◼️ انسان میلیون‌ها سال در مقاومت و مبارزه برای اثبات موجودیت خویش بوده است. به عبارت دیگر، هیچ موجود اجتماعی وجود ندارد که بتواند بدون مقاومت و مبارزه به حیات خود ادامه داده باشد. به یقین می‌توان گفت که موجودیت اجتماعی انسان تنها در گرو مقاومت مطلق بوده است. بنابراین، پارامترهایی که بنیان موجودیت اجتماعی را تشکیل می‌دهند، در نتیجه تلاش و مقاومت زیاد به دست آمده‌اند.

به عنوان مثال، ممکن است هزاران سال تلاش برای شکل‌گیری زبان و گسترش آن در جامعه‌ای که به آن تعلق دارد، صرف شده باشد. انتقال این زبان از نسلی به نسل دیگر در نتیجه تشدید و تقطیر نیروی انسانی اتفاق افتاده است. در این زبان هر کلمه حداقل با یک معنی و گاهی بیش از یک معنی بارگذاری شده است. به همین دلیل است که هر کلمه در جهان معنوی یک فرد طنین‌انداز شده، واکنش آن شخص را در پی دارد. از آنجا که زبان بیانگر دنیای ذهنی جامعه است، نحوه بکارگیری منطق در ادای آن را می‌توان ساختار آن زبان عنوان کرد.

در اصل، زبان خود انسان است. این درک بیان شخصیت او، نمایان بودن و پذیرش ابراز وجود اوست. هیچ فرد لالی وجود ندارد و نمی‌تواند وجود داشته باشد که دارای زبان مختص به خود باشد. لال كردن شخص و تحريم زبان او عميق‌ترين و وحشيانه‌ترين حمله به آن شخص و جامعه‌ای است كه به آن تعلق دارد و غصب وجود اوست. این تخریب شخصیت او و جامعه اوست. فردی که با لال کردن جامعه‌اش مخالفت نکند حقیرترین برده است. نه اخلاق، نه وجدان و نه عدالت را نباید در این شخصیت جستجو کرد؛ زیرا وجود ندارد و در خیانت عمیق بسر می‌برد.

به درازای تاریخ اخاذی و چپاولی عمیق‌تر و بیرحمانه‌تر از غصب زبان و موجودیت یک جامعه صورت نگرفته است. بیش از یک قرن است که جامعه کورد تحت شدیدترین زورگویی از سوی استعمارگران بویژه در ترکیه ناله سر می‌دهد. زبان، فرهنگ و شخصیت این جامعه غصب‌، نادیده گرفته و غارت شده است. اعتراض به این حملات با حملات وحشیانه روبرو شده است و این حملات همچنان ادامه دارند.

آزادی کورد در گرو بازگشت به هویت اجتماعی، به ویژه زبانیست که از وی غصب شده است. اگر این اتفاق بیفتد، فقط در این صورت است که می‌توانیم در مورد عزت و کرامت کورد صحبت کنیم. از این نظر، کوردها افتخار مقاومت در برابر غاصبگران را به دست می‌آورند. هیچ مورد غیر قابل درکی در این خصوص وجود ندارد.

برخی از محافل می‌پرسند، "کورد چه می‌خواهد، چه چیزی از دست رفته است؟" پاسخ این سئوال همان چیزی است که مردم می‌گویند "او به دنبال بازگشت به ریشه‌ و هویت خود است". غصب ارزش‌های کورد به تاریکی کشیدن خورشید در زندگی جامعه کورد است. به عنوان مثال، رژیم ترک از ترس هشیاری ملی کوردها تقریباً بخش بزرگی از جوامع ساکن در ترکیه را با سم فاشیسم مسموم کرده است. این یک واقعیت غیر قابل انکار است که رویداد سوسورلوک در گذشته و نوچه‌های سدات پکر در امروز نتیجه هراس از مبارزه هویت‌خواهی کوردها می‌باشد. زمینه‌ای که سردسته‌های گروه‌های فاشیستی، ساختار دیکتاتوری و زیاده‌خواهی در آن تغذیه می‌شوند، تنها با هدف سرکوب مقاومت کوردها برای دستیابی به حقوق طبیعی شکل گرفته است.

کوردها و دوستانشان در روزهای اخیر فعالیت‌های دمکراتیک خویش را گسترش داده‌اند. با این حال، کسانی که در اعتراضات شرکت کردند توسط پلیس محاصره شدند. آنها بازداشت، ضرب و شتم و دستگیر می‌شوند. فرد کوردی که مجاز به استفاده از حتی ساده‌ترین حق دمکراتیک نیست چه کاری انجام خواهد داد، آیا این فرد از حق طبیعی خود برای استفاده از زبان و بیان هویت صرف نظر خواهد کرد؟ تسلیم شدن به معنای «آری برای بی‌آبرویی» هم برای فرد و هم برای یک جامعه است. کوردها اما همیشه با افتخار ایستادگی را برگزیده‌اند. زیرا مقاومت و ایستادگی شایسته انسان و جامعه واقعیست. کورد دارای عزت است و بخوبی آگاه است که چگونه از آزادی خود صیانت می‌کند. به شیوه‌ای متفاوت از گذشتگان خود در پنجاه سال گذشته مقاومت کرده، هزینه سنگینی پرداخته و همچنان می‌پردازد. اینکه فکر کنیم کوردها از آزادی و دمکراسی دست می‌کشند درکی سرتاپا غلط از تاریخ است. کوردها شیوه زندگی هزاران ساله را به خوبی یاد گرفته‌اند و یقین دارند که «قدرت من در مقاومت و ایستادگی در برابر زورگویی و خیانت‌ است، بر این اساس می‌توانم به موجودیت خود ادامه دهم.» این بدان معناست که کوردها هیچ زمانی میدان زندگی را ترک نکرده و نمی‌کنند. کوردها مانند هر ملت دیگری شرافتمند هستند و برای آزادی خود ایستادگی می‌کنند، مقاومت می‌کنند.◻️

منبع: yeniyasam