معصوم کورکماز از پیشاهنگان قهرمان حزب و خلقمان، در سپیده دم ۲۸ مارس زمانی که در حال افراشتن پرچم رهایی خلقمان بود، زمانی که در حال درهم شکستن کمین دشمنان خائن بود، به شهادت رسید. یادبود و خاطرات هوال عگید، روایت مبارزات وی، خاطره یکی از قهرمانان پیشاهنگ مبارزه رهایی‌بخش خلقمان است، روایت مبارزات وی است. استعمارگران ورشکسته و درهم شکسته ترک با اطلاق عناوینی مانند جلاد پ.ک.ک، مسئول نظامی، فرمانده نیروهای رهایی بخش کوردستان تلاش کردند تا بر اساس عقلانیت خود، شهادت وی را به عنوان ضربه‌ای بسیار بزرگ به پ.ک.ک عنوان کنند. اما دشمن به خوبی می‌داند که حزبمان و خلقمان پر از شخصیت‌هایی مانند عگید است.

رفیق معصوم کورکماز یکی از آن دست پیشاهنگان بود که به این نکته اعتقاد داشت که باید خنجر خیانتی را که صدها سال است در قلب و ذهن خلقمان فرو رفته است را بیرون کشید، تلاش‌های بدون وقفه وی این نکته را بر همه مسلم کرد که تنها از طریق سلاح خلق است که می‌توان به رهایی دست پیدا کرد.

رهبر قهرمانمان، عگید ما، که قهرمانی بیش از هر چیز شایسته وی است را در بعد جسمی از دست داده‌ایم، اما  آیا می‌توان از مرگ از مرگ یا از دست دادن وی که گذشته و آینده اصیل طبقات مظلوم یک خلق را در شخص خود به نمایش گذارده بود، سخن گفت؟ هوال عگید به شخصیتی والا و تصعید یافته تبدیل شد که ویژگیهای فرایند رهایی‌بخش حزب، جبهه و ارتش را در سطوح خلقمان گسترش دهد. سبک زندگی برده‌واری را که مانند تقدیر خلقمان نقش بربسته بود، با شخصیت و ویژگی‌های خود درهم شکست. شخصیت آزاد و قدرتمندی را که در مراحل انقلابی خلق کرده بود برای استقلال و آزادی با میلیون‌ها انسان و سوسیالیسم دچار تغییر کرد. به این بسنده نکرده و برای تبدیل این ویژگی‌ها به اصلی مسلم در میان خلق نبردی گسترده را به راه انداخت و در سطحی موفقیت‌آمیز آن را به پیروزی رساند. در مسیر حرکت انقلاب و همیشه جاودانان خلق کوردستان که با سلاح حزب جبهه و ارتش را اداره می‌کرد. و در قلب و ذهن ما تا ابد جا گرفت و در میان خلق و حزبمان در بالاترین سطح جا گرفت. در مقابل رنج عظیمی که برای مبارزه کشید، در مقابل قهرمانی وی سر تعظیم فرود می‌آوریم و اعلام می‌کنیم که با سازماندهی و نبرد ارتش رهایی‌بخش این خلق می‌توانیم دین خود را به عنوان وی اعلام وفاداری به وی ادا کنیم. باید هوال عگید جسور و فداکار را شناخت و درک کرد و با روایت زندگی وی را فراموش نکرد.

اما چه ویژگیهایی در شخصیت شهید شهیدان، عگید وجود دارد؟ انسان مترقی و مرتجع کیست؟ وضعیت نیروهای جنگی چگونه است؟ حق و عدالت در کجا قرار دارد؟ عگید بود که به تمام این سوالات پاسخ داد. در پاسخ به این سوالات عگید قلبی است که در دل میلیون‌ها نفر جا گرفته است.  دشمن نیز با ارتش میلیونی و تکنولوژی خود حضوری درهم شکسته دارد که با ارتشی ۵۰ هزار نفره به یک شخص و یک گروه حمله کرد.

چنین پیروزیهایی در تاریخ بشری کم مشاهده می‌شوند. در طول تاریخ نبردهای فراوانی بین ظالم و مظلوم در شرایط دشوار روی داده‌اند. همچنین مظلومان پیروزیهای فراوانی را در این شرایط خلق کرده‌اند. اما نبرد و پیروزی حزبمان که با رهبری قهرمانانی مانند عگید کسب کرده است، در طول تاریخ کم مشاهده شده‌اند. بدون شک می‌توانیم بگوییم هر چند خلقمان یکی از ارزشمندترین شخصیت‌های خود را از دست داده است، اما با شهادت هوال عگید تاریخ مبارزاتی حزبمان یکی از پیروزی‌های تاریخی خود را نیز کسب کرده است. حزبمان توانست رویداد شهادت عگید را به بالاترین سطح آزادیخواهی ارتقا داده و شهادت وی را به  فراخوانی برای ادامه راه وی تبدیل کند. واقعیتی که در افسانه مبارزاتی رفیق عگید آشکار شده‌اند و پیام‌های آن، دستاوردی بزرگ هستند که تاثیر آن را در تمام فرایند رهایی ملی نشان می‌دهد.

جاودانگی عگید برای خلقمان

هوال معصوم انسانی بزرگ است که از ابتدا تا آخرین نفس به ذهن و قلب خلق شهیدپرور تبدیل شد و ذهن  و قلب بسیاری از شخصیت‌ها را در خود گردهم آورد. اگر شخصی بتواند خود را به ویژگی‌های وی ارتقا دهد، آن زمان است که می‌تواند شایسته تعریف والایی و قهرمانی وی باشد. برای شخصیتی که چنین واقعیتی را خلق کرده است، شایسته نیست که از مرگ وی سخن بگوید. شخصیتی که در میانه یک زندگی اصیل به خود زندگی تبدیل شده است، آیا می‌توان از مرگ سخن گفت؟ خلقمان که از چنین شخصیت و رهبری برخوردار است، می‌توان گفت که خود را به زندگی جاودان ارتقا داده است.

هوال معصوم کورکماز برای خلقمان و حزبمان از چنین معنایی برخوردار است. وی یکی از رهبران خلقمان است که در جریان مبارزه ملی خلق کورد، تبدیل شدن به حزب را زمینه سازی کرد و در شخصیت خود، اعتماد را به سازماندهی و فعالیت سیاسی تبدیل کرد.

به ندرت مشاهده شده است که در مقابله با حاکمیت بربر هزاران ساله، هفت سال یک لحظه ایمان و اعتقاد خود را از دست نداد، هیچ وقت صدای قلب خود را نشنید و برای یک لحظه سلاح از کف بر زمین نگذاشت و یک لحظه در نبرد به کوه‌های کوردستان پشت نکرد. دولت ترک با عنوان کردن جلاد پ.ک.ک به این نکته اعتراف کرد که خلق کوردستان در وجود عگید به قلعه‌ای مستحکم تبدیل شده است. در زندگی نابودی جسمی مسئله امکان‌پذیر است، اما اگر شخصیتی با اراده خلق عجین شد و به نیروی اراده خلق خود تبدیل شود، این نیرو در هر شرایطی می‌تواند به پیروزی برسد. امکان ندارد که این نیرو از میان برود. واقعیت این است که ذوالفقاری در دست علی قرار داده می‌شود، هوال معصوم نیز همان ذوالفقاری است که در دست علی قرار دارد. احتمال دارد که دشمن با پیروزی بر این قلعه ادعا کند که پیروزی بزرگی را به دست اورده است، اما مانند همیشه در کوتاه مدت درک می‌کند که چقدر در اشتباه بوده است، چقدر خود را فریب داده است. سلاحمان در دستمان است؛ با شور و قدرتمان. مانند دیروز ما امروز هم با همین سلاح مشغول نبردیم و ضربات بی‌امانی را بر دشمن وارد می‌کنیم. این ذوالفقار هم اکنون هم سنگین‌ترین ضربات را بر دشمن وارد می‌کند. او همزمان فرزند بی‌نظیر خلق و حزبمان است که با رهبری خود میهن‌دوستی و انترناسیونالیسم، ذکاوت و اراده، تئوری و عمل، کرامت و دوستی، درک و هوشیاری، مهربانی و غرور را به هم رساند. خلق ارزش‌هایی این چنین برای پ.ک.ک و خلق کوردستان پیروزی است. پ.ک.ک و خلقمان از داشتن وی به خود می‌بالد.

حرکت آغازین پر از غرور را با پیروزی به نتیجه رساند

معصوم کورکماز یکی از بذرهای پ.ک.ک بود که در خاک مبارزه به زودی شکوفا شد. سال ۱۹۷۹ بود که مبارزه را آغاز کرد. سال ۱۹۸۰ این بذر ریشه‌های خود را در این خاک گسترش داد و به دشمن حمله کرد. در این سال‌ها در الیح و مناطق اطراف آن، علیه فئودالهایی که تلاش می‌کردند تاریخ مبارزات خلقمان را متوقف کنند، به رهبر مبارزه تبدیل شد. همانگونه به شبه نظامیان م.ه.پ حمله برد، همان زمان بدون تردید نیز به ظلم پلیس و ژاندرم‌ها هم حمله برد و برای آنکه این اقدامات را به کارزاری ملی تبدیل کند، بدون وقفه تلاش کرد. تلاش‌ها برای نمود جنبش در خارج از کشور با اصیلترین نیروی شخصیت‌ها را به امیدی برای بازگشت به میهن در قدرتمندترین وجه خود به کار برد. در در کارزار 'بازگشت به معبد' در صفوف نخستین قرار داشت و این حرکت را با روحی واقعی از قهرمانی، با فداکاری رفقایش انجام داد. در چنین زمانی بود که با نیرویی بزرگ از قلب و عقل با بازگشت به میهن پاسخ داد. فرایند مهم مقاومت انقلابی و بازگشت به میهن که هوال معصوم رهبری آن را بر عهده داشت، با موفقیت همراه بود. او به خوبی درک کرده بود که آب حیاتی که این خلق را بار دیگر زنده کند از کدام سرچشمه جاری است. او عضو چنین جنبش و حرکتی بود.

زمانی که حزبمان گام بلند ۱۵ اگوست ۱۹۸۴ را  برداشت، این گام مانند رعدی آسمان کوردستان را درنوردید، و او در صف نخست آن قرار داشت و در تلاش برای تغییر ارتش خلق به نیروهای رهایی‌بخش کوردستان و تداوم آن؛ از نقشی اساسی برخوردار بود. او مهر خود را بر قهرمانی جدید گذاشت که با این گام بلند آغاز شد. او به رهبر قهرمانان زنده و شهیدان آن زمان تبدیل شد. اعماق این حرکت را درک کرد که بخشیدن روحی جدید به تاریخ کوردستان با پیشبرد نیروی فکری امکان‌پذیر می‌شود و این مسئله مهم را با شخصیت خود خلق کرد.

رفیق معصوم کورکماز به صاجب چنان زندگی از مبارزه تبدیل شد که تمام هوالان می‌خواهند با آن اخلاقیات حزب را محک بزنند و با ان ادعای رهبری و مبارزی را داشته باشند. می‌خواهند که او را به نماد و مدل خود تبدیل کنند. تحقق خط‌مشی حزب به بهترین شیوه مبنای هر نوع پیروزی است. پیروزیهای رفیق معصوم در عرصه نظامی اثبات بی چون و چرای این مسئله است. مانند دیگر اقدامات در عرصه مبارزه، وی همیشه بر اساس رنجی اصیل و درکی عمیق به مبارزه پیوسته بود. تلاش‌های مبارزاتی ما در سطح نظری، سازماندهی و فعالیت‌های مرتبط به حوزه نظامی، در گام بلند ۱۵ اگوست و آخرین بار در حمله بهاره سال ۱۹۸۶ به عالیترین سطوح خود دست پیدا کرد. و خط مشی نظامی و هنر جنگ را به شیوه‌ای عمیق درک کرده و تحقق بخشید و به اجرا درآورد.

هر کس که می‌خواهد با پ.ک.ک حرکت کند باید او را درک کرده و خط‌مشی او را قبول کند

بدون شک این نوع زندگی به عنوان خط‌مشی عالی پ.ک.ک مانند معیاری اصلی باید نگریسته شود و باید مانند یک دستور به اجرا درآورده شود. اگر خواهان تفکر و عمیق شدن در پ.ک.ک هستید، باید ویژگی‌ها و خصوصیات وی درک شود پذیرفته شود و اجرا شود. واجد این ویژگی‌های قهرمانی بودن به تنهایی معیار و ارزش است. در آینده در این رابطه به مسائل فراوانی اشاره می‌شود، مانند شهادت شهدای دیگر مقاومت، باید معنای این شهید ما نیز درک شود.

باجسارت، فداکاری، مهربانی و درک، جوانی و عزم راسخ خود، ارزش و معیاری بود که تمام ویژگی‌های زندگی حزبی ما را در شخصیت خود به نمایش می‌گذاشت. تمام کسانی که می‌خواهند با پ.ک.ک حرکت کنند، با آن بزرگ شوند، باید او را بشناسند، شخصیت وی را به خوبی درک کنند و آن در تمام سلول‌های بدن خود تجسم بخشند.

حیات وی مملو از درس‌های زندگی است

مانند شهدای دیگرمان، حیات و مبارزه هوال معصوم مملو از درس‌های زندگی است. مقاومت ما در سال ۱۹۸۰ و بعد از ۱۵ اگوست، باید به درستی و به طور کافی درک شوند، همزمان او منبع نیروی آینده ما است که باید به درستی خاطرنشان شود. لازم است که پیش از هر چیز ما ارزشهایمان، شهدایمان را به خوبی درک کنیم. رفیق معصوم یکی از ارزش‌های اصلی ما است که باید به خوبی درک شود. پیش از هر چیز او پیشاهنگ و فرمانده مقاومت مسلحانه ما بود. او پیشاهنگی تمام اقدامات انقلابی در این حوزه را بر عهده داشت. دوم؛ او در نبرد ما دشواری‌ها و زحمات بزرگ را به منبع و گشودگی و امکانات تبدیل کرد. اسلوب نبرد او برای کادرهای انقلابی که مدعی پیشاهنگی هستند، بسیار مهم بوده و باید حتما صاحب چنین رویکردی شوند. رهبری که با شکوه و احترام و عشق با رفقای خود برخورد می‌کند، همیشه خروش و جسارت را به رفقای خود می‌دهد، از نمادهای بزرگ برای پیشرفت محسوب می‌شود. و بزرگداشت رفقیمان عگید، دستوری است که باید بدون شک به جا آورده شود. سوم؛ رفق عگید تئوری و عمل را بر اساس واقعیات زندگی تحلیل می‌کرد و با خلاقانه‌ترین شیوه آن را تغییر داد. همانگونه که در دو نوشته اخیر وی مشاهده می‌شود، او براساس پیشرفت‌های انقلاب کوردستان، خود نیز قدم به قدم پیشرفت خود را خلق کرد. به سخنی دیگر، او یکی از نمایندگان برگزیده‌ای بود که تئوری و عمل را به بهترین معنا به هم رسانده بود. چهارم، در مسئله دفاع حزبمان، در مسئله ایستادگی در مقابل تلاش‌های نابودگرانه و مخرب، با جسورانه‌ترین موضع پیامد محور، موضع خود را نشان داد. هوال عگید در تمام شرایط علیه اقدامات تصفیه‌گری و مخرب با موضعی جسورانه مقابله کرد. بدون شک لازم است کادرها به این ویژگی‌ها مسلح شده و علیه تلاش‌های مخرب و دشمنانه، جسارت و شخصیت وی را در خود خلق کنند.

یکی از ویژگیهایی ملموس در شخصیت هوال عگید، میهن‌دوستی عظیم وی بود که در تمام شرایط باید در کوردستان این میهن‌دوستی به حاکمیت دست پیدا کند. اعضای حزبمان همه مدیون شهدای مقاومتمان هستند. به لطف تلاش‌ها و فداکاری‌ها، جسارت این شهیدان است که ما به نیروی مقاومت خودمان دست یافته‌ایم. خلقمان به لطف این شهیدان است که به سطح استقلال دست یافته است و به پیشرفت دست یافته است. به همین دلیل ناچار است که بر قدر و ارزش این دستاوردها واقف باشد. ما این فرزندان برگزیده و نمونه خانواده حزبمان را در قلبمان جا داده و در پرتو عقلانیت روشنایی‌بخش، همواره آنان را زنده نگاه داریم. زمینه‌سازی‌ها با این درک مهیا می‌شوند، در موضوع خلق سازماندهی ارتش این مسئله سریعا به پیش می‌رود، برای اتحاد خلقمان، خلقمان با سازماندهی، با تدابیری مانند آمادسازی قوانین نظامی راهکارهای فراوانی را خلق کرده است. حزبمان که تاسیس ارتش گریلایی را در دستور خود قرار داده است، این اقدام را با جبهه مقاومت ملی به پیش می‌برد. لازم است هوال عگید همیشه مانند نمادی از قهرمانی در مبارزه ما برای مقاومت ملی زنده نگاه داشته شود.

---

برگرفته از تحلیل‌های رهبر خلق کورد، عبدالله اوجالان در سال ۱۹۸۶