اتفاق مهم آخر هفته گذشته بدون شک «اولین کنفرانس جهانی جوانان» بود. بیش از سیصد جوان از سراسر جهان به نمایندگی از سازمان‌های جوانان کشورهایشان به مدت سه روز به میزبانی حزب کمونیست فرانسه در مورد مشکلات جوانان جهان گفتگو کردند. مشکلات جوانان البته مشکلات همه بشریت است. از این رو مشکلات بشریت را مورد بحث قرار دادند و به یافت راه‌حلی برای مشکلات اجتماعی ناشی از نظام مدرنیته سرمایه‌داری پرداختند.

بی‌شک جمع شدن جوانان جهان در چنین کنفرانسی برای بحث در مورد مشکلات و جستجوی راه‌حل بسیار مهم است. برگزاری اولین کنفرانس از این دست، اهمیت بحث‌ها و جلسات مورد بحث را افزایش داد. این که مدت‌هاست انجام چنین فعالیت‌هایی از سوی جوانان دیده نمی‌شد، امید و هیجان را برای برگزاری همایش مورد بحث افزایش داده است. این کنفرانس که بین ۳ تا ۵ با موفقیت برگزار شد، به عنوان راهی برای جوانان تلقی شد تا بر انفعال خود غلبه کنند و در این روند مشارکت بعمل آورند.

اکنون به خصوص نسل‌های قدیمی از خود می‌پرسند: چه خبر است؟ آیا نسل جوان انقلابی سال ۱۹۶۸ در حال تولد دوباره است یا انقلاب جدیدی در جوانان آغاز می‌شود؟ به عنوان مثال آیا سازمان جوانان انقلابی در ترکیه دوباره ظهور می‌کند؟ آیا سازمان‌های جوانان اواخر دهه ۱۹۶۰ و اوایل دهه ۱۹۷۰ دوباره در کشورهای دیگر ظهور خواهند کرد؟ بی‌شک انتظاراتی که در پرسش‌های مورد بحث وجود دارد مهم است و کنفرانسی که در پاریس برگزار شد، قدرت طرح چنین پرسش‌هایی و ایجاد توقع از هر نظر را داشت.

البته برای آشکار شدن این قدرت و پاسخگویی به سوالات و انتظارات مورد بحث، باید به دقت بررسی کرد که بعد از سال ۱۹۸۰ چه گذشت و چگونه جوانان به این وضعیت کشانده شدند. با وجود اینکه توده جوانان بسیار متراکم در همه کشورها وجود دارد (و خارج از اروپا شکل‌گیری پیشرفته جوانان دانشجو و فعالیت روزافزون زنان جوان در هر زمینه‌ای این تراکم را بسیار افزایش داده است)، چرا تأثیر جوانان در زندگی اجتماعی و سیاسی با همان سرعت توسعه نیافته یا حتی پسرفت بیشتری کرده است؟ نقش سیاست‌های جنگ ویژه‌ای که توسط قدرت‌های مسلط و نظام‌های دولتی در این میان تدوین شده است چیست؟ لیبرالیسم سرمایه‌داری که ایدئولوژی‌های دین‌گرایی، ملی‌گرایی، جنسیت‌گرایی و علم‌گرایی پوزیتیویستی را در هم می‌آمیزد و بازتولید می‌کند، در این فرآیند چه حمله‌ای به جوانان کرد؟ نقش عدم استفاده صحیح و داشتن رویکردی صحیح نسبت به تکنولوژی، ورزش، هنر و جنسیت در این روند چه بود؟ به حاشیه راندن جوانان از معضلات اجتماعی چه تحولاتی در همه کشورها به همراه داشت و به چه نوع سازمان‌ها و رویدادهایی منجر شد؟ باید بتوان به این سوالات و سوالات مشابه پاسخ‌های دقیق، واقع‌بینانه و کافی داد.

نمایندگان جوانان جهان به مدت سه روز در پاریس این موضوعات را مورد بحث و بررسی قرار دادند و سعی کردند راه‌حلی ارائه دهند. مثلاً کنفرانس را با جمله «سرمایه‌داری یک گزینه نیست» شروع کردند و با این عزم واقعاً به یک حقیقت بزرگ تاریخی اشاره کردند. البته که سرمایه‌داری نه یک گزینه است و نه یک ضرورت. به همین ترتیب قدرت و نظام دولتی که مدرنیته سرمایه‌داری را به وجود آورد، یک گزینه یا ضرورت تاریخی نبود. برعکس به عنوان یک انحراف تاریخی تجربه شد. همه بخوبی می‌دانند که چنین انحرافی با سلسله مراتب (هیرارشی)، یعنی ذهنیت مردسالارانه، زور، نیرنگ و دروغ پیوند دارد. بدیهی است که همه اینها در نظام مدرنیته سرمایه‌داری امروز به اوج خود رسیده است.

از سوی دیگر کنفرانس جوانان پاریس از اصل «دنیای آزاد ممکن است» حرکت کرد و به دنبال پاسخ به این پرسش بود که چگونه می‌توان چنین جهانی را ساخت. بی شک این تشخیص نیز مهم است و از هر نظر پاسخ‌های صحیحی می‌طلبد. اما در اینجا فقط به یک نکته توجه می‌کنیم. برای رسیدن به دنیای آزاد ابتدا باید خود را آزاد کرد. یک جهان آزاد تنها توسط افراد و جوامعی که از نظر روحی، فکری و حیاتی آزاد شده‌اند، می‌تواند ساخته شود. در واقع آزاد گرداندن خود به معنای انجام یک انقلاب مؤثر آزادی در برابر بردگی سرمایه‌داری است.

بدون شک ما نمی‌توانیم تمام موضوعاتی را که کنفرانس جوانان در پاریس به مدت سه روز به آن‌ها پرداخته و به آنها پاسخ داده است را در اینجا بنویسیم. این کار برای ما ممکن نیست، لزومی هم ندارد. زیرا جوانانی که گرد هم آمده بودند با بحث و گفتگو در مورد مشکلات خود و همچنین مشکلات کل بشریت نتیجه‌گیری‌های لازم را گرفتند. بنابراین پیامدهای آن را متوجه جوانان جهان و برای بشریت خواهند کرد. ما به جوانانی که تحقیق می‌کنند، فکر می‌کنند و کار می‌کنند، اعتماد و اعتقاد کامل داریم.

در اینجا ما عمدتاً به رابطه بین کنفرانس جوانان در پاریس و کمپین «آزادی برای عبدالله اوجالان و راه‌حل سیاسی برای مسئله کورد» که در ۱۰ اکتبر اعلام شد می‌پردازیم. زیرا در همان ابتدای همایش اعلام شد که «همایش به رهبر آپو تقدیم شده است.» برداشت ما از این اطلاعیه این بود: «اولین کنفرانس جهانی جوانان به کمپین جهانی آزادی که به طور جمعی راه‌اندازی شده است پیوست.» این بدان معنا بود که جوانان سراسر جهان به این کمپین پیوستند.

بدین ترتیب کمپین آزادی ما در بیست و پنجمین روز اعلام خود بار دیگر با حضور جوانان جهانی شد. جوانان جهان با تصمیم کنفرانس پیشاهنگی کمپین آزادی جسمانی رهبر آپو را بر عهده گرفتند. در مباحثی که در طول کنفرانس برگزار شد، پارادایم مدرنیته دموکراتیک تدوین شده توسط رهبر آپو به عنوان مرجع و راهنمای اصلی در نظر گرفته شد. بدین ترتیب نتایج کنفرانس به گوش جوانان جهان خواهد رسید و در عین حال پارادایم اکولوژیک، آزادیخواهانه زنان و جامعه دموکراتیک رهبر آپو به همه جوانان و بشریت منتقل خواهد شد. همانطور که نتایج این کنفرانس به سراسر جهان منتقل و عملی می‌شود، کمپین فعالی برای آزادی جسمانی رهبر آپو نیز در سراسر جهان گسترش یافته و وارد عمل خواهد شد. سازمان‌یابی و اقدامات جهانی جوانان تحت پیشاهنگی ایده‌های رهبر آپو و بر اساس کمپین فعالی که هدفش آزادی جسمانی رهبر آپو است انجام خواهد شد.

واضح است که این یک توسعه چقدر مهم و توانمند است. بنابراین بدین معناست که کمپین آزادی به سازمان‌یابی محکم دست یافته و در دستان امن قرار گرفته است. اگر جوانان دست به کار شوند، قطعاً آن را با موفقیت انجام خواهند داد. با آخرین کنفرانس سازماندهی جهانی و مبارزه برای آزادی جسمانی رهبر آپو را تعیین کرد. بدیهی است که اقدامات و فعالیت‌ها برای آزادی جسمانی رهبر آپو و سازماندهی جوانان در سطح جهانی در هم تنیده خواهد شد و هر دو با تغذیه یکدیگر به موفقیت خواهند رسید.

فراموش نکنیم که پ‌ک‌ک با یک نشست دو روزه بحث و گفتگو در پایان نوامبر تاسیس شد و همه این تحولات را که ۴۵ سال ادامه دارد، آشکار کرد. اکنون پایه‌های جنبش جهانی جوانان با یک نشست سه روزه در ابتدای نوامبر گذاشته می‌شود. بسیار واضح است که این جوانان مدرنیته دموکراتیک هستند، جوانان سوسیالیسم دموکراتیک. درست مانند توسعه حزب کارگران کوردستان (پ‌ک‌ک) در چهار بخش کوردستان، جنبش جوانان آزاد در سراسر جهان توسعه خواهد یافت. همه نوع داده برای این امر وجود دارد. آنچه باقی می‌ماند، ادعا و اعتقاد، پیگیری بی‌وقفه، راهپیمایی که به چپ یا راست منحرف نمی‌شود و اندکی شجاعت و فداکاری است. ما معتقدیم که کنفرانس پاریس تا حد زیادی این را ایجاد کرد.

ما همچنین معتقدیم بر این اساس جنبش جوانان انقلابی کوردستان خود را سازماندهی کرده و حمله‌ای جدید و قدرتمند انجام خواهد داد. به ویژه جوانان ترکیه که بصورت توده‌ای هستند را از حالت ابزارشدگی‌شان به دست فاشیسم درخواهند آورد و دومین جنبش جوانان انقلابی در امتداد خطوط انقلاب ضد‌فاشیستی و دموکراتیک توسعه داده خواهد شد. به همین ترتیب توسعه جنبش و مبارزات انقلابی و دموکراتیک جوانان در خاورمیانه و سراسر جهان شتاب بیشتری خواهد گرفت.

بر این اساس ما به کنفرانس جوانان پاریس درود می‌فرستیم و برای همه مبارزان جوان در عملی ساختن تصمیمات گرفته شده آرزوی موفقیت بزرگ داریم. ما بر این باوریم که با این کنفرانس اراده جوانان رشد خواهد کرد و رنگ آن در هر میدانی نمایان خواهد شد و آغاز جدیدی در مبارزه ضد سرمایه‌داری خواهد بود. ما امیدواریم که جوانان امروز موفقیت را برای شروع جوانانه پنجاه سال پیش به ارمغان بیاورند.

منبع: روزنامه اوزگور پولیتیکا