"... خاورمیانه تحت یک تهاجم وحشیانه‌ی مدرنیته سرمایه‌داری قرار گرفته است. جنگ جهانی سوم در اذهان عمومی و تاریخی خلق‌های منطقه، جنگ و قشون‌کشی صلیبیون به قدس را تداعی می‌نماید. با این تفاوت که این بار کوردستان نقش «قدس شریف» را ایفا می‌نماید ..."
◼️ در تاریخ ۲۵ آوریل ۲۰۲۱ تهاجمات نظامی ارتش دولت استعمارگر و فاشیست ترکیه به جنوب کوردستان از سر گرفته شد. در تاریخ ۱۴ فوریه ۲۰۲۱ ارتش دولت استعمارگر و فاشیست ترکیه با هماهنگی و حمایت ایالات متحده آمریکا، دولت عراق و حزب دمکرات کوردستان عراق حملات به پایگاهای جنبش آزادیخواه کوردستان (پ.ک.ک) در مناطق گاره از حوالی دهوک صورت گرفت که در نتیجه ارتش ترکیه با تلفات سنگین نظامی-سیاسی و دیپلماتیک مواجه گشت. در این حمله که به هدف تسخیر و ضربه وارد کردن به مرکز فرماندهی نظامی گریلاهای جنبش آزادیخواه و ربایش ۱۳ سرباز اسیر در زندان‌های پ.ک.ک انجام شد، ارتش با استفاده از سلاح‌های شیمیایی و ممنوعه در یکی از غارهای که نظامیان ترک در آن نگهداری می‌شدند، همزمان با سربازان خود دو گریلای پ.ک.ک را نیز به قتل رساند. بازتاب و نتایج سیاسی این عملیات نظامی از نظر داخلی و خارجی برای دو حزب فاشیست حاکم ترکیه بسیار سنگین تمام شد. ۱۴ فوریه سالروز توطئه بین‌المللی و ربایش رهبر خلق کورد عبدوالله اوجلان و تحویل ایشان از طرف آمریکا به مقامات دولت ترکیه در سال ۱۹۹۹ بود، انجام حمله در این تاریخ هدفمند بود.
۲۵ آوریل ۱۰۶مین سالروز نسل‌کشی ارامنه در سال ۱۹۱۵ است. دولت عثمانی در میان سالهای ۱۹۲۳-۱۹۱۵ چند میلیون ارمنی ساکن در ترکیه را به صورت دسته‌جمعی قتل‌و‌عام نمود. پس از ۱۰۶ سال از این جنایات، جو بایدن رئیس جمهور ایلات متحده آمریکا این عمل را به عنوان «نسل‌کشی» تعریف کرد. البته که نسل‌کشی ارامنه یک جنایت جنگی است و باید تمام جهان جهت ادای احترام به خلق ارمنی آنرا به عنوان نسل‌کشی تعریف نمایند. اما در مقابل، بلافاصله پس از یک مصاحبه تلفنی رجب اردوغان با جو بایدن، حملات وسیع نظامی در مناطق زاپ، متینا و شمال عراق به حزب کارگران کوردستان (پ.ک.ک) آغاز شد. نظام جهانی چند چهره‌ای باز دست خود را رو کرد! آمریکا از یک طرف نسل‌کشی ارامنه را به رسمیت شناخت و از طرف دیگر دستور نسل‌کشی «کورد»ها را به امضا رساند!
چرا پ.ک.ک اولین هدف و هدف مشترک است!
حملات پی در پی آمریکا-ناتو و دولت‌های ائتلاف بین‌الدولی به عراق، سوریه، افغانستان، آرتساخ (ناگورنو- قره‌باغ)، ایران و کوردستان متفرقه و از هم مجزا نیستند. تمام این حملات در قالب یک «استراتژیک مشترک» و واحد انجام می‌شوند. در حقیقت خاورمیانه تحت یک تهاجم وحشیانه‌ی مدرنیته سرمایه‌داری قرار گرفته است. جنگ جهانی سوم در اذهان عمومی و تاریخی خلق‌های منطقه، جنگ و قشون‌کشی صلیبیون به قدس را تداعی می‌نماید. با این تفاوت که این بار کوردستان نقش «قدس شریف» را ایفا می‌نماید. علارغم اینکه در منطقه ایران، آمریکا و اسرائیل دشمن جانی یکدیگر هستند اما در میدان نبرد صرفا جز تنش‌های سیاسی، دیپلماتیک، اقتصادی و روانی وارد یک جنگ نظامی نمی‌شوند، در عوض نوک نیزه‌ها به سوی کوردها و جنبش آزادیخواه کوردستان است. چرا؟
چرا آمریکا، آلمان و اتحادیه اروپا همچون ناجی به فریاد دولت فرسوده شده و از پای درآمده اردوغان و دولت باخچلی رسیدند؟ چرا قدرت‌های مدرنیته سرمایه‌داری با چنگ و دندان در تلاش‌اند این رژیم را سر پا نگه دارند؟ چرا رهبر آپو اجازه دیدار با وکلایش که از ابتدای‌ترین حقوق انسانی است را ندارد؟ چرا تصمیم «تحت تعقیب» قرار دادن و در تعیین «جایزه نقدی» برای کسانی که جایگاه سه رهبر کورد (جمیل باییک، دوران کالکان و مراد کاراییلان) را لو بدهند، تمدید شد؟ حکومت جو بایدن در مقابل چه امتیازی نسل‌کشی ارامنه را به رسمیت شناخت و در مقابل چه امتیازی اجازه حمله به سنگرهای پ.ک.ک در شمال عراق، یعنی نسل‌کشی کوردها را داد؟ چرا استانبول به عنوان میزبان مذاکرات طالبان-آمریکا تعیین شد؟ آیا حمله همزمان دولت عراق به شنگال، حمله نیروهای «دفاع الوطنی» در شهر قامشلو به خلق کورد در روژآوا و حمله ارتش دولت استعمارگر و فاشیست ترکیه صرفا تصادفی است؟ تلاقی این رخدادها تنها در سه روز تصادفی نیست، بلکه اشاره به «تصمیم نظام جهانی» در مورد نسل‌کشی کوردها دارد !
پاسخ به این «چرا»ها مستلزم یک آنالیز تاریخی و سیاسی است که در چند جلد کتاب هم نمی‌گنجد. اما به صورتی مختصر باید تاکید نمود که آنچه مشخص است کوردها و جنبش آزادیخواه کوردستان از «اولویت‌دار»ترین اهداف آمریکا و ناتو بشمار می‌آیند و این بی‌جهت نیست! چون دروازه‌های دفاعی خاورمیانه فقط با شکست «موقعیت» و قدرت تاثیرگذاری سیاسی-ایدئولوژیکی رهبر آپو و پ.ک.ک امکان‌پذیر است. تا زمانیکه قدرت تاثیرگذاری رهبر آپو و پ.ک.ک (که روز به روز در حال افزایش است) بر خلق‌های منطقه کاسته و از میان برداشته نشود، نفوذ به عمق فرهنگ و سیاست خاورمیانه برای قدرت‌های مدرنیته سرمایه‌داری با پیشاهنگی آمریکا و ناتو امکان‌پذیر نیست! این یکی از حتمی‌ترین قواعد سیاسی عصر و جنگ جهانی سوم است!
چنان وانمود می‌شود که انگار دولت استعمارگر و فاشیست ترکیه خودسرانه و خارج از قواعد حقوق-سیاست جهانی کوردها را نسل‌کشی می‌کند! دولت استعمارگر و فاشیست ترکیه به عنوان عضو ناتو، به نمایندگی ناتو، با حمایت ناتو و با دستور ناتو علیه خلق کورد جنگ «نسل‌کشی» را شعله‌ور ساخته است. در حقیقت خلق کورد با آمریکا و ناتو در یک نبرد چهل ساله است و این نبرد با تمام ابعادش در میدان جنگ در جریان است. فاکتورهای نهان در این جنگ موقعیت ژئواستراتژیک کوردستان و مناطق حفاظت شده «میدیا» که تحت کنترول پ.ک.ک و جایگاه و پایگاه سیاسی پ.ک.ک در میان خلق‌های خاورمیانه است. جز پ.ک.ک هیچ قدرتی در خاورمیانه مدعی نمایندگی از «مدرنیته دمکراتیک» نیست. حتی ایران خطری طولانی مدت برای آمریکا، ناتو و قدرت‌های هژمونی مدرنیته سرمایه‌داری بشمار نمی‌آید. زیرا این قدرت‌ها «آینده»ای ندارند، چون پروژهای ندارند و از نظر مردمی کاملا فرسوده و به تحلیل رفته‌اند. در مقابل پروژه خاورمیانه بزرگ، رهبر آپو پروژه دفاع از خاورمیانه را در قالب «مدرنیته دمکراتیک» مطرح نمود و حال خلق‌های منطقه با اتکا بر اراده ذاتی و دمکراتیک خود مشروعیت نظام دولت-ملت و قدرت‌های هژمونی خواه را تحت سوال می‌برند! اتحاد خلق عرب، کورد، آشوری، سوریانی و کلدانی زیر چتر «حکومت خودگردان دمکراتیک شمال –شرق سوریه» موجب شد تا این قدرت‌ها خطر اساسی را احساس کنند.
چرا باید پ.ک.ک از جنوب کوردستان اخراج و یا پاکسازی شود!
حزب دمکرات کوردستان عراق مکرر از بیرون رفتن و یا بیرون کردن حزب کارگران کوردستان در مناطق شمالی عراق سخن می‌گوید. چون فقط سران این حزب از بیرون رفتن پ.ک.ک از این مناطق دم می‌زند، رسانه‌ها و محافل سیاسی بسیار جدی با این موضوع برخورد نمی‌کنند. در حالی که این یک استراتژی ناتو و آمریکا است که از زبان خانواده بارزانی بیان می‌شود. موثرترین شیوه بیان این استراتژی، بیان آن از جانب حزب دمکرات کوردستان عراق و سران آن است، چون اگر این سیاست از سوی رهبران سیاسی آمریکا و ناتو بیان گردد با واکنش دولت‌های منطقه مواجه گشته و استراتژی ناتو از حالت پنهانی خارج شده و آشکار خواهد گشت. همچنین در علوم سیاسی یک قدرت بیگانه نمی‌تواند از یک قدرت بومی تقاضای اخراج کند! برنامه ناتو در مورد مناطق حفاظت شده میدیا تحت کنترول حزب کارگران کوردستان، عبارت است از «محاصره نمودن نظامی خاورمیانه» توسط ترکیه و حزب دمکرات کوردستان! چون کوردستان ستون فقرات خاورمیانه و این مناطق نیز ستون فقرات کوردستان را تشکیل می‌دهند. حاکمیت نظامی بر این مناطق به معنی تسلط نظامی بر خاورمیانه است. به فرض اینکه پ.ک.ک کاملا و به صورت صد در صد از این مناطق خارج شد، آیا چه نیروهایی در این مناطق مستقر خواهند شد؟
از این طریق، از یک سو آمریکا و ناتو از دست بزرگترین نیروی آلترناتیف مدرنیته سرمایه‌داری یعنی پ.ک.ک نجات پیدا می‌کنند و از سوی دیگر اشرار و مزدورین وابسته به دولت استعمارگر و فاشیست ترکیه را در این مناطق مستقر خواهند نمود و به این صورت علیه تمام قدرت‌های مسئله‌دار با نظام سرمایه‌داری از آن تا «تسلیم نهایی» استفاده خواهند نمود و این یکی از بزرگترین دروازه‌های خاورمیانه را به سوی آمریکا و ناتو باز خواهد نمود. مستقر کردن اشرار در آرتساخ و نوار مرزی ایران، عراق، ترکیه و سوریه به جای نیروهای انقلابی کوردستان، اتفاقی نیست، یک پروژه بلند مدت است! در صورتی که آمریکا و ناتو تصمیم عقب نشینی نظامی از افغانستان گرفتند و یکی از دروازه‌های منطقه برویشان بسته شد، حال در تکاپوی باز نمودن دروازه‌ای دیگر هستند، و این گامی است در راستای پروژه خاورمیانه بزرگ! در این میان نقش دولت استعمارگر و فاشیست ترکیه و حزب دمکرات کوردستان جز اشرارگری و مزدوری نظام مدرنیته سرمایه‌داری، چیز دیگری نبوده و نخواهد بود.
چرا رسانه‌های جهانی ساکت‌اند؟
تناقض دیگر سکوت رسانه‌های منطقه‌ای و جهانی نسبت به جنگ کوردستان است. همان رسانه‌هایی که در «جنگ کوبانی» از انقلابیون کورد تمجید و حمایت می‌کردند، حال در کمال سکوت قرار دارند و هیچ واکنشی نسبت به نسل‌کشی همان کوردهای که در کوبانی «مقاومت‌جو» بودند، از خود نشان نمی‌دهند. بدون شک این بخش بزرگی از جنگ کوردستان بوده و هست. واقعا ناتو با کوردها در جنگی خونین قرار دارد و اگر این «جنگ» با تمام زوایا آشکار گردد، صدمات بزرگی بر مصالح آمریکا و ناتو در خاورمیانه وارد خواهد نمود. تصور کنید که روزی تیتر نخست فاینشنال تایمز «آمریکا و ناتو با کوردها در جنگ است» باشد و محتوای جنگ کوردستان در روزنامه‌های جهانی بازتاب پیدا کند، چه اتفاقی خواهد افتاد؟ سکوت رسانه‌های جهانی در مورد نسل‌کشی کوردها بخش بزرگی از این «نسل‌کشی پنهان» بوده و هست! رسانه‌های مدرنیته سرمایه‌داری باید تابع سیاست مدرنیته سرمایه‌داری باشند، و آنچنان که ادعا می‌شود، بی‌طرف و مستقل هم نیستند. در کوبانی منافع سیاسی چنان اقتضا می‌کرد که جانبدار و حامی کوردها علیه داعش باشند و حال منافعشان چنان اقتضا می‌کند که علیه کوردها و جانبدار دولت استعمارگر و فاشیست ترکیه باشند! اگر پرده از جنگ سر پوشیده کوردستان برداشته شود، تمام برنامه و پروژهای آمریکا و ناتو در خاورمیانه آشکار خواهند شد. تمام تجهیزات و تکنولوژی نظامی ارتش ترکیه که در «نسل‌کشی» کوردها از آن استفاده می‌شود، از طرف شرکت‌های تولید کننده اسلحه آمریکایی- اروپایی تامین می‌گردند. اگر رسانه‌های جهانی فقط زوایای این روابط را بازتاب دهند، جوامع و محافل دمکراتیک اروپایی و آمریکایی نسبت به این سیاست واکنش نشان خواهند داد. مردم آمریکا در جنگ ویتنام علیه دولت آمریکا ایستادند و از مردم مقاوم ویتنام حمایت کردند. این تجربه‌ای است که از جنگ ویتنام دولت آمریکا و ناتو به دست آورده است. به همین جهت جنگ در کوردستان «سانسور» می‌شود.
سرنوشت خاورمیانه در جنگ کوردستان تعیین خواهد شد
تصمیم‌گیرنده و هماهنگ کننده جنگ کوردستان دولت استعمارگر و فاشیست ترکیه نیست، آمریکا و ناتو هستند. سرکوب کورد آزاد و میدان گشایی برای کوردهای کمپرادور از یک سو، استفاده ابزاری از دولت فاشیست ترک با مزدورینش و حزب دمکرات کوردستان عراق علیه قدرت‌های مخالف در خاورمیانه از سوی دیگر، تا سانسور و جهت‌دهی سیاست و رسانه‌ها همگی از یک مرکز واحد و با یک هدف مشترک و تحت یک استراتژی واحد صورت می‌گیرند. به همین جهت جنگ موجود در کوردستان فرا‌حزبی و فراملی است. اشتباه بزرگی خواهد بود اگر مقاومت گریلاهای کورد بر فراز کوه‌های کوردستان را فقط دفاع از کوردها و کوردستان تلقی نماییم. درست همچون مقاومت صلاح‌الدین ایوبی که به نام هیچ قوم، ملت و گروهی بیگانگان را از قدس بیرون نراند، حال مقاومت گریلاهای قهرمان کوردستان نیز صرفا دفاع از کوردها و کوردستان نبوده و نیست! جنگ کوردها با آمریکا و ناتو به پیشاهنگی پ.ک.ک جنگ دو پروژه جهانی است. هرچند مستقیما گریلاهای کوردستان با نظامیان آمریکایی و اروپایی نمی‌جنگند، اما ارتش دولت استعمارگر و فاشیست ترک چون به نمایندگی و حمایت غرب با کوردها در جنگ است، به صورتی طبیعی کوردها این جنگ را جنگ با آمریکا و ناتو می‌بینند. در حقیقت این پروژه «خاورمیانه دمکراتیک» به نمایندگی حزب کارگران کوردستان و «پروژه خاورمیانه بزرگ» به نمایندگی آمریکا و ناتو است که در جنگ بود و نبوداند! از این نقطه نظر سرنوشت خاورمیانه با سرنوشت کوردستان درهم تنیده است. پیروزی «کوردستان دمکراتیک» در عین حال پیروزی تمام ملل و خلق‌های خاورمیانه و پروژه «خاورمیانه دمکراتیک» خواهد بود، برعکس، پیروزی «پروژه خاورمیانه بزرگ» پیروزی آمریکا، ناتو و نیروهای بیگانه و مزدور نظام خواهد بود. به همین جهت مقاومت کوردها صرفا دفاع از کوردستان نیست، در واقع دفاع از ارزش‌های تاریخی و فرهنگی خاورمیانه بوده و هست!
مقاومت علیه اشغال، استعمار و استیلاء بخش بزرگی از تاریخ کوردها و ماهیت فرهنگشان بوده و هست. در فرهنگ کوردها این مقاومت و عدم مقاومت است که محتوای اخلاقی نیکی و پلیدی را تعیین می‌کند. شعار «مقاومت زندگی است» ریشه در فرهنگ هزاران ساله تاریخ و فرهنگ کوردستان دارد. چون در کوردستان و خاورمیانه زندگی بدون مقاومت قابل زیستن نیست، این مقاومت است که به ارزش‌های اجتماعی، فرهنگی و انسانی معنی می‌بخشد. رشته کوه‌های زاگرس زمانی مشاهده‌گر مقاومت هوری، گوتی، کاستی، لولویی و مادها از نیاکان کوردها علیه تهاجمات بیگانگان بود و حال در مقابل قدرت‌های هژمونی‌خواه مدرنیته سرمایه‌داری و مزدورین داخلی است.◻️
