چیدَم دوغو، عضو شورای اجرایی کنفدرالیسم زنان کوردستان (ک‌ژک)، و تکوشین اوزان، عضو مجلس حزب آزادی زنان کوردستان (پاژک)، در یک برنامه ویژه از شبکه تلویزیونی مدیا هابر، فراخوان تاریخی ۲۷ فوریه رهبر آپو را مورد ارزیابی قرار دادند.

چیدَم دوغو اظهار داشت که فراخوان ۲۷ فوریه رهبر آپو در سطح یک مانیفست است و گفت: «این یک مانیفست است که بر تاریخ کوردها، تاریخ ترکیه، تاریخ خاورمیانه و تاریخ مردم تاثیر خواهد گذاشت و اثر خود را بر هزاران سال آینده خواهد گذاشت.» چیدَم دوغو با اشاره به بحث در مورد موارد و تشخیص‌های موجود در فراخوان رهبر آپو، خاطرنشان کرد که وظایفی وجود دارد که باید به طور کامل درک شوند و پس از درک، اجرا شوند.

چیدَم دوغو گفت: «پس از مدت طولانی، رهبر آپو را از نظر جسمانی در یک عکس دیدیم. هر چند اندک، دلتنگی خود را با این عکس برطرف کردیم. هم به رهبر آپو و هم به این فراخوان تاریخی او درود می‌فرستم.»

چیدَم دوغو اعلام کرد که فراخوان صادر شده، محصول تاریخ مبارزه ۵۰ ساله است، به تجربیات در این زمینه اشاره کرد و خاطرنشان کرد که دیدگاه‌های رهبر آپو به یک تحلیل و سیستم قوی‌تر تبدیل شده است.

فراخوان، وظیفه‌ای است که رهبر آپو در مقابل ما قرار داده است

دوغو اظهار داشت که فراخوان رهبر آپو دارای معنایی هزاران صفحه‌ای است و در ادامه گفت: «این یک مانیفست است که باید توسط هر قشری، مردم ترکیه؛ از مردم کورد گرفته تا لازها، ترکمن‌ها، چرکس‌ها، ارامنه، یونانی‌ها، اعراب، از مردم خاورمیانه تا هر تنوعی، خلق‌های متفاوت، دین و باورداشتی متفاوت و اقشار مختلف، درک شود. ما آن را این‌گونه ارزیابی می‌کنیم. ما به عنوان جنبش زنان کورد، آن را به عنوان وظیفه‌ای می‌بینیم که رهبر آپو در مقابل ما قرار داده است. اینکه چگونه می‌توانیم آن را عملی کنیم و چگونه می‌توانیم آن را به موفقیت برسانیم، دستور کار اصلی و غیرقابل بحث جنبش زنان است.»

دوغو در ادامه گفت که لازم است رهبر آپو بتواند در شرایط آزادتر سیاست‌گذاری کند، کار کند، ارتباط برقرار کند، از وضعیت سالم و امن برخوردار باشد و آزاد باشد، و خاطرنشان کرد که این امر تضمین پیشرفت روند است.

چیدَم دوغو خاطرنشان کرد که بر این اساس، کارزاری که برای آزادی رهبر آپو انجام می‌شود، باید پیشرفت و ادامه یابد و گفت: «باید بر اساس موفقیت این کارزار، کار انجام شود. باید تمام نیروی خود را بسیج کنیم و مشارکت در پروژه جامعه دموکراتیک، تلاش برای موفقیت چشم‌انداز جامعه دموکراتیک و صلح، رویکرد اصلی این روند خواهد بود.»

چیدَم دوغو از مردم کورد، مردم ترکیه، مردم خاورمیانه، نیروهای انقلابی-دموکراتیک، چپ-سوسیالیست، فمینیست، آنارشیست، اکولوژیست، دوستان و انترناسیونالیست‌ها خواست تا بر اساس موفقیت و تحقق آزادی رهبر آپو، به طور قوی در روند شرکت کنند.

فراخوان، مانیفست زندگی اجتماعی با پیشاهنگی زنان است

تکوشین اوزان، عضو مجلس پاژک نیز اظهار داشت که با هزینه‌های سنگین به این مرحله رسیده‌اند و گفت: «تلاش‌های بسیار زیادی صورت گرفته است تا مبارزه به این مرحله برسد. ما بیشترین هزینه را پرداخت کرده‌ایم. به عنوان یک جنبش، در زیر چتر این جنبش که رهبری آن را بر عهده دارد، تلاش‌های زیادی صورت گرفته است. شهدای زیادی داشته‌ایم. می‌خواهم بار دیگر اعلام کنم که ما به یاد شهدای خود وفادار خواهیم بود و در روند مبارزه جدید، کاری شایسته یاد آنها انجام خواهیم داد.»

اوزان اظهار داشت که هر سخن پیام رهبر آپو مانند یک مانیفست است و گفت: «در این پیام، به طور مشخص بیان می‌شود که در آینده چه باید کرد. اعلام شد که چرا این روند به این مرحله رسیده است، چرا چنین فراخوانی صادر شده است. وقتی سخنان به صورت تک به تک بررسی شوند، می‌توان ردپای سطح و پیشرفت سیاسی و ایدئولوژیک تاریخ مبارزه ما را در آن دید. این یک تغییر تاکتیکی نیست؛ این یک تغییر پارادایمی است. این یکی از گام‌های ملموس تغییر پارادایمی زندگی جدید است. رهبری زمانی که پارادایم مدرنیته دموکراتیک را ایجاد کرد، نام آن را گذاشته بود. در دفاعیات خود بیان کرده بود که مبارزه باید با روش‌های دموکراتیک، با ابزارهای مبارزه دموکراتیک انجام شود. سیاست، روش ارتباط و توسعه فرهنگ این امر را نیز با جنبه‌های تاریخی خود در تحلیل‌های خود بیان کرده بود. اشتباهاتی را که در مقابل آنها ایستاده بود، از نظر تاریخی و روزمره به طور جامع تحلیل کرده بود.

این گامی که به عنوان فراخوان 'صلح و جامعه دموکراتیک' تعریف می‌شود، فقط یک فراخوان 'دوره سیاسی' نیست. در عین حال، نگرش سیاسی، روش روابط اجتماعی، سبک زندگی قرن بیست و یکم است، مانیفست سبک زندگی اجتماعی است که زنان آن را پیشاهنگی خواهند کرد.»

تکوشین اوزان خاطرنشان کرد که نقش زنان بسیار مهم است و گفت: «دموکراسی چیزی است که افراد قوی و موفق می‌توانند به دست آورند. زنان بنیانگذاران جامعه هستند، بنابراین زبانی فراگیر دارند. این تواضع یا ضعف نیست، بلکه بیان متفاوتی از قدرت است.»