◼️ در این یادداشت سعی می‌شود در رابطه با برخی از رویدادها و موضوعات جدی گفتگو شود. یکی از این رویدادها شیوه مدیریت سیستم سرمایه‌داری است که انسان را شگفت‌زده میکند. به منظور درک هر چه بیشتر کاپیتالیسم و مبارزه موفقیت‌آمیز علیه شیوه مدیریت آن و ممانعت از درفتادن به اشتباه، لازم است که دستور کار سیستم مدرنیته سرمایه‌داری را به خوبی درک کرد.

در ابتدای سال جدید میلادی آمریکا قاسم سلیمانی را کشت. این رویداد، تا اندازه‌ای رویدادی عجیب بود. هیچ کس انتظار چنین برخوردی را نداشت. نمی‌توان باور کرد که شخصی گفته باشد که از این رویداد شگفت‌زده نشده باشد. اما رهبری آمریکا که ژاندارم سیستم مدرنیته سرمایه‌داری را بر عهده دارد، به اقدامی دست زده است که هیچ کس آن را تصور نمی‌کرد. چرا؟ بدیهی است که به این دلیل نبوده است که قاسم سلیمانی شخصیت تاثیر‌گذاری بوده است و امریکا به منظور نجات خود از دست وی به این اقدام روی آورده باشد. آمریکا برای شوکه کردن همه جهانیان دست به این اقدام زده است و تا اندازه‌ای نیز در این راه به این موفقیت دست یافته است.

دوباره؛ در ابتدای سال ۲۰۲۰ میکروبی تحت عنوان ویروس کرونا از چین سریعا در تمامی جهان منتشر شد. همه  کسانی که تلاش کردند تا مسئله قاسم سلیمانی را درک کنند، این بار مورد تاخت و تاز کرونا قرار گرفتند. هنوز این مسئله به درستی درک نشده بود که با پخش مستقیم تلویزیونی مرگ و میر و نتایج مرگ ناشی از شیوع کرونا، با ترس و دستوراتی که داده شده بود، مردم به خانه‌های خود عقب‌نشینی کرده و مدیریت زندگی به دست حاکمان و دولت انتقال یافت. براین اساس یود که دیکتاتوری مرتجع و فاشیست و استعمارگری که پیش از این نمی‌توانست اقدامی را انجام دهد، اکنون بیش از هر زمانی قادر به کنترل جامعه شده است.

اکنون نیز از بازگشت به زندگی عادی دم می‌زنند، گویا که اتفاقی نیافتاده است، و محدودیتهای اعمال شده پیشین را کم کم از میان برمی‌دارند. این اقدامات نیز می‌توانند به اشتباهاتی در برداشت‌های ما منجر شوند. تا دیروز ممنوعیتهای سنگین برقرار بود و جهان را برای انسان‌ها به زندان تبدیل کردند. افراد مسئول اعلام کردند که احتمال دارد این وضعیت یک سال، دو سال و شاید پنج سال نیز ادامه یابد. اما اکنون گویا اتفاقی نیفتاده است می‌گویند که تمامی محدودیت‌ها برداشته می‌شوند. افرادی که خود را آماده کرده بودند که سالیان دراز با محدودیت‌های کرونا زندگی کنند، اینبار نیز دچار اشتباه شدند. افرادی که در خانه‌ها زندانی شده بوند، اکنون اعتراض می‌کنند و از خانه بیرون نمی‌روند. در این روزهای بهاری انسانها می‌خواهند که همچنان در خانه بمانند. چرا؟

این پارادوکس چرا ایجاد شده است؟ بدیهی است که به دلیل شیوه مدیریت سیستم سرمایه‌داری ایجاد شده است. مشهود است که سیستم سرمایه‌داری این شیوه از مدیریت را ادامه می‌دهد و در عین حال ان را گسترش نیز می‌دهد. زیرا در هر قدم خود به نتایجی دست یافته است. خرده بوروژوازی که دچار نگرانیهای شدیدی شده بود، مطیع اوامر بود و پنج ماه آخر را باید اینگونه ارزیابی کرد و با خود انتقادی باید اشتباهات خود را تصحیح نماید.

اکنون به مسئله دوم بپردازیم و بحثهای عمومی روزهای اخیر را مجددا مطرح کنیم. در ترکیه کودتا خواهد شد یا نه؟ گفتگو در رابطه با این موضوع بسیار جالب توجه خود را به نمایش می‌گذارد. اما در این راستا هیچ کسی نیست که بگوید در ترکیه هر روز کودتا در ان صورت می‌گیرد، سیاست در ترکیه به شیوه‌ی کودتا شکل می‌گیرد و اجرایی می‌شود. همانگونه که رهبر خلق کورد، عبدالله اوجالان نیز می‌گوید که در ترکیه ماشین کودتا در حرکت است. برای نمونه به گفته‌های رهبر فاشیست‌ها، دولت باخچلی و مقایسه آن با گفته های ژنرال مندوح تاغماچ نگاه کنید. هر تصمیمی از سوی اردوغان، هر اقدامی از سوی وی به کودتایی می‌تواند تعبیر شود.

از یک طرف در رابطه با کودتا صحبت می‌شود و از طرف دیگر کاملا مشخص است که دستگیری شهرداری‌های ایغدیر، سیرت و دیگر شهرداری‌های حزب دمکراتیک خلق‌ها خود یک کودتا است. هر گونه دستگیری و قتلعامی در کوردستان، قانون آزادی زندانیان سیاسی که قاتلان و تجاوزکاران را از زندان آزاد می‌سازد، خود یک کودتا است. کودتا نه فقط نظامی است، یا از سوی ارتش انجام نمی‌شود. می‌تواند از سوی غیر نظامیان نیز صورت گیرد. تمامی افرادی که مسلح هستند نیز می‌توانند کودتایی را شکل دهند. اما پیرزوی و شکست مسئله‌ای دیگر است. قاعده کودتاها نیز اینگونه است، اگر به پیروزی دست پیدا کنید، به ریاست دولت دست می‌یابید و اگر نیز در کودتا شکست بخورید، اعدام می‌شوید. کودتاچیها باید بر مبنای این قاعده عمل کنند.

اکنون به موضوع سوم بپردازیم؛ آیا حزب دمکراتیک خلق‌ها تعطیل می‌شود یا خیر؟ آ.ک.پ انتخابات زودرس را برگزار می‌کند یا خیر؟ مشخص است که آ.ک.پ می‌تواند در یک روز حزب دمکراتیک خلق‌ها را تعطیل کند. چرا در ۱۱ اکتبر ۲۰۰۹  حزب جامعه دمکراتیک را تعطیل کرد؟ همانگونه که حزب جامعه دمکراتیک را تعطیل کرد می‌تواند حزب دمکراتیک خلق‌ها را نیز تعطیل کند. معلوم است که از طریق مجلس نیز می‌تواند حمایت از این اقدام را دریافت کند. در این نقطه، مسئله مهم اینست که  آ.ک.پ می‌خواهد حزب دمکراتیک خلق‌ها را تعطیل کند یا خیر؟! در اصل با اعمال فشار و سرکوب و زندانی کردن اعضا، بیش از توقیف و تعطیلی این حزب بر حزب دمکراتیک خلهقا فشار وارد کرده است. از این به بعد آ.ک.پ می‌داند که آیا توقیف [ه.د.پ] به نفع اوست یا نه. تعطیلی این حزب تاثیر مهمی را بر حزب دمکراتیک خلق‌ها ایجاد نمی‌کند. زیرا وضعیت کنونی از تعطیلی این حزب نیز به مراتب سنگین‌تر و دشوار‌تر است.

این موضوع که آک.پ آیا انتخابات پیش از موعد را برگزار می‌کند یا خیر مسئله مهم و جدی محسوب می‌شود. زیرا امکان ندارد که آ.ک.پ در انتخابات بدون خدعه و مکر باز دیگر قدرت را به دست بگیرد. در ترکیه تقلب در انتخابات بسیار اسان نیست. زیرا تمامی جهان به ترکیه چشم دوخته است. اگر آ.ک.پ باور داشته باشد که در این انتخابات به موفقیت دست پیدا می‌کند، حتما به ان دست می‌زند.

چنانکه آ.ک.پ به انتخابات پیش وقت روی آورد فعالیت حزب دمکراتیک خلق‌ها (ه.د.پ) را ممنوع اعلام می‌کند، در فعالیت احزاب دیگر هم دخالت خواهد کرد و انتخاباتی پیش از موعد را برپا می‌کند. اما گردانندگان آ.ک.پ بیش از همه به این موضوع اذعان دارند که حتی اگر برای فریب افكار عمومی از انتخابات پیش از موعد صحبت کنند اما مورد مهم این است که بدون دستیازی به ابزار انتخابات پیش وقت، به حاکمیت خود ادامه دهند. بدیهی است که تعیین گماشتگان و بازداشت و حبس نمایندگان مجلس هم مشروعیتی برای انتخابات در ترکیه باقی نگذاشته است.

پس از این مورد به سخن اردوغان در مورد ه.د.پ برگردیم که گفته بود:«ما در صندوق انتخابات ه.د.پ را شکست می‌دهیم». وقتی این سخنان را می‌شنویم ناخودآگاه سئوال «کدام صندوق» به ذهن انسان خطور می‌کند. تمامی آنانی که با رأی مردم انتخاب شدند به دلیل بیان دو جمله از سمت خود برکنار شده و به زندان محکوم شدند. سپس ه.د.پ را به میدان انتخابات فرا بخوانی! مگر آنان [ه.د.پ و مردم] نخواهند گفت؛ اگر این حیله و مکر نیست پس چیست؟ به راستی آیا انسان می‌تواند به سخنان اردوغان گوش کند؟ آشکار است که کسی گوش نخواهد داد. با این سخنان یا هواداران خود را گول می‌زند و یا با هدف مخفی‌کاری پای مباحث جداگانه‌ای را به میان می‌کشد. پس از تحولات اخیر دیگر نباید برای سخنان او ارزشی قائل شد.

در پایان می‌خواهم در رابطه با تهدیدهای طیب اردوغان و سلیمان سویلو که گفته بودند «به پ.ک.ک پایان می‌دهیم» پاسخی داده باشم. اما مثل اینکه مقاله را باید به پایان برسانم. وگرنه تهدیدهای آنان حتی ارزش جواب دادن ندارند. سلیمان سویلو مدعی «پایان دادن به گریلا در کوهستان‌ها» شده و این در حالیست که در دشت‌ها و شهرها، در تمامی کوردستان و ترکیه یگان‌هایی از نیروهای گریلا تشکیل شده‌اند. لازم نمی‌بنیم که در این مورد بیشتر بنویسم تنها به این عبارت بسنده می‌کنم:"اگر شما خواهان دیدن نتیجه هستید به سرنوشت معلمانتان تانسو چیلر و محمد آغاز نگاهی بیندازید! بی‌خیال جزیر، بوتان و سرحد کافیست به استانبول و آنکارا نگاهی بیندازید! ◻️

منبع: Yenî Ozgur Polîtîka