از طرف دستگیرشدگان پ.ک.ک و‌ پاژک، دنیز کایا اطلاعیه‌ای کتبی منتشر کردند، یاد مقاومت اقدام روزه‌ی مرگ بزرگ در ۱۴ جولای را با احترام و قدردانی گرامی داشتند.

متن اطلاعیه به این شرح است:

“اکنون در ۴۱مین سالگرد مقاومت روزه‌ی مرگ بزرگ در ۱۴ جولای قرار داریم. سخنی مشهور هست که می‌گوید: آن پروانه‌ای که در یک بخش از جهان بال‌هایش را تکان می‌دهد ممکن است در بخش دیگر جهان گردبادی بیافریند. در مقاومت تاریخی ۱۴ جولای، محمد خیری دورموش و کمال پیر و عاکیف یلماز و علی چیچک، به مانند چهار پروانه‌ی واقعی در زندان آمد تحت سلطه‌ی فاشیست‌های ۱۲ سپتامبر به پرواز درآمدند، این پرواز ۴۱ ساله مانند یک گردباد انقلابی بزرگ ادامه داشته است، ۱۴ جولای ۱۹۸۲ را گرامی می‌داریم، که روز شکوه ملی برای رهبر آپو و شهدای قهرمان ما و خلق میهن دوست ما است. در شخصیت قهرمانان مقاومت کننده، کمال و خیری و عاکیف و علی، با احترام و قدردانی یاد تمامی شهدای آزادی کوردستان را گرامی می‌داریم.

رهبر آپو در ارزیابی مقاومت بزرگ زندان ۱۴ جولای ۱۹۸۲، چنین گفت: “پ.ک.ک حزب قهرمان‌هاست. ۱۴ جولای روز بزرگی است، از این رو قادر به کاستن از شکوه آن نیستیم. نمی‌توانیم آن را نقض کنیم. نمی‌توانیم خود را شایسته‌ی آن بدانیم. من خود را شایسته‌ی یاد آن رفقا نمی‌دانم‌. اما رهروی آن‌ها هستم. قادر نیستم پا به پای آن‌ها پیش بروم، بدان اگر کوچک‌ترین خطایی داشته‌ باشی، نمی‌پذیرم. اگر می‌خواهی برای یادبود مقاومت ۱۴ جولای کاری انجام دهی و یادشان را گرامی بداری، اگر صادق باشی و بخواهی متوجه گردی، باید به سطح مقاومت آن رفقا نزدیک شوی، در چه شرایطی بود، اگر بخواهید با عزت زندگی نمایید، باید مقاومت کنید، من این راه را برایتان مشخص کرده‌ام‌‌”.

رهبر آپو این سوال را از همگان می‌پرسد: چرا در این راه حرکت نمی‌کنید؟ مقاومت ۱۴ جولای برای مرگ هزاران نبوده است، مرگی بزرگ بود، مرگ نه، زندگی والایی بود. اگر واقعا به یاد ۱۴ جولای نزدیک شوید، آن رفقا وقتی فرصت کوچکی را در کار و مبارزه دیدند، تا آخر از این فرصت استفاده کردند. پاکی و حقیقت پ.ک.ک در حقیقت این رفقا آشکار شد. این رفقای بزرگ خواستند اسم حزب را بالا بیارند‌، تا از اهداف حزب دور نگردند. در زیر شکنجه‌ی شدید و وحشیانه‌ی غیر قابل تحمل، فرصت کوچکی را برای زندگی یافتند و مقاومت کردند. این مقاومت بزرگ در راستای این هدف بود. ۱۴ جولای تصمیمی برای جلوگیری از راه از بین بردن حزب و خلق و کوردستان و بشریت بود. این به خاطر تصمیم حزب علیه خیانت و ظلم بزرگ و زندگی عقب افتاده بود. ۱۴ جولای روح پ.ک.ک است. مقاومت ۱۴ جولای به خاطر مرگی ساده نبود، مرگی بزرگ بود، مرگ نه، بلکه زندگی بزرگی بود. من ادامه دهنده‌ی وصیت و اهدافشان خواهم بود، در راستای وصیتهای آن‌ها بر قول خود تاکید می‌کنم. اگر می‌گوید به ۱۴ جولای وفادار هستیم، از شما می‌خواهیم، جسورانه گام بردارید. نه تنها در زندان، باید در جنگ و کار، براساس روحیه‌ی ۱۴ جولای گام بردارید. در راستای روحیه‌ی خودتان گام بردارید، اگر چنین گامی برندارید، شما قلابی هستید، می‌خواهید، در زندگی بی‌ارزشی را با قیمت بالا ادامه دهید. از هر عرصه‌ای و به هر شکلی، نباید از حزب دور گردید، تا به تصمیم ۱۴ جولای دست یابید، باید در برابر این دور گشتن بیاستید‌. این شهدای بزرگ، براساس مقاومت بزرگ خود را بنیاد نهادند و تا پایان ادامه دادند، اگر مبارزه‌ی شما این‌گونه باشد و هدفمند باشد، صاحب ۱۴ جولای خواهید شد، صاحب ۱۴ جولای همیشه بزرگ هستند، آنانی که به این شکل ادامه می‌دهند، آنانی که این جنگ را انجام می‌دهند، با صبر و ایمان و کار می‌جنگند‌، همیشه موفق می‌شوند”.

بنیان‌گذار اندیشه و فلسفه‌ی این اقدام بزرگ، ۲۵ سال است در برج‌های امرالی، از درون چاله‌ی مرگ، بشریت را به سوی رهایی رهنمون می‌کند، هنوز این سوال را از ما می‌پرسد، چرا در این راه گام نمی‌نهید؟ از طرف دستگیرشدگان پ.ک.ک و‌ پاژک، از تمامی نیروها می‌خواهیم با روحیه‌ی ۱۴ جولای حرکت کنند، به مبارزه تا رسیدن به آزادی جسمانی رهبر آپو شدت بخشند، همانند رفیق ما بشار‌ که اخیرا آزاد نشد و به قتل رسید، برای انقام گیری زندانیان به قتل رسیده به مقاومت بپیوندید”.