یک پند جوابگوی سیاست کوردها | یادداشت

حدود پانزده ماه دیگر موعد انتخابات در ترکیه است. نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد میزان محبوبیت "آ.ک.پ" به ریاست اردوغان به شدت کاسته شده و حزب افراطی "م.ه.پ" با دبیرکلی دولت باغچلی، متحد نژادپرست اردوغان نمی‌تواند حتی برای ورود به پارلمان به اندازه کافی رأی بیاورد

◼️ آرای آ.ک.پ به کمترین میزان در طول بیست سال زمامداری خود رسیده و تقریبا تمامی شرکت‌های نظرسنجی پرسابقه‌ اتفاق نظر دارند که در انتخابات بعدی، دولت ائتلافی "اردوغان- باغچلی" شكست سنگینی خواهد خورد. این شكست از قضا مصادف است با یکصد سالگی پیمان لوزان.

توافقنامه‌ای که نیروهای درگیر جهانی در شهر لوزان سوئیس در تاریخ ٢۴ ژوئیه ١٩٢٣ به امضا رساندند گرچه یک "پیمان صلح" نامیده شد، اما برای کوردها فاجعه آمیز بود و به عنوان یک معاهده منحوس شناخته می‌شود. به این ترتیب کوردستان در میان چهار حکومت مرکزی ستمگر تقسیم شد که همگی سیاست نسل‌کشی را پیاده کردند. ترکیه در صدر آنها بود و اردوغان خود را پرچمدار این غائله فاشیستی می‌داند.

اینکه دومین کشور بزرگ ناتو تاکنون نتوانسته پس از چهل سال یک جنبش گریلایی را از بین ببرد خود یک شکست است. بماند که این جنبش از گروهی چند نفره به جمعیتی چندین میلیونی بدل شده باشد. همچنین یکم فروردین‌ماه، بیش از یک میلیون نفر در بزرگترین جشن نوروزی جهان که هر ساله در شهر آمد در باکور برگزار می‌شود یکصدا فریاد زدند "آزادی برای رهبر آپو و آزادی برای کوردستان".

بنابراین دولت ترکیه در برابر جامعه کوردها نیز با آنهمه ستمگری وصف‌ناپذیر شكست خورده و سیاست بمباران کوردستان و منزوی‌سازی رهبر آپو در امرالی جواب نداده است. دولت اردوغان- باغچلی برای حفظ قدرت سیاسی در یکصدسالگی لوزان به یک پیروزی در برابر حزب کارگران کوردستان نیاز دارد. شنگال در شمال عراق و روژاوا در شمال سوریه هم هدف حملات ترکیه قرار دارند. اردوغان که از قدرت سیری ندارد به این فکر می‌کند با یک پیروزی مقابل کوردها آرای از دست رفته خود را بازپس بگیرد. دولت ترکیه همه امکانات خود را بسیج کرد اما قادر به شكست پ.ک.ک و جنبش روژاوا نشد. بنابراین تنها یک راه جلوی خود می‌بیند و آن ایجاد جنگ داخلی میان کوردهاست.

موضع احزاب سیاسی کورد در بی‌ثمرسازی این سیاست دولت ترکیه تنها عامل مهم است. بارها پ.ک.ک با صراحت مخالفت خود با هرگونه جنگی داخلی میان کوردها را بیان کرده و تبعات ویرانگر آن برای خلق کورد را متذکر شده است. پ.ک.ک از حزب دمکرات به ریاست بارزانی خواسته است از همکاری با دشمن در امور نظامی و اطلاعاتی خودداری کند. پ.د.ک اما همچنان روابط بسیار سوال‌برانگیزی با ترکیه دارد. نچیروان بارزانی رئیس اقلیم کوردستان در سفر اخیر به ترکیه گفته می‌شود علاوه بر موضوع فروش نفت اقلیم، به اردوغان دیکتاتور ترکیه قول همکاری در عملیات علیه گریلاهای آزادیخواه کوردستان داده است. تحرکات نظامی پ.د.ک در حوالی مناطق تحت حفاظت گریلاها این شائبه را تقویت می‌کند. منابع بومی می‌گویند نظامیان اشغالگر ترکیه نیز در برخی نواحی برادوست جولاندهی کرده‌اند.

کوردها ضرب المثلی دارند که می‌گوید: "دشمن پدران نمی‌تواند دوست پسران باشد". این پند برای سران بارزانی واقعا گفتنی است. سیاست اگر مردمی باشد می‌باید حرف تظاهرکنندگان روژاوا را شنید که ضمن محکومیت هرنوع همکاری پ.د.ک با حکومت ترکیه و خیانت دانستن آن، در عین حال به قاضی محمد و یارانش، موسسان جمهوری کوردستان که در چنین روزی در مهاباد توسط حکومت وقت ایران اعدام شدند ادای احترام کردند و تجدید میثاق با آرمان‌های آنان صورت گرفت.◻️