◼️ به استثنای هواداران فاناتیک پ.د.ک و افرادی که از مزایای مادی حزب خاندان بارزانی بهرهمند میشوند و یا افرادی که خواستار تحکیم پایههای این حزب در باشور کوردستان میباشند تمامی کوردستانیان از پ.د.ک ناراضی هستند. با این همه پ.د.ک علیرغم بکاگیری تمامی تواناییهای خود نتوانسته است حتی در مناطق تحت کنترل خود بیش از ٢٠ درصد آرای مردم را کسب کند. زیرا پ.د.ک به عنوان نیروی سرکوبگر آزادی محسوب میشود. خاندان بارزانی منابع اقتصادی باشور کوردستان را غصب کردهاند. همچنین بخش عمدهای از درآمدهای اقتصادی باشور کوردستان از سوی این خاندان به ترکیه روانه میشود. باشور کوردستان تحت حاکمیت این خاندان به مستعمره تازه ترکیه مبدل شده است. در واقع پ.د.ک حمایت مردمی را از دست داده است و تنها تکیه گاه این حزب خاندانی حمایت نیروهای بینالمللی و دولت ترکیه است. خلق کورد از آن نااُمید شدهاند. زیرا این حزب نه تنها با پ.ک.ک، بلکه حتی با تمامی احزاب سیاسی باشور کوردستان مشکل دارد. این حزب توانایی تحمل هیچ نیروی سیاسی دیگر خارج از سلطه خود را ندارند. موجودیت نیروهای سیاسی دیگر را نمیتواند درک کند. این سیاسی و موضع آنان مایه خشم جامعه کورد از پ.د.ک است. این حزب با توسل به سرکوب جامعه بر پای مانده است. اگر نه در وضعیت عادی خلق کورد تنها در یک روز میتوانند به موجودیت این جریان پایان دهند.
یک موسسه تحقیقاتی در آمریکا اعلام کرد که پ.د.ک دارای ثروت هنگفتی در ایالات متحده آمریکاست. همه میدانیم که پ.د.ک دارای صدها میلیارد دلار در ترکیه و اروپاست. گفتگو در مورد ثروتهای نجومی خاندان بارزانی اکنون مبحث روزانه در کوردستان است. گفته میشود که میزان ثروتهایی که خاندان بارزانی از کوردستان خارج کردهاند بسیار بیشتر از مقدار طرح شده در گزارش موسسه آمریکاییست. خاندان بارزانی بخش عمده درآمد نفت باشور کوردستان را به جیب میزند. خلق کورد بویژه ساکنان شهر هولیر نیک میدانند که پ.د.ک چه مقدار از خاک و منابع باشور کوردستان را به نام خود و گماشتگانشان رقم زدهاند. همچنانکه گروه تحقیقاتی آمریکایی خاطرنشان کرده است خانواده بارازانی بخش عمدهای از ثروت خود را به نام بستگان خود در خارج از کوردستان صرف خرید مِلک، کاخ، مجتمعهای آپارتمانی لوکس و کمپانیها کرده است.
زمانیکه پ.د.ک نرخ و قیمتهای نیازهای روزانه جامعه را تعیین نموده و آنرا در جهت ثروتاندوزی بیشتر خود بکار میگیرد نشان میدهد که هم از جامعه و هم از کوردستان دوری میجوید.
پ.د.ک از سال ٢٠٠٣ نیروی اساسی در حکومت اقلیم کوردستان بوده است. پیش از ٢٠٠٣ نیز نیروهای حاکم بر بخش عمده باشور بوده است. همه میدانیم که در سال ١٩٩٧ با همکاری صدام حسین و ارتش عراق موفق شد کنترل هولیر را از ی.ن.ک (اتحادیه میهنی کوردستان) بگیرد. نیازی نیست به نگرش کوردها در مورد اعمال رژیم کوردستیز بعث و اقدام پ.د.ک در همکاری با این رژیم برای اشغال هولیر بپردازیم.
پ.د.ک آنچنانکه سال ١٩٩٧ با رژیم بعث برای اشغال هولیر همکاری کرده بود امروز با رژیم ترکیه همکاری میکند. پ.د.ک یار گرمابه و گلستان همان رژیمی است که به کوردستیزی و نسلکشی علیه کوردها در باکور کوردستان و ترکیه ادامه داده، روژاوا را اشغال کرده و باشور کوردستان را نیز به سیطره خود درآورده است. پ.د.ک با همکاری رژیم ترکیه در نقشه تسویه جنبش پ.ک.ک نقش مهمی ایفا میکند.
پ.د.ک صدها میلیارد دلار از ثروت کوردها را به خارج از کوردستان منتقل کرده است. بدون شک انسان میتواند این رویه پ.د.ک را دزدی، غارت و چپاول کوردها نام بگذارد.
بسیار خوب، اگر حزبی کنترل یک منطقه را در دست داشته باشد چه لزومی به خارج کردن ثروتهایش از منطقه دارد؟ خاندان بارزانی با چه هدفی این همه ثروت را در خارج از کشور اندوختهاند؟ برای چه اهدافی اجازه میدهد صدها میلیارد دلار دارایی کوردستان در آمریکا، اروپا و ترکیه مورد استفاده قرار گیرد؟ اگر این ثروت به کوردستان بازگردانده شود آیا نمیتواند نیازهای جامعه باشور کوردستان و سازمانهای خدماتی آن را برآورده کند؟ آیا با این پول نمیتوان به بحرانهای اقتصادی در باشور کوردستان پایان داد یا آنرا به کمترین حد کاهش داد؟
ما نیک میدانیم که پ.د.ک حاکمیت خود را مستقر نمیبیند. نه تنها حاکمیت خود بلکه حتی موجودیت حکومت اقلیم را دائمی نمیپندارد. آشکار است زمانیکه داعش [سال ٢٠١۴] بسوی هولیر حمله کرد، خاندان بارزانی تدارکات خود برای فرار از هولیر و کوردستان را فراهم کرده بود. اگر داعش کمی دیگر به هولیر نزدیک شده بود آنان باشور کوردستان را برای همیشه ترک میکردند. بدین ترتیب با ثروتی که از کوردها دزدیدهاند در خارج از کشور زندگی متفاوتی را ادامه میدادند.
پ.د.ک فاقد چنان معرفتی است که از موقعیت سیاسی کنونی باشور کوردستان صیانت کند و بشدت از این واقعیت هراس دارد که حاکمیت خود بر باشور را از دست دهد. همزمان فاقد ذهنیت، اراده و درک این واقعیت است که موقعیت باشور کوردستان را تحکیم ببخشد و آنرا دائمی کند. ثروت هنگفتی از باشور کوردستان را به خارج منتقل کرده است. این به وضوح نشان میدهد که در صورت هر حملهای آنان فرار را بر قرار ترجیح میدهند. اگر نه هیچ معنی دیگری برای انباشتن میلیاردها دلار ثروت دزدیده شده کوردها در خارج وجود ندارد.
پ.د.ک فرصتهای باشور کوردستان را به عنوان ارزشهایی که با مبارزه جامعه محقق شدهاند نمیبیند. این حزب همچون جریانهای اقتدارگرا دارای چنان ذهنیتی است که به خیال خود میتواند به هر کاری که میل داشته باشد دست زند. پ.د.ک فراتر از میرنشینها و شیخنشینهای عربی از جامعه خود بریده است. شاید به خیال خود درصدد تشکیل امارت تازهای برای خاندان بارزانی هستند. اما پ.د.ک از وجود یک حقیقت عریان بیاطلاع است و آن اینکه خلق کورد در هر چهاربخش کوردستان در خلال مبارزهای دهها ساله به هوشمندی و دانایی سیاسی رسیده است که غیرقابل مقایسه با دیگر خلقهای خاورمیانه است. به همین دلیل خلق کورد نخواهند پذیرفت که ثروتهای کورستان به یغما برده شوند. وقتی جامعه در فقر زندگی میکند، نمیپذیرد که خاندان بارزانی زندگی اشرافی داشته باشند و دستان این خاندان لقمههای چرب و نرم برای خود بگیرند.
از ثروتهایی که از کوردها دزدیده و در خارج انباشتهاند بگذریم، خلق کورد شاهد است که خاندان بارزانی ثروتهای جامعه باشور کوردستان را غصب کردهاند. خلق نسبت به این وضعیت ناراضیست. مبحث گفتگوی روزانه خلق کورد در باشور غصب منابع و داراییهاست. در هر خانهای این مبحث حرف اول را میزند. پ.د.ک از یکسو منابع را غصب میکند و از سوی دیگر مناطق تحت کنترل نیروهای گریلا را محاصره کرده و از حملات رژیم کوردستیز ترکیه حمایت میکند. میتوانیم بگوییم که در آیندهای نزدیک نارضایتیها از پ.د.ک گسترش یافته و سراسر جامعه را فرامیگیرند.
امیدوارم که پ.د.ک تمامی ثروتهای دزدیده شده خلق کوردستان را به مردم بازگرداند و دست از همکاری و همدستی با رژیم ترکیه بردارد.◻️
منبع: ozgurpolitika