جامعه ایزدی حداقل ۱۰ هزار سال است که در این سرزمین ریشه دارد و از سنت‌هایش دست نکشیده است. لذا اگر دولت جامعه ایزدی را به‌رسمیت نشناسد، ایزدی‌ها هرگز دولت را به‌رسمیت نخواهند شناخت و حاکمیت خود را خواهند ساخت.
سال گذشته تحولات زیادی در عراق، ترکیه و اقلیم کوردستان روی داد. در ترکیه دو اتفاق مهم روی داد؛ در ۶ فوریه زمین‌لرزه روی داد و در ۱۴ می انتخابات سراسری برگزار شد. در انتخابات هرچند آک‌پ و اردوغان با قدرت فاشیسم پیروز شدند، اما خلق کورد در باکور کوردستان یک پیام تاریخی به اشغالگران دادند. در ۱۸ دسامبر نیز در عراق انتخابات شورای استان‌ها برگزار شد. تمام احزاب سیاسی عراق، کوردها، جامعه ایزدی و مردمان عراق درباره نتیجه این انتخابات صحبت می‌کنند. به‌ویژه شکست حزب دموکرات کوردستان (پ‌دک) در این انتخابات علنی شد.
سال ۲۰۲۳ هم در زمینه انتخابات و هم در زمینه اقتصادی سالی مملوء از شکست برای پ‌دک بود. طبق نتیجه انتخابات اخیر پ‌دک در نینوا و کرکوک ۴۰ درصد از آرای خود را از دست داد. نیز اقتصاد اقلیم کوردستان را به زیر صفر کشاند. در بعد سیاسی در یک بن‌بست جدی قرار دارد. به‌دلیل سیاست‌های پ‌دک دهها هزار از جوانان اقلیم کوردستان به کشورهای اروپا مهاجرت کردند و صدها تن از آنان در دریا غرق شدند. اگر از منشأ این شکست پرسیده شود، در یک کلام به‌خاطر خدمت به اشغالگری دولت ترکیه است.
جامعه ایزدی در سال ۲۰۲۳ سیاست‌های نسل‌کشی را متوقف ساخت
در سال ۲۰۲۳ جامعه ایزدی با رهبری احزاب و سازمان‌هایش در شنگال، سطح مبارزات و مقاومت مشروع خودش را افزایش داد و در مقابل همه انواع بازی‌ها و توطئه‌ها و سیاست‌های نسل‌کشی علیه جامعه ایزدی، ایستاد و سیاست ائتلاف متحد خود را به نتیجه رساند.
در این سال سیستم سرمایه‌داری حاکم، با پیشگامی دولت اشغالگر ترکیه، با همکاری کوردها و ایزدیانی که در خط خیانت کار می‌کنند، سیاست نسل‌کشی را به دو صورت دنبال نمود.
در نوع یکم؛ دو دولت امپریالیستی که در جنگ جهانی اول نقشه نسل‌کشی خلق ما را اجرا کردند؛ آلمان و بریتانیا، نسل‌کشی جامعه ایزدی در سال ۲۰۱۴ را به‌رسمیت شناختند.
در نوع دوم؛ آنها با تمام توان فنی و اطلاعاتی خود به مقر جامعه ایزدی در شنگال آمدند و می‌خواستند روحیه جامعه ایزدی را تسخیر کنند.
اروپا دروازه امید نیست، دروازه مرگ است!
درنتیجه با به رسمیت‌شناختن و پیش‌کشیدن نسل‌کشی ایزدیان، در امید را به‌روی جامعه ایزدی گشوده و بازگذاشتند. گویا با بازکردن درهای اروپا به روی مهاجران ایزدی می‌خواهند ایزدیان را از بلای خاورمیانه رها سازند! خیلی از دختران و پسران ایزدی نیز ناآگاهانه رفته و سرشان به سنگ خورده و هنگامی بیدار می‌شوند می‌بینند این "دروازه امید" در حقیقت "دروازه مرگ" است. یا در دریا غرق می‌شوند یا در قوانین غیراخلاقی خفه می‌شوند و می‌روند. پس از آن، بازگشت به وطن رویایی پوچ و عبث می‌ماند.
دو فرمانده به اسامی عگید و زانا شهید شدند
حتی در داخل میهن نیز جایی که روشنایی و آتش از آن برمی‌خیزد، هدف بمباران هواپیماهای دولت ترکیه قرار می‌گیرد و در این جریان شمار زیادی از فرماندهان و پیشروان خلقمان هدف قرار گرفته و شهید شدند. در آغاز سال ۲۰۲۳ قصاب جنگ داعش و امیر لشکر ۸۰ حشدالشعبی کشته شدند.
پیر چکو و فرمانده؛ آگری جفری در ۲۷ فوریه شهید شدند. شیرزاد شنگالی مدیر آسایش شنگال در سوم مارس شهید شد، فرمانده دیندار آوستا، پیران پیر و چیا فقیر در ۱۷ سپتامبر شهید شدند. رفق آرگش فقیر و برخودان فقیر که در روز آزادسازی شنگال در ۱۳ نوامبر طی بمبارانی به‌شهادت رسیدند و در این اواخر و در ۲۸ دسامبر ۵ کارگر اهل روژآوای کوردستان در جریان یک بمباران شهید شدند.
موضع خانواده شهدا مایه افتخار و تقدیر است. آنان بر تداوم راه فرزندانشان تاکید نمودند و جامعه ایزدی پیمان انتقام‌گیری و تحقق آرمان شهیدان را تکرار نمود.
در کابینه کاظمی در بغداد، وی با تمام توان از سیاست نسل‌کشی علیه خلق کورد حمایت کرد. تاکنون ۱۶ دولت و سازمان جهانی نسل‌کشی ایزدیان را به‌رسمیت شناخته‌اند، اما چهار دولت اشغالگر کوردستان؛ ترکیه، ایران، سوریه و عراق حتی این موضوع را در دستور کار خود قرار ندادند. انگار نه کوردها را می‌شناسند و نه سرزمین‌شان را که هزاران سال مهد تمدن بوده است. سال پیش ۸ مبارز و فرمانده یگان‌های مدافع شنگال (ی‌ب‌ش) و یکی از وطن‌دوستان ایزدی توسط پ‌دک و حکومت ترکیه به‌شهادت رسیدند، اما حکومت عراق چیزی نگفت! ما می‌دانیم که نه تنها وزارت دفاع عراق بلکه رسانه‌های عراقی نیز در این کشتار و جنایات نقش دارند.
دولت عراق خواست جامعه ایزدی را نادیده می‌گیرد
بیش از ۸۰ گور دسته‌جمعی در شنگال وجود دارد و بیش از ۵ هزار نفر قربانی جنایات داعش شدند، اما حکومت عراق در رابطه با این وضعیت چکار کرده است؟ آیا شرایط لازم برای جلوگیری از مهاجرت ایزدیان را تامین کرده؟ خیر. آیا ایزدیان به زادگاه خود بازگشته‌اند؟ خیر. آیا تمام قبور دسته‌جمعی را نبش قبر کرده و بازماندگان شهیدان مورد تکریم مادی و معنوی قرار گرفته‌اند؟ خیر. آیا شنگال ویران‌شده را بازسازی کرده‌اند؟ خیر. آیا کسانی که شنگال و جامعه ایزدی را فروخته و بیدفاع رها کردند، محاکمه شدند؟ خیر. آیا ایزدیان حتی از لحاظ مادی جبران خسارت شدند؟ خیر. در اینجا این سوال مطرح می‌شود که دولت عراق برای ایزدیان چه کرده است؟ جواب این است که خواست جامعه ایزدی را نیز نادیده گرفته است! خودگردانی شنگال و نیروهای دفاع از خود ی‌ب‌ش را به‌رسمیت نشناخته است و از آنان حمایت نمی‌کند. به‌طور واضح از کشتار رهبران و افراد سرشناس جامعه ایزدی حمایت کرده است! در مجلس عراق و شورای استان نینوا به‌طور قانونی به جامعه ایزدی اعتراف نکرده است و برعکس در تلاش بوده تا خودگردانی دموکراتیک شنگال را ازبین ببرد.
اگر تاریخ را نگاه کنیم، قدمت عراق به دوران سومریان بازمی‌گردد و از ۵ هزار سال بیشتر نیست اما جامعه ایزدی حداقل ۱۰ هزار سال در این سرزمین قدمت دارد. لذا اگر دولت جامعه ایزدی را به‌رسمیت نشناسد، ایزدی‌ها هرگز دولت را به‌رسمیت نخواهند شناخت و حاکمیت خود را خواهند ساخت. همچنان که در ۱۰ سال اخیر خود را اداره کرده و به هیچ حکومتی نیاز نداشته‌اند.
