کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» از ادامه اعتصاب غذای جمعی زندانیان در ۳۵ زندان سراسر ایران در هفته پنجاه و چهارم خبر داد. این اعتصاب غذا که درروز سه‌شنبه۱۶ بهمن نیز ادامه یافت، نشان دهنده یک سال مقاومت مداوم زندانیان علیه مجازات مرگ است. در این هفته، زندانیان زندان گنبدکاووس و تعدادی از زندانیان سیاسی زندان وکیل‌آباد مشهد نیز به این کارزار پیوستند و به اعتراض جمعی علیه اعدام‌های گسترده در ایران ملحق شدند.

زندان‌هایی که در این اعتصاب غذا شرکت داشتند شامل زندانیان زندان‌های اوین (بندهای زنان، چهار و هشت)، قزلحصار (واحدهای سه و چهار)، مرکزی کرج، تهران بزرگ، خورین ورامین، اراک، خرم‌آباد، اسدآباد اصفهان، دستگرد اصفهان، شیبان اهواز، نظام شیراز، عادل‌آباد شیراز (بندهای زنان و مردان)، برازجان، بم، کهنوج، طبس، جوین، مشهد، قائمشهر، رشت (بندهای مردان و زنان)، رودسر، حویق تالش، اردبیل، تبریز، ارومیه، سلماس، خوی،  نقده، سقز، بانه، مریوان، کامیاران و گنبدکاووس بود.

زندانیان در بیانیه خود به اعدام بیش از ۳۰ زندانی، از جمله یک زن در زندان خرم‌آباد، از ابتدای بهمن ماه اشاره کردند. همچنین، محکومیت منوچهر فلاح، زندانی سیاسی و عضو کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» به اعدام به اتهام «محاربه» در دادگاهی ناعادلانه، مورد انتقاد شدید قرار گرفت. زندانیان اعتصابی این اعدام‌ها و محکومیت‌ها را ابزاری برای ایجاد وحشت در جامعه و سرکوب اعتراضات دانسته و به اظهارات علی خامنه‌ای مبنی بر بی‌اعتنایی قضات به مبانی حقوق بشر بین‌المللی اشاره کردند.

در بیانیه کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام»، همبستگی مثال زدنی شهروندان و گسترش اعتراضات داخلی و بین‌المللی به احکام اعدام ستایش شد. زندانیان اعتصابی، این اعتراضات را نشانه اعتراض به تمامیت حکومت مستبدی دانستند که بدون اعدام دوام نمی‌آورد. آن‌ها ابراز امیدواری کردند که اعتصاب غذای هفتگی آن‌ها کمکی به مبارزه آزادی‌خواهانه مردم برای آزادی و رفع فساد و تبعیض باشد. همچنین از حمایت‌های یکساله‌ی داخلی و خارجی از این کارزار تقدیر بعمل آمد.

اخیراً، حکم اعدام بهروز احسانی و مهدی حسنی، دو زندانی سیاسی، پس از اعتراضات گسترده داخلی و بین‌المللی متوقف شد. اما گزارش‌های سازمان حقوق بشر ایران از اعدام‌های بی‌رحمانه و پی‌درپی زندانیان، به‌ویژه به اتهامات مرتبط با مواد مخدر و قتل، حکایت می‌کند.

با وجود توقف موقت برخی از احکام اعدام، گزارش‌های نگران‌کننده از افزایش تعداد اعدام‌ها در ایران، به ویژه برای خلق‌های کورد و بلوچ و عرب و.. ، نشان دهنده ادامه سیاست سرکوبگرانه حکومت است و اعتصاب غذای زندانیان، تداوم مبارزه علیه این سیاست‌ها را نشان می‌دهد.

کارزار «سه‌شنبه‌های اعتصابی نه به اعدام» از سه‌شنبه ۹ بهمن ۱۴۰۲ از سوی زندانیان سیاسی در ایران آغاز شد. سه‌شنبه هر هفته شمار بیشتری از زندانیان زندان‌های مختلف ایران که با اتهام‌های گوناگون در حبس‌اند به این کارزار اعتصابی می‌پیوندند. تاکنون زندانیان سیاسی و غیرسیاسی در ۳۵ زندان ایران به این کارزار پیوسته‌اند و هر سه‌شنبه به‌طور دسته‌جمعی علیه مجازات اعدام دست به اعتصاب غذا می‌زنند. بسیاری از آن‌ها شاهد اعدام هم‌بندی‌های خود بوده‌‌اند.

متن کامل بیانیه این هفته به شرح زیر می‌باشد:

 «هموطنان عزیز!

زندانیان دربند در سراسر ایران، با پیوستن زندان گنبدکاووس به کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام، روز شانزدهم بهمن‌ماه ۱۴۰۳، در ۳۵ زندان سراسر کشور برای پنجاه‌‌وچهارمین سه‌شنبه‌ی پیاپی دست به اعتصاب غذا می‌زنند.

هم‌چنین، شماری از زندانیان سیاسی زندان وکیل‌آباد مشهد که پیش‌تر برخی دیگر از زندانیان آن به این کارزار پیوسته بودند، در هفته گذشته با این کنش جمعی زندانیان علیه اعدام اعلام همبستگی کرده و به کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام پیوستند.

این در حالی است که از ابتدای بهمن‌ماه تاکنون، بیش از ۳۰ زندانی اعدام شده‌اند که یکی از آن‌ها یک زندانی زن در زندان خرم‌آباد بوده است. هم‌چنین، در اقدامی ضدانسانی دیگر، منوچهر فلاح، زندانی سیاسی و از اعضای کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام که در زندان لاکان رشت محبوس است، به اتهام “محاربه” در یک روند دادرسی بسیار ناعادلانه، مبهم و بدون حضور وکیل، توسط شعبه ۲ دادگاه انقلاب رشت محکوم به اعدام شده است. روشن است که هدف حکومت از این احکام و اتهامات خودسرانه و سیستماتیک، ایجاد وحشت در جامعه و جلوگیری از اعتراضات خیابانی و قیام است. فراموش نکنیم که خامنه‌ای پیش‌تر اذعان کرده بود که قضات در احکام خود هیچ توجه و اعتنایی به مبانی حقوق بشر بین‌المللی نداشته باشند.

اما از سوی دیگر، همبستگی و اتحاد مردم در مقابله با احکام ضدانسانی اعدام در هفته‌های گذشته مثال‌زدنی بوده، به‌طوری که کارزار داخلی و بین‌المللی علیه اعدام زندانیان سیاسی محکوم به اعدام، ابعاد گسترده‌ای پیدا کرده است؛ که خود نشان‌دهنده‌ی اعتراض به تمامیت حکومت مستبدی است که بدون اعدام دوام نمی‌آورد.

کارزار نه به اعدام در سراسر ایران و اعتصاب غذای سه‌شنبه‌های زندانیان، در حال تبدیل شدن به یک کنش همگانی است و هر هفته نیز گسترش می‌یابد. باشد که این کارزار، کمک ناچیزی به مبارزات آزادی‌خواهانه‌ی مردم و جوانان دلیر و بی‌باک برای آزادی میهن اسیرمان و رفع فساد و تبعیض باشد.

اعضای کارزار، از تمامی فعالیت‌های حمایت‌گرانه در سالگرد کارزار “سه‌شنبه‌های نه به اعدام” در فضای اجتماعی و رسانه‌ای و هم‌چنین در تجمعات خارجی و داخلی اقشار مختلف قدردانی کرده و امیدوارند که این حمایت‌ها، که در راستای دفاع از حق حیات و مبانی حقوق بشر است، تداوم داشته باشد.

اعضای کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام روز سه‌شنبه شانزدهم بهمن‌ماه ۱۴۰۳، در هفته پنجاه‌ و چهارم، در ۳۵ زندان زیر در اعتصاب غذا خواهند بود:

زندان اوین (بند زنان، بند ۴ و ۸)، زندان قزلحصار (واحد ۳ و ۴)، زندان مرکزی کرج، زندان تهران بزرگ، زندان خورین ورامین، زندان اراک، زندان خرم‌آباد، زندان اسدآباد اصفهان، زندان دستگرد اصفهان، زندان شیبان اهواز، زندان سپیدار اهواز، زندان نظام شیراز، زندان عادل‌آباد شیراز (بند زنان و مردان)، زندان برازجان، زندان رامهرمز، زندان بم، زندان کهنوج، زندان طبس، زندان جوین، زندان مشهد، زندان قائمشهر، زندان رشت (بند مردان و زنان)، زندان رودسر، زندان حویق تالش، زندان اردبیل، زندان تبریز، زندان ارومیه، زندان سلماس، زندان خوی، زندان نقده، زندان سقز، زندان بانه، زندان مریوان، زندان کامیاران و زندان گنبدکاووس.

هفته پنجاه‌‌وچهارم

شانزدهم بهمن‌ماه ۱۴۰۳

کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام»