پ.د.ک از سایه‌ی کوردها هم هراس دارد. سیاست داخلی که حزب دمکرات کوردستان هم اکنون در پیش گرفته است، با بن‌بست مواجه شده است. نزدیک شدن این حزب به جنبش‌های کوردی هم اکنون حتی نمی‌تواند از طریق ارتجاع و تحزب نیز توضیح داده شود.
◼️مدتی قبل برای ایجاد اتحاد ملی تبلیغات کردند، ترانه‌ها نوشتند، فعالیت‌ها و اقداماتی را در پیش گرفتند، فراخوان منتشر کردند. چکیده تمامی این اقدامات این بود که از شروع جنگی بیهوده بین کوردها ممانعت شود و اتحاد ملی تحقق یافته و مبنایی برای گفتوگو فراهم شود. اما حزب دمکرات کوردستان به این خواسته‌ها پاسخی نداده و آنها را نادیده پنداشت. فراخوان شخصیت‌ها، نهادها و سازمان‌هایی که خواهان تقویت روح ملی بودند بدون پاسخ گذارده شد. در واقع، تمامی فراخوان‌های منتشر شده به پیشبرد همکاری و رفراندومی در مقابل پ.د.ک تبدیل شدند. حزب دمکرات کوردستان در مقابل این رفراندوم اتحاد ملی، اندکی بعد از گذشت آن تحریکاتی را آغاز کرد.
می‌توان گفت که پ.د.ک برای اشغال قندیل همراه با هواپیماهای ترک به حمله‌ی تازه‌ای دست زده‌اند. حزب کارگران کوردستان اتحاد دمکراتیک خلق آزاد کوردستان را برای خود مبنای عمل قرا داده تلاش دارد تا تمام کوردها را بر مبنای این مطالبات متحد نماید و واکنش آنها را نشان بدهد. در مقابل حزب دمکرات کوردستان می‌خواهد درک و نگرش آزادیخواهانه و متحدی را که حزب کارگران کوردستان خلق کرده است از میان برداشته و به جای اتحاد و آزادی بر تقسیم و اختلافات تاکید می‌نماید. ما این واقعیت را از موضع آزاد و اندیشه کوردها در مقابل تقسیم و پراکندگی می‌بینیم که از همان ابتدای حمله به زینی ورتی، به مبارزه و مقاومت دست زده‌اند. همچنین به همان اندازه که حزب دمکرات کوردستان بیانیه‌هایی را تحت عنوان حکومت اقلیم کوردستان صادر می‌کند، تلاش‌های زننده و حاکی از دشمنی با پ.ک.ک را می‌توان در رسانه‌های حزب دمکرات کوردستان مشاهده نمود.
سیاست پ.د.ک مبتنی بر وجود اختلاف و پراکندگی کورد و وابسته کردن آن به مناطق و مراکز دیگر استوار بوده است. پ.د.ک از طریق این خط‌مشی سیاسی صرفا می‌تواند به ابزار خط‌مشی اقتدارگرایی دولت‌های حاکم بر کوردستان تبدیل شود که با کورد دشمنی دارند و این رویه را بر کوردها تحمیل نماید. مشروعیت کورد و سازمان‌های کوردی که برای پیروزی دست به مبارزه می‌زنند، موضوع بحث و بررسی است. حضور پ.ک.ک و گریلاهای حزب کارگران کوردستان زمانی که داعش متوجه حمله به هولیر شده بود؛ مشروعیت داشت، با این نیروها دیدار بعمل آمد و از آنها سپاسگذاری شد. اما امروزه غیر مشروع است. آیا اینگونه نیست؟
در مواجهه با شهید کردن گریلاهای کورد در خاک کوردستان از طریق حمله هوایی، این گفته که ترک‌ها از تکنولوژی بالایی برخوردار هستند، نشان می‌دهد که خط تسلیم و وادادن تا چه حد ریشه دوانده است. خط تسلیم و وادادن نمی‌تواند مقاومت را مشروع بپندارد. اما از نظر خط مقاومت و مبارزه نیز خط تسلیم و وادادن مشروعیتی ندارد. حزب دمکرات کوردستان از تحقق اتحاد ملی در هراس است. از کوردهایی که اتحاد ملی کورد را پیشاهنگی می‌کنند و مبارزه را ادامه می‌دهند در هراس است. پ.د.ک بر اساس اعمال فشار و ظلم به خلق، تلاش دارد تا هژمونی خود را در منطقه بسط داده و خاک جنوب کوردستان را جزو یا یملک خود می‌بیند.
به عملکرد این حزب در تاریخ توجه کنید؛ تلاش برای شکست، جنگ بین خانواده‌ها، قتلعام، حیله و مکر و تلاش‌ها برای تقویت خود از طریق خیانت مواردی هستند که همه از آن اطلاع دارند. وادادگی و تسلیم سیاسی در سیاست پ.د.ک به یکی از مهترین مشخصه‌های سیاسی این حزب تبدیل شده است و این حزب با این کاراکتر مختص به خود شناخته می‌شود و با گفته‌های خود موقعیت متناقض خود را به نمایش می‌گذارد.
در مقابل، فراخوان خلق در منطقه قندیل و ورتی، چگونگی موضع و فعالیت‌های آنها را عیان می‌نماید: باید حزب دمکرات کوردستان در هر صورت از این منطقه عقب‌نشینی کند. این خواسته، جزو خواسته‌های جدی و اصولی خلق هستند و راه حل این مشکل نیز از این مطالبه خلق می‌گذرد.◻️
