در حالیکه کردها در جنوب کردستان از چندین سال پیش و با سرنگونی رژیم بعث عراق تا حدود زیادی به مطالبات انسانی و حقوقی خود رسیده اند و در غرب و شمال کردستان مسئله کرد در سطوح عالی مورد بحث قرار می گیرد و پیشرفتهای زیادی در راستای رفع مسائل موجود حاصل شده است اما در شرق کردستان حکومت ایران کماکان هیچ گامی برای حل مسئله تاریخی کردها و برآورده کردن انتظارات مشروع یکی از کهن ترین مردمان ساکن این سرزمین بر نمی دارد .

 در حالیکه انتظار می رفت با توجه به قرابت فرهنگی و نژادی کردها با دیگر خلقهای ایران ، تهران در حل مسئله کرد نسبت به آنکارا ، بغداد و دمشق پیشگام باشد اما جمهوری اسلامی نه تنها گامی برای حل مسئله کرد در ایران بر نمی دارد بلکه با تحمیل فشارهای اقتصادی و امنیتی سعی می کند تا کردها را درگیر مشکل نان و دیگر مشکلات روزمره زندگی کند تا قدرت طرح مطالبات فرهنگی و سیاسی و حقوق بشری را از آنها بگیرد.

 نگاه امنیتی به تنوعات نژادی و نا مشروع خواندن مطالبات آنها امری است که در عقلیت همه طیفهای نظام ایران حاکم است و در این مورد هیچ گونه اختلاف نظری میان جریانات موسوم به اصلاح طلب و اصولگرا وجود ندارد کما اینکه حسن روحانی رئیس جمهور جدید ایران نیز که خود را فردی معتدل معرفی می کند در نخستین اظهاراتش مدعی شد ایران کشوری کثیر المله نیست و تنها یک ملت به نام ملت ایران وجود دارد و مابقی آداب و رسومات به گفته او خرده فرهنگ محسوب می شوند .

این سخنان رئیس جمهور جدید ایران دقیقا شبیه به اظهارات نژادپرستانه نخست وزیر ترکیه رجب اردوغان است که در انکار ملت کرد شعار یک ملت و یک دولت و یک پرچم را علم کرده است .

 حسن روحانی که قبل از انتخابات به کردستان رفت و وعده داد که حقوق دموکراتیک اقلیت‌ها را رعایت کند حالا پس از انتخاب شدن در چنین اظهارات صریحی بر نیست انگاری خلقها و مطالباتشان پافشاری می کند که این می تواند به معنای تداوم فجایعی باشد که امروزه در مناطق غیر مرکزی از جمله در کردستان به وقوع می پیوندد.

 حتی اگر از مطالبات مشروع سیاسی و فرهنگی کردها به عنوان یک معضلی که قطعا باید حل شود چشم پوشی کنیم اما در چنین شرایطی نیز نمی توان گفت مردم عادی در وضعیت مطلوبی بسر می برند چرا که امنیت و آسایش و رفاه اجتماعی از آنها سلب شده است .

 فقر ، بیکاری ، بی سوادی ، نابودی محیط زیست و کشتار روزانه مردم بی دفاع توسط نیروهای دولتی از جمله فجایعی هستند که امروزه شاهد آن هستیم .

 سالانه صدها نفر از مردم کردستان که از فرط فقر و بیکاری و برای درآمدی بسیار ناچیز ناچار به کولبری در مناطق کوهستانی می شوند در حملات خونبار نیروهای مسلح ایران کشته و مجروح می شوند و یا در صورت دستگیری تحت شکنجه قرار گرفته و به حبسها و جریمه های نقدی سنگین محکوم می شوند .

 تاکنون نه تنها هیچ شخص یا نهاد دولتی مسئول جوابگویی به این کشتارها نبوده بلکه عاملان این جنایات از سوی فرماندهان بلندپایه نظام به خاطر آنچه که دفاع از مرزها می خوانند مورد ستایش قرار می گیرند.

 از سوی دیگر تنها در چند ماه اخیر و از آغاز فصل گرما صدها هکتار از جنگلهای و چراگاههای مناطق مختلف کردستان در آتش سوخته اند و کماکان هیچ نشانه ای از تلاش نهادهای مسئول دولتی برای جلوگیری از تداوم این فجایع زیست محیطی به چشم نمی خورد.

 رسانه های صوتی و تصویری که حسن روحانی در سخنرانی اخیر خود آنها را رسانه های ملی خواند خبر آتش سوزیها را سانسور می کنند و حتی برخی از اعضای انجمن های زیست محیطی که با نیرو و هزینه شخصی خود برای مهار آتش سوزیها اقدام می کنند دست آخر در نهادهای امنیتی ایران تحت فشار و بازجویی قرار می گیرند.

 از سوی دیگر پدیده اعتیاد که در گذشته مشکلی بسیار نادر و بصورت موردی در میان مردم کردستان بود اکنون چنان فراگیر شده است که در صدر معضلات کردستان قرار گرفته است .

تزریق روحیه ناامیدی در میان جوانان و تحقیر و سرکوب آنها بهمراه فشار فقر و بیکاری از جمله علل افزایش اعتیاد به مواد مخدر هستند که همگی آنها در کارنامه 35 ساله جمهوری اسلامی می درخشند .

 اما با وجود همه مشکلاتی که ملت کرد در شرق کردستان با آن مواجه است کردها کماکان به عنوان پیشگامان مقاومت در ایران بدنبال استقرار دمکراسی و مساوات در این كشور هستند و تجربه و تاریخ نشان داده است که هرگز تسلیم شرایط موجود نخواهند شد.

 حکومت ایران نیز با توجه به سرعت تحولات در خاورمیانه و همچنین افزایش قدرت و توان جنبش های آزادیخواهی باید به ضرورت تغییرات دمکراتیک پی ببرد چرا که با توسل به محافظه کاری ، تندروی و نظامی گری و اتخاذ سیاستهای خصمانه علیه خلقهای ایران فرصت چندانی برای بقا نخواهد داشت .