدان معناست که شمال و شرق سوریه به یک منطقه جنگی دائمی تبدیل خواهد شد. در عراق، ارتش ترکیه ده‌ها پایگاه در باشور کوردستان ساخته است. با افزایش حملات، ساخت پایگاه‌های جدید ادامه دارد. در تابستان و زمستان هواپیماهای جنگی و هلیکوپترها شبانه روز باشور کوردستان را بمباران می‌کنند و مدام بمباران انجام می‌شود. حزب دمکرات کوردستان به این امر مشروعیت می‌بخشد و به پ‌ک‌ک و جبهه کوردها به عنوان عامل جنگ اشاره می‌کند. آمریکا و ناتو حملات دولت ترکیه را تایید کرده‌اند و همه سازمان‌های بین‌المللی بر این اساس سکوت کرده‌اند. فاشیسم ترکیه می‌گوید در شمال و شرق سوریه نیز همین کار را خواهد کرد.

ارتش ترکیه سال‌هاست که می‌گوید مکان‌هایی را که به عنوان کریدور کوردی تعریف می‌شود حذف می‌کند و به هیچ وجه اجازه نمی‌دهد کوردها جایگاهی داشته باشند. آنها می‌گویند ما کریدور کوردها را شکستیم، جرابلس، عفرین و سرکانی را اشغال کردیم و مناطق باقی مانده را پاکسازی می‌کنیم. آنها سعی می‌کنند تمام جنایات خود علیه بشریت و نقض قوانین جنگ را با مفهوم مبارزه با تروریسم توضیح دهند. تأسیسات نفت، ایستگاه‌های برق، انبارهای غلات، ایستگاه‌های آب را بمباران می‌کند. واضح است که اینها اهداف نظامی نیستند. سازمان ملل، ایالات متحده و کشورهای اروپایی فقط نظاره‌گر این جنایات جنگی هستند. نیروهای سوریه دموکراتیک که علیه داعش می‌جنگیدند و هنوز هم با نیروهای ائتلاف همکاری می‌کنند و در عملیات‌ها شرکت می‌نمایند، مانند مبارزان پ‌ک‌ک قتل‌عام می‌شوند.

وقتی صحبت از مبارزه با پ‌ک‌ک و تروریسم می‌شود، کشتار کوردها، محکوم کردن آنها به سرما و گرسنگی و همچنین مهاجرت اجباری موجه است. تفاوت اقدامات ترکیه در شمال و شرق سوریه با غزه چیست؟ کسانی که اسراییل را در غزه مقصر می‌دانند و مشکل را به نهادهای بین‌المللی می‌برند ، وقتی صحبت از کوردها می‌شود سکوت می‌کنند و چشم و گوش خود را می‌بندند. ترکیه می‌تواند با کمک و توجه قدرت‌هایی مانند آمریکا و اروپا این حملات را انجام دهد. اگر آمریکا و روسیه حریم هوایی سوریه را ببندند از این کشتارها و ویرانی‌ها جلوگیری می‌شود. سکوت معنایی جز تایید و همدستی در این جنایت ندارد.

از زمانی که جمهوری ترکیه این جنگ را برای چهل سال ادامه داده است، ده‌ها هزار نفر جان خود را از دست داده‌اند و میلیون‌ها نفر مجبور به مهاجرت شده‌اند که در درجه اول آمریکا و اروپا مسئول هستند. این نیروها نمی‌خواهند جنگ تمام شود. اگر این نیروها پ‌ک‌ک را به عنوان یک سازمان تروریستی اعلام نمی‌کردند و مشروعیت کوردها را سلب نمی‌کردند تا کنون مسئله کوردها حل شده بود. رهبر آپو الان در امرالی اسیر نمی‌شد. از آنجایی که آمریکا و اروپا پ‌ک‌ک را تروریست اعلام کردند، دولت ترکیه از این موضوع بسیار بد استفاده کرد. او با تکیه بر این مفهوم تروریسم، به جای حل مسئله کوردها، به کشتار آنها ادامه داد و تمام جنایات علیه بشریت را مرتکب شد.

اردوغان فاشیست و همکارانش اکنون اصطلاح تروریستان را به تعاریف خود از کریدور ترور اضافه کرده‌اند. البته ما تروریستان را کوردستان می‌خوانیم. آنها نمی‌توانند درباره کورد و کوردستان صحبت کنند. زیرا آنها سیاست‌ها و ایدئولوژی‌های نسل‌کشی خود را بر اساس انکار و نابودی بنا کرده‌اند. آنها پاک کردن کوردها از تاریخ را ضامن وجودشان می‌دانند.

هر بار که به شمال و شرق سوریه حمله می‌کردند، همیشه بهانه‌ای پیدا می‌کردند. اداره خودمدیریتی یعنی کوردها به ترکیه حمله نکردند و اعلام جنگ نکردند. ترکیه این جنگ را یکجانبه انجام می‌دهد. ما همیشه گفتیم که کوردها چه کاری انجام دهند چه انجام ندهند، دولت ترکیه به حملات خود به شمال و شرق سوریه ادامه خواهد داد. چون می‌گویند کریدور کوردی را حذف می‌کنیم و نمی‌گذاریم جایگاهی کسب کنند. آنها اهداف و مقاصد خود را اینقدر روشن بیان می‌کنند، آیا برای حمله به کوردها نیاز دارند که کاری انجام دهند؟ البته نیازی ندارند. برای مشغول نگه داشتن راست و چپ، برای بهم ریختن ذهن‌ها ، به ترفندهای مختلف متوسل می‌شدند. با این حال، در حملاتی که از ۲۲ دسامبر آغاز شده است، دیگر نیازی به بهانه تراشی ندارند. آنها آشکارا می‌گویند «ما بین کوردها و بخش‌های کوردستان فرقی نمی گذاریم، به همه آنها حمله می‌کنیم و آنها را متفرق می‌کنیم. به سلیمانیه حمله کرده و اتحادیه میهنی را هدف قرار می‌دهیم. همه را تهدید می‌کنیم.» آنها اهداف خود را آشکارا بیان می‌کنند. آیا همه اینها کافی نیست؟

منبع: روزنامه اوزگور پولیتیکا ((Yeni Ozgur Politika