مارال دانش بشتاش معاون ریاست گروه پارلمانی حزب دمکراتیک خلقها در پارلمان موضوعات روز را مورد ارزیابی و تحلیل قرار داد.
در این سخنرانی بشتاش ضمن توجه به ممنوعیتهای عمومی خروج از خانه و بدون تامین امکانات زندگی اعلام کرد که حاکمیت فقرا را در خانههایشان حبس کرده است و ثروتمندان را به تعطیلات فرستاده است. وی با اشاره به افزایش آمار خودکشیها در دوره حاکمیت ا.ک.پ و خصوصا شیوع پاندمی گفت: شیوع کرونا به بحران حاکمیت هم منجر شده است. در چنین وضعیتی هر روز شاهد رویدادهای ناگوار خواهیم بود. حاکمیت از رئیس جمهور گرفته تا مقامات دیگر هر روز وعده دادن آزادی را دارند، در واقع میدانند که چیزی به نام آزادی وجود ندارد.
عملیاتهای برون مرزی
بشتاش در رابطه با عملیات نظامی برون مرزی ترکیه در زاپ، متینا و آواشین نیز سخنرانی کرده و اظهار داشت: هم اکنون در جنوب کوردستان عملیات نظامی آسمانی و زمینی در جریان است. اما عملیات جدید نبوده و سالیان درازی است که این عملیاتها ادامه دارند. در تاریخ صد ساله ترکیه تمامی راههای انکار و نابودی را در پیش گرفتهاند. تمامی مسائل این کشور با مسئلهای به نام مسئله کورد مرتبط است. حکومتهای بسیاری آمدهاند و رفتهاند؛ آنها نیز این مسئله را نادیده میگرفتند، اما اکنون از انها اثری برجا نمانده و مسئله کورد همچنان وجود دارد. این حاکمیت نیز مانند پیشنیان خود رفتار میکند.
سیاستهای جنگی
نخستین بار در سال ۲۰۱۲ فرایند گفتگو و مذاکره آغاز شد. جنگ مدتی بود که خاموش شده بود. در این فرایند ۸۴ میلیون شهروند ترکیه برای مدتی نفسی تازه کردند. تمام گروهها و طرفها به طور جدی از این فرایند حمایت کردند. اما حاکمیت در این راستا چه اقداماتی انجام داد؟ این فرایند را با بنبست مواجه کرد و به سطحی رساند که بگوید مسئلهای به نام مسئله کورد وجود ندارد. حاکمیت تصمیم به تشدید انزوا بر امرالی گرفت. در این فرایند بود که نبردها بار دیگر آغاز شدند و بسیاری دستگیر شدند. هدف از این عملیاتهای برون مرزی نیز این بود که واقعیتها را از خلق پنهان کنند. تا مبالغ هنگفتی را نه برای خلق، بلکه برای جنگها هزینه کنند. اقتدار برای تداوم بقای خود سیاستهای جنگی و تبلیغات را ادامه میدهد.
انزوا در امرالی
مسئله کورد نیز غیر از طریق دیالوگ و مذاکره نمیتواند به شیوه دیگری حل شود. این مسئله با عملیاتهای خارج از مرزی نمیتواند حل شود. نام دیگر عملیات، سیاستهای انکار، انزوای تححمیل شده بر عبدالله اوجالان است. حاکمیت میگوید: من این انزوا را تحمیل میکنم، من حقوق را به رسمیت نمیشناسم، من به شکنجه دست میزنم. باید توجه داشت که سیستم امرالی سیستم ویژه کیفری است. چرا باید اوجالان را در انزوا و حصر قرار داد؟ چون اوجالان در تمای سخنان خود از صلح و آشتی حرف میزند. از آزادی و همزیستی سخن میگوید. خلق کورد میداند که عبدالله اوجالان صلحطلب است. از سال ۱۹۹۹ در جزیره امرالی زندانی شده است. تا امروز هیچ پیامی برای جنگ و افزایش تنشها نداده است. همیشه پیامهای وی صلحطلبانه بودهاند. بخش بزرگی از جامعه ترکیه از این موضوع خبر ندارد.
راه حل در درون ترکیه است
مارال بشتاش در یخش دیگری از سخنرانی خود در جمع گروه پارلمانی اظهار داشت: تحمیل انزوا راه را بر دستیابی به راه حل میبندد. این سیاست بر اساس فراموشی و در حصر قرار دادن دمکراسی استوار شده است. هر کاری بکنند نه اوجالان فراموش میشود و نه پیامهای وی برای صلح فراموش میشوند. در این کشور مسئله کورد نیز فراموش نمیشود. با این سیاستها نمیتوانند خلق را دچار بیقیدی نمایند. انزوا، مسئله کورد، عملیاتهای برون مرزی، سیاستهای جنگی ترکیه را به بنبست کشانده است، مانع از دمکراسی شده است. ما به عنوان حزب دمکراتیک خلقها میخواهیم که این موانع را از میان برداریم. کورد در این کشور برای موجودیت خود برای همزیستی و حیاتی برابر و آزاد مبارزه میکند. راه دستیابی به این مسئله نیز از سیاستهای دمکراتیک، مذاکره و گفتگو میگذرد. در غیر اینصورت دردها و آزارها همچنان ادامه پیدا میکنند. راه حل در درون ترکیه است، نه در خارج از مرزها. دستیابی به راه حل در سیاستهای ترکیه قرار دارد.