◼️ یکی از روش‌های شناخت و کسب معرفت در حوزه‌ی علوم انسانی، روش تاریخی می‌باشد، بدین معنا که موضوع مورد مطالعه را طی یک بازه‌ی زمانی تعریف شده مورد تحقیق قرار می‌دهیم، در همین راستا به منظور بررسی رابطه‌ی میان پارت دمکرات کوردستان عراق و ناسیونالیسم کوردی، این موضوع را در بازه ی زمانی ۱۹۴۶ که این حزب تاسیس شد تا زمان حال به صورت کلی مورد بررسی قرار می‌دهیم.

همانگونه که می‌دانیم غایت ایدئولوژی ناسیونالیسم از نظر سیاسی تاسیس دولت – ملت می باشد یعنی بالطبع غایت ناسیونالیسم کوردی نیز باید تاسیس دولت – ملت کوردی باشد، بر همین مبنا پارت دمکرات کوردستان عراق سالهاست خود را پرچمدار ناسیونالیسم کوردی و تاسیس دولت کوردستان معرفی نموده است اما سوال این است که این ادعا تا چه اندازه با واقعیت صحنه سیاسی کوردستان و حقیقت وجودی ناسیونالیسم کوردی همخوانی دارد؟

در دوران مدرن، تاسیس جمهوری کوردستان به رهبری قاضی محمد در شهر مهاباد نقطه عطفی برای ملت کورد از نظر سروری سیاسی محسوب می‌گردد، به همین دلیل می‌توان جمهوری کوردستان را به عنوان معیاری برای ارزیابی نیروها و شخصیت‌های سیاسی آن زمان مورد استفاده قرار داد.

یکی از شخصیت‌هایی که به دلیل فرار از حکومت وقت عراق به مهاباد گریخت و به جمهوری کوردستان پناه آورد، مصطفی بارزانی بود که خود و چند ده نفر از نیروهایش تا زمان فروپاشی جمهوری، مورد حمایت قاضی محمد قرار گرفتند اما در بزنگاه تاریخی حمله‌ی ارتش اشغالگر شاهنشاهی ایران به جمهوری کوردستان و علی‌الخصوص شهر مهاباد، مصطفی بارزانی همچون برخی دیگر از رئیس عشیره‌های منطقه زمانیکه تهدید را جدی یافتند، فرار را بر قرار ترجیح داده و به آسانی به قاضی محمد و جمهوری کوردستان که در آن مقطع تاریخی سمبل ناسیونالیسم کوردی و سروری سیاسی کوردها بود پشت کردند. مصطفی بارزانی و نیروهایش که می‌توانستند در کنار قاضی محمد بمانند و از وی حمایت کنند، شهر را ترک کرده و راهی شوروی گردیدند.

بعد از کودتای عبدالکریم قاسم بر علیه ملک فیصل و تاسیس جمهوری عربی عراق، مصطفی بارزانی از شوروی به عراق بازگشت و در آنجا امورات حزب دمکرات کوردستان عراق را در اختیار گرفت و بعدا از سال ۱۹۷۰ به بعد با کمک و حمایت محمدرضا پهلوی شاه ایران که دستور اعدام قاضی محمد را صادر کرده بود بر علیه حکومت مرکزی عراق وارد جنگ گردید، اما زمانیکه شاه ایران با صدام حسین در رابطه با اختلافات مرزی علی‌الخصوص رودخانه اروند به توافق رسید به مصطفی بارزانی اعلام نمود که مبارزه بر علیه حکومت عراق را متوقف نماید، در کمال تعجب مصطفی بارزانی، جنبش ایلول را که در اوج قدرت خود قرار داشت یک شبه منحل و اعلام آشبتال نمود.

بعدا نیز در مقاطع تاریخی گوناگون کلکسیونی از انواع خیانت‌ها به جنبش آزادیخواهی ملت کورد را به ارمغان آوردند از جمله دستگیری و به شهادت رساندن سلیمان معینی از اعضای حزب دمکرات کوردستان ایران که حتی مصطفی بارزانی به جنازه‌ی وی نیز رحم نکرد و پیکر وی را تحویل ساواک داد، البته خیانت‌هایی همچون حمله به حزب کارگران کوردستان (پ.ک.ک)، اتحاد با رژیم بعث به رهبری صدام حسین به منظور اشغال شهر هولیر در ۳۱ آگوست ١٩٩۶، جنگ کوردکشی با اتحادیه میهنی، همکاری کامل با رژیم اشغالگر ترکیه به منظور نابودی پ.ک.ک و خودمدیریتی روژآوا و... نیز در کارنامه‌ی این حزب قرار دارند.

تمامی مواردی که در بالا به آنها اشاره شد تنها برخی از موارد متعدد خیانت به جنبش آزادیخواهی ملت کورد توسط پارت دمکرات کوردستان عراق می‌باشد که در طول تاریخ معاصر مرتکب انجام آنها شده است.

طی چند سال اخیر نیز پروژه‌ی برگزاری رفراندم به منظور جدایی از عراق و تاسیس دولت کوردی را آغاز نموده و با تبلیغات وسیعی در هر چهاربخش کوردستان خود را منجی ملت کورد و معجزه‌ی خود را نیز تاسیس دولت کوردی معرفی می‌کردند، البته نتیجه در عالم واقع آن شد که دستاوردهای جنوب کوردستان و از جمله شهر استراتژیک کرکوک را با چنان فضاحتی از دست دادند که در تاریخ کوردستان ماندگار گردید، یعنی مسعود بارزانی در جایگاه رئیس اقلیم و فرماندهی کل نیروهای پیشمرگ باعث گردید تا ۵۱ درصد از جغرافیای جنوب کوردستان از دست رود، اما هم اکنون در کمال وقاحت انگار نه انگار که او تا دیروز در بلندگوهای تبلیغاتیش جار می‌زد که زین پس از عراق جدا شده و به دو کشور همسایه تبدیل خواهیم شد دوباره به بغداد بازگشته و در راستای تشکیل دولت جدید که قاعدتا سنگ بنای یکپارچگی کشور عراق می‌باشد با نیروهای ناسیونالیست عربی همچون حلبوسی و مقتدی صدر همپیمان گشته و خواهان منصب ریاست جمهوری عراق می‌باشد.

 البته بازگشت پ.د.ک به بغداد و مشارکت در تشکیل دولت جدید عراق نه تنها نشان از آن دارد که تمامی شعارها و تبلیغات مسعود بارزانی به منظور تاسیس دولت کوردی فقط در راستای فریب ملت کورد بوده بلکه بر اساس شواهد موجود در حال ایجاد تفرقه میان احزاب و جریانات سیاسی کورد بوده و جبهه‌ی داخلی اقلیم را تقسیم و موجبات تضعیف کورد در بغداد را فراهم آورده است که با این اقدام خود تخم کینه و دشمنی را کوردهای باشور کوردستان کاشته است. طی چند ماه آینده باید منتظر رشد و نتیجه‌ی جدیدترین خیانت پ.د.ک باشیم که قطعا به ضرر جنبش آزادیخواهی ملت کورد به اتمام خواهد رسید. اما لازم است ملت نیز از این بیشتر سکوت نکرده و در مقابل پ.د.ک که از ابتدای تاسیس تاکنون به ابزار اشغالگران کوردستان تبدیل شده است قیام کنند و نشان دهند که خائنین جایی در کوردستان نخواهند داشت.

البته یکی از نکات جالب توجه در این اقدام مسعود بارزانی برای کسب منصب ریاست جمهوری عراق، کاندید نمودن هوشیار زیباری دایی خود مسعود است، چرا که هوشیار زیباری اولین وزیر دولت عراق است که به جرم فساد مالی از کابینه‌ی دولت وقت عراق اخراج گردید.

به واقع می‌توان بیان نمود که پ.د.ک پوپولیسم و عوامفریبی، وقاحت، خیانت و اتحاد با دشمنان ملت کورد را یکجا در وجود خود گردهم آورده است، اگر چه پ.د.ک در ظاهر خود را پرچمدار ناسیونالیسم کوردی و هدف خود را تاسیس دولت کوردستان عرضه ‌نماید اما واقعیت آن است که تاکنون ناسیونالیسم کوردی، ملت کورد و پروژه‌ی دولت کوردی هیچ دشمنی در حد و اندازه‌ی خانواده بارزانی و پ.د.ک نداشته است، البته این سخن غیرمستدل و شعار نیست بلکه کافیست فقط چند صد صفحه از تاریخ کوردستان را تورق زد تا حقیقت را دریافت.◻️