دولت ترکیه به برنامه صد ساله خود برای نابودی بی‌وقفه خلق کورد ادامه می‌دهد. اگر در نظر بگیریم که جنگ اکنون به گوشه و کنار کوردستان کشیده شده است و دولت ترکیه در تلاش است تا با همه علیه کوردها ائتلاف کند، تمام حقیقت را نمی‌توان درک کرد. امروز جنگ است. کسانی که دولت ترکیه را اداره می‌کنند با گفتن «ما در حال مبارزه با تروریسم هستیم»، تلاش می‌کنند یک مشکل تاریخی را نادیده بگیرند. پروژه قتل‌عام کوردها صد سال است که ادامه دارد. آنها می‌گویند: "دیروز با دزدان و راهزنان می‌جنگیدیم، امروز با تروریسم می‌جنگیم." اما ماهیت کار سرکوب، ارعاب، آسمیلاسیون و حذف خلق کورد از تاریخ است.

همه کسانی که به مسئله کورد علاقه دارند باید بدانند که مسئله، مسئله تروریسم و ​​غیره نیست. نه، اساسا مسئله نسل‌کشی مردم کورد است. کسانی که در ترکیه به سیاست علاقه دارند کم و بیش این را می‌دانند. اما واضح است که کسانی که در محدوده‌‌هایی که دولت ترسیم کرده فکر می‌کنند و تلاش می‌کنند سیاست کنند، بخشی از راه‌حل نیستند، بلکه بخشی از مشکل هستند.

جستجو و مطالبه‌ی حقوق و مبارزات کوردها توسط نیروهای امپریالیستی به عنوان تروریسم شناخته شد و از سیاست جهانی کنار گذاشته شد. ترکیه از این  سوء استفاده می‌کند و هر جنایتی را علیه کوردها مرتکب می‌شود. به دلیل این جنایات، آنها در هیچ تریبونی پاسخگو نبوده و هیچکس تلاشی برای بازخواست آنها نکرده است. از نیروهای دست راستی تحت تأثیر نیروهای امپریالیستی و دولت ترکیه گرفته تا نیروهای سوسیالیستی، محافل بسیاری پشت این سنگر علیه کوردها ایستادند.

یک طیف کورد هم در این بازی حضور دارد. بدون یافتن و خنثی کردن طیف کورد این بازی خونین که علیه خلق کورد طراحی شده است، پایانی بر این فاجعه نخواهد بود.

در تمام قیام‌ها و درگیری‌های کوردها، همیشه گروهی از خائنان و همدستان با دشمنان حضور داشته‌اند. اگر کوردها متحد شوند و با هم عمل کنند، هرگز شکست نخواهند خورد. از آنجایی که دشمنان کوردها این را به خوبی می‌دانند، همیشه احساس می‌کنند که باید به گروهی از همدستان تکیه کنند. به همین دلیل سعی می‌کنند از اختلافات داخلی کوردها استفاده کنند و آنها را علیه یکدیگر تحریک کنند. از دهه ۱۹۸۰، دولت ترکیه هر روشی را امتحان کرده است. نیروهای امنیتی را سازماندهی کرد، از کُنتراها به عنوان شبکه ترور استفاده کرد، برخی از کوردها را در زمینه اقتصادی تقویت کرد، آنها را به خود گره زد و غیره. با همه اینها، نتوانست جنبش کوردها را سرکوب کند.

دولت ترکیه سعی کرد کوردهای خارج از مرزهای خود را نیز بخشی از این جنگ کند. آنها به ویژه روی حزب دمکرات کوردستان در باشور کوردستان کار کردند. از یک طرف به آنها توهین و تهدید می‌کرد و از طرف دیگر علیه حزب کارگران کوردستان و گریلا از آنها استفاده می‌کرد.با تلاش‌های طولانی و روش‌های مختلف موفق شد حزب دموکرات را در کنار خود قرار دهد. خط سیاسی حزب دمکرات کوردستان نیز به این سمت گرایش داشت. حزب دمکرات کوردستان در واقع به معنای خانواده بارزانی است. حزب دمکرات کوردستان خصلت سیاسی دموکراتیک و آزادیخواهانه نداشت. در این حزب، یک خط سیاسی که بیشتر خانواده محور است، حاکم می‌باشد. وقتی این اتفاق بیفتد، سایر مناطق کوردستان می‌توانند قربانی شوند و در شکست آنها نقش داشته باشند.

در سالگرد ۱۵ اوت، فرمانده قرارگاه مرکز دفاع از خلق مراد کاراییلان از مردم کورد، روشنفکران و احزاب کورد درخواست نمود. پیش از این بارها برای پ‌دک فراخوان داده شده بود. حساسیتی در بین مردم ایجاد شد. اما حزب دمکرات کوردستان به دلیل توافقات و مذاکراتی که با دولت ترکیه انجام داده است، بیش از پیش درگیر جنگ می‌شود. کاراییلان نیز به این خطر اشاره کرد. اکنون شرایط به سطح درگیری رسیده است، خلق کورد و طرف‌های مسئول باید این را بدانند، باید کاری انجام دهند. وی همچنین اعلام کرد که آنها نمی‌خواهند با حزب دمکرات کوردستان بجنگند و گفت که کوردها نباید به خاطر منافع دولت ترکیه یکدیگر را بکشند.

در حالی که پ‌ک‌ک و فرماندهان گریلا این درخواست‌ها را مطرح می‌کردند و سعی می‌کردند از درگیری بین کوردها جلوگیری کنند، پ‌د‌ک اظهارات ضد و نقیضی کرد. یکی از مدیران حزب دمکرات کوردستان به نام علی آونی در تلویزیون بارزانی ظاهر شد و از دولت ترکیه درخواست کرد. با بیان اینکه "ارتش ترکیه و میت هر طور که می‌خواهند اعضا و کوادر پ‌ک‌ک را انتخاب و با پهباد هدف قرار می‌دهند. چرا ارتش ترکیه و میت، رهبران بلندپایه پ‌ک‌ک را با پهبادها هدف قرار نمی‌دهد؟" ما نمی‌توانیم این را صرفا یک تحریک علی آونی بدانیم. اگر چنین باشد، تأثیرات آن چندان مخرب نمی‌بود. این را باید فراخوان بارزانی‌ها دانست. اگر نه، خانواده بارزانی این درخواست را از تلویزیون خود پخش نمی‌کردند. یعنی عده‌ای ظاهر می‌شدند و می‌گفتند ما به این فراخوان نمی‌پیوندیم. اما چنین اتفاقی نیفتاد. همچنین در مطبوعات و شبکه‌های اجتماعی حزب دمکرات کوردستان جنگ روانی جدی علیه حزب کارگران کوردستان و گریلا در جریان است. به نظر می‌رسد حزب دمکرات کوردستان در تلاش است تا فضایی را برای پیوستن به جنگ علیه گریلا ایجاد کند.

منبع: ینی ازگور پولیتیکا