شماره جولای مجله نَوایا ژن با تیتر اصلی «تعیین مسیر صلح» منتشر شد

شماره ماه جولای مجله «نَوایا ژن» (Newaya Jin- ندای زن) با تیتر «تعیین مسیر صلح» منتشر شد.

نَوایا ژن

در شماره ماه جولای این مجله، رویدادهای پس از فراخوان «صلح و جامعه دموکراتیک»، انقلاب روژاوا که در ۱۹ جولای ۲۰۱۲ آغاز شد، مقاومت بزرگ روزه مرگ ۱۴ جولای که الهام‌بخش سازماندهی کمونال بین‌المللی شد، کنفدرالیسم زنان در جهان، تجربیات کشورهای مختلف، جنگ بین اسرائیل و ایران و بسیاری از موضوعات روز مورد بررسی قرار گرفتند.

ساختار اجتماعی صلح

تولای حاتم‌اوغوللاری، رئیس مشترک حزب برابری و دموکراسی خلق‌ها (دم پارتی)، با مجله گفتگو کرد و رویدادهای پس از فراخوان «صلح و جامعه دموکراتیک» را مورد ارزیابی قرار داد. تولای حاتم‌اوغوللاری اظهار داشت که برای باز شدن راه صلح، تمامی طرف‌ها باید تلاش‌های مهمی انجام دهند و تاکید کرد که صلح باید به عنوان یک فرآیند تحول اجتماعی در نظر گرفته شود و از ایجاد سیاست این فرآیند تا تشکیل کمیسیون باید در دستور کار مجلس قرار گیرد. تولای حاتم‌اوغوللاری همچنین ارزیابی‌های مهمی در مورد نقش زنان در برقراری صلح ارائه کرد.

در صفحه ۱۲ به زبان کوردی، روزا متینا با عدالت کایا، نماینده پارلمانی دم پارتی در شهر آمد، تاثیر فراخوان «صلح و جامعه دموکراتیک» در منطقه را بررسی کرد.

مسئولیت و آگاهی وجودی کوردها

در صفحه فروم این هفته، بخش آغازین از دیدگاه تاریخی رهبر آپو منتشر شد که در ۲۵ آوریل ۲۰۲۵ با عنوان «پایان یک دوره، آغاز دوره‌ای جدید در وجود و مسئله کوردها» منتشر شده بود.

از ۱۴ جولای تا کمونال بین‌الملل

هِژا زَریا، یکی از نویسندگان روزنامه، در مقاله خود با عنوان «از ۱۴ جولای تا کمونال بین‌الملل»، میراث مقاومت را از مقاومت تاریخی بزرگ روزه‌ مرگ که در سال ۱۹۸۲ در زندان آمد علیه انکار و ظلم آغاز شد، تا به امروز روایت کرد. نویسنده به اهمیت سازماندهی بین‌المللی اشاره کرد و به تحول ذهنیتی که در ساختار جامعه دموکراتیک مؤثر خواهد بود، پرداخت.

روشن سامسات در مقاله خود با عنوان «۱۴ جولای و کورد بودن دوباره شکوفا شده»، به تاثیر تاریخی این مقاومت اشاره کرد. در این مقاله آمده است که در اواسط دهه ۱۹۹۰، کارزار ۱۵ اوت و سپس قیام‌های مردمی نقش مهمی در شکل‌گیری و نهادینه شدن سیاست کوردی ایفا کردند. در ادامه مقاله به تاثیر روح ۱۴ جولای بر سازماندهی این دوره اشاره شده است.

گردهمایی زنان در سطح بین‌الملل

در صفحه رویدادها، نازان اوستون‌داغ به همبستگی بین‌المللی زنان در برابر سیاست‌های زن‌کشی پرداخت. او مبارزات سازمان‌یافته زنان در خیابان‌ها را از لهستان تا مکزیک و از آرژانتین تا آمریکا روایت کرد. اوستون‌داغ اظهار داشت که از آفریقا تا آسیا، مبارزات حقوقی زنان در مناطق مختلف، حقوق زنان را به نمایش گذاشته است.

کوردستان لَزگییَوا در مقاله خود با عنوان «با همبستگی زنان به سوی کنفدرالیسم دموکراتیک»، کنگره ائتلاف زنان دموکراتیک منطقه‌ای خاورمیانه و شمال آفریقا (NADA) را که بین ۱۵ تا ۱۷ می در سلیمانیه برگزار شد، مورد بررسی قرار داد. ۲۰۰ زن از ۱۹ کشور در این کنگره شرکت کرده بودند.

بازاندیشی در ماهیت چندوجهی صلح‌سازی

در صفحه ژنئولوژی، بخش آغازین از مقاله سه‌بخشی برفین گونَش منتشر شد. در این مقاله با عنوان «بازاندیشی در ماهیت چندوجهی صلح‌سازی»، به تجربیات صلح جهانی پرداخته شده است.

وقتی بمب‌ها بر سر کوه می‌بارند، صلح زیست‌محیطی چگونه محقق خواهد شد؟

در صفحه «اکولوژی»، گولر یلدز این دیدگاه‌ها را مطرح کرد: «جنگ نه تنها انسان‌ها، بلکه کوه‌ها را نیز می‌کشد. به همین دلیل، صلح نباید فقط بین انسان‌ها، بلکه بین انسان و طبیعت نیز برقرار شود. تخریب گسترده طبیعت در جغرافیای کوردستان نه با سکوت، بلکه زمانی که حقیقت آشکار شود، صلح واقعی محقق خواهد شد.»

مکان‌هایی که تغییر می‌کنند، انقلاب ادامه دارد و انسان‌هایی که آزاد می‌شوند

زینب قزل‌ایرماک با نزدیک شدن به سال چهاردهم انقلاب روژاوا، تحولات اجتماعی و سیاسی در این فرآیند را مورد بررسی قرار داد. زینب قزل‌ایرماک گفت: «فراخوان صلح و جامعه دموکراتیک که توسط رهبر خلق کورد، عبدالله اوجالان در ۲۷ فوریه مطرح شد، در روژاوا و سوریه به عنوان نشانه‌ای از دوره‌ای جدید طنین‌انداز شد. تاثیر این فراخوان تنها از جنبه سیاسی نخواهد بود، بلکه به فرآیند بازسازی اجتماعی نیز تبدیل خواهد شد.»

در صفحه ۱۳ مجله به زبان کوردی، گلستان کانی‌رَش به پیشرفت فرهنگ و هنر در انقلاب روژاوا پرداخت.

در این شماره از مجله، زیلان وَژین با عنوان «در ایران راه‌حل جنگ نیست، دموکراتیزاسیون است»، آخرین رویدادهای ایران را مورد بررسی قرار داد.

مبارز علیه حملات اسیدپاشی: لاکشمی آگراوال

هند یکی از کشورهایی است که حملات اسیدپاشی علیه زنان در آن بسیار شایع است. در صفحه پرتره این ماه، فیدان یلدرم داستان لاکشمی آگراوال را روایت کرد که قربانی این حملات بود و پس از آن در این زمینه برای حقوق زنان مبارزه کرد.