◼️ عدالت و فاشیسم دو مفهوم متضاد همدیگر هستند، به همین دلیل در آنجا که عدالت وجود داشته باشد، فاشیسم در تنگناست، اما در جایی که عدالت در تنگنا باشد فاشیسم حرف اول را می‌زند. بر طبق دیالکتیک هگل این دو مفهوم نمی‌توانند همدیگر را نابود کنند، اگر چه میدان را بر هم محدود کرده و درصدد نابودی همدیگر برمی‌آیند، بدون شک یکی نمی‌تواند برای همیشه به دیگری پایان دهد. بنیان مفهوم عدالت به یونان باستان برمی‌گردد که تا به امروز نیز به بارها به موضوع آرای فسلفی مبدل شده است. سقراط از نخستین فلسیوفان باستان است که در مورد عدالت سخن گفته است. سقراط عدالت را تابع قوانین می‌داند. به عقیده وی عدالتخواهان باید بر مبنای قوانین عمل کنند. افلاطون شاگرد سقراط نیز عدالت را اتوریته جامعه می‌داند. اگر تنها به مفاهیم این دو فیسلوف نگاه کنیم خواهیم دید که اشغالگران کوردستان با عدالت فاصله‌‌ای بسیار دارند. بی‌عدالتی بزرگی بر کوردها تحمیل می‌شود. به همین دلیل کوردها در برابر این بی‌عدالتی مبارزه برای تحقق عدالت را آغاز کرده و آنرا به پیش برده‌اند. عدالت محصور در سایه اسلام سیاسی! این عدالت واقعا کجاست؟!

همچنانکه ملی‌گرایی هیتلر در آلمان و فالانژیسم فرانکو در اسپانیا فاشیسم را گسترش دادند و میلیون‌ها انسان را به کشتن دادند. امروز در کوردستان نیز اسلام سیاسی با شیوه‌ای فاشیستی کوردها را به قتل می‌رساند، آنان را بازداشت کرده، به زندان محکوم می‌کند و مورد شکنجه قرار می‌دهد. هیچ تفاوتی میان ملی‌گرایی هیتلر، فالانژیسم فرانکو و اسلام سیاسی اشغالگران بر کوردستان وجود ندارد. رویکرد هر سه فاشیسم است. فاشیسم بر مبنای یک ایدئولوژی سازماندهی می‌شود و آن نیز بر مبنای اندیشه حاکمیت و رئیس حکومت است. در این چارچوب رسانه‌ها را برای اشاعه این ذهنیت به کار می‌گیرند. صداهای متفاوت را سرکوب می‌کنند و یا اینکه مانع از انتشار افکار و آرای جداگانه می‌شوند. یک صدا، یک پرچم، یک دولت، یک زبان و یک دین به مبانی این سیستم مبدل می‌شوند. البته فاشیسم معیارهای حقوقی دولت را نیز بر مبنای آمال و اهداف خود تغییر می‌دهد. هر کسی که مخالف فاشیست‌ها باشد با استفاده از ابزارهای این سیسم مجازات و یا کشته می‌شود. اشغالگران خاک کوردستان امروز در چهار بخش کوردستان این مورد را خلق کورد تحمیل می‌کنند، علیرغم آنکه با رویکرد و شیوه‌های جداگانه فاشیسم را تحمیل کنند اما نتیجه همیشه برابر است با قتل، اعدام، شکنجه، زندان ...

زندگی انسان‌ها در برهه‌های حاکمیت فاشیسم با ذهنیت ملی‌گرایی مدیریت می‌شود. اشغالگران کوردستان امروز با اسلام سیاسی یعنی با فاشیسم اسلامی بر کوردستان حکومت می‌کنند. فاشیسم اسلامی بی‌وقفه در شهرهای ترکیه به کوردها حمله‌ور شده و آنان را به قتل می‌رساند. پس از هر جنایتی مسئولان رژیم ترک در تلویزیون‌ها حاضر شده و می‌گویند که این کشتار نژادپرستانه نبوده است. هر اندازه آنان چنین ادعایی طرح کنند اما ما کوردها خوب می‌دانیم که در این حملات فاشیستی تنها یک طرف آنهم کورد به قتل می‌رسد. تنها در ماه گذشته ده‌ها مورد حمله فاشیستی به کوردها ثبت شده و شماری از شهروندان کورد به قتل رسیده‌اند. سال‌های سال است که کوردستانیان از سوی پلیس و نظامیان ترک کشته می‌شود، اگر این نژادپرستی نیست پس چیست؟

مقاومت کوردها علیه این حملات ادامه دارد و کوردستانیان خواهان عدالت از اشغالگران هستند. طولانی‌ترین جستجوی عدالت بدون شک متعلق به مادران شنبه است که ٨۵۵ هفته (۵٩٨۵ روز) است بدون وقفه خواستار تحقق عدالت هستند. خانواده شنیاشار در رحا نیز بیش از ١۶۴ روز است به تحصن عدالت دست زده‌اند. خانواده گلستان دوکو ۵٩٠ روز است که خواستار عدالت هستند. ١٠ سال تمام است که خانواده‌های روبوسکی خواستار عدالت هستند. می‌توان بر این لیست افزود اما همه این موارد بیانگر ماهیت دولت فاشیستی ترکیه است. هر روز در رسانه‌های جمعی شاهد جستجوی عدالت از سوی کوردها هستیم. در نتیجه فشار افکار عمومی و رسانه‌های جمعی گام‌های بسیار کوچکی از عدالت دیده می‌شود.

در هر صورت در سیستم فاشیستی جستجوی عدالت به معنی پیدا کردن سوزن در انبار کاه است. تنها راه نجات همبستگی و اتحاد برای فروپاشی فاشیسم است. آنچه بر عهده مخالفان فاشیسم است تقویت جستجوی عدالت است. یک نکته را نباید فراموش کرد و آن اینکه فاشیسم همیشه عمر کوتاهی داشته و برای تداوم عمر خود دست به قتل‌‌عام‌های بزرگی زده است. به همین دلیل در مقابل فاشیسم اسلام سیاسی باید هوای همدیگر را داشته باشیم.◻️

منبع: xwebun