مقامات ترکیه بی‌امان دروغ می‌گویند. آنها در هر شرایطی این کار را انجام می‌دهند.  

همانطور که می‌دانیم استتار یکی از تاکتیک‌های جدید گریلا به‌ویژه در برابر تاکتیک‌های جنگی، یکی از ابزارهای اصلی گریلا است. در طول هشت سال گذشته، ارتش اشغالگر ترکیه به شدت با این روش جنگیده و هزاران کشته برجای گذاشته است. این فطرت انسان است، هر جا که تحت تأثیر قرار گیرد، در خود تغییرات مثبت یا منفی ایجاد می‌کند. حتی در این شرایط جنگی، نیروها بر یکدیگر تأثیر می‌گذارند. آنها خود را شبیه یکدیگر می‌کنند یا از تاکتیک‌های یکدیگر تقلید می‌نمایند. تاکتیک‌های استتار به‌طور مؤثر توسط گریلا به کار گرفته شده و به وسیله‌ای برای افشای دروغ‌های دولت ترکیه تبدیل شد. اما آنها هر چقدر هم که سعی می‌کنند، کشته‌های خود را پنهان کنند، نمی‌توانند این کار را انجام دهند. 

آنهایی که می‌گفتند پ‌ک‌ک تمام شده، کجا هستند؟

هر زمان که مقامات ترکیه می گویند «پ‌ک‌ک تمام شد، تمام میشود» ، پ‌ک‌ک هر روز قوی‌تر در برابر آنها می‌ایستد. مرسین-مزیتلی در ۲۶ سپتامبر، آنکارا-وزارت کشور در اکتبر ،تنها چند هفته بعد از عملیات فدایی سارا و روکن، دومین عملیات فدایی انجام شد. بسیاری از افراد هستند که نمی‌خواهند آشکارا سؤال بپرسند. اما همه از خود می‌پرسند : «آیا پ‌ک‌ک پایان یافته بود؟ اگر پایان یافته، چرا این اتفاق افتاد؟ در جلوی چشم دشمن عملیات انجام می‌شود، اما دولت از چیزی خبر ندارد». «اگر فقط یک گروه باقی مانده باشد، اگر حتی نمی‌توانند مناطق خود را ترک کنند، چگونه می‌توانند چنین فعالیت‌هایی را در قلب مرکز آنکارا انجام دهند؟»  «چگونه می‌توانند چنین عملیات تکان‌دهنده‌ای انجام دهند؟»  «چگونه می‌توانند در مرکز آنکارا، جایی که بیشتر از هر جایی احساس امنیت می‌کنند، چنین عملیاتی انجام می‌دهند؟»

آنچه در اینجا درک می‌کنیم این است که تکنیک دولت که بسیار هم به آن می‌نازند، در برابر فداییهای پ‌ک‌ک بی‌فایده است. بدیهی است که فدائیان با حرکت به سوی هدف خود، می‌خواستند این پیام را به تمام جهان برسانند؛  «بزرگترین تکنیک، خود انسان است.»

فدائیانی که به هدف خود روی آوردند

روژهات و اردال با عملیات خود به بزرگترین نشانه این امر تبدیل شده‌اند. جنبه دیگر عملیات، دقت و خونسردی است. از نتایج این عملیات مشخص است که اردال و روژهات چندین روز روی هدف خود متمرکز بودند. آنها همه چیز را به تفصیل تفسیر کردند و به قلب بزرگترین دشمن بشریت زدند.

این فقط یک هشدار بود

روژهات و اردال برای کشتن کسی به آنجا نرفتند. آنها در برابر سکوت در برابر ترور فرزندان یک خلق با سلاح شیمیایی آنجا بودند. آنها علیه شکنجه و قتل در زندان‌ها آنجا بودند. آنها آنجا بودند زیرا خلق کورد، به بی هویتی محکوم شده‌اند. آن‌ها آنجا بودند تا نشان دهند که اگر دولت بر سیاست‌های نسل‌کشی خود پافشاری کند، نمی‌تواند دوباره به راحتی نجات پیدا کند.