در نتیجه انتخابات ترکیه، ج‌ه‌پ به عنوان حزب اول به میدان آمد. حزب عدالت و توسعه تمام فرصت‌های دولت و رسانه‌ها را از دست داد. چنین نتیجه‌ای در انتخابات به طور کلی انتظار نمی‌رفت. اما اردوغان از زمان انتخابات ماه مه تاکنون نتوانسته هیچ قدمی برای حل مشکلات این کشور بردارد. آخرین عملیات گریلاها حال و هوای شادی آنها را گرفت و روحیه زیادی به خلق کورد داد. کمپین آزادی رهبر آپو، رویکرد و مقاومت او در امرالی نیز فضای سیاسی را تغییر داد.

اردوغان برای به ثمر رساندن طرح نسل کشی خود علیه مردم کورد فوق العاده تلاش کرد. آنها از سال ٢٠١٥ در حملات مداوم بوده اند. گفتند ما نباید به کوردها مهلت دهیم و جنگ و حملات را تشدید کردند. اردوغان به خود می بالید که بیش از هر دولت دیگری کوردها را کشته است. جوری اعداد می داد که انگار در مسابقات فوتبال امتیاز می داد. بر اساس آخرین آمار آنها از سال ٢٠١٥ تاکنون ٤٠ هزار کورد کشته شده اند.

به جای اینکه با کوردها توافق کنند و با هم زندگی کرده و صلح کنند، این کار را با کشتن و تُرک نمودن آنها به گونه‌ای که انگار دستور خدا است، انجام دادند. صد سال است که این سنت و ذهنیت نفرین شده را تغییر نداده‌اند. چگونه با کسانی که ده‌ها هزار نفر را کشتند، وحدت و برابری حاصل خواهد شد؟ گفتند: «ما خلق بدون سازماندهی، شکست خورده و بی اراده را بلعیده و سیر می‌شویم.» این اتفاق برای ارمنی‌ها، سوری‌ها و یونانی‌ها افتاد. صد سال است که علیه خلق کورد این کار را می‌کنند. گفتند ما آرشیو را باز نمی‌کنیم و دستور کار را عوض می‌کنیم، کودکان کورد را در مدارسمان آسمیله می‌کنیم و آنها را شستشوی مغزی می‌دهیم. به هر حال کوردها گرفتار نسل‌کشی فرهنگی شدند. وقتی خشونت، تبعید و قتل‌عام افزایش یابد، روند تخریب کامل خواهد شد.

کوردها متحمل ویرانی و رنج فراوان شدند. اما از غرورشان دست برنداشتند. رهبر آپو، گریلاها و مقاومت سازمان یافته مردم، همه بازی‌ها و نقشه‌های آنها را نقش بر آب کرد. به نتیجه‌ای که می‌خواستند نرسیدند. در سال‌های اخیر آنها بسیار امیدوار بوده‌اند. گفتند ما مردم را سرکوب کردیم و کنترل و حاکمیت خود را در باکور برقرار کردیم. هیچ دولت یا قدرتی در جهان وجود ندارد که از کوردها حمایت کند. ما مناطقی مانند عفرین و سرکانی در سوریه را اشغال کردیم و نسل‌کشی اتنیکی انجام دادیم. همچنین ده‌ها پایگاه نظامی در باشور کوردستان ساختیم. حزب دمکرات کوردستان را هم در این طرح ها قرار دادیم. هیچ کس نمی‌پرسد که شما در عراق چه می‌کنید و چرا این همه حمله و بمباران انجام می‌دهید. گفتند، اتحاد را کمی گسترش می‌دهیم و حملات خود را بیشتر می‌کنیم، هم پ‌ک‌ک و هم گریلاها را از بین می‌بریم.

دولت اردوغان در ماه‌های اخیر یک ائتلاف جهانی علیه کوردها تشکیل داده است. آنها ماهانه با نیروهای عراقی جلساتی برگزار می‌کنند. فشار، امتیازات و پیشنهادات ترتیب داده شده است. جلسات و مذاکرات با آمریکا، ناتو و روسیه نیز افزایش یافته است. آنها تلاش می‌کنند ایران و دولت سوریه را نیز وارد این جبهه کنند. آنها دیدند که تنها با قدرت و حمایتی که تاکنون داشته‌اند نمی‌توانند در این جنگ پیروز شوند. به همین دلیل باید جنبش آزادی کوردستان را تضعیف کرده و اتحادهای خود را افزایش دهند. این جمله که «کسانی که مسئله کوردها را حل نمی‌کنند، همیشه خود حل می‌شوند» همیشه در ترکیه صادق است.

اردوغان از سال ۲۰۱۵ به تنهایی قادر به حکومت نیست. او گزینه جنگ را برای شکست و نابودی کوردها انتخاب کرد. کوردها هم مقاومت کردند و آنها را شکست دادند. این یک بار دیگر در انتخابات ۳۱ مارس آشکار شد. با قدرت دولت، تمام شهرداری‌های حزب دموکراتیک خلق‌ها تصرف شد. اما مردم تسلیم نشدند، برعکس، تندتر شدند و پر از خشم شدند. در نهایت کوردها قیم ها را برکنار کردند و تعداد شهرداری‌ها را افزایش دادند. باز هم جاهایی مثل شرنخ و شمزینان را با آرای انتخاباتی و نظامی اشغال کردند. جاهایی مثل بدلیس را دزدیدند. اگر این بازی‌ها نبود دم پارتی ۱۵ شهرداری دیگر را می‌برد.

آیا ج‌ه‌پ حزب پیشرو خواهد بود و انکار خلق کورد در برابر اقدامات استعماری، فاشیسم آک‌پ-م‌ه‌پ را متوقف خواهد کرد؟ نه جنگ، نه توقف. حزب عدالت و توسعه قدرت و توانایی حل مشکلات ترکیه را ندارد. برای اردوغان، قدرت یعنی همه چیز. در این راستا او برای سرکوب دستور کار، ساکت و خنثی کردن مخالفان مبارزه خواهد کرد. زیرا تا کنون ج‌ه‌پ و سایر احزاب علیه جنگ و عملیات اشغالگرانه علیه کوردها موضع‌گیری نکرده‌اند. آنها همچنین بخشی از اتحاد و وحدت ملی شدند. اردوغان می‌داند که این موضوع نقطه ضعف آنهاست. همانطور که مشخص است مسئله کوردها در خارج نقطه ضعف اردوغان است اما در داخل به عنوان نقطه ضعف اپوزیسیون مورد استفاده قرار گرفت.

البته نتایج انتخابات در خارج از کشور نیز رصد می‌شود. اردوغان فردی غیرقابل اعتماد و نادرست بود. اما دولت برای منافع خود با او کار کرد. اکنون اعتبار و قدرت او بیش از پیش ضعیف شده است. با همه اینها اردوغان راه معقول و راه حل را دنبال نمی‌کند. اتحاد او با ارگنکون و م‌ه‌پ نژادپرست و ضعف کشورهای منطقه مانع از جنگ او نمی‌شود. ترکیه همچنین برنامه‌هایی برای گسترش مرزهای خود دارد. وقتی خاورمیانه در چنین بحران عمیقی قرار دارد، فاشیسم ترکیه می‌خواهد از این وضعیت سوء استفاده کند. پس نیازی به اظهار نظر خوش‌بینانه نیست. کسانی که مخالف فاشیسم ترکیه هستند باید محاسبات خود را بر این اساس انجام دهند.

منبع: روزنامه روناهی