کمیته آموزش کنفدرالیسم جوامع کوردستان (ک.ج.ک) بەمناسبت ١۵ می روز جشن زبان کوردی بیانیەای منتشر کرد و در آن آمده؛ آموزش و یادگیری به زبان مادری یک حق طبیعی است و انسان باید برای کسب این حق در همه زمینەهای زندگی، خود را سازماندهی کند و دست به اقدام عملی بزند.
بیانیەی کمیته آموزش ک.ج.ک از این قرار است:
آموزش به زبان مادری طبیعی ترین حق هر انسانی است، برای کسب این حق خودسازماندهی در همه عرصەهای حیات و اجرای عملی آن یک حق رواست و نباید از این حق دست کشید.
ما بەعنوان کمیته آموزش ک.ج.ک روز زبان کوردی را ابتدا به رهبر آپو که امید آزادی خلقمان را به سطحی بی نظیر از مبارزه رساند و همه موانع را کنار زد، به شهدای گرانقدرمان که برای هستی، زبان، ارزش و آزادی خلقمان جان خود را فدا کردند، همچنین به خلق مقاوممان که علیرغم همه ممنوعیتها، فشارها، ستم و کشتار، از زبان و هویت خود دست نکشیدند و در مقابل دشمن تسلیم نگشتند، تبریک می‌گوییم.

زبان؛ فکر و حافظەی مشترک جوامع است
زبان؛ فکر و حافظەی مشترک جوامع است. حفظ و گسترش حافظەی اجتماعی کاملاً به حفظ و ترویج زبان مادری وابسته است. عملی که با نسل کشی و کشتار همسان است؛ ممنوعیت زبان مادری است. ممنوعیت زبان کوردی، ترس، تبعیض، عقبماندگی و درندگی و جنایت در اساس، سیاست نابودسازی خلق کورد بوده است. بی شک بزرگترین سقوط هر جامعه اینست که نتواند از زبان خودش استفاده کند و همواره از زبانش دور گردد و آنرا به فراموشی بسپارد. این روشن است که جامعەای که زبانش را فراموش کرده، قطعاً فرهنگ و تاریخ و هویت خودش را نیز از یاد برده است. این نسل کشی و کشتار اجتماعی خلقهاست که توسط دولت-ملت ها بی وقفه اجرا شده است.
در بیشتر جاهای جهان و پیش از تاسیس دولت-ملتها، بسیاری از خلقها از زبان خودشان استفاده میکردند، اما بەدلیل سیاست های دولت-ملت که در آغاز قرن نوزدهم بوجود آمدند، دولت-ملتهای مخالف دموکراسی، از راه سیاست نسل کشی فرهنگی و اجتماعی، در همه عرصەهای زندگی، آموزش و یادگیری را با یک زبان بر جامعه تحمیل کردند.
در این بعد، انقلاب زبان که دهها هزار سال پیش در سرزمین کوردستان و با پیشگامی زنان کورد رشد و نمو کرد، هرچند مهر خود را بر حرکت پیشرو بشریت زده است، اما امروزه در همین سرزمین، خلق ما که انقلاب زبان را برپا کرده و بەپیش برده، از آموزش و یادگیری و سیاست ورزی بە زبان خود محروم شدەاند و زبان کوردی بەعنوان "زبان ناشناخته" مورد تعامل قرار گرفته است.
نسل‌کشی فرهنگی
علیرغم ممنوعیت استفاده از زبان مادری بەشیواەای آزادنه، آنچه در معاهدات اروپا و سازمان ملل بەعنوان نسل کشی فرهنگی شناخته می شود، دولت-ملتهای ترک، فارس و عرب؛ زبان و فرهنگ کوردی را تحت نسل کشی و حذف و انکار قرار دادند و خلقمان را از فرصتهای موجود برای آموزش و یادگیری به زبان کوردی محروم ساختند.

دولت اشغال‌گر ترکیه که سیاست زبانی را در خدمت سیاست دولت-ملت ترویج می‌کند، زبان کوردی را به عنوان توهین مانند درسی انتخابی برای کودکان کورد قرار داده است. هر کوردی باید این را بداند، که درس انتخابی چیزی جز توهین به کوردها و زبان کوردی نیست. زبان مادری به هیچ وجه نمی‌تواند به عنوان یک درس اختیاری در نظر گرفته شود، درس اختیاریزبان دوم، پس از زبان مادری قرار دارد. در پاسخ به چنین اقدامی، سخنی مانند “کفایت نمی‌کند، اما هنوز هم” به معنای دست کشیدن از مبارزه است. آن‌چه در مقابل این امر باید انجام شود مطالبه حق آموزش به زبان مادری به عنوان اساسی‌ترین و مشروع‌ترین حق در تمامی عرصه‌های زندگی، کە این نیز با فعالیت‌های مستمر و تحمیل این مطالبه بدست می‌آید.

بدیهی است که کوردها در برابر حملات نسل‌کشی زبانی، فرهنگی و فیزیکی با بیشترین فداکاری‌ها از زبان، فرهنگ و موجودیت خود

 صیانت کرده است. زبان و فرهنگ خود را هم در چهار بخش کوردستان و هم در اکثر کشورها حفظ می‌کنند.

اکنون خلق ما باید در داخل و خارج از کشور مبارزه کنند تا از آموزش کوردی محافظت کنند و همه موانع آموزش به زبان مادری خود را بیشتر و قوی‌تر از همیشه برطرف کنند. در این سرزمین، وظیفه هر کوردی که به آینده‌ای آزاد ایمان دارد، به اندازه‌ی مبارزه با ظلم، علیه خود ظلم، در مبارزه باشد.

زبان کوردی واقعیت وجودی کوردهاست

جشن زبان کوردی بر ضد سیاست‌های سرکوب کردن برای رسیدن به آگاهی و معرفت، علیه سیاست امحا و نابودی و علیه دیدگاهی است که می‌خواهد ما فکر و آگاهی باشیم. از این نظر زبان کوردی واقعیت وجودی کوردهاست، از این رو حفظ، حراست و توسعه زبان همچون گذشته، امروز مهمترین نیاز هستی سیاسی ما، سنت مبارزه ما و وامدار تاریخ است.

نباید این را فراموش کنیم که در پربارترین لحظات تاریخی و در رنگارنگ‌ترین مکان‌های تاریخی زندگی می‌کنیم و در آن سهیم هستیم. در این مکان که هویت، جامعه، زبان، دین و خلق باهم جمع شده‌اند، همزیستی تمامی تنوع‌ها و کثرت‌ها و آزادی بیان، برای تمامی خلق‌ها به یک عید معنادار تبدیل خواهد شد. بنابراین انقلاب روژآوا از هر نظر به معنای تجسم این عید است.

بر این اساس، الگوی آموزش ملت دموکراتیک در روژآوا و شمال و شرق سوریه، نمونه‌‌ی بی‌نظیری از قدرت، اراده و اراده طبیعی و جوهری است برای تمامی خلق‌هایی که برای هستی، هویت و زبان در منطقه و جهان مبارزه می‌کنند. قوی‌ترین نشانه اصل برابری، آزادی، حقوق کودکان، دموکراسی و حقوق بشر است که به وظیفه‌ی ما در برابر زندگی است و نشانه‌ی تحقق زندگی تازه‌ای، زندگی چند زبانه و چندفرهنگی شده است.

ما در ۱۵ می، که روز بزرگداشت زبان کوردی و ۹۱مین سال‌گرد انتشار مجله‌ی هوار است، بار دیگر به خلقمان تبریک می‌گوییم، در شخصیت جلادت عالی بدرخان و رفقایش به کسانی درود می‌فرستیم، که فداکاری و قربانی دادن زیادی زبان کوردی را گسترش داده و آن را حفظ کرده‌اند.