خوددفاعی را با سازماندهی زنان تقویت کردند
رومَدینا بشیر که از ۱۴ سالگی در مبارزات آزادی کوردستان شرکت داشته است، گفت که آنها خوددفاعی خود را به یمن سازماندهی زنان تقویت شده توسط انقلاب روژاوا توسعه دادند.
تصویر
زنان و خوددفاعی
رومَدینا بشیر از اعضای کنگره استار با تاکید بر اینکه خوددفاعی و سازماندهی برای زنان حیاتی‌تر از نان و آب است، گفت: «با توسعه تشکیلات و خوددفاعی در خانواده می‌توان این مهم را عملی کرد.»
موجودات مجهز به غرایز بدن و ذهن با تحریک ادراک خطر از اهمیت خوددفاعی آگاه می‌شوند. خوددفاعی، که انسان را قادر می‌سازد تا موجودیت خود را به عنوان یک واکنش طبیعی حفظ کند و زندگی ایمن برای محافظت در برابر تهدیدات داخلی و خارجی بسازد، از طریق سازماندهی بیشتر توسعه می‌یابد. خوددفاعی زنان نیز در تضمین خوددفاعی مردم و موجودات زنده تعیین‌کننده است. سطح سازمان‌های زنان در دفاع از حقوق زنان، مبارزه برای برابری جنسیتی و مبارزه با خشونت علیه زنان به توسعه خوددفاعی جامعه کمک می‌کند. یکی از زنانی که به اهمیت خوددفاعی واقف است، رومَدینا بشیر، عضو مدیریت محله‌ی غربی کنگرا استار در شهر قامشلو است. رومدینا بشیر، ۴۴ ساله، در خانواده‌ای کورد اهل قامشلو به دنیا آمد. رومدینا بشیر که در خانواده‌ای که احساسات میهن‌دوستانه آن چندان رشد نکرده بود به دنیا آمد، در سن ۱۴ سالگی ازدواج کرد. رومدینا بشیر که از نزدیک به مبارزات آزادی کوردستان علاقه‌مند بود و از طریق همسر و خانواده همسرش با آن آشنا شد، از سال ۱۹۹۴ به مبارزه خود ادامه داده است. رومدینا بشیر در سال ۱۹۹۴ و پس از آن در کارهای توده‌ای شرکت کرد. رومدینا بشیر در مبارزه‌ای که از اتحادیه استار (Yêkîtiya Star) که در سال ۲۰۰۵ تأسیس شد و از سال ۲۰۱۵ به عنوان کنگرا استار ادامه داده، به طور فعال شرکت داشته است.
۳۰ سال است که مبارزه می‌کند
رومدینا که در سال ۱۹۹۴ با مبارزات آزادی کوردستان آشنا شد، آن دوران را چنین توصیف کرد: «خانواده من کورد بودند، اما جنبش آزادی کورد را نمی‌پذیرفتند. بعد از ازدواجم در ۱۴ سالگی از طریق همسرم و خانواده وی با طلبه‌ها (دانش‌آموزان- عنوانی که کادرهای پ‌ک‌ک داده می‌شد) آشنا شدم. آنها اکنون خانواده من شده‌اند. کادرهای پ‌ک‌ک در آن زمان طلبه خوانده می‌شدند. وقتی با طلبه‌ها آشنا شدم به این نتیجه رسیدم که خانواده در مسیر درستی قرار دارند. البته در کودکی دو خانواده کورد و اختلاف نظر این دو خانواده باعث شد که دچار تناقضاتی شوم. باید مسیری را انتخاب می‌کردم. من یک میهن‌دوست شدم زیرا مبارزه همسرم و خانواده‌اش توجه من را به خود جلب کرد.»
علیرغم فشارها
رومدینا بشیر با اشاره به اینکه به دلیل فشارهای شدید رژیم در دهه ۱۹۹۰ نتوانستند به راحتی سازماندهی کنند، گفت: «ما در آن زمان نمی‌توانستیم گام‌های بزرگی برداریم، اما در نتیجه هر گامی که برداشتیم، به نتایج مهمی می‌رسیدیم. ما در جلسات در گروه‌های کوچک شرکت می‌کردیم. در آن زمان جلسات خود را مخفیانه برگزار می‌کردیم. حضور در این جلسات با کنشی موثر مترادف بود. انجام کارهای توده‌ای که تحت فشار رژیم توسعه می‌یابند، آسان نیست. حتی یک گوشی هم نبود. با وجود اینکه مشکلات ارتباطی داشتیم، سریع سازماندهی کردیم و دور هم جمع می‌شدیم.»
مبارزه برای یک خانواده دموکراتیک
رومدینا بشیر، مادر چهار فرزند، با اشاره به اینکه خانواده‌اش شرکت او در این مبارزه را تایید نمی‌کنند، گفت: «من در سنین پایین ازدواج کردم، اما پس از آشنایی با اراده‌ام زندگی‌ام را ساختم. مبارزه آزادی کوردستان من چهار فرزندم را با ایده زن آزاد، زندگی مشترک آزاد و خانواده دموکراتیک بزرگ کردم. البته قبل از انقلاب روژاوا با فرزندانم دوران سختی را پشت سر گذاشتیم. مادری که خود را نشناسد و خود را تربیت نکند نمی‌تواند پاسخگوی فرزندانش باشد. مادری که نمی‌توانست خود را تربیت کند، نمی‌توانست فرزندانش را هم تربیت کند. این خلا و شکاف بیشتر با انقلاب روژاوا برطرف و تکمیل شد. انقلاب در واقع با ساختن خانواده دموکراتیک رشد خواهد کرد. این دقیقاً همان کاری است که ما انجام دادیم.»
سازماندهی با کمون‌ها
رومدینا بشیر، که با انقلاب روژاوا در سازماندهی کمون شرکت کرد، گفت: «ساختن کمون‌ها و مجالس آسان نبود. به ویژه افرادی بودند که تحمل شرکت زنان در کمون‌ها و مجالس را نداشتند. با ساخت خانه زنان حملات روانی بیشتر شد. ذهنیت مردانه‌ای که در جامعه ریشه دوانده بود، مانع ما شد، اما در نتیجه مبارزه، در سیستم کمون و مجلس شرکت کردیم و حتی خانه زنان را تأسیس کردیم. توسعه سازمان زنان به طور مستقیم بر هر زن تأثیر مثبت گذاشت. او را قادر ساخت تا به شخصیتی با اراده تبدیل شود. اولویت ما در این سازمان گردهمایی زنان در جریان انجام دیدار از خانواده‌ها بود. هر زن در زن دیگری پنهان بود. گردهم آمدن زنان و رسیدن به این آگاهی سازمان ما را تقویت کرد.»
خوددفاعی حیاتی‌تر است
رومدینا بشیر با اشاره به اینکه خوددفاعی زنان با سازمان زنان تقویت شده است، گفت: «سازماندهی زنان و خوددفاعی ابتدا باید توسط خود زن محقق شود. زنی که سازماندهی و خوددفاعی‌اش را توسعه می‌دهد، باید هدفش رواج این امر باشد. برای زنان خوددفاعی و یک زن سازمان‌یافته بودن، حیاتی‌تر از نان و آب است. این امر می‌تواند با تقویت سازماندهی و خوددفاعی در خانواده عملی شود. زنی که در معرض هجمه‌های داخلی و خارجی قرار می‌گیرد باید برای ساختن خانواده‌ای دموکراتیک تلاش کند تا از واقعیت خصمانه و سنتی جامعه در امان بماند. زنان سازمان‌یافته که در کمون‌ها، شوراها و همه عرصه‌های زندگی شرکت می‌کردند، با این سیستم خوددفاعی خود را تقویت و بهبود بخشیدند. زنانی که خوددفاعی اقتصادی، اجتماعی و نظامی‌شان را توسعه داده‌اند، به درجه‌ای رسیده‌اند که می‌توانند از خود و جامعه‌شان در برابر تهاجمات دشمن محافظت کنند و در برابر هجمه‌های ذهنیت مردانه پاسخی محکم و اراده‌مندانه نشان دهند.»
