بارزانی‌ها و اداره پ‌دک همیشه اربابان استعماری خود را که کوردستان را اشغال کرده‌اند راضی کرده‌اند. ویژگی اصلی روابطی که آنها ایجاد کردند این است که مخالف سایر جنبش‌ها و بخش‌های کوردستانی هستند.

تاریخ کوردستان تاریخ خیانت‌های غم‌انگیز و حماسه‌های مقاومت است. رهبر آپو با خیانت اَنکیدو و مقاومت هونبابا در حماسه گیلگمش به این واقعیت تاریخی می‌پردازد و آن را با هارپاگوس که در فروپاشی امپراتوری ماد نقش داشت به امروز می‌رساند. سنت خیانت که با انکیدو آغاز شد، همواره نقش منفی و تاریکی در زندگی مردم کورد داشته است. از آنجایی که موضوع ما تاریخ کوردستان نیست، به جای گذشته بر روی خیانت فعلی خانواده بارزانی، جانشین انکیدو تمرکز خواهیم کرد. مثل ویروس سرطان به مردم کورد نفوذ کرد و خارج نشد؛ ما در مورد پاراستن، سازمان خاندان غیر کورد ضد کورد، و گسترش آن، واحد ضد ترور پ‌دک صحبت خواهیم کرد.

تاریخچه مختصر بارزانی‌ها

برای درک واقعیت همدستی و خیانت‌آمیز خاندان امروزی، کمی تاریخ را به عقب برگردانیم و به امروز برگردیم به ما کمک می‌کند تا حقیقت را بیشتر ببینیم و درک کنیم. محققان ورود بارزانی‌ها از خارج را از دو جهت ارزیابی می‌کنند. اول؛ گمان می‌رود که آنها از باکور کوردستان آمده و در منطقه آمدیه و بارزان ساکن شده‌اند. ادعای دوم این است که آنها یک خانواده یهودی هستند که در زمان حکومت نبوکدنصر به منطقه باشور کوردستان آمدند و ساکن شدند. اگرچه محققان در مورد هویت خانواده فرضیات مختلفی را مطرح می‌کنند، اما نقطه مشترک آن نشان می‌دهد که بارزانی‌ها دیرتر به کوردستان آمده‌اند. پس اصل کلمه بارزان و بارزانی از کجا آمده است؟

بارزان قبل از خانواده وجود داشت

بارزان نام یک منطقه جغرافیایی است. اتحادیه قبیله‌ای بارزانی از کنفدراسیون قبایل کورد ساکن در اینجا (میزوری، دولَمَری، بَروژی و شِروانی) تشکیل شده است. این وحدت خیلی قبل از خانواده بارزانی وجود داشت. دوره پیش از کوردستان این خانواده از نظر تاریخی چندان شناخته شده نیست و بیشتر داده‌های موجود یا تکه تکه هستند یا پنهان شده‌اند. اما بدیهی است که کوردستان بر اساس چه وحدت معنوی و چه حافظه‌ای در منطقه بارزان است و آن را دلبستگان وطن به خوبی شناخته می‌شود. خاندان بارزانی ابتدا به منطقه آمدیه/زاخو/دهوک آمدند و سپس به حاشیه رودخانه زاپ که در آن زمان زه نامیده می‌شد آمدند و در روستاهای بیله و دوره ساکن شدند. آنها را «مالباتا بارزانی" نامیدند که به معنی "خانواده بارزانی" به معنای "خانواده کنار آب زاپ" است. نه تنها این خاندان، بلکه اقوام ساکن بارزان از گذشته با این نام تلفظ می‌شوند. خاندان بارزانی که در هسته خود هیچ گونه پیوند قبیله‌ای ندارند، با فرقه نقشبندی که از دهه ۱۸۵۰ در باشور کوردستان نفوذ کردند، به میدان آمدند و یک قبیله ساختگی منحصر به خود را ایجاد کردند.

منابع قدرت مسعود بارزانی

از آنجایی که موضوع ما سه‌گانه دایی، پسر و برادرزاده است، بیشتر به بررسی خطی در خاندان مسعود بارزانی و سنت خیانت به نمایندگی از پسران و برادرزاده‌هایش می‌پردازد. مسعود بارزانی با دختر محمد خالد پسر شیخ بارزان ازدواج کرد. مادرش از قبیله زِباری است. این هم از نظر قبیله‌ای و هم از نظر مذهبی به او قدرت می‌دهد. این دو منبع قدرت، مسعود بارزانی را از برادر بزرگترش ادریس قوی‌تر می‌کند و وارث پدرش می‌سازد.

در ابتدا لازم به ذکر است که؛ این مقاله با این درک به کل ایل بارزانی و پ‌دک نمی‌پردازد. هم در خانواده بارزانی و هم در بین پ‌دک مردم میهن‌دوست وجود دارند. این مقاله این افراد را که به مردم و کشور خود وفادار هستند از موضوع حذف می‌کند. هدف این مقاله این است که با مستندات، مسیر خیانتی را که سه گانه مسعود، مسرور و نچیروان بارزانی وارد آن شده‌اند، آشکار کند.

هر جا که به آن دست برده‌اند آسیب دیده است

تاریخ بارزانی و پ‌دک یک فرهنگ خانوادگی است که در آن همکاری و خیانت در هم آمیخته است و منبع اصلی ذهنیت‌هایی است که به کوردستان آسیب می‌رساند. در تاریخ خلق‌ها خیانت‌های زیادی صورت گرفته است. نمی‌توان به نمونه‌ای برخورد کرد که به اندازه بارزانی‌ها فرار و تسلیم را درونی می‌کند. بارزانی‌ها هر کجا کوردستان را تحت کنترل گرفتند، کوردهای ساکن آنجا را تجزیه کردند و رهبری آنها را منحل کرده‌اند. میهن‌دوستان و پیشکسوتان کوردستان که از دیگر مناطق کوردستان بودند و به «مناطق کوردستان آزاد شده در عراق» پناهنده شده بودند، از ظلم و ستم پ‌دک رنج فراوانی بردند. به عنوان مثال؛

* سلیمان معینی، یکی از رهبران پ‌دک ایران، توسط پ‌دک به قتل رسید و جنازه وی به ساواک (اطلاعات ایران) تحویل داده شد.

* دبیر کل همان حزب، احمد توفیق، چنان تحت ستم بود که سرانجام راه نجات را در ماندن در بغداد یافت و بعداً در سال ۱۹۷۲ توسط مأموران بعث در بغداد به قتل رسید.

* سعید اَلچی، یکی از رهبران پ‌دک ترکیه (پ‌دک-ت) و سپس دکتر شوان (سعید کرمزی‌توپراک) به دستور اداره پ‌دک شکنجه و به طرز وحشیانه‌ای به قتل رسید.

اینگونه بود که احزاب کورد در باکور و روژهلات کوردستان فلج شدند. این وضعیت به درخواست ساواک و اطلاعات ترکیه (میت) صورت گرفت. مداخله اداره پ‌دک در امور داخلی جنبش کورد در روژاوای کوردستان ضربه بزرگی به وحدت نیروهای آنجا و مبارزه مشترک آنها وارد کرد. به همین ترتیب، جنبش کورد در لبنان که فعالانه با مشکلات آوارگان و پناهجویان کورد سروکار داشت، به دلیل مداخله اداره پ‌دک دچار اختلافات داخلی شد. به طور خلاصه، بارزانی‌ها و پ‌دک وظیفه اصلی خود دانسته‌اند که ارزشمندترین انرژی‌های کوردها را مانند تیر برق توزیع کنند. او امروز نیز با اشتیاق فراوان به این وظیفه ادامه می‌دهد و رضایت اربابانش را جلب می‌کند. اگرچه نام پ‌دک «حزب دموکرات کوردستان» است، اما از نظر کارکرد، قطعاً شایسته عنوان «حزب خائن کوردستان» است، همانطور که مردم ما به زیبایی آن را توصیف می‌کنند.

در برابر سایر جنبش‌ها و بخش‌های کوردستان

بارزانی‌ها و اداره پ‌دک همیشه اربابان استعماری خود را که کوردستان را اشغال کرده‌اند راضی کرده‌اند. ویژگی اصلی روابطی که آنها ایجاد کردند این است که مخالف سایر جنبش‌ها و بخش‌های کوردستانی هستند. حتی این هم گواه شخصیت ضد کوردی و کوردستانی بارزانی و پ‌دک است. بارزانی‌ها هرگز قصد دفاع از منافع ملی کوردستان و ایجاد وحدت کوردستان را نداشتند (چه رسد به تصمیم آن). بارزانی‌ها مانند دلالانی که در لباس کوردی ظاهر شده‌اند، از کورد بودن به عنوان وسیله‌ای برای کسب سود استفاده می‌کنند. در این راستا، بارزانی‌ها را جزئی از ملت کورد دانستن، به اندازه‌ای که به آن مشروعیت می‌بخشد، شاید بزرگ‌ترین بدی است که می‌توان در حق ملت کورد کرد. بنابراین تعریف صحیح جایگاه بارزانی‌ها در سطح یک اصول برای میهن‌دوستی است.

همیشه به قدرت‌های خارجی متکی شد

بارزانی‌ها هرگز نماینده اراده کوردها نبودند. آنها نمی‌توانستند اراده‌ای از خود داشته باشند و همیشه به قدرت‌های خارجی متکی بودند. او می‌خواست جامعه کورد را به این نوع بی‌اراده‌گی و همکاری و در نتیجه تسلیمیت محکوم کند. بزرگترین بدی که بارزانی‌ها در حق مردم کورد کردند این است؛ توسعه همکاری، فرار، تسلیمیت و خیانت در سطح فرهنگی. از این نظر، بارزانی‌ها کارکرد ضدانقلاب را در جامعه کوردی انجام می‌دهند. همین تفاهم تسلیم‌گرایانه بود که به انقلاب‌های باشور کوردستان و روژهلات کوردستان حمله و آنها را منحل کرد. اکنون در شخص پ‌ک‌ک، به طرز فجیعی وارد انواع اتحادها با دولت نسل‌کش ترکیه می‌شود تا انقلاب باکور کوردستان را خفه کند. از این نظر بارزانی‌ها و پ‌دک جلاد و قاتلان انقلاب و انقلابیون کوردستان هستند.

جنگ‌هایشان علیه کوردهای آزاد

کارکرد اصلی بارزانی‌ها و پ‌دک مبتنی بر مخالفت با مبارزات آزادی کوردستان بوده است. همواره با مأموریت ضد انقلاب در مقابل جنبش‌های آزادی‌خواه کورد ایستاد. الیگارشی خانواده بارزانی خود را مالک و ارباب کوردستان می‌بیند. او می‌خواست تشکل‌های انقلابی پدید آمده در کوردستان را به خود وابسته کند تا ابتدا به آنها خدمت کنند. او در کنار اشغالگران کوردستان تلاش کرد تا مخالفان این امر را از بین ببرد. بارزانی و پ‌دک با همین ذهنیت به جنبش آزادی کورد نزدیک و درگیر شدند. در حالی که هنوز در مرحله گروهی بود، از طریق سازمان استرکا سور (ستاره سرخ) و سپس از طریق ک‌او‌ک (KUK) حمله کرد و تلاش کرد تا ظهور جنبش آزادی کورد را خفه کند. در سال ۱۹۸۳ یک توافقنامه سیاسی در مورد گسترش جنبش آزادی کورد به خاورمیانه و استقرار آن در باشور کوردستان امضا کرد. اما با شروع مبارزات مسلحانه در ۱۵ اوت ۱۹۸۴، پ‌دک به وحشت افتاد و از رهبر آپو خواست که جنگ را متوقف کند، در غیر این صورت وی اعلام کرد که بر اساس وعده‌ای که به استعمارگران داده بود، مبارزه با جنبش آزادی کورد را آغاز خواهد کرد. زمانی که پ‌ک‌ک جنگ گریلایی خود را علیه دولت اشغالگر ترکیه توسعه داد و ضربه‌ای به دشمن وارد کرد، در چهار بخش کوردستان قوت گرفت و طرفدار پیدا کرد. بارزانی‌ها و پ‌دک نتوانستند این را هضم کنند. ذهنیت بارزانی/ پ‌دک که خود را مالک و ارباب کوردستان می‌داند، شروع به کینه‌توزی نسبت به پ‌ک‌ک کرد که با وعده‌ی آزادی‌خواهی و ملی و اتحاد چهار بخش کوردستان ظهور کرد و جنگید. دشمنی بارزانی‌ها با پ‌ک‌ک بسیار بیشتر از دشمنی دولت ترکیه با پ‌ک‌ک است. اظهارات بارزانی‌ها خطاب به مقامات ترکیه مبنی بر اینکه «پ‌ک‌ک قبل از شما دشمن ماست» این واقعیت را آشکار می‌کند.

دیپلماسی با دولت ترکیه

بارزانی‌ها و پ‌دک فعالیت‌های دیپلماسی شدیدی را همراه با جمهوری ترکیه انجام دادند تا اطمینان حاصل کنند که پ‌ک‌ک در سطح بین‌المللی به عنوان یک «سازمان تروریستی» شناخته شده و در «فهرست ترور» گنجانده شود. در نتیجه فعالیت‌های کثیف انجام شده، جنبش آزادی کورد در سطح بین‌المللی به عنوان «سازمان تروریستی» معرفی و فعالیت آن ممنوع شد. پ‌دک همچنین نقش مهمی در تحویل رهبر اوجالان به جمهوری ترکیه از طریق یک توطئه بین‌المللی ایفا کرد. از سرگیری مبارزات مسلحانه جنبش آزادی در ۱ ژوئن ۲۰۰۴ جمهوری ترکیه را شوکه کرد و باعث نگرانی شدید پ‌دک شد.

او در کنار دولت ترکیه قرار گرفت

دولت استعمارگر ترکیه به دلیل سیاست‌های نسل‌کشی علیه کوردها نمی‌خواست باشور کوردستان را به طور رسمی به رسمیت بشناسد. هدف آن حذف ساختار فدرال موجود بود. با این حال، از سرگیری مبارزات مسلحانه توسط جنبش آزادی کورد، برنامه‌های جمهوری ترکیه را مختل کرد. دولت ترکیه می‌خواست قدرت خود و جنبش را با راه‌اندازی یک حمله جدید «برون مرزی» در زاپ در ۲۱ فوریه ۲۰۰۸ آزمایش کند. ارتش ترکیه در ۲۸ فوریه ۲۰۰۸ بر اثر سرنگونی یک فروند هلیکوپتر تهاجمی از نوع کُبرا و کشته شدن ده‌ها نظامی‌اش در درگیری یک هفته‌ای مجبور به عقب‌نشینی شد. این برای دولت ترکیه گران تمام شد.

پس از این شکست، دولت اشغالگر ترکیه به رسمیت شناختن موقعیت باشور کوردستان و برقراری روابط رسمی با آن پرداخت. البته در ازای این به رسمیت شناختن، پ‌دک بار دیگر مانند گذشته در کنار جمهوری ترکیه علیه جنبش آزادی مبارزه خواهد کرد. خصوصاً در سال ۲۰۱۲، با تشدید انقلاب روژاوا و تشدید جنگ گریلایی، پ‌دک با قرار گرفتن در کنار جمهوری ترکیه، طرف خود را نشان داد. شکست در برابر داعش در سال ۲۰۱۴ و در برابر دولت عراق پس از رفراندوم استقلال در سال ۲۰۱۷، گسست و تنگی بزرگی را تجربه کرد و راه‌حل را در آغوش جمهوری ترکیه جستجو کرد که گفت: «درها را می‌بندیم و شما را گرسنه می‌گذاریم.» به همین دلیل است که پ‌دک در حال حاضر جنگی خائنانه همراه با دولت اشغالگر ترکیه علیه جنبش آزادی کورد در باشور، روژاوا و شنگال به راه انداخته است. اگرچه این جنگ در ابتدا عمدتاً اطلاعاتی و ایدئولوژیک بود، اما با حملات نظامی به منطقه زینه وَرته در سال ۲۰۲۰ و مناطق گاره در سال ۲۰۲۱، در طول سال‌های ۲۳-۲۰۲۲، پ‌دک اکنون همراه با جمهوری اشغالگر ترکیه به بخش مهمی از جنگ فعال علیه گریلاهای آزادی کوردستان تبدیل شده است.

گفتمان ایجاد یک دولت کوردی ساختگی است

خانواده بارزانی و پ‌دک هرگز از آزادی و استقلال کوردستان دفاع نکرده و برای آن مبارزه نکرده‌اند. صحبت آنها در مورد ایجاد یک دولت کوردی ساختگی است و آنها از آن برای حفظ منافع خانوادگی خود استفاده می‌کنند. آنها مانند اعراب یک نظم اماراتی می‌خواهند. هدف آنها قربانی کردن سایر بخش‌های کوردستان و انحلال نیروهای انقلابی است. خانواده بارزانی و پ‌دک که جنبش آزادی کورد را رقیب و مانعی برای خود می‌دانند، با همه اشغالگران کوردستان همکاری می‌کنند و به حملات خود ادامه می‌دهند. با تاکید بر اینکه میهن‌دوستان در پایگاه پ‌دک را از ارزیابی‌های خود حذف می‌کنیم؛ اگر این حملات مشارکتی و همدستی خاندان بارزانی و پ‌دک با واکنش شدید مردم کورد و افکار عمومی‌اش متوقف نشود، کوردستان را متحمل پرداخت هزینه‌های زیادی خواهد کرد. کورد و کوردستان، این سرزمین پس از جنگ جهانی سوم در خطر ماندن بدون موقعیت و سرزمین می‌باشد. هر کورد میهن‌دوست باید بداند که اگر خیانت بارزانی‌ها و پ‌دک خنثی نشود، خسارات استراتژیک برای کوردها به دنبال خواهد داشت و باید بر اساس آن عمل کند.

چرا اردوغان از بارزانی‌ها تشکر می‌کند؟

پ‌دک تمامی زیرساخت‌ها و نیازهای اطلاعاتی دولت اشغالگر ترکیه را برآورده می‌کند. در حملات علیه گریلاها، پرچم‌های دولت ترکیه و پ‌دک در کنار هم به اهتزاز در می‌آیند. پ‌دک شهرها را به روی ارتش اشغالگر ترکیه گشود. آنها جاده می‌سازند، در همان مواضع می‌مانند، از همان جاده‌ها استفاده می‌کنند و با هم علیه گریلاهای آزادی کورد می‌جنگند. تعریف ساختار پ‌دک، که قاتل هزاران میهن‌دوست، کادر و گریلا است، تنها به عنوان همکاری و همدستی، تحریف حقیقت خواهد بود. اردوغان رئیس نسل‌کش ترکیه صریحاً از پ‌دک که در قتل میهن‌دوستان، پیشگامان، گریلاها، کودکان و زنان کورد همراه با دولت ترکیه عمل کرد، به خاطر خدماتش تشکر می‌کند. چرا دشمن فاشیست که می‌خواهد کوردها را نابود کند از بارزانی‌ها تشکر کند؟ هر میهن‌دوست کورد با وجدان باید به این موضوع فکر کند که اردوغان قاتل که هر روز کودکان و زنان ما را در روژاوا و باشور به قتل می‌رساند، شخصاً از بارزانی‌ها تشکر می‌کند؛ بنابراین باید بر این اساس رفتار کند. اولین اصل میهن‌دوستی این است؛ اتخاذ موضعی عملی و ملموس در برابر خیانت بارزانی و پ‌دک است.

ادامه دارد...