◼️ به دلیل نبود خدمات و سیاست‌های اشتباه حکومت اقلیم کوردستان با پیشاهنگی پ.د.ک و ی.ن.ک مردم غیرنظامی و فقیر قربانی می‌شوند. به دلیل نبود خدمات و همکاری با اشغالگران، غیرنظامیان کشته می‌شوند.

مدتی طولانی است باشور کوردستان با بحران‌های اقتصادی، سیاسی و اجتماعی عدیده‌ای دست و پنجه‌ می‌زند. این بحران‌ها و تنش‌ها سبب شدند تا همه‌ی اقشار جامعه باشور کوردستان نارضایتی خود را ابراز کرده و علیه این سیاست‌ها بایستند.

نبود خدمات

بالاخص با نبود خدمات و درآمد نامشخص، همچنین فساد نهادینه شده و رویه‌های غلط در سطوح عالی اداری سبب شده است تا مردم سرخورده شده و دچار آشفتگی و پریشانی شوند. در درجه‌ی اول کارگران، کارمندان، معلمان و دانشجویان در طول سال و تقریباً به طور کامل در خیابانها بودند. اما متاسفانه تا امروز هیچ راه‌حلی برای مشکلات آنها پیدا نشده است. حقوق کارمندان و نیروهای پیشمرگ به صورت نصف پرداخت می‌شود. ملزومات زندگی، برق، نفت سفید، خوراک و آب آشامیدنی تامین نمی‌شود و این گونه به نظر می‌رسد که زندگی متوقف شده است.

احداث جاده برای اشغالگران ترک، سیل برای ساکنان هولیر

حکومت اقلیم کوردستان با پیشاهنگی پ.د.ک و ی.ن.ک که به خانواده‌های بارزانی و طالبانی شناخته می‌شوند، کاری کرده‌اند که باشور کوردستان تحت سلطه‌ی اشغالگران قرار گیرد. به ویژه پ.د.ک و مسئولانش، مسرور بارزانی رئیس حکومت و تعداد بسیاری از مسئولین نظامی و داخلی، از راه همکاری با دشمنان در درجه اول به کوردهای روژاوا و باشور و همچنین به همه‌ی کوردستانیان آسیب وارد کرده و آنها را در شرایط بسیار بد و تحت ظلم و ستم اشغالگران قرار داده‌اند و به دستاوردهای کوردستان لطمات و ضربات بسیاری وارد کرده‌اند.

هر ساله با بارش باران سیل به راه می‌افتد. در ابتدای زمستان امسال نیز در بسیاری از مناطق به ویژه در هولیر سیل به وقوع پیوست. در آخرین مورد آن در محله‌ها و مناطق دار تو، دار تو تازه، ژین، روشنبیری، قوشتپه و شمامکی هولیر سیل اتفاق افتاد. بر اساس اطلاعات منتشر شده به دلیل این سیل ۱۲ تن جان خود را از دست دادند و زیان و خسارات مادی بسیاری نیز به وقوع پیوست. سیل اتومبیل‌ها را با خود برد و خیابان‌ها و کوچه‌ها را ویران کرد.

دانشجویان قادر به ادامه‌ی تحصیل نیستند

در ماه نوامبر در سراسر باشور کوردستان به ویژه در هولیر، سلیمانیه، کویه، هلبجه، رانیه و در بسیاری از مناطق و شهرک‌های باشور هزاران دانشجو با مطالبه‌ی دریافت کمک هزینه به خیابان‌ها آمده و خواستار حقوق خود شدند. علیرغم آنکه دانشجویان چندین روز در خیابان‌ها ماندند، اما حکومت در مقابل سکوت کرد و با انتشار بیانیه‌هایی تلاش کرد تا مانع دانشجویان شود، به ویژه بیانیه‌ی مسرور بارزانی رئیس حکومت اقلیم کوردستان که در آن گفته بود "در هیچ جای جهان دانشجویان به صورت بلاعوض درس نمی‌خوانند"، بسیار مورد توجه قرار گرفت و این گونه بی‌توجهی و بی‌مسئولیتی حکومت در مقابل دانشجویان اثبات شد.

بی‌احترامی به مادران شهدا

در دروازه‌ی مرزی فیشخابور-سمالکا میان باشور و روژاوای کوردستان، مادران شهدا برای تحویل گرفتن پیکر فرزندانشان که در ۲۸ - ۲۹ آگوست در خلیفان در یک کمین نیروهای تبهکار روژ شهید شدند، مدت ۷۶ روز در تحصن می‌باشند. علی‌رغم همه تلاش‌های مادران و پیام طیف‌های سیاسی تا کنون پ.د.ک به عنوان عامل شهادت گریلاهای ه.پ.گ هیچ پاسخی به مادران نداده است. اخیراً جنبش جوانان انقلابی سوریه و اتحاد زنان جوان با هدف دیدار با متحصنین به چادرهایی که در دروازه مرزی سمالکا برافراشته شده بودند، رفتند و برای دادن پیامی به مسئولین باشور کوردستان راهپیمایی کردند. اما زمانی که جوانان به دروازه‌ی مرزی رسیدند، نیروهای پیشمرگ مانع آنها شده و با چوب و سنگ به آنها حمله کردند. به همین دلیل جوانان نیز با سنگ پاسخ آنها را دادند.

داعش حمله می‌کند، پ.د.ک در مناطق گریلا سنگر می‌زند

اخیراً حملات داعش به باشور کوردستان افزایش یافته است. روزهای ۱۰، ۲۸ و ۲۹ نوامبر و ۳ دسامبر ۲۰۲۱ تبهکاران داعش به مخمور و بیشتر مناطق دیگر به نیروهای پیشمرگه و شهروندان غیر نظامی حمله کردند. اما ما می‌بینیم که در مقابل، حکومت و مسئولین پیشمرگ به جای آن که در مقابل داعش به سنگرسازی بپردازند، در مناطق گریلا تحرکات نظامی خود را آغاز کرده و به ساختن سنگر پرداختند. این مسئله بسیار قابل توجه است. این رویه پرسش‌هایی را به ذهن انسان متبادر می‌کند؛ آیا مسئولین باشور به ویژه پ.د.ک داعش را دشمن نمی‌دانند؟ پ.د.ک بر چه مبنایی در مناطق گریلا به ایجاد سنگر و تحرکات نظامی پرداخته و پ.ک.ک را که به عنوان جنبش آزادی بخش خلق شناخته می‌شود و در زمان حملات داعش به مخمور و کرکوک و روژاوا و بیشتر مناطق دیگر باشور کوردستان علیه داعش جنگید و پیروزی های بزرگ را به دست آورد را دشمن می‌داند؟ این امر سبب ایجاد اعتراضات و نارضایتی جدی در میان مردم شده است.

دشمنی با شنگال

موضوع دیگر این است که گردانندگان پ.د.ک و در رأس آنها مسعود بارزانی و پسرش مسرور بارزانی به طور مداوم به شنگال و خودمدیریتی شنگال حمله می‌کنند. پ.د.ک با همکاری ترکیه - عراق می‌خواهد، توافقی را که در ماه اکتبر ۲۰۲۰ علیه خلق ایزدی امضا کرده بودند، در هر فرصت و شرایطی اجرایی کند. همین امر سبب می‌شود تا از راه جاسوسان و همکاری‌های اطلاعاتی به شنگال حمله کند. در چهارچوب این توطئه‌ها، چندین پیشاهنگ مردم شنگال مانند مام ذکی شنگالی، مام بشیر، زردشت شنگالی، سعید شنگالی و اخیراً نیز مروان بدل ریاست مشترک شورای خودمدیریتی شنگال که با نام دژوار فقیر شناخته می‌شد، شهید شدند.

در آخرین حمله نیز در ۱۱ دسامبر ۲۰۲۱ ساختمان مجلس خلق خانه سور را بمباران کردند.◻️

عکس: حمله هوایی پهپادهای بدون سرنشین ترکیه به مروان بدل، رئیس مشترک شورای اجرایی خودمدیریتی شنگال در ٧ دسامبر ٢٠٢١. اداره خودمدیریتی شنگال پ.د.ک را مسئول شهادت مروان بدل اعلام کرد.