یک سال پرمشقت دیگر گذشت. در این سال هم قدرت‌های حاکم برای ابقاء در قدرت و برون‌رفت از بحران‌هایشان, به توطئه‌هایشان ادامه دادند. بویژه در خاورمیانه به چپاول, کشتار و ویران‌سازی دست زدند. از طرف دیگر خلق‌های منطقه در راستای آزادی خود همه خطرها را به جان خریدند و مبارزاتشان را تداوم بخشیدند. اما آنهایی که از تاریخ عبرت گرفتند و بر نیروی خود متکی شدند, با گام‌هایی استوار بسوی آزادی به حرکت درآمدند. نمونه بارز آن هم خلق‌کرد در غرب کردستان است. علی‌رغم آن همه ظلم و ستم در نتیجه رنج‌های دهها ساله خود به حیاتی آزاد رسیدند. درد, رنج , تنهایی و ستم را که هیچگاه از یاد نمی‌روند را تحمل کردند. لذا به هرقیمتی از دستاوردهای خود دفاع می‌کنند. همانطور که بر فراز کوههای زاگرس هوایی آزاد تنفس می‌کردند, می‌خواهند با خوشحالی زیاد آن پیروزی و آزادی را با دیگران تقسیم کنند.

دشمنان آنان از پای نمی‌نشینند و به دسایس و توطئه‌هایی بیشتر دست می‌زنند. این یک امر عجیب نیست. اما مسئله جالب توجه این است درحالی که مردم بخاطر کسب دستاوردهایشان خوشحال هستند و آن را فرصتی بزرگ برای ایحاد اتحاد می‌دانند, برخی از سیاستمداران کرد سعی در نقش‌برآب ساختن آن دارد. برخی از احزاب سیاسی با قدرت‌های خارجی رابطه دارند که بخوبی آشکار است. ولی مسئله مهم مواضع مقامات اقلیم کردستان است.

ریاست حکومت اقلیم کردستان از طرفی احزاب کردی غرب کردستان را به هولیر دعوت و دم از ایجاد اتحاد می‌زند, از طرف دیگر هم درحالی که غرب کردستان از چهار سو محاصره شده و مرزها بسته شده, حکومت اقلیم هم مرزها را بسته و تنها هدف آن از میان بردن جنبش آزادیخواهی است. این حکومت «فقدان اتحاد میان احزاب غرب کردستان» را بهانه قرار داده است. معنی این کارچیست و تا چه اندازه حقیقت دارد؟ مگر آنانکه همه احزاب را به جنوب دعوت کرد و نشست‌هایی بعمل آوردید, شماها نبودید؟ مگر آنکه چند ماه پیش قول داده که مرزها را باز کند و برای آن هم کمیته‌ای تشکیل داد, شما نبودید؟ چرا در چنین موقعیتی که خلق‌کرد در غرب کردستان به همکاری اقتصادی نیاز دارد, آنها را تحت محاصره قرار می‌دهید؟

از طرفی با بیانیه‌های سیاسی خود در صدد قبولاندن خود به مردم هستند و از طرف دیگر با سیاست‌های محاصره بدنبال تحکیم قدرت خود می‌باشند. در مرحله کنونی که کردها بیش از هر زمان دیگر به آزادی نزدیک شده‌اند, برخی از احزاب سیاسی را برای مقاصد خود بکار می‌گیرند. این درحالی است که در دوران جنگ بنا به عرف انسانی نباید هیچ مرزی بسته شود.

حکومت جنوب کردستان مرزها را می‌بندد, اما ادعا می‌کنند که حکومت مرکزی عراق دروازه‌های مرزی را باز خواهد کرد. به نظر من چیزی دردناک‌تر از این برای مقامات اقلیم کردستان نمی‌توان تصور کرد. اعراب دروازه‌ها را باز می‌کنند, آما آنها مرزها را بروی برادران خود می‌بندند. باید بخوبی بدانند که خلق‌کرد دیگر به این سیاست‌های پلید توجه نخواهد کرد و وجود هیچ مرزی را نمی‌پذیرد. نارضایی‌های شدید مردم سلیمانی اثبات‌گر این مدعاست. خلق‌کرد از سی ساله گذشته بخوبی آزموده که از نیستی هستی بیافریند. هم اکنون هم چنین می‌کند. مسلما خلق‌کرد در غرب کردستان این مشقت‌ها را تحمل خواهند کرد و پشت سر خواهند گذاشت. اما می‌خواهند که برادرانشان در طی این طریق با آنها باشند و مرزهای ساختگی را از میان بردارند.

به امید روزهایی زیباتر و آزاد, سال نو بر شما مبارک.

منبع:‌آزادیا ولات