ترکیه به حملات خود به شمال و شرق سوریه ادامه می‌دهد. آنها به تدارکات خود برای تبدیل این حملات به یک جنبش اشغالگرانه ادامه می‌دهند. مشخص است که هدف دولت ترکیه این است که کوردها را بدون جایگاه باقی بگذارد و مناطق خودمدیریتی را از بین ببرد. مقامات ترکیه در هر فرصتی این موضوع را مطرح می‌کنند. برای دستیابی به این اهداف، آنها سعی در ایجاد پایگاه سیاسی از طریق جلسات آشکارا و پنهانی که دارند٬ و در حال تکمیل مقدمات نظامی خود هستند.

در کنار این موضوع، دولت سوریه و روسیه نیز به کار خود سرعت بخشیده‌اند. هدف از این فعالیت‌ها متوقف کردن ترکیه یا دفاع در برابر ترکیه نیست. برعکس، آنها سعی می‌کنند از فرصت‌ها استفاده کنند، ادارات خودمدیریتی را نابود کنند و یک بار دیگر منطقه را به دست خود بگیرند. همانطور که مشخص است، در سال ۲۰۱۹، طبق برخی توافقات، روسیه این فرصت را پیدا کرد که از منبج تا دِرک وارد مناطق خودمدیریتی شده و در آنجا نیرو مستقر کند. همزمان سربازان رژیم دمشق در مرزهای منطقه مستقر شدند. از آنجایی که اداره خودمدیریتی از یکپارچگی خاک سوریه محافظت می‌کرد، استقرار سربازان رژیم سوریه در مرز را تأیید کرد.

روسیه اعلام کرد که میان اداره خودمدیریتی و دولت دمشق میانجیگری خواهد کرد و برای تأیید خواسته‌های دموکراتیک تلاش خواهد کرد. اما در عمل هیچ قدمی برداشته نشد. روسیه گفت که دولت دمشق سختگیر است، هیچ قدمی برنمی دارد و روند را به سمت عدم قطعیت سوق داد. در همان زمان، روسیه روند آستانه را ادامه داد و این زمینه به جبهه‌ای علیه اداره خودمدیریتی تبدیل شد. استراتژی دولت ترکیه برای از بین بردن کوردها و اداره دموکراتیک تصویب شد و کار بر این اساس ادامه یافت. به همین ترتیب ایران را نیز وارد این پروژه کردند.

بین این چهار کشوری که ما در مورد آن صحبت می‌کنیم، اختلافات و درگیری وجود داشت و هنوز هم وجود دارد. اما از بین بردن جایگاه کوردها و حذف اداره خودمدیریتی نقطه مشترک آنها بود. به این ترتیب آنها بخشی از راهبردی شدند که می‌خواهد در شمال و شرق سوریه وحدت ایجاد کند. ایران به ویژه با سازماندهی گروه‌های مسلح در دیرالزور و حمله به نیروهای سوریه دموکراتیک، سعی در ایجاد آشفتگی در منطقه و تضعیف اداره خودمدیریتی و تبدیل منطقه به منطقه جنگی دارد. البته این امر بدون موافقت دولت دمشق اتفاق نمی‌افتد. دولت آشکارا و مخفیانه خود را در میان مردم عرب سازماندهی می‌کند. سعی دارد بین کوردها و اعراب درگیری ایجاد کند، ناسیونالیسم را تحریک کند و منطقه را تحت کنترل خود درآورد. به همین دلیل مشکل آنها این نیست که مردم کورد و عرب بمیرند یا مشکلات اقتصادی زیاد شده است. مرگ صدها هزار نفر از مردم سوریه یا مهاجرت میلیون‌ها نفر آنها را راضی نکرده است. به گونه‌ای که گویا این ویرانی تحت امر آنها اتفاق نیفتاده، اکنون خود را ناجی نشان می‌دهند.

ترکیه به منبج حمله می‌کند و ارتش سوریه می‌آید و در آنجا مستقر می‌شود. این طرح در روسیه اجرا می‌شود چون دولت سوریه نمی‌تواند این کار را انجام دهد. زیرا روسیه از این طرح حمایت می‌کند و به نظر می‌رسد با اشغالگری ترکیه موافقت کرده است. ایران همچنین در تلاش است تا منطقه را از دست اداره خودمدیریتی خارج کند و به دست دمشق بسپرد. اگر منبج مورد تهاجم ارتش ترکیه و تبهکارانش قرار گیرد، حلب در خطر خواهد بود. به همین دلیل آنها نمی‌خواهند اشغال شود. اما آنها دولت خودمدیریتی را مجبور می‌کنند که با دو حکومت بجنگد. به همین دلیل، آنها می‌خواهند این را به اداره خودمدیریتی تحمیل کنند، «به جای اینکه ارتش ترکیه وارد منبج شود، آن را به ارتش سوریه بسپارید».

ظاهراً باید ارتش سوریه در مرزها مستقر می‌شد و حملات ترکیه را متوقف می‌کرد. به عبارت دیگر می‌گویند نیروهای دولتی مرزهای خود را نگه داشته و از آنها محافظت می‌کند. اما معلوم شد که وضعیت برعکس است. ترکیه حمله می‌کند، اما دولت دمشق نه اعتراض می‌کند و نه چیزی می‌گوید. حملات شدید هوایی صورت گرفت، زیرساخت‌های منطقه ویران شد، اما صدایی از دمشق درنیامد. حداقل می‌توانست مشکل را به نهادهای بین‌المللی ببرد و برای امنیت مرزهایش شکایت کند. ارتش ترکیه و تبهکارانش به طور مداوم با تانک و توپ به کل خط مرزی حمله می‌کنند. مردم کشته و زخمی می‌شوند، مردم نمی‌توانند در زمین‌های خود کار کنند و در خانه‌های خود زندگی کنند، اما صدایی از روسیه و دمشق به گوش نمی‌رسد.

مقامات روسی گفتند که تجهیزاتی را برای حفاظت از حریم هوایی به قامشلو و تل تمر خواهند آورد و از اداره خودمدیریتی حمایت خواستند. درخواست آنها پذیرفته شد و حمایت‌های لازم صورت گرفت. اما مشخص شد که این مقدمات علیه اداره خودمدیریتی انجام شده است. استخبارات ترکیه آنطور که می‌خواهد در مناطق خودمدیریتی سازماندهی شده است و بدون وقفه با پهپادها مردم را می‌کشد. تاکنون هیچ کس اعتراضی از سوی روسیه ندیده است. مقامات دمشق، ایران و روسیه عمدتاً در تلاش هستند تا مردم عرب را مسلح کرده، آنها را سازماندهی کنند و آنها را وادار کنند که به طور مستقل علیه خودمدیریتی عمل کنند. برای ترکیه، نابودی کوردها و حذف اداره خودمدیریتی حرف اول را می‌زند.

منبع : روزنامه روناهی