مدیریت نهاد خانواده‌های شهدای منطقه جزیره، حسین عبید که شاهد لحظه به لحظه انقلاب روژاوا بوده است، به حملات اشغالگرانه اشاره کرده و گفت: «این خلق عقب‌نشینی نخواهد کرد.»
مدیریت نهاد خانواده‌های شهدای منطقه جزیره، حسین عبید که شاهد لحظه به لحظه انقلاب روژاوا بوده است، اعلام کرد که انقلاب با خون مبارزان جوان تا به امروز رسیده است.
حسین عبید در ابتدای سخنان خود از مقطع قبل از انقلاب ۱۹ جولای صبحت به میان آورد و گفت: «رژیم بعث ۴۷ سال تاثیرات سنگینی بروی خلق در روژاوا نهاده بود. اهالی روژاوا دارنده میراث مقاومت بودند. زمینه‌ای قدرتمند که شهدا آن را آفریده بودند، وجود داشت. اهالی روژاوا به یُمن میراث مقاومت شهدا، خودسازی کرده و مبارزه‌شان را قویتر کرده و زنده نگه داشتند. بدین صورت در ابتدای قیام خاورمیانه، خلق کورد برای انقلاب پیشاهنگی کردند و قدرتمندتر سازماندهی شدند. انقلاب ۱۹ جولای با این باور و عزم ایجاد شد. در سال ۲۰۱۲، انقلاب ۱۹ جولای در کوبانی و سپس در دریک و دیگر مناطق توسعه پیدا کرد. در این برهه حملات حکومت سوریه به وقوع پیوست، به‌ویژه حملات تبهکاران دولت ترکیه آغاز شد. خلق ما تا به پایان علیه این حملات مقاومت کرد. اولین جرقه انقلاب ۱۹ جولای با خون رفقای شهید مانند چکدار، سِلاو، بریوان، خبات دریک و باور روژهلات، زده شد. بر همین اساس خلق ما هم در برهه انقلاب مشارکت کرده و تا پایان مقاومت و مبارزه خود را ادامه دادند.»
«جوانان به پاسخ فریادهای خلق در روژاوا مبدل شدند»
عبید یادآور شد که در برهه عملی شدن انقلاب روژاوا، هزاران جوان شهید شده و خلق هزینه‌های گزافی داده است، او گفت: «جوانان که علیه دشمنان می‌جنگیدند، شاید خیلی از روش و تاکتیک سردرنمی‌آورند، اما مصممانه وبا اعتقادی بزرگ علیه دشمنان جنگیدند. یکی از آن جوانان، شهید باور روژهلات بود. یک پا و یک دست او فلج بودند. قبل از انقلاب برای درمان به روژاوا آمده بود. با آغاز اقنلاب روژاوا به پاسخ فریاد خلق در روژاوا مبدل شد. پس از اینکه انقلاب ۱۹ جولای در روژاوا آغاز شد، دومین مرحله انقلاب در دِریک صورت گرفت. در منطقه دریک هزاران نفر با شعار «ما برای آزادی آماده‌ایم که هرچه به ما محول شود را انجام دهیم» در میادین حضور یافتند. یعنی از هفت ساله تا هفتادساله، تمام اهالی دریک قیام کرده بودند. رفیق باور، مجروح بود. با یک پا راه می‌رفت و یک دست او هم فلج بود. زمانیکه رفقا به او گفتند «تو مجروح هستی، نمی‌توانی بجنگی» او هم جواب داد «نه رفیق، من می‌توانم راه بروم. من مدیون رفقایی هستم که اهل روژاوا بودند. باید دَین خودم را بدهم. در کوهستان‌های کوردستان، ده‌ها رفیق اهل روژاوا در کنار من شهید شدند. من هرگز رفاقت آن رفقا را فراموش نمی‌کنم. به همین خاطر باید من به بخشی مهم از انقلاب روژاوا مبدل شوم و از خانواده‌های آن رفقا محافظت کنم.» این جواب او هرگز از یاد من نمی‌رود.
من و رفیق باور در یک گروه جای گرفته بودیم، مجروح بود و برای محافظت از او همیشه در کنارش بودم. در آنزمان میان ما و رژیم یک درگیری ایجاد شده بود. او با یک‌دست از سلاح استفاده می‌کرد. حتی وقتیکه به او گفتم چطور با یک دست از سلاح استفاده خواهی کرد، او گفت: «من با یک دست می‌جنگم و از خلق خود دفاع می‌کنم.» زمانیکه رفیق باور برای اینکه کوچه را کنترل کند از جای خود خارج شده و تک‌تیرانداز به او شلیک کرد. در حالیکه مجروح بود او را به بیمارستان منتقل کردیم و تا جاییکه به یاد دارم پس از نیم ساعت از منتقل شدنش، شهید شد. شهادت رفیق باور، اهالی دریک را بسیار متاثر کرد. ده‌ها هزار نفر در مراسم نظامی که برای یادبود او برگزار شده بود، مشارکت کردند. صدها جوان به رفیق باور قول دادند و در صفوف ی‌خ‌ک عضو شدند. پس از شهادت رفیق باور، مجلس‌های نظامی ایجاد شدند.»
انقلاب روژاوا تاثیر بزرگی بر جهان نهاد
حسین عبید گفت که اولین حمله در سال ۲۰۱۳ علیه دریک صورت گرفت و در ارتباط با انقلاب روژاوا نیز چنین گفت: «در آنزمان داعش وجود نداشت. گروه‌های تبهکاری مثل جبهه‌النصره و احرارالشام وجود داشتند. در روستای سویدیه از توابع منطقه کوچرات حملاتی صورت گرفت. جوانان و زنان جوان که تا آنزمان هرگز اسلحه بدست نگرفته بودند، اعلام کردند که برای جنگ آماده هستند. در یک زمین خشک و خالی با روح رفیق باور جنگیدند. در ۱۶ جولای ۲۰۱۶ تبهکاران جبهه‌النصره به روستاهای کوچرات حمله کردند. تلاش می‌کردند که به مرکز دریک برسند. به یُمن جوانان منطقه، مقاومت بزرگی رقم زده شد. جنگ ۳ روز ادامه داشت. یک گروه از رفقا در آنجا شهید شدند. رفقا ریباز، باران، عگید، خبات و جبار، فدائیانه جنگیدند و شهید شدند. شهادت آن رفقا تاثیر عظیمی بروی خلق برجای گذاشت. چنین بود که انسان‌های ۶۰-۷۰ساله نیز سلاح بدست گرفته و می‌جنگیدند. انقلاب نه تنها در شمال و شرق سوریه بلکه در سراسر جهان تاثیر بزرگی نهاد. صدها جوان انترناسیونالیست در این انقلاب مشارکت کردند. آن دستاوردها با باور به دمکراسی و آزادی بدست آمدند.»
مقاومت ادامه دارد
مدیریت نهاد خانواده‌های شهدای منطقه جزیره، حسین عبید اشاره داشت که در مقطع موجود دشمنان از هر سو منطقه را محاصره کرده و اینچنین سخنان خود را به پایان رساند: «دشمنان در هر عرصه با روش‌های بسیاری، سیاست‌های جنگ ویژه را عملی می‌کنند. اما پیروزی دوباره از آن خلق خواهد بود. همه این امر را در چند سال اخیر دیدند. دولت ترکیه سالهاست که به خلق حمله می‌کند، اما خلق تا به پایان مقاومت می‌کند. مبارزان رفیق سِلاوا، رفیق بریتان، رفیق خبات و رفیق باور که اولین شهدای انقلاب روژاوا می‌باشند، امروز به صدها هزار رسیده است. به همین خاطر است که دشمنان در مقابل مقاومت خلق ما درمانده شدند.
در کوبانی، نسل‌کشی کردند، صدها غیرنظامی را به قتل رساندند. این همه بیچارگی دولت ترکیه در برابر مقاومت خلق‌ما را نشان می‌دهد. زیرا انقلابی که بر اساس این مقاومت ادامه دارد، وجود دارد. خلق ما نقشه‌راهی که رهبر آپو برای آزادی و دمکراسی تعیین کرده است، را اساس می‌گیرد. به همین علت دولت ترکیه در سال ۲۰۲۳ دوباره در دریک به نیروهای امنیت داخلی حمله کرده و قتل‌عام انجام داد. دوباره روستای تَقل‌بَقل به نیروهای خوددفاعی حمله کرده که از منطقه محافظت می‌کردند و ۱۲ نفر به قتل رسیدند. اما هرگز نتوانستند باعث عقب‌نشینی شوند. خلق ما به‌سوی پیروزی در حرکت است.»
