امروز بیست و یکم مارس مصادف با یکم فروردین ماه است . مدتی بود چشم میلیونها نفر از دوستان و دشمنان کردستان به امروز و جشن نوروزی کردها در آمد بود چرا که پیام اوجالان سرنوشت میلیونها نفر را تعیین می کند . امروز قریب به دو میلیون نفر در صحنه برگزاری مراسم حاضر شدند و به پیام تاریخی اوجالان گوش فرا دادند . میلوینها نفر نیز از طریق رسانه ها پیگیر موضوع بودند. در این پیام که به زبانهای کردی و ترکی خوانده شد اوجالان خواهان آتش بس شد اما تأکید کرد که این نه به معنای پایان بلکه آغازیست برای تداوم مبارزات آزادیخواهانه  در صحنه سیاست .

متن پیام رهبر ملت کرد عبدالله اوجالان:

سلام به خلقهای خاورمیانه و آسیای میانه که با یک همبستگی در سطحی عالی نوروز را در کنار یکدیگر جشن می گیرند .

سلام به برادری خلقها که با هیجانی مضاعف با خواست دمکراسی و خوشبینی، نوروز عصر اخیر را با نوروزهای جدید در کنار یکدیگر جشن می گیرند.

سلام به رهروان راه مقدس ، کسانی که راه دمکراسی ، آزادی و همسانی را هدف خود قرار داده اند .

سلام به ملتی که در امتداد سلسله کوههای زاگرس و توروس در میان رودخانه های دجله و فرات واقع در جغرافیای مزوپوتامیا و آناتولی نقش مادری برای تمدن روستایی و شهری ایفا کرد و از کهنترین اجتماعات است ، سلام به ملت کرد .

این تمدن کهن هزاران ساله را کردها با همکاری و برادری جوامع همسایه به وجود آوردند و در کنار آنها در صلح و آشتی زندگی کردند. رودهای دجله و فرات برادران ساکاریا و مریچ و کوههای آگری و جودی دوستان کوههای کاچکار و ارجییس هستند . گووند و دلیلو از فامیل هورون و زیبک اند . قدرتهای فرادست همواره تلاش کرده اند که با مداخلات خارجی برای تأمین منافع گروه هایی با اعمال فشار و سیاستهای مختلف این جوامع کهن و متمدن را به دشمنان یکدیگر مبدل کنند و برای همین نیز همیشه سعی کرده اند که قدرتهایی در تضاد با حق و حقوق تشکیل دهند .

امپریالیسم غربی طی دو قرن اخیر با فتوحات جنگی و دخالتهای خارجی درپی آن بود که در خاورمیانه ذهنیت دولت- ملت را پیشبرد دهد و در این مسیر نیز با ترسیم مرزهای ساختگی ، با بر روی کار آوردن حکومتهای سرکوبگر در تلاش بودند خلقهای عرب ، فارس ، ترک و کرد را به دشمنی با هم وادارند.

اما دوره عقلیت سرکوبگری به پایان رسیده است و دیگر جوامع خاورمیانه و آسیای میانه هوشیار شده و به اصالت خویش بازمی گردند . این جوامع خواهان پایان جنگهای ریشه ای و جلوگیری از تعمیق اختلافات هستند.

صدها هزار و میلیونها انسانی که دل آنها با آتش نوروز روشن می شود و صحنه ها را با حضور خود پر  می کنند دیگر خواهان برادری اند و بدنبال چاره یابی مسائل .

عصیانی که من در ابتدا به تنهایی در برابر نادانی و بردگی آغاز کردم با آرمان شکل دهی تفکری مبارز در برابر انواع سرکوبها و شکل دهی ذهنیت و روحی تازه بود.

من امروز شاهد آن هستم که فریاد من تا سطح قابل توجهی پیشرفت داشته است .

تقابل ما نه در مقابل هیچ ملت و دینیست و نه در تضاد با هیچ مذهب و گروهی .

جنگ ما در برابر ظلم ، نادانی ، بی عدالتی ، عقب افتادگی و هرگونه فشار و ستمکاری بوده است . ما امروز دیگر برای ترکیه ای نوین ، خاورمیانه ای جدید و آینده ای تازه هوشیار می شویم . فراخوان من به‌ جوانان است که با دل و جان پیشنهاد من را می پذیرند ، حرف من با مادران مقدسی است که پیام مرا در عمق دل جای می دهند ، سخن من با دوستانی است که با تمام وجود پیام من را تأئید می کنند و برای انسانهاییست که مشتاقانه به پیام من گوش فرا می دهند.

امروز دوره ای جدید آغاز می شود و از دوره مقاومت مسلحانه، دروازه ای بسوی مرحله سیاست دمکراتیک باز می شود . مرحله ای که عمدتا از موارد سیاسی ، اجتماعی و اقتصادی شکل می گیرد . در این مرحله ذهنیتی که حقوق دمکراتیک ، آزادی و برابری را اساس قرار می دهد مطرح خواهد بود . ما دهها سال از زندگی خود را فدای این ملت کردیم و بهای سنگینی نیز برای آن پرداختیم . این فداکاری و مبارزه بی دلیل نبوده‌ و از طریق آن کردها مجددا شخصیت ذاتی و هویت خویش را بازیافتند .

سلاحها بهتر است خاموش شوند چرا که دیگر به سطحی رسیده ایم که لازم است فکر و گزینه سیاسی در اولویت قرار گیرد.

پارادایم مدرنیسم که همه چیز را نادیده می گرفت ، انکار می کرد و خارج از دور باقی می گذاشت دیگر به زوال خود رسیده و پایان یافته‌ است . خونهایی که ریخته‌می‌شوند خون ملتهای ترک ، لاز ، چرکس ، کرد و همه انسانهای ساکن این جغرافیاست . من امروز در محضر میلیونها نفر که به سخنان من گوش می دهند اعلام می کنم که دیگر مرحله ای جدید آغاز می شود . ما اکنون به زمان چنان مهمی رسیده ایم که نیروهای مسلح ما به آنسوی مرزها عقب نشینی کنند . من مطمئنم کسانی که به من ایمان دارند و دلشان را برای من باز گذاشته اند حساسیت موضوع را درک کرده‌ و از آن دفاع خواهند کرد .

البته این نه یک پایان بلکه آغازی برای مبارزات سیاسی-دمکراتیک است .

این نه به معنای رها کردن مبارزات که به معنای تداوم آن به شیوه ای دیگر است .