کمیته مشترک دیپلماسی متشکل از احزاب و سازمان‌های سیاسی کورد و آشوری و همچنین کمیسیون روابط خارجی کنگره ملی کوردستان (ک‌ن‌ک) در رابطه با حملات اشغالگرانه دولت ترکیه به باشور کوردستان، نامه‌ای سرگشاده با یک «فراخوان فوری» به احمد ابوالغیط، دبیرکل اتحادیه عرب، محمد شیاع السودانی نخست وزیر عراق، بشار اسد رئیس‌جمهور سوریه، آنتونیو گوترش دبیر کل سازمان ملل متحد، جوزف آر. بایدن رئیس جمهور آمریکا، ماریا پژچینوویچ بوریک دبیرکل شورای اروپا، اورسولا وُن در لاین رئیس کمیسیون اروپا و ینس استولتنبرگ دبیرکل ناتو، نوشت.

نامه سرگشاده کمیسیون روابط خارجی ک‌ن‌ک به نمایندگی از کمیته دیپلماسی مشترک احزاب و سازمان‌های سیاسی کورد و آشوری به شرح زیر است:

«دولت ترکیه برای احیای نئو عثمانی‌گرایی وارد عمل شده است

موج بهار عربی که از سال ۲۰۱۱ آغاز شد به عراق و سوریه نیز سرایت کرد. دولت ترکیه که می‌خواست از این وضعیت منتفع شود، برای احیای میثاق ملی (که ۱۰۴ سال پیش تصویب شد و به نام عهد ملی نیز شناخته می‌شود و منطقه‌ای که تمام کوردستان یعنی شمال عراق و شمال سوریه را شامل می‌شود، در داخل مرزهای دولت ترکیه قبول دارد) برای بازگرداندن به مرزهای خود و احیای نئوعثمانی‌گری وارد عمل شده و در اولین گام اقدام به کشتار جمعی و حملات اشغالگرانه علیه مردم کورد کرد. در سال ۲۰۱۴، دولت آک‌پ-م‌ه‌پ ترکیه با تبهکارانی در عراق و سوریه روابط برقرار کرد و از آنها برای این اهداف استفاده کرد.

در موصل و کرکوک مردم را علیه یکدیگر تحریک می‌کنند

رجب طیب اردوغان رئیس جمهور ترکیه در بسیاری از اظهارات خود بارها اعلام کرده است که مناطق حلب تا موصل از جمله سلیمانیه، کرکوک، شنگال و بهدینان را در مرزهای پیمان ملی تعریف و تمامی این مناطق را اشغال خواهد کرد. دولت باغچلی، دولت عمیق دولت ترکیه و رهبر حزب نژادپرست و فاشیست م‌ه‌پ، سال‌هاست که کرکوک را به عنوان استان ۸۲ و موصل را به عنوان استان ۸۳ ترکیه معرفی می‌کند. او به همراه اردوغان با ایجاد هرج و مرج و بحران با تحریک مردم ساکن در موصل و کرکوک علیه یکدیگر و به ویژه با مسلح کردن ترکمن‌های طرفدارش این امر را اجرا می‌کند.

پس از عفرین، گری‌سپی و سرکانی، باشور کوردستان

دولت ترکیه در سال ۲۰۱۴ می‌خواست از طریق تبهکارانش کوبانی را اشغال کند، اما پس از مواجهه با مقاومت بزرگ شکست خورد. متأسفانه او با دیپلماسی غلط‌انداز که در سیاست بین‌الملل به کار برد، به نتیجه رسید و عفرین را در سال ۲۰۱۸ و سرکانی و گری‌سپی را در سال ۲۰۱۹ اشغال کرد.

به موازات آن، با افزایش تعداد پایگاه‌های نظامی در باشور کوردستان، که یک کشور فدرال و تحت حاکمیت دولت عراق است، زمینه را برای اشغالگری آماده کرد.

این تعمیق وضعیت بحرانی از منظر خاورمیانه است

او با استفاده از پوشش «من علیه پ‌ک‌ک می‌جنگم» سعی در ادامه حملات اشغالگری داشت.

با این حال، همانطور که آخرین رسانه‌ی صدای آمریکا در باشور کوردستان نشان داد؛ سربازان ترکیه اکنون با هزاران سرباز و ۳۰۰ تانک به ۳۰ کیلومتری خاک عراق وارد می‌شوند که گویی صاحب منطقه هستند و در دهوک و اطراف آن مردم یعنی شهروندان عراقی را شناسایی می‌کنند. این وضعیت جدید بدون شک نه تنها یک تهدید بزرگ برای ما کوردها است، بلکه یک بحران جدی و بی‌ثباتی برای کل خاورمیانه است. از سوی دیگر، این بی‌اعتنایی آشکار به قوانین بین‌المللی و پایمال شدن قراردادهای بین‌المللی است.

دولت ترکیه و رژیم اردوغان-باغچلی می‌خواهند پیمان ملی را به هر قیمتی اجرا کنند. به همین دلیل آنها از ابتدای سال ۲۰۲۴ به اقدامات دیپلماتیک و نظامی خود سرعت بخشیده‌اند. آنها دولت عراق را با سیاست‌های فریبنده منفعل کرده‌اند.

اشغالگری ترکیه به طور مستقیم بر سیاست جهانی تأثیر خواهد گذاشت

دستیابی به استراتژی پیمان ملی در کوردستان، اشغال عراق و سوریه، درگیری‌های منطقه‌ای و مهاجرت میلیون‌ها نفر را به همراه خواهد داشت. بنابراین، استراتژی جنگی که در حال حاضر در کوردستان اجرا می‌شود، کل خاورمیانه و جهان را در بر می‌گیرد. از آنجایی که خاورمیانه از نظر سیاست جهانی نیز تعیین‌کننده است، این اشغالگری دولت ترکیه مستقیماً بر سیاست جهانی تأثیر خواهد گذاشت.

این اشغالگری را متوقف کنید!

بدینوسیله مراتب قدردانی خود را از احزاب سیاسی کورد و سازمانهای غیردولتی امضاء‌کننده زیر، به ویژه از دولت‌های عراق و سوریه، از اتحادیه عرب و سازمان ملل متحد که مسئول اجرای قوانین بین‌المللی است، از ناتو و اتحادیه اروپا که ترکیه عضو آن است و آمریکا که با ترکیه روابط استراتژیک دارد، می‌خواهیم این اشغالگری را متوقف کنند.

ما به عنوان کورد هرگز در برابر هیچ اشغالگری سر فرود نیاورده‌ایم. در حالی که ما اعلام می‌کنیم که مصمم به مقاومت برای کشور و آینده آزاد خود هستیم، از همه دعوت می‌کنیم که جلوی دولت ترکیه را که به گلوله آتش تبدیل شده است، بگیرند و برای حل سیاسی مسئله کورد ابتکار عمل را به دست گیرند.

امضا کنندگان:

کمیسیون روابط خارجی کنگره ملی کوردستان (ک‌ن‌ک).

اتحادیه میهنی کوردستان (ی‌ن‌ک)

حزب اتحاد دموکراتیک (پ‌ی‌د)

جنبش گوران (گوران) 

حزب سوسیالیست دمکرات کوردستان

حزب اسلامی کوردستان (PIK)

کنگره جوامع دموکراتیک کوردستان در اروپا (ک‌ج‌د‌ک-اروپا)

حزب کمونیست کوردستان

جنبش زنان کورد اروپا (ت‌ژک-اروپا)

فدراسیون ایزدی‌های کوردستان (NAV-YEK)

فدراسیون دموکراتیک علویان (FEDA)

اتحادیه اروپای آشوری (ESU)

حزب اتحاد آشوری

حزب زندگی آزاد کوردستان (پژاک)

حزب زحمتکشان کوردستان

حزب دموکراتیک کورد سوریه (پ‌د‌ک‌س)

حزب چپ دموکراتیک کورد-سوریه (پ‌چ‌دک-سوریه)

حزب چپ کورد سوریه (پ‌چ‌ک-سوریه)

حزب دموکراتیک کورد (پ‌دک-سوریه/الپارتی)

جنبش کاوا

حزب آزادی‌بخش کوردستان (ک‌ک‌پ)

حزب سبز کوردستان - نمایندگی اروپا

موسسه کوردی بروکسل

موسسه کوردی آلمان

موسسه کوردی استکهلم

سازمان دموکراتیک یارسان

حزب انجمن ملی آزاد (پ‌ی‌ن‌آ)

جنبش معاصر کوردستان-سوریه (ت‌ن‌ک-سوریه)

شورای تبعیدیان شنگال (م‌ش‌د)

مالا کوردان (انجمن کوردها)

گروه دادخواهی کوردستان

اتحاد استقلال کوردستان

کنگره خلق آشوری بتنحرین

حزب کومله کوردستان ایران (کومله)

اتحادیه جوامع کوردستان (ک‌ج‌ک)

حزب آزادی کوردستان (پ‌آک)

حزب تغییر دموکراتیک بین‌النهرین

حزب سبز کوردستان

حزب کمونیست کوردستان (ک‌ک‌پ)

حزب کارگران کوردستان (پ‌ک‌ک)

سکوی کوردهای آناتولی مرکزی (PKAN-E)

پلتفرم هورامان

حزب اتحاد کوردهای سوریه (الوحد)

جنبش جامعه آزاد کوردستان (جنبش آزادی)

اتحادیه ایزدی‌های سوریه

اتحادیه معلمان کوردستان (ی‌م‌ک)

اتحادیه ملی دمکراتیک کوردستان (ی‌ن‌دک)»