◼️ برخی افراد که خود را کورد ایران معرفی می‌کنند، می‌خواهند و می‌گویند که بجز ما و مناطق ما هیچ کسی حق ندارد در مورد کوردهای دیگر در هیچ کجای جهان سخن بگوید، نباید از خیانت‌کاران و میهن‌فروشان و کوردفروش‌ها سخن گفت، نباید از اقلیم کوردستان سخن گفت، زیرا آن‌ها کورد عراق بوده و عراقی‌ هستند. نباید از سرکوب‌های اردوغان و مصائب کوردهای به زور ترک شده در ترکیه سخن گفت و دیگران در سوریه هم حتی اگر مورد نسل‌کشی قرار گرفتند هیچ ارتباطی با ما کوردهای ایرانی ندارند. آنان همان پیام‌های ده‌ها ساله‌ای را به گوشمان می‌رسانند که در ایران آن‌ها را شنیده‌ایم و به ما گفته می‌شود.

آیا این پیام‌ها مایه شگفتی نیستند؟!

اگر برای استقلال باشور (جنوب کوردستان) همه‌پرسی برگزار شد و نتایج همه‌پرسی و اراده و خواست کوردها مورد بازی قرار گرفت غمی نیست،

اگر ۵١ درصد خاک و خلق مناطق مورد مناقشه به میراثداران رژیم صدام انفال‌گر و قاتلان کوردها واگذار می‌شود غمی نیست،

اگر داعش و بنیاد‌گذارانش، کوردهای ایزدی را قتلعام می‌کنند، غمی نیست،

اگر دیروز کرکوک و امروز شنگال به دولت عربی عراق واگذار می‌شوند، غمی نیست،

اگر اردوغانی‌ها و تروریست‌ها عفرین و سریکانی و گرسپی را در روژاوا اشغال می‌کند و پروژه نابودی کوردها را راه می‌اندازند غمی نیست،

اگر جزیر و شرنخ و بدلیس و فارقین و جولمرگ و سور و سلوپی و گوَر و سرت و نصیبین و ... ویران می‌شوند و کورد در باکور (شمال کوردستان) قتلعام می‌شود غمی نیست، زیرا آنان تُرک شده‌اند و آن‌ها کوردهای اصیل نیستند.

چنانچه هویداست کورد در هیچ جایی هیچ مسئله‌ای با اشغالگران ندارد، کورد تنها با کورد مشکل دارد، این نیز در احزاب خود را نمایان کرده است. مسئله کورد در واقع رقابت احزاب است و بس.

رقابتِ برخی از مسئولان برای کمک به اشغالگران برای دستیابی به مقام، جایگاه، ثروت و دارایی است، نه رقابت برای حقوق تضییع شده خلق و ملت و دفاع از زندگی مردم و یا حق استقلال کورد!! ◻️

*رئیس سازمان دفاع از حقوق بشر کوردستان