مدیریت دایمی «مجلس خلق» در غرب کردستان سومین نشست خود را برگزار کرد که طی آن اوضاع سوریه و غرب کردستان بصورت مفصل مورد تحلیل و بررسی قرار گرفت. همچنین چگونگی مدیریت و اداره مناطق آزاد‌شده تبیین و تعیین شد.

مجلس خلق در غرب کردستان بعد از انتخابات ماه دسامبر سال گذشته, اعلام موجودیت کرد. این مجلس روز 28 دسامبر به منظور بررسی فعالیت‌های سال گذشته و برنامه‌ها و پروژه‌هایش در شهر عاموده سومین نشست خود را آغاز کرد.

در روز نخست این نشست‌ها, اوضاع سوریه و غرب کردستان بصورت گسترده مورد ارزیابی قرار گرفته و راهکارهای اداره مناطق مختلف بررسی گردید. همچنین موضوعاتی از قبیل امنیت, سیستم زندان‌ها, دادگاه‌های مردمی و سیستم قضایی اجتماعی به شیوه‌ای گسترده مورد بحث و گفتگو قرار گرفت.

عبدالسلام احمد از روسای مشترک مجلس خلق غرب کردستان, طی ایراد سخنانی اذعان داشت که قتل‌عام روبوسکی در شمال کردستان و تلاش‌های دولت ترکیه برای سرپوش گذاشتن بر آن را محکوم می‌سازند.

وی در ادامه ضمن اشاره به اوضاع کنونی غرب کردستان و سوریه گفت:«جنبش ما از اوایل انقلاب راه سوم را انتخاب کرده و خوشبختانه به پیروزی رسیدیم» . وی افزود:«در نتیجه تلاش‌هایمان اجازه ندادیم که جنگ در اقلیم کردستان به میان آید».

احمد همچنین اذعان داشت:«رژیم ترکیه تحمل وجود آرامش و امنیت موجود در غرب کردستان را نداشت و خواست ار طریق شماری از گروه‌های مزدور شهر سریکانی را اشغال کند, اما با مقاومت «واحدهای مدافع خلق, ی.پ.گ» روبرو شد که در نتیجه آن چندین بار شکست خوردند و تلاش‌های دولت ترکیه بی‌نتیجه ماند».

عبدالسلام احمد همچنین تصریح کرد که در کنار فعالیت‌های سازمانی به پیشبرد اتحاد کردها و همکاری‌های ملی اهمیت می‌دهند که همانا تأسیس شورای عالی کرد نتیجه آن فعالیت‌هاست.

نشست مجلس دایمی دو روز ادامه می‌یابد و در خاتمه بیانیه پایانی آن برای افکار عمومی اعلام و منتشر خواهد شد.

در روز دوم این نشست اوضاع زنان کرد در غرب کردستان مورد بررسی قرار گرفت. مدیریت مجلس خلق بر اساس مبدأ «آزادی زنان, آزادی جامعه است» در خصوص آینده زنان قرارات مهمی اخذ کرد.

قرارات مذکور به صورت زیر است:

ـ ممنوع کردن ازدواج دختران کمتر از 18 سال.

ـ زنان حق دارند که با اراده آزاد خود همسرش را انتخاب کند و نباید به زور مجبور به ازدواج گردانده شوند.

ـ ممنوعیت چند همسری.

ـ پرداختن شیربها در امر ازدواج ممنوع است و بجای آن باید هر دو باید در قبال نیازهای حیات خود مسئول باشند.

ـ مادران حق دارند تا سن 15 سالگی حق سرپرستی فرزندانشان را بطور کامل برعهده گیرند و فرزندان در 15 سالگی حق انتخاب آینده حیات خود را دارند.

ـ زنان حق دارند که در زمینه ارث و میراث با مردان مساوی باشند.

ـ زان حق دارند که در امور حیات روزانه سهیم و از حق تصمیم‌گیری برخوردار باشند.