من اعتقاد راسخ دارم که کوردستان یک کوردستان است نه چهار یا پنج، آنهایی که آن را چهار یا پنج می دانند کسانی هستند که بخشی از سیاست ملت مسلط هستند.خاک کوردستان در روژهلات و روژاوا و باشور و باکور به هم گره خورده و آنچه آن را از هم جدا می‌کند ظلم و ستم است، شواهد و نوشته‌های بسیاری وجود دارد که چگونه در دوره عثمانی و صفوی، کوردستان را به میدانی برای حل منازعات خونین خود تبدیل کردند و چگونه مرزهای خود را در کوردستان بر اساس منافع خود ترسیم کرده‌اند. برای من، یک شهروند اهل آمد به اندازه یک شهروند اهل سنه، اهل هولیر است و یک شهروند هولیری به اندازه یک شهروند اهل سلیمانیه، اهل قامشلو است. خلاصه اینکه هویت کوردی است و بالاخره کوردستان را انگلیس و فرانسه به صورتی که الان هست، تقسیم کردند. شرم‌آور است که بگوییم حزب کارگران کوردستان در قندیل، سلیمانیه، شنگال، هولیر و بهدینان چه می‌کند، این همان سیاست ترک‌ها، فارس‌ها و عرب‌ها برای تفرقه انداختن بین کوردها است.

متهم کردن حزب کارگران کوردستان تبرئه کردن ترکیه است. ترکیه به میل خود مردم را از عفرین تا کرکوک ترور می‌کند و رهبران کورد سکوت کرده‌اند و در بسیاری از موارد به سیاست ترکیه خدمت می‌کنند. اما انگار خودشان تا به حال در راژان، ورمهنگ و چیورو نبوده‌اند، می‌گویند حزب کارگران کوردستان در اینجا چه می‌کند. به نظر من حزب کارگران کوردستان باید به این فکر کند که چگونه از این مرحله عبور کند، چگونه تاثیر پهپادها را کاهش دهد. چگونه می‌تواند از چنین تلفاتی جلوگیری کند؟ اما من هرگز با اینکه چرا حزب کارگران کوردستان در باشور است موافق نیستم. پهپادهای ترکیه که برخی از آنها با نام بیرقدار تی بی شناخته می‌شوند و پهپادهای ساخت شرکت ترکیه‌ای «بای‌کار» هستند، چندین سال است که روی آنها کار می‌کنند. این هواپیماها که هر کدام ۵ میلیون دلار قیمت دارند، شش و نیم متر طول و ۱۲ متر طول بال دارند و نقش بسیار مهمی در تروریسم و ​​کشتار مردم دارند. پیش از این، در جنگ بین آذربایجان و ارمنستان در سال ۲۰۲۰، آنها نقش تعیین‌کننده‌ای در شکست ارمنستان در ناگارنو قره‌باغ داشتند. ترک‌ها همچنین در جنگ لیبی از آن برای برهم زدن ارتباط لیبی‌ها استفاده کردند و به بسیاری از کشورهای آفریقایی مانند توگو، نیجر، تونس، مراکش و اتیوپی فروختند. این هواپیما همچنین در جنگ روسیه و اوکراین در راستای منافع اوکراین مورد استفاده قرار گرفت. تفکر در مورد چگونگی کاهش اثرات این هواپیما و عبور از این مرحله، نیازمند همکاری متقابل و تفکر دقیق‌تر است، نه خواستار اخراج حزب کارگران کوردستان و کمک به ترکیه.

جمع‌آوری اطلاعات هویتی شهدای غیرنظامی و در نظر گرفتن مکان‌های مختلف و ارسال گزارش در مورد آنها به سازمان ملل متحد، ناتو، کشورهای بین‌المللی و سازمان‌های حقوق بشر و سازماندهی کمپین‌هایی برای جلوگیری از مداخله ترکیه در لیبی، عراق، سوریه و فراتر از آن، شاید به نوعی موثر باشد. تنها در سال جاری، ترکیه ۸۲ بار با هواپیما و پهپاد به باشور کوردستان و شنگال حمله کرده است، می‌توان بیشتر در این مورد صحبت کرد. دولت اقلیم کوردستان و احزاب حاکم در مقابل همه این حملات که شامل حمله به میدان‌های جنگی نمی‌شود، یک بار اعتراض نکرده‌اند، در حالی که همواره علیه حزب کارگران کوردستان اظهاراتی داشته‌اند.