۲۵ سال و پنجاه روز است درپی یک توطئه آدم‌ربایی بین‌المللی در فوریه ۱۹۹۹ اسیر شده و بدون ملاقات پیوسته با خانواده و حق دسترسی به وکلایش به صورت انفرادی و ایزوله در جزیره امرالی دریای مرمره زندانی است. می‌توان گفت امروز او قدیمی‌ترین زندانی سیاسی جهان است.
به مناسبت هفتاد و ششمین سال تولد اوجالان، چهارم آوریل هفتاد و ششمین سال زادروز عبدالله اوجالان (آپو)؛
رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان که به رهبر آپو شناخته می‌شود و بنیانگذار حزب کارگران کوردستان (پ‌ک‌ک) که کوردها او را اسیر دریای مرمره می‌دانند، هم اکنون ۲۵ سال و پنجاه روز است درپی یک توطئه آدم‌ربایی بین‌المللی در فوریه ۱۹۹۹ میلادی اسیر شده و بدون ملاقات پیوسته با خانواده و حق دسترسی به وکلایش به صورت انفرادی و ایزوله در جزیره امرالی دریای مرمره زندانی است. می‌توان گفت امروز او قدیمی‌ترین زندانی سیاسی جهان است. از طرفی دیگر دولت‌های دیکتاتور و آدمکش دنیا هر سال پیدا و پنهان، هزاران نفر از آزادی‌خواهان را به عنوان تروریست با دسیسه و ترور وشکنجه مستقیم یا توسط باندهای سازمان‌یافته ترور میکنند و یا مبارزان راه آزادی ملت‌ها را ده‌ها سال در زندان‌های آنچنانی نگه می‌دارند. شاید ذهنیت عمومی مردم ایران وجهان نلسون ماندلا و صفرخان قهرمانی را به خاطر بیاورند که چگونه نژادپرستان وعوامل دست نشانده بیگانه به نام تروریست و خرابکار این دو را زندانی کردند. در حالی که مقررات بین‌المللی، کسانی که در یک تشکیلات سازمان یافته و با لباس متحدالشکل برای آزادی ملت خود مبارزه مسلحانه میکنند اسیر جنگی می‌شناسد و دارای تمام حقوق این اسیران میباشند. آپو در سال ۱۹۷۸ میلادی با یارانش اقدام به تشکیل حزب کارگران کردستان (پ‌ک‌ک) با خواسته به رسمیت شناخته شدن حقوق ملی کوردها کردند؛ حقوقی که ۶۰ سال پایمال شده بود.کوردها نمی‌توانستد بگوید من کوردم وبه زبان مادری خود صحبت کند.
پس از آخرین کودتای خونین از رشته کودتاهای نظامیان ترکیه در سپتامبر ۱۹۸۰میلادی و سرکوب‌های پیامد آن که منجر به دستگیری‌های گسترده و منع هر گونه فعالیت سیاسی و فرهنگی و اجتماعی شد، آپو و یارانش هم مخفی شدند. چون نظامیان راه هر گونه فعالیت سیاسی را در کشور بسته بودند ناگزیر مشی مبارزه مسلحانه با رژیم کودتا را آغاز کردند؛ «وقت ضرورت چو نمان گریز/ دست بگیرد سرِ شمشیرِ تیز». این کاری بود که اوجالان در تمام دوران تشکیل حزب کارگران کرد، چه پیش از زندانی شدن و چه بعد از آن بارها فریاد صلح و پایان دادن به جنگ داخلی و کشتار مردم و نظامیان را سر داده و چند بار هم یکجانبه اعلام آتش‌بس کرد.
متاسفانه به علت فشار نظامیان، در آنکارا گوشی که به ندای صلح پاسخ دهد وجود نداشت. در دوران حکومت حزب عدالت و توسعه (آک‌پ) یک بار در سال ۲۰۱۲ میلادی خواست آتش‌بس به نتیجه رسید و جنگ مدتی متوقف شد. با این حال جنگ‌طلبان در رژیم ترکیه مانند همه جای دنیا منافع خود را در استمرار جنگ دانسته و با بهانه‌های جدید، دوباره لهیب آتش جنگ را شعله‌ور کردند. در ۱۰ سال گذشته کشتار و ویرانی دولت ترکیه در مناطق کوردنشین داخل مرزهای ترکیه و خارج از آن در شمال و شرق سوریه و باشور کوردستان ادامه پیدا کرد و غیر از هزاران نفر کشته و زخمی از طرفین ده‌ها هزار نفر از مردم کوردستان آواره شدند.
مناطق گسترده‌ای در شمال و شرق سوریه چون استان عفرین و شهر سریکانی و.... توسط ارتش ترکیه و مزدوران آن اشغال و با اخراج کوردها از این سرزمین‌ها، اعراب مخالف حکومت خاندان اسد در سوریه و ترکمن‌های سوریه و عراق را در سرزمین اشغال شده کوردها مستقر کرده و ترکیب جمعیت (دموگرافی) این مناطق را تغییر داده‌اند. چنانکه کمیسیون ویژه تحقیق سازمان ملل متحد در مورد سوریه در گزارش جدید خود، اشغال مناطقی در شمال و شرق سوریه توسط ترکیه و مزدورانش را نقض حاکمیت ملی سوریه اعلام کرده است. در این گزارش حملات پی در پی نیروهای نظامی ترکیه به نیروگاه‌ها و ایستگاه‌های انرژی در شمال وشرق سوریه را نیز از مصادیق نقض حاکمیت ملی سوریه و جنایات جنگی و نقض قوانین بین‌المللی بشردوستانه شناخته شده است.
با این حال نقض حاکمیت ملی واشغال خاک کشورهای همسایه تو سط دولت ترکیه محدود به سوریه نیست. حمله ارتش ترکیه به اقلیم کوردستان و اشغال مناطقی در استان دهوک از دیگر مواردیست که تقریبا عادی شده است. نه اشغال کشورهای همسایه و نه اسارت ۲۵ ساله در امرالی نتوانست اوجالان و گریلاهای او را تسلیم کند. اما اوجالان همچنان خواهان صلح است. امسال که مراسم عید نوروز همچون سایر مناطق کوردستان در کشورهای ایران و عراق و سوریه، با حضور جمعیت میلیونی کوردها در شهر آمد مرکز مناطق کوردنشین ترکیه برگزار شد.
